🔺🔹🔺« مجلسی با لوایح معطل مانده، هیاهوی بسیار و دیگر هیچ…»
۱- وزارت بهداشت در سال ۱۳۸۲ کار تدوین قانونی را با عنوان #سلامت_روان به دکتر مهدی نصر اصفهانی سپرد که استاد پیشکسوت دانشگاه علوم پزشکی ایران است. او به همراه گروهی از متخصصان پیش نویسی برای لایحه حمایت از حقوق افراد مبتلابه اختلالات روانی تهیه و تا سال ۱۳۹۴ بارها تغییراتی پیدا کرد و مواردی کاهش یافت. سرانجام در آذرماه ۱۳۹۸ در دولت دوازدهم به تصویب رسید و در روز ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۹ در مجلس اعلام وصول شد. #قانون_سلامت_روان هرچند برای نخستین بار تهیه و در قالب لایحهای به مجلس ارائه شده و ممکن است نقایص و مشکلاتی داشته باشد، ولی می تواند دستورالعمل ها و راهکارهای خوبی برای حوزه سلامت روان در برداشته باشد.
(https://pconews.ir/?p=3266)
۲- پس از گذشت ۱۲ سال، لایحهی پیشگیری از آسیبدیدگی زنان و ارتقای امنیت آنان در برابر سوءرفتار که در دولت یازدهم تحت عنوان #لایحهی_منع_خشونت_علیه_زنان به مجلس دهم ارسال شد، با تغییر و اصلاحاتی متعدد حتی در نام، در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ به تصویب مجلسیازدهمیها رسید. این لایحه با تمرکز بر بازدارندگی و پیشگیری، ارتقای امنیت روانی و جسمانی زنان در محیط خانه، کار و اجتماع سعی دارد امنیت زنان را با حمایتهای قانون تأمین کند. این لایحه، ۵۱ ماده و ۵ فصل دارد که از سال ۱۳۹۱ بین نهادها، سازمانها و کمیسیونهای مختلف دست به دست شد تا اینکه در نهایت فروردینماه سال جاری، با ۱۹۰ رأی موافق به تصویب اهالی بهارستان رسید. البته لایحه فوق به شرط اینکه به واقع اقدامی برای ارتقای سطح امنیت زنان باشد، مدت طولانی در کمیسیون اجتماعی خاک خورد و در نوبت صحن قرار گرفت ( فرارو/ دی ۱۴۰۲ ).
۳- #لایحهی_همسانسازی_حقوق_بازنشستگان صندوقهای کشوری و لشگری و تأمین اجتماعی
که سالهاست همچنان بدون نتیجه در حال دست بدست شدن است.
💢 این سه لایحهی ضروری و بااهمیت بخشی از ده لایحهی معطل مانده در مجلسی است که قرار است در یازده اسفند ۱۴۰۲، دوازدهمین دورهی آن با نمایندگان جدید آغاز بکار نماید.
🔰حال با هم برخیاز اولویتها و عملکرد مجلس یازدهم را مرور میکنیم:
۱- گرفتن خودروهای شاسی بلند و نمایش اقرار و انکار بر سر این موضوع
۲- نوشتن طومار و تقاضای حکم اعدام برای مردم معترض در اعتراضات سال ۱۴۰۱ جنبش #زنزندگیآزادی
۳- رسوایی ماجرای خرید سیسمونی نوهی رئیس مجلس از ترکیه و مشغولیت دو گروه منتقد و طرفدار ایشان در بین نمایندگان
۴- تصویب خارج از نوبت و چند فوریتی لایحهایی موسوم به حجاب و عفاف با هدف محدودیت و انسداد بیشتر اجتماعی جامعه
۵- نطقهای پیش از دستور تکراری با ادبیات دههی شصت
۶- عدم ورود اندک نمایندگان برای رسیدگی به اختلاس و فساد گستردهی چای دبش
۷- عدم ورود نمایندگان به تورم روزافزون، کاهش لحظهای ارزش پول ملی و بحرانهای اقتصادی
۸- عدم ورود نمایندگان به اوضاع بحرانی محیط زیستی
۹- ماجرای وامهای چند صد میلیونی ودیعهی مسکن برخی نمایندگان
۱۰- افشاگری یک نمایندهی باسابقهی تهران از رئیس مجلس و درگیریهای این دو
۱۱- حملات لفظی برخی نمایندگان به دولت
۱۲- تلاش برای جلوگیری از لغو تحریمها
۱۳- درخواست تعدادی از نمایندگان برای محاکمهی وزیر خارجهی دولت دوازدهم
۱۴- طرح تغییر قانون انتخابات ریاستجمهوری
۱۵- حمایت از مجموعهی تلویزیونی گاندو برای آشکار کردن ماهیت دولت دوازدهم
۱۶- مخالفت با کلیات طرح اصلاح قانون نظارت بر شفافیت رفتار و عملکرد نمایندگان
🔴 بهعنوان یک شهروند که از قضا جامعهشناسی خوانده و با عینک بررسی قواعد زندگی اجتماعی به ساختار و مناسبت قدرت و عاملیت جامعه مینگرد، نمیتوانم امتیاز بالایی به برون داد کارآیی اعضای خانهی ملت بدهم.
سه لایحهایی که ذکر آن رفت و سالهاست بینتیجه مانده، نمونهای نمایا برای مطالبات فردی و اجتماعی گروههای مختلف جامعه در حوزههای اقتصادی و اجتماعی است که از نظر نمایندگانی که قرار است وکلای ملت باشند؛ چندان اهمیتی ندارد.
این خانه، خانهی ملت نیست، خانهی ما نیست، تهی از وکلای ماست. تهی از مطالبات و خواست ملت است.
محفلی است برای بازیهای سیاسی که شوربختانه کام ملت را تلخ و تلختر میسازد. محفلی که مطالبات و رنج ملت، در اولویت آخر اعضای آن هم نیست.
محفلی با هیاهوی بسیار و دیگر هیچ…
✍️ #فریبانظری
۵ اسفند ۱۴۰۲
#انتخابات
#چای_دبش
#اعتراضات ۱۴۰۱
#اجتماعی
@Roshanfkrane
https://t.iss.one/Sociologyofsocialgroups
۱- وزارت بهداشت در سال ۱۳۸۲ کار تدوین قانونی را با عنوان #سلامت_روان به دکتر مهدی نصر اصفهانی سپرد که استاد پیشکسوت دانشگاه علوم پزشکی ایران است. او به همراه گروهی از متخصصان پیش نویسی برای لایحه حمایت از حقوق افراد مبتلابه اختلالات روانی تهیه و تا سال ۱۳۹۴ بارها تغییراتی پیدا کرد و مواردی کاهش یافت. سرانجام در آذرماه ۱۳۹۸ در دولت دوازدهم به تصویب رسید و در روز ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۹ در مجلس اعلام وصول شد. #قانون_سلامت_روان هرچند برای نخستین بار تهیه و در قالب لایحهای به مجلس ارائه شده و ممکن است نقایص و مشکلاتی داشته باشد، ولی می تواند دستورالعمل ها و راهکارهای خوبی برای حوزه سلامت روان در برداشته باشد.
(https://pconews.ir/?p=3266)
۲- پس از گذشت ۱۲ سال، لایحهی پیشگیری از آسیبدیدگی زنان و ارتقای امنیت آنان در برابر سوءرفتار که در دولت یازدهم تحت عنوان #لایحهی_منع_خشونت_علیه_زنان به مجلس دهم ارسال شد، با تغییر و اصلاحاتی متعدد حتی در نام، در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ به تصویب مجلسیازدهمیها رسید. این لایحه با تمرکز بر بازدارندگی و پیشگیری، ارتقای امنیت روانی و جسمانی زنان در محیط خانه، کار و اجتماع سعی دارد امنیت زنان را با حمایتهای قانون تأمین کند. این لایحه، ۵۱ ماده و ۵ فصل دارد که از سال ۱۳۹۱ بین نهادها، سازمانها و کمیسیونهای مختلف دست به دست شد تا اینکه در نهایت فروردینماه سال جاری، با ۱۹۰ رأی موافق به تصویب اهالی بهارستان رسید. البته لایحه فوق به شرط اینکه به واقع اقدامی برای ارتقای سطح امنیت زنان باشد، مدت طولانی در کمیسیون اجتماعی خاک خورد و در نوبت صحن قرار گرفت ( فرارو/ دی ۱۴۰۲ ).
۳- #لایحهی_همسانسازی_حقوق_بازنشستگان صندوقهای کشوری و لشگری و تأمین اجتماعی
که سالهاست همچنان بدون نتیجه در حال دست بدست شدن است.
💢 این سه لایحهی ضروری و بااهمیت بخشی از ده لایحهی معطل مانده در مجلسی است که قرار است در یازده اسفند ۱۴۰۲، دوازدهمین دورهی آن با نمایندگان جدید آغاز بکار نماید.
🔰حال با هم برخیاز اولویتها و عملکرد مجلس یازدهم را مرور میکنیم:
۱- گرفتن خودروهای شاسی بلند و نمایش اقرار و انکار بر سر این موضوع
۲- نوشتن طومار و تقاضای حکم اعدام برای مردم معترض در اعتراضات سال ۱۴۰۱ جنبش #زنزندگیآزادی
۳- رسوایی ماجرای خرید سیسمونی نوهی رئیس مجلس از ترکیه و مشغولیت دو گروه منتقد و طرفدار ایشان در بین نمایندگان
۴- تصویب خارج از نوبت و چند فوریتی لایحهایی موسوم به حجاب و عفاف با هدف محدودیت و انسداد بیشتر اجتماعی جامعه
۵- نطقهای پیش از دستور تکراری با ادبیات دههی شصت
۶- عدم ورود اندک نمایندگان برای رسیدگی به اختلاس و فساد گستردهی چای دبش
۷- عدم ورود نمایندگان به تورم روزافزون، کاهش لحظهای ارزش پول ملی و بحرانهای اقتصادی
۸- عدم ورود نمایندگان به اوضاع بحرانی محیط زیستی
۹- ماجرای وامهای چند صد میلیونی ودیعهی مسکن برخی نمایندگان
۱۰- افشاگری یک نمایندهی باسابقهی تهران از رئیس مجلس و درگیریهای این دو
۱۱- حملات لفظی برخی نمایندگان به دولت
۱۲- تلاش برای جلوگیری از لغو تحریمها
۱۳- درخواست تعدادی از نمایندگان برای محاکمهی وزیر خارجهی دولت دوازدهم
۱۴- طرح تغییر قانون انتخابات ریاستجمهوری
۱۵- حمایت از مجموعهی تلویزیونی گاندو برای آشکار کردن ماهیت دولت دوازدهم
۱۶- مخالفت با کلیات طرح اصلاح قانون نظارت بر شفافیت رفتار و عملکرد نمایندگان
🔴 بهعنوان یک شهروند که از قضا جامعهشناسی خوانده و با عینک بررسی قواعد زندگی اجتماعی به ساختار و مناسبت قدرت و عاملیت جامعه مینگرد، نمیتوانم امتیاز بالایی به برون داد کارآیی اعضای خانهی ملت بدهم.
سه لایحهایی که ذکر آن رفت و سالهاست بینتیجه مانده، نمونهای نمایا برای مطالبات فردی و اجتماعی گروههای مختلف جامعه در حوزههای اقتصادی و اجتماعی است که از نظر نمایندگانی که قرار است وکلای ملت باشند؛ چندان اهمیتی ندارد.
این خانه، خانهی ملت نیست، خانهی ما نیست، تهی از وکلای ماست. تهی از مطالبات و خواست ملت است.
محفلی است برای بازیهای سیاسی که شوربختانه کام ملت را تلخ و تلختر میسازد. محفلی که مطالبات و رنج ملت، در اولویت آخر اعضای آن هم نیست.
محفلی با هیاهوی بسیار و دیگر هیچ…
✍️ #فریبانظری
۵ اسفند ۱۴۰۲
#انتخابات
#چای_دبش
#اعتراضات ۱۴۰۱
#اجتماعی
@Roshanfkrane
https://t.iss.one/Sociologyofsocialgroups
♻️📝♻️« حق رأی زنان ایران »
🔵 ۱۲ اسفند ۱۳۴۱ سالروز حق رأی زنان ایرانی است.
پیشینهی حق رای زنان در ایران به دوران مشروطیت و اولین مجلس شورای ملی باز میگردد که شوربختانه در مجلس اول با تصویب قانون انتخابات، زنان از انتخاب کردن و انتخاب شدن منع شدند. در مجلس دوم نیز تنها نمایندهای از همدان به نام #محمدتقی_وکیلالرعایا، بدین قانون اعتراض کرد:
« بنده خیلی جرات می کنم و عرض می کنم که در آن اول، محروم کردن نسوان است که یک قسمت از مخلوق خداوند است که آن ها را محروم می کنیم. با کدام دلیل منطقی آن را محروم می کنیم.
در پاسخ به این پرسش، #حسن_مدرس و #محمدعلی_فروغی، هرچند با استدلال هایی متفاوت، پاسخی یکسان دادند و زنان را شایسته داشتن حق رای ندانستند»( برزگر، بیبیسی فارسی، ۲۰۱۴).
🔹از آن زمان تا سال ۱۳۴۱ بهویژه در دوران #محمد_مصدق موضوع حق رأی زنان هراز گاهی مطرح میشد تا نوبت به تصویب لایحهی انجمنهای ایالتی و ولایتی در زمان #پهلوی_دوم و دولت #اسدالله_علم، نخست وزیر وقت ایران در ۱۶ مهرماه سال ۱۳۴۱ رسید.
این لایحه بلافاصله با واکنش به شدت منفی روحانیون و برخی گروههای مذهبی از جمله آیت الله شریعتمداری، آیت الله میلانی و آیت الله گلپایگانی و در راس آنان آیت الله خمینی؛ روبرو شد.
پس از تنشهای فروان و ادامهی مخالفتها با این لایحه، سرانجام دولت در ۱۲ اسفند ۱۳۴۱ با ابلاغ آن؛ حق رأی زنان در ایران را که از مفاد آن لایحه بود به رسمیت شناخت.
✍️ #فریبانظری
۱۲ اسفند ۱۴۰۲
برابر با شصت و یکمین سالروز حق رأی زنان در ایران
#اجتماعی #تاریخ #بانوان
@Roshanfkrane
🔵 ۱۲ اسفند ۱۳۴۱ سالروز حق رأی زنان ایرانی است.
پیشینهی حق رای زنان در ایران به دوران مشروطیت و اولین مجلس شورای ملی باز میگردد که شوربختانه در مجلس اول با تصویب قانون انتخابات، زنان از انتخاب کردن و انتخاب شدن منع شدند. در مجلس دوم نیز تنها نمایندهای از همدان به نام #محمدتقی_وکیلالرعایا، بدین قانون اعتراض کرد:
« بنده خیلی جرات می کنم و عرض می کنم که در آن اول، محروم کردن نسوان است که یک قسمت از مخلوق خداوند است که آن ها را محروم می کنیم. با کدام دلیل منطقی آن را محروم می کنیم.
در پاسخ به این پرسش، #حسن_مدرس و #محمدعلی_فروغی، هرچند با استدلال هایی متفاوت، پاسخی یکسان دادند و زنان را شایسته داشتن حق رای ندانستند»( برزگر، بیبیسی فارسی، ۲۰۱۴).
🔹از آن زمان تا سال ۱۳۴۱ بهویژه در دوران #محمد_مصدق موضوع حق رأی زنان هراز گاهی مطرح میشد تا نوبت به تصویب لایحهی انجمنهای ایالتی و ولایتی در زمان #پهلوی_دوم و دولت #اسدالله_علم، نخست وزیر وقت ایران در ۱۶ مهرماه سال ۱۳۴۱ رسید.
این لایحه بلافاصله با واکنش به شدت منفی روحانیون و برخی گروههای مذهبی از جمله آیت الله شریعتمداری، آیت الله میلانی و آیت الله گلپایگانی و در راس آنان آیت الله خمینی؛ روبرو شد.
پس از تنشهای فروان و ادامهی مخالفتها با این لایحه، سرانجام دولت در ۱۲ اسفند ۱۳۴۱ با ابلاغ آن؛ حق رأی زنان در ایران را که از مفاد آن لایحه بود به رسمیت شناخت.
✍️ #فریبانظری
۱۲ اسفند ۱۴۰۲
برابر با شصت و یکمین سالروز حق رأی زنان در ایران
#اجتماعی #تاریخ #بانوان
@Roshanfkrane
🔺🔹🔺« آیا علمای دینی همچنان میخواهند مشغول نماز و درس و وعظ باشند؟! »
🔰با تقدیم احترام و قدردانی به عالم و پژوهشگر حوزهی مطالعات دینی دکتر صدیقه وسمقی که عبادت پروردگار را در خدمت به خلق و همراهی با ایشان و فریاد بر ظلم و بیعدالتی معنا نموده است.🙏🌹🕊️
🔵 آخرین روزهای سال ۱۴۰۲ خورشیدی را سپری میکنیم و با شرایط زیر به سال جدید ۱۴۰۳ وارد میشویم:
🔹 افزایش فقر شدید و نابرابریهای اجتماعی، کاهش ارزش پول ملی، افزایش احساس ناامنی عمومی برای زندگی روزمره، کاهش شدید قدرت خرید احتیاجات روزمره و نخستین بسیاری از مردم بهویژه کارگران و بازنشستگان
🔹آشکار شدن پیاپی فسادهای گسترده و سیستماتیک در کشور، افزایش فاصله و بیاعتمادی گروههای مختلف جامعه از روحانیت، کاهش باورهای دینی در گروههایی از جامعه باتوجه به برخوردهای سلبی، خشونتورزانه، سیاستزده ازسوی حاکمیت با ادعای سیاستهای دین باورانه
🔹برملاشدن آلودگیهای مالی برخی مقامات کشوری و لشگری و خانوادههای ایشان بدون پیگیریهای عدالت ورزانه و قاطعانهی سیستم قضایی، سرکوب و نادیدهگرفتن دادخواهی بازماندگان جانباختگان و نیز مصدومان اعتراضات دههی اخیر بهویژه اعتراضات آبان ۹۸ و سال ۱۴۰۱
🔹بی رغبتی تعداد بسیاری از مردم به انتخابات و مشروعیت آن که نشانگر مرگ تدریجی سیستم حکمرانی یک کشور است
💢 پرسش مهم اینجاست آیا در شرایط اسفباری که برای این سرزمین و ملت ایران ایجاد شده و با شیب و سرعت بسیار تداوم دارد، علمای دینی و روحانیون همچنان میخواهند مشغول نماز و ذکر و درس و وعظ خود باشند؟
چرا فریاد نمیزنند و به صف معترضان نمیپیوندند؟
چرا از بیحرمتی و مخدوش شدن عزت نفس گروههای بسیار این ملت به دلیل فقر و نابسامانی اقتصادی، دستار بر نداشته و سر به بیابان نمیگذارند؟
مگر این آقایان در این سرزمین زندگی نمیکنند؟
مگر درد و رنج توهینآمیز و حقارت بار تحمیل شده به این مردم را نمیبینند؟
چرا برای مرگ وعدههای داده شده به ملت در بهمن ۵۷، اعلام عزای عمومی نمیکنند؟
آیا راحتی و زندگی چند روزهی این دنیا، بر همراهی با عدالت و حق خواهی مردمان معترض اولویت دارد؟
آقایان بگویند چه مصیبتی به جز اینها که بر سر مردم آمده باید بر این سرزمین آوار شود تا درس و بحث را به کناری نهاده و در جوار حرم شریف در قم یا مشهد یا عبدالعظیم حسنی به تحصن بنشینند؟
چه باید به روز مردم بیاید تا اعلام عزای عمومی کنند؟
چه زمانی بر حاکمیت نهیب میزنند که این ره که رفته و میرود به ترکستان بوده و هست؟
⭕ بنظر میرسد این سکوت و بیتفاوتی و مشغولیت به نماز و ذکر و درس و وعظ تکراری آقایان، برای ملت معنادار است و دیر نیست پاسخ آنرا با صدایی رسا از جامعه بشنوند.
آن زمان دیگر جای گله و شکایتی نخواهد بود
که خود کرده را تدبیر نیست...
« خود ستایان تکیه بر اریکه ها زدند.
کتاب خدا را چنان می خوانند که سود ایشان است.
آنان که طیلسان زهد پوشیده اند تک پیرهنان را پیرهن بر تن می درند.
آنان که دستار بر سر می نهند سر از گردن خدا ترسان می اندازند
و آنان که آب بر مردمان می بندند ، مردمان را آب از لبه تیغ میدهند.
این نیست آنچه ما می گفتیم.
اینان سپاه آز می آرایند و دیوار غرور می افرازند و کوشک های خودپرستی میسازند
وانبانشان را از انباشتن پایانی نیست ... »
🖍️قسمتی از متن فیلمنامه #روز_واقعه/#بهرام_بیضایی
✍️ #فریبانظری
۲۷ اسفند ۱۴۰۲
#اجتماعی #انتقادات
@Roshanfkrane
🔰با تقدیم احترام و قدردانی به عالم و پژوهشگر حوزهی مطالعات دینی دکتر صدیقه وسمقی که عبادت پروردگار را در خدمت به خلق و همراهی با ایشان و فریاد بر ظلم و بیعدالتی معنا نموده است.🙏🌹🕊️
🔵 آخرین روزهای سال ۱۴۰۲ خورشیدی را سپری میکنیم و با شرایط زیر به سال جدید ۱۴۰۳ وارد میشویم:
🔹 افزایش فقر شدید و نابرابریهای اجتماعی، کاهش ارزش پول ملی، افزایش احساس ناامنی عمومی برای زندگی روزمره، کاهش شدید قدرت خرید احتیاجات روزمره و نخستین بسیاری از مردم بهویژه کارگران و بازنشستگان
🔹آشکار شدن پیاپی فسادهای گسترده و سیستماتیک در کشور، افزایش فاصله و بیاعتمادی گروههای مختلف جامعه از روحانیت، کاهش باورهای دینی در گروههایی از جامعه باتوجه به برخوردهای سلبی، خشونتورزانه، سیاستزده ازسوی حاکمیت با ادعای سیاستهای دین باورانه
🔹برملاشدن آلودگیهای مالی برخی مقامات کشوری و لشگری و خانوادههای ایشان بدون پیگیریهای عدالت ورزانه و قاطعانهی سیستم قضایی، سرکوب و نادیدهگرفتن دادخواهی بازماندگان جانباختگان و نیز مصدومان اعتراضات دههی اخیر بهویژه اعتراضات آبان ۹۸ و سال ۱۴۰۱
🔹بی رغبتی تعداد بسیاری از مردم به انتخابات و مشروعیت آن که نشانگر مرگ تدریجی سیستم حکمرانی یک کشور است
💢 پرسش مهم اینجاست آیا در شرایط اسفباری که برای این سرزمین و ملت ایران ایجاد شده و با شیب و سرعت بسیار تداوم دارد، علمای دینی و روحانیون همچنان میخواهند مشغول نماز و ذکر و درس و وعظ خود باشند؟
چرا فریاد نمیزنند و به صف معترضان نمیپیوندند؟
چرا از بیحرمتی و مخدوش شدن عزت نفس گروههای بسیار این ملت به دلیل فقر و نابسامانی اقتصادی، دستار بر نداشته و سر به بیابان نمیگذارند؟
مگر این آقایان در این سرزمین زندگی نمیکنند؟
مگر درد و رنج توهینآمیز و حقارت بار تحمیل شده به این مردم را نمیبینند؟
چرا برای مرگ وعدههای داده شده به ملت در بهمن ۵۷، اعلام عزای عمومی نمیکنند؟
آیا راحتی و زندگی چند روزهی این دنیا، بر همراهی با عدالت و حق خواهی مردمان معترض اولویت دارد؟
آقایان بگویند چه مصیبتی به جز اینها که بر سر مردم آمده باید بر این سرزمین آوار شود تا درس و بحث را به کناری نهاده و در جوار حرم شریف در قم یا مشهد یا عبدالعظیم حسنی به تحصن بنشینند؟
چه باید به روز مردم بیاید تا اعلام عزای عمومی کنند؟
چه زمانی بر حاکمیت نهیب میزنند که این ره که رفته و میرود به ترکستان بوده و هست؟
⭕ بنظر میرسد این سکوت و بیتفاوتی و مشغولیت به نماز و ذکر و درس و وعظ تکراری آقایان، برای ملت معنادار است و دیر نیست پاسخ آنرا با صدایی رسا از جامعه بشنوند.
آن زمان دیگر جای گله و شکایتی نخواهد بود
که خود کرده را تدبیر نیست...
« خود ستایان تکیه بر اریکه ها زدند.
کتاب خدا را چنان می خوانند که سود ایشان است.
آنان که طیلسان زهد پوشیده اند تک پیرهنان را پیرهن بر تن می درند.
آنان که دستار بر سر می نهند سر از گردن خدا ترسان می اندازند
و آنان که آب بر مردمان می بندند ، مردمان را آب از لبه تیغ میدهند.
این نیست آنچه ما می گفتیم.
اینان سپاه آز می آرایند و دیوار غرور می افرازند و کوشک های خودپرستی میسازند
وانبانشان را از انباشتن پایانی نیست ... »
🖍️قسمتی از متن فیلمنامه #روز_واقعه/#بهرام_بیضایی
✍️ #فریبانظری
۲۷ اسفند ۱۴۰۲
#اجتماعی #انتقادات
@Roshanfkrane