خانه‌ات را باد بُرد

بخش‌هایی از سروده‌ی هیلا صدیقی، تقدیم به زنان و دختران آزاده‌ی ایران‌زمین

خانه‌ات را باد برد
تو هنوزم نگرانِ وزشِ باد، در موی منی ؟ مسخِ افیونیِ افسانه‌ی اصحابِ کدامین غاری ؟ در کدامین خوابی ؟ خواب در چشمِ تو ویرانیِ صد طایفه است... تشتِ رسواییِ دزدانِ امارت افتاد تو نگهدار ، هنوزم دو سرِ شالِ مرا پشتِ این پرده‌ی پوسیده، تو در خوابی و من با همین زلفکِ ممنوعه‌ی خود نردبانی به بلندای سحر می‌بافم تا برآرم خورشید و تو در خوابی و آب از سرت می‌گذرد

خانه‌ات را باد برد
تشتِ رسوایی و غارت افتاد تو نگهدار به چنگت، شبِ گیسوی مرا  تا مبادا شبِ قحطی زده‌ی سفره‌ی ما

خانه‌ات را باد برد
تو هنوزم نگرانِ وزشِ باد، در موی منی ...

طرح زمینه: _armww_

#خانه_ات_را_باد_برد
#هیلا_صدیقی

@Roshanfkrane