مهر سرزمین ایران در دل مردم ریشه دارد
کشور ایران با همه گوناگونی، گستره جغرافیایی، زبانی، فرهنگی، قومی و ... همواره به عنوان یک هویت مستقل تاریخی قلمداد می شود. همه اقوام ایران یک وجه مشترک بسیار نیرومند به نام ایرانی بودن را همیشه در خود حفظ کرده اند. در طول تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین، علی رغم ناملایمات فراوانی که برای این مردم ایجاد شده است، همچنان بر فرهنگ ایرانی خود افتخار می کنند. در واقع نقطه مشترک همه اقوام، ادیان و گروه ها در ایران، هویت ایرانی است.
دکتر عباس سعیدی در کتاب جغرافیای جامع ایران (صفحه ۱۲) تاکید می‌کنند که از نظر تاریخی، تبیین موقعیت جغرافیایی سرزمین ایران را، آن چنان که هم از نظر عینی‌و مکانی و هم از لحاظ ذهنی و اداراک فضایی آشکار باشد، به سادگی امکان پذیر ندانسته اند. این مسأله به نقش تاریخی_فرهنگی ایران در گذر زمان باز می گردد.
گارثویت کتاب خود درباره ایرانیان، با این عبارت آغاز می کند که ایران را را از منظر تاریخی نه می توان از لحاظ مکانی مشخص کرد و نه می توان ایرانیان را به سادگی دسته بندی کرد. او می افزاید، نام ایران و ایرانیان آن‌چنان با تصورات خیال انگیز در آمیخته است که نه صرفا یک واحد مکانی است و نه ساکنان آن صرفا یک نوع مردمان. نام ایران مستقل از اینکه به عنوان مکان کجا واقع شده باشد، مهری را می پرورد که ریشه آن به زمان هخامنشی باز می گردد. این سرزمین با گستره ، تنوع و زیبایی خود هرگز از یادها نمی رود (Garthwait,Gene Ralph 2005, The Persians, Oxford: Blackwell Publishing Ltd)
بنابراین در اندیشه و راهبردهای توسعه ای همواره فرصت های وجود دارد که بایستی هر اندیشمند توسعه گرایی از این فرصت ها بهره ببرد.
با توجه به وضعیت نابسامان اقتصادی در ایران، لازم است چاره اندیشی ها، برنامه ریزی ها و راهبرهای توسعه ای(با مشارکت مردم) در ایران زمین، بر روی این نقطه مشترک متمرکز شود. ویژگی های این نقطه مشترک بدون شک شامل همه گیر بودن و جوان پسند بودن است.
آیا امیدی دوباره ایجاد خواهد شد؟ آیا امیرکبیری پیدا خواهد شد؟
یا رب از ابر هدایت برسان بارانی
#علی‌اکبر_محبی
#اندیشه
کشور ایران با همه گوناگونی، گستره جغرافیایی، زبانی، فرهنگی، قومی و ... همواره به عنوان یک هویت مستقل تاریخی قلمداد می شود. همه اقوام ایران یک وجه مشترک بسیار نیرومند به نام ایرانی بودن را همیشه در خود حفظ کرده اند. در طول تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین، علی رغم ناملایمات فراوانی که برای این مردم ایجاد شده است، همچنان بر فرهنگ ایرانی خود افتخار می کنند. در واقع نقطه مشترک همه اقوام، ادیان و گروه ها در ایران، هویت ایرانی است.
دکتر عباس سعیدی در کتاب جغرافیای جامع ایران (صفحه ۱۲) تاکید می‌کنند که از نظر تاریخی، تبیین موقعیت جغرافیایی سرزمین ایران را، آن چنان که هم از نظر عینی‌و مکانی و هم از لحاظ ذهنی و اداراک فضایی آشکار باشد، به سادگی امکان پذیر ندانسته اند. این مسأله به نقش تاریخی_فرهنگی ایران در گذر زمان باز می گردد.
گارثویت کتاب خود درباره ایرانیان، با این عبارت آغاز می کند که ایران را را از منظر تاریخی نه می توان از لحاظ مکانی مشخص کرد و نه می توان ایرانیان را به سادگی دسته بندی کرد. او می افزاید، نام ایران و ایرانیان آن‌چنان با تصورات خیال انگیز در آمیخته است که نه صرفا یک واحد مکانی است و نه ساکنان آن صرفا یک نوع مردمان. نام ایران مستقل از اینکه به عنوان مکان کجا واقع شده باشد، مهری را می پرورد که ریشه آن به زمان هخامنشی باز می گردد. این سرزمین با گستره ، تنوع و زیبایی خود هرگز از یادها نمی رود (Garthwait,Gene Ralph 2005, The Persians, Oxford: Blackwell Publishing Ltd)
بنابراین در اندیشه و راهبردهای توسعه ای همواره فرصت های وجود دارد که بایستی هر اندیشمند توسعه گرایی از این فرصت ها بهره ببرد.
با توجه به وضعیت نابسامان اقتصادی در ایران، لازم است چاره اندیشی ها، برنامه ریزی ها و راهبرهای توسعه ای(با مشارکت مردم) در ایران زمین، بر روی این نقطه مشترک متمرکز شود. ویژگی های این نقطه مشترک بدون شک شامل همه گیر بودن و جوان پسند بودن است.
آیا امیدی دوباره ایجاد خواهد شد؟ آیا امیرکبیری پیدا خواهد شد؟
یا رب از ابر هدایت برسان بارانی
#علی‌اکبر_محبی
#اندیشه