دلم همرنگ طوفان و نگاهم غرق باران است
پر از اما اگرها و جمودی سخت در جان است

یکی در من گریبانِ قضا را سخت میگیرد
گمانم سرکشیهایم تقاص از روزگاران است

درون دفتر عمرم چرا خط خورده خوشبختی
گمانم کاتب نامه دچار یاس و نسیان است

در آن سو عده ای مست از سعادت های پی در پی
واسب بختشان دائم در این بازی به جولان است

خدای عادل و رحمان، خدای عالم و آدم
چرا سهم من از دنیا مرارتهای یکسان است

در این افکار دائم با خدا در حال چالش بود
دلی که سرد و خاموش و تهی از نور ایمان است

سر انگشت نوازش را نثار روح من میکرد
خدای مهربانی که فرامینش به قران است

بساط زندگی پهن و جهان بازار مکاره
در این بازی گر بردی، هنرهایت فراوان است

و لاتکره ز آن سختی که خیر تو در آن بوده
خوشی هایی به ظاهر هست که شرّش فراوان است

خجل بودم ز تردیدم ولی در آخر قصه
دلم راضی به روزی بوده و تسلیم جانان است...

#مهتاب_بهشتی




https://telegram.me/joinchat/CgoWu0BmtKOav-6iGgb65A
روشنفکران