افسوس که ما لایق دلدار نبودیم
در وقت سحر عاشق بیدار نبودیم

در جنگ میان خرد و این دل شیدا
بهر دل دیوانه خود یار نبودیم

ایثار نکردیم و گذشتی ننمودیم
در راه پر از حادثه پادار نبودیم

با آنهمه لاف از دل آزاده عاشق
ای وای که دل کنده و احرار نبودیم

در بند هوا و هوس و مال و مناليم
فارغ ز زیاد و کم بازار نبودیم

در رزم رقیبان و حسودان زمانه
آن عاشق دلداده هشیار نبودیم

طه تو مخوان قصه دگر از غم هجران
ما لایق انجام چنین کار نبودیم

❤️ ❤️
#طه_کرمانی❣

شعر

https://telegram.me/joinchat/CgoWu0BmtKOav-6iGgb65A
روشنفکران

#تربیت_کودکان_بر_اساس_طبیعت_آنها

والدین معمولا فکر می‌کنند که کودک مثل خمیری است که به هر شکلی می‌توان آن را وَرز داد. کافی است فقط راهش را بلد باشی.
اما اینگونه نیست. هر کودکی که متولد می‌شود یک زمینه و #تیپ_شخصیتی خاص (به تعبیر دقیقتر: مزاج شخصیتی) را با خود به دنیا می‌آورد که تحت کنترل ژنتیک او است. این زمینه‌ی طبیعی و نیمه جبریِ فرد با محیط تربیتی او تعامل تعامل می‌کند و ترکیب این دو است که یک شخص منحصر به فرد را می‌سازد.
بر همین اساس، تربیت و محیط (فردی و اجتماعی) نیمی از کار است؛ نه همه‌ی آن. محیط و تربیت بر تیپ شخصیتی اثر می‌گذارد، اما در همان چارچوب کلی که ژنتیک فرد مشخص کرده است. مثلا کسی که #هوش متوسطی دارد، هر چند محیط آموزشی غنی‌ای نیز برای او فراهم شود تبدیل به یک نابغه‌ی استثنایی نمی‌شود؛ بلکه، تنها یک متوسطِ باسواد می‌شود.
یا مثلا کودکی که تیپ شخصیتیِ #درون‌گرا دارد و با خودش و خلوتش بیشتر حال می‌کند تا با شلوغی و بپر بپر و بازی‌های اجتماعی و ... (یعنی چیزی که امروزه به‌خاطر رسانه‌ها تبدیل به یک مُدِ رفتاری حاکم شده است) هرچقدر هم به او فشار بیاوری که با دیگران گرم بگیرد و بازی‌های دست‌جمعی کند، تبدیل به یک فرد #برون‌گرا نخواهد شد، بلکه تنها می‌توان #مهارت‌های اجتماعی را به او آموزش داد. یا مثلا کسی که استعداد و علاقه به فعالیت‌های بدنی دارد را نمی‌توان ساعت‌ها گوشه‌ای نشاند که پیانو یاد بگیرد.
تربیت باید با طبیعت فرد همسو باشد. اگر همسویی نباشد مثل برخورد دو نیروی متعارض با هم می‌شود؛ مثل هل دادن یک چرخ در سربالایی است که هم چرخ را فرسوده می‌کند و هم فردی هُل دهنده را خسته می‌کند. هرچه این ناهمسویی بیشتر باشد، خستگی و فرسودگی‌اش هم بیشتر است. اما اگر تربیت با طبیعت همسویی خوبی داشته باشد، مانند چرخی می‌شود که در سرپایینی می‌افتد؛ خودش به‌طور خودجوش حرکت می‌کند.
دو شخصیت بزرگ قرن ما، یعنی نلسون ماندلا و مسی را درنظر بگیرید. فرض کنید که والدینِ ماندلا به او فشار می‌آوردند که مانند پِله فوتبالیست شود، و والدین مسی به او فشار می‌آوردند که باید سیاستمدار شود. در آن‌صورت، نه ماندلا تولید می‌شد و نه مسی‌.
چقدر استعدادهای ما و بچه‌هایمان به خاطر همین نشناختن طبیعت آدم‌ها هدر می‌رود. فشارهای بیهوده‌ای که والدین وارد می‌کنند، و نه تنها کودک به آن چیزی که آنها دلشان می‌خواهد تبدیل نمی‌شود، بلکه، رشد استعدادهای فطری کودک نیز به خاطر مسیر غلط از بین می‌رود. #نظام‌های آموزشی ما هم که ماشاءالله مرکز یکسان‌سازی آدم‌ها هستند؛ جایی برای تبدیل آدم‌های به بیسکوییت‌هایی همسان و هم‌شکل و هم مزه،‌ درون یک جعبه. میلیون‌های خودکارِ بیکِ شبیه به هم.
اینکه می‌گویند استعداد بچه‌ها را بشناسیم، یعنی اول تیپ شخصیتی‌‌اش را بشناس. این را هم یادتان باشد که هیچ تیپ شخصیتی‌ای بر بقیه‌ی تیپ‌ها برتری ندارد. هر کدام نقاط ضعف و قوت خاص خودشان را دارند. مهم، همسوییِ تربیت خانوادگی و نظام‌آموزشی با طبیعت و استعدادهای افراد است.
اما چگونه #تیپ_شخصیتی بچه‌ها را بفهمیم؟ روش‌های مختلفی هست. با دوست نازنینی کتابی ترجمه‌ کرده‌ام با این عنوان: "#چگونه_فرزندم_را_بر_اساس_تیپ_شخصیتی_او_تربیت_کنم؟" که انتشارات #طه در حال آماده‌سازی آن است. امیدوارم به نمایشگاه کتاب امسال برسد.

دکتر محسن زندی (پژوهشگر و روان‌شناس)

#تربیتی

@Roshanfkrane