✍️آیا فرقی نمیکند چه کسی در
انتخابات آمریکا پیروز شود؟
نظر #صادق_زیباکلام
🔹در #ایران یکسری باورهای نادرست سیاسی پیرامون #آمریکا رایج است.گذشت زمان برخی از آنها را تعدیل نموده اما برخی دیگر دست کم برای بسیاری از ایرانیان تکان نخورده.
یکی ازاین باورها آنست که "فرقی نمیکند درآمریکا چه کسی به ریاست جمهوری انتخاب شود.مهم مجموعه سیاستها و تصمیمات است که در مراکز دیگری اتخاذ میشوند و رئیس جمهور، صرفنظر ازآنکه دمکرات است یا جمهوریخواه،"ترامپ" هست یا "بایدن" ادامه می‌یابد."
🔹این باورهشتاد سال پیش توسط حزب مارکسیست #توده درایران تولد یافت.از دید مارکسیستها،برجهان یک نظام گسترده اقتصادی که به آن سرمایه داری میگفتند حاکم بود.
صنایع بزرگ، موسسات مالی،بانکها و غیره تعلق به سرمایه داران داشتند و آنها بودند که پشت دربهای بسته سرنوشت جهان را در دست داشتند درحالیکه حسب ظاهرش انتخابات آزاد هر چهار سال یکبار اتفاق میفتاد و یک رئیس جمهور دمکرات یا جمهوریخواه هم انتخاب میشود.
مردم هم فکر میکنند آنها هستند که با آراءشان سرنوشت آمریکا را در دست دارند. درحالیکه سرنوشت واقعی آمریکا(و جهان هم بدنبال آمریکا) در جای دیگری است که رقم میخورد.در دستان تراستها،کارتلها، شرکتهای بزرگ چندملیتی،کارخانجات اسلحه‌سازی و نه رای دهندگان آمریکایی.
🔹همانند بسیاری از باورهای دیگرحزب توده،این باورِ آن حزب هم به مرور زمان در میان پارادایم سیاسی جریانات دگراندیش روشنفکری و مبارز علیه رژیم شاه اعم از اسلام گرا یا چپگرا نهادینه شد. اگر احتمالی وجود میداشت که با افول ادبیات مارکسیستی درجهان، در ایران هم همچون بسیاری ازجوامع دیگر، تکانی در باورهای جزم گرایانه مارکسیستی بوجود میامد،ظهور جریان "آمریکا ستیز" بعد از انقلاب آن امیدها را بر باد داد و برخلاف جوامع دیگر،همچنان همان نگاه مارکسیستی هشتاد سال پیش گفتمان رسمی را تشکیل میدهد.
🔹البته گامی را که در ایران هم مثل بسیاری از جوامع دیگر، دانشگاهیان، دگراندیشان، روشنفکران و نویسندگان در جهت مارکسیست زدایی میبایستی برمیداشتند، اما بنا بر دلائل تاریخی میسر نشد، بتدریج توسط فضای مجازی دارد برداشته میشود.
🔹فضای مجازی باعث شده که برای نخستین باردر ایران نگاه ورشکسته تاریخی که "فرقی نمیکند چه کسی درانتخابات آمریکا پیروز شود" دارد جای خود را به نگاه واقع بینانه تری میدهد.
#سیاسی
@Roshanfkrane
انتخابات آمریکا پیروز شود؟
نظر #صادق_زیباکلام
🔹در #ایران یکسری باورهای نادرست سیاسی پیرامون #آمریکا رایج است.گذشت زمان برخی از آنها را تعدیل نموده اما برخی دیگر دست کم برای بسیاری از ایرانیان تکان نخورده.
یکی ازاین باورها آنست که "فرقی نمیکند درآمریکا چه کسی به ریاست جمهوری انتخاب شود.مهم مجموعه سیاستها و تصمیمات است که در مراکز دیگری اتخاذ میشوند و رئیس جمهور، صرفنظر ازآنکه دمکرات است یا جمهوریخواه،"ترامپ" هست یا "بایدن" ادامه می‌یابد."
🔹این باورهشتاد سال پیش توسط حزب مارکسیست #توده درایران تولد یافت.از دید مارکسیستها،برجهان یک نظام گسترده اقتصادی که به آن سرمایه داری میگفتند حاکم بود.
صنایع بزرگ، موسسات مالی،بانکها و غیره تعلق به سرمایه داران داشتند و آنها بودند که پشت دربهای بسته سرنوشت جهان را در دست داشتند درحالیکه حسب ظاهرش انتخابات آزاد هر چهار سال یکبار اتفاق میفتاد و یک رئیس جمهور دمکرات یا جمهوریخواه هم انتخاب میشود.
مردم هم فکر میکنند آنها هستند که با آراءشان سرنوشت آمریکا را در دست دارند. درحالیکه سرنوشت واقعی آمریکا(و جهان هم بدنبال آمریکا) در جای دیگری است که رقم میخورد.در دستان تراستها،کارتلها، شرکتهای بزرگ چندملیتی،کارخانجات اسلحه‌سازی و نه رای دهندگان آمریکایی.
🔹همانند بسیاری از باورهای دیگرحزب توده،این باورِ آن حزب هم به مرور زمان در میان پارادایم سیاسی جریانات دگراندیش روشنفکری و مبارز علیه رژیم شاه اعم از اسلام گرا یا چپگرا نهادینه شد. اگر احتمالی وجود میداشت که با افول ادبیات مارکسیستی درجهان، در ایران هم همچون بسیاری ازجوامع دیگر، تکانی در باورهای جزم گرایانه مارکسیستی بوجود میامد،ظهور جریان "آمریکا ستیز" بعد از انقلاب آن امیدها را بر باد داد و برخلاف جوامع دیگر،همچنان همان نگاه مارکسیستی هشتاد سال پیش گفتمان رسمی را تشکیل میدهد.
🔹البته گامی را که در ایران هم مثل بسیاری از جوامع دیگر، دانشگاهیان، دگراندیشان، روشنفکران و نویسندگان در جهت مارکسیست زدایی میبایستی برمیداشتند، اما بنا بر دلائل تاریخی میسر نشد، بتدریج توسط فضای مجازی دارد برداشته میشود.
🔹فضای مجازی باعث شده که برای نخستین باردر ایران نگاه ورشکسته تاریخی که "فرقی نمیکند چه کسی درانتخابات آمریکا پیروز شود" دارد جای خود را به نگاه واقع بینانه تری میدهد.
#سیاسی
@Roshanfkrane
کانال روشنفکران
#سیاوش_کسرایی
( زاده 5اسفند 1305 هشت‌بهشت اصفهان_ درگذشت 19 بهمن 1374 وین)
#شاعر، #نقاش و از اعضای کانون #نویسندگان ایران و از #فعالان سیاسی #چپ‌گرای تاریخ معاصر ایران بود
#کسرایی دانش‌آموخته دانشکده #حقوق_و_علوم_سیاسی دانشگاه تهران و از #بنیانگذاران انجمن ادبی #شمع_سوخته بود.
سیاوش کسرایی سُراینده منظومهٔ #آرش_کمانگیر، نخستین منظومه حماسی نیمایی است.
وی یکی از شاگردان #نیما_یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند.
از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرائی، می‌توان به مجموعه شعر #آوا، #مهره_سرخ، #در_هوای_مرغ_آمین، #هدیه_برای_خاک، #تراشه‌های_تبر، #خانگی،
#با_دماوند_خاموش و #خون_سیاوش اشاره کرد.
#کسرایی از خردسالی در #تهران به سر می‌برد؛ دوره ابتدایی را در مدرسه #ادب، و بعد در مدرسه #نظام و #دارالفنون مشغول به تحصیل شد.
در 1329 از دانشکده #حقوق دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل میشود و برای خدمت سربازی به دانشکده افسری می‌رود.
در 1331کسرایی در سازمان همکاری بهداشت، وابسته به برنامه اصل چهار ترومن، شروع به کار می‌کند، و در نشریه‌های بهداشت همگانی در ناحیه دریای خزر و زندگی و بهداشت نقش دارد. از اواسط دهه 1330 تا اواخر دهه 1350 کسرایی در سازمان های مربوط به #مسکن_عمومی (بانک ساختمانی، وزارت آبادانی و مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی) تقریباً بی وقفه مشغول است.
در اوایل تا اواسط دهه 1350 در حالت تعلیق خدمت اداری، کسرایی در بخش تبلیغات گروه صنعتی بهشهر کار می‌کند. در کنار مشاغل دائمی، در مقاطع مختلف، کسرایی به تدریس #ادبیات در دانشگاه‌های #تهران و #زاهدان می‌پردازد.
در دوران دبیرستان، کسرایی به همراه
#محسن_پزشک_پور و #داریوش_فروهردر فعالیت دانش آموزان ملی‌گرا شرکت دارد.
در 1327 عضو حزب #توده میشود، و از آن وقت تا 40 سال بعد از آن پشتیبانی می‌کند.
پس از کودتای 1332، مدت کوتاهی #زندانی میشود. در 1347کسرایی از بنیانگذاران #کانون_نویسندگان ایران است، و یکی از دبیران منتخب آن تا سال 1351 خورشیدی.
در سال 1356جزو سخنرانان شب‌های شعر #گوته بود. در 1362، هم‌زمان با سرکوبی حزب توده توسط مقامات جمهوری اسلامی، کسرایی ایران را ترک می‌کند؛ تا 1366 در #کابل،
از 1366 تا 1374 در #مسکو،
و بعد در #وین اقامت دارد.
از 1365تا استعفایش در 1367 کسرایی عضو هیئت سیاسی حزب #توده است، و در 1369 از کمیته مرکزی حزب هم کناره می‌گیرد.
آخرین مجموع شعر کسرایی، #مهره_سرخ، چاپ 1374، #اعتراضی علنی به سیاست حزب #توده و عواقب آن است.
روابط اجتماعی گسترده، مصاحبت و همیاری از خصوصیات زندگی کسرایی است. در بین چهره‌های ادبی، #هوشنگ_ابتهاج، #احمدرضا_احمدی،
#محمود_اعتمادزاده (م.ا. به آذین)،
#ایرج_افشار، #فروغ_فرخزاد، #مرتضی_کیوان، #شاهرخ_مسکوب، #فریدون_مشیری،
#نادر_نادرپور، #نیما_یوشیج،
و #ابراهیم_یونسی از نزدیکان کسرایی هستند.
از اوایل دهه 1340 تا اوایل دهه 1360، تقریباً هر روز، در دفتر و در منزل، کسرایی محیطی باز برای دورهم آیی فراهم می‌کند.
اخراج از کانون نویسندگان ایران
در سال 1358 خورشیدی، هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران که عبارت بودند از
#باقر_پرهام، #احمد_شاملو، #محسن_یلفانی،
#غلامحسین_ساعدی و #اسماعی_خویی تصمیم به اخراج #سیاوش_کسرایی، #به‌آذین،
#هوشنگ_ابتهاج، #فریدون_تنکابنی
و #برومند گرفتند.
این تصمیم نهایتاً به تأیید مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران رسید و منجر به اخراج کل اعضاء توده‌ای، به همراه این پنج تن، از کانون نویسندگان ایران شد.
#سیاوش_کسرایی پس از هجوم نیروهای امنیتی حکومت جمهوری اسلامی ایران به حزب توده ایران در زمستان سال 1361 به همراه خانواده‌اش از طریق #زاهدان از ایران خارج شد.
ابتدا در #کابل و سپس در #مسکو و پس از فروپاشی شوروی به #وین مهاجرت کرد.
سیاوش کسرایی پس از خروج از ایران و در طول اقامتش در افغانستان، در رادیو #زحمت‌کشان که از شهر #کابل پخش می‌شد، مشغول به فعالیت شد.
#ابوالفضل_محققی از همکاران سابق سیاوش کسرایی در رادیو زحمت‌کشان، ادعا می‌کند که در زمان تصدی وی به عنوان «مسئول بخش ادبی رادیو»، هیچ‌گاه شعری از #احمد_شاملو، #مهدی_اخوان_ثالث
یا #فروغ_فرخزاد خوانده و پخش نشد.
سیاوش کسرایی از «نسل چهارم» مهاجران ایرانی به اتحاد جماهیر شوروی بود.
او از سال 1987 تا 1995 در #شوروی زندگی کرد. #سیاوش_کسرایی از زندگی در شوروی رنج می‌کشید و تجربه درونی و رنج روحی خود را در سروده
#دلم_هوای_آفتاب_می‌کند وصف کرده است.
وی در سن 69 سالگی پس از عمل جراحی #قلب و ابتلاء به #ذات‌الریه در #وین، درگذشت و در «بخش هنرمندان»گورستان شهر وین، اتریش، به خاک سپرده شد.
#ارسالی #تاریخ #اجتماعی
@Roshanfkrane
#سیاوش_کسرایی
( زاده 5اسفند 1305 هشت‌بهشت اصفهان_ درگذشت 19 بهمن 1374 وین)
#شاعر، #نقاش و از اعضای کانون #نویسندگان ایران و از #فعالان سیاسی #چپ‌گرای تاریخ معاصر ایران بود
#کسرایی دانش‌آموخته دانشکده #حقوق_و_علوم_سیاسی دانشگاه تهران و از #بنیانگذاران انجمن ادبی #شمع_سوخته بود.
سیاوش کسرایی سُراینده منظومهٔ #آرش_کمانگیر، نخستین منظومه حماسی نیمایی است.
وی یکی از شاگردان #نیما_یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند.
از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرائی، می‌توان به مجموعه شعر #آوا، #مهره_سرخ، #در_هوای_مرغ_آمین، #هدیه_برای_خاک، #تراشه‌های_تبر، #خانگی،
#با_دماوند_خاموش و #خون_سیاوش اشاره کرد.
#کسرایی از خردسالی در #تهران به سر می‌برد؛ دوره ابتدایی را در مدرسه #ادب، و بعد در مدرسه #نظام و #دارالفنون مشغول به تحصیل شد.
در 1329 از دانشکده #حقوق دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل میشود و برای خدمت سربازی به دانشکده افسری می‌رود.
در 1331کسرایی در سازمان همکاری بهداشت، وابسته به برنامه اصل چهار ترومن، شروع به کار می‌کند، و در نشریه‌های بهداشت همگانی در ناحیه دریای خزر و زندگی و بهداشت نقش دارد. از اواسط دهه 1330 تا اواخر دهه 1350 کسرایی در سازمان های مربوط به #مسکن_عمومی (بانک ساختمانی، وزارت آبادانی و مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی) تقریباً بی وقفه مشغول است.
در اوایل تا اواسط دهه 1350 در حالت تعلیق خدمت اداری، کسرایی در بخش تبلیغات گروه صنعتی بهشهر کار می‌کند. در کنار مشاغل دائمی، در مقاطع مختلف، کسرایی به تدریس #ادبیات در دانشگاه‌های #تهران و #زاهدان می‌پردازد.
در دوران دبیرستان، کسرایی به همراه
#محسن_پزشک_پور و #داریوش_فروهردر فعالیت دانش آموزان ملی‌گرا شرکت دارد.
در 1327 عضو حزب #توده میشود، و از آن وقت تا 40 سال بعد از آن پشتیبانی می‌کند.
پس از کودتای 1332، مدت کوتاهی #زندانی میشود. در 1347کسرایی از بنیانگذاران #کانون_نویسندگان ایران است، و یکی از دبیران منتخب آن تا سال 1351 خورشیدی.
در سال 1356جزو سخنرانان شب‌های شعر #گوته بود. در 1362، هم‌زمان با سرکوبی حزب توده توسط مقامات جمهوری اسلامی، کسرایی ایران را ترک می‌کند؛ تا 1366 در #کابل،
از 1366 تا 1374 در #مسکو،
و بعد در #وین اقامت دارد.
از 1365تا استعفایش در 1367 کسرایی عضو هیئت سیاسی حزب #توده است، و در 1369 از کمیته مرکزی حزب هم کناره می‌گیرد.
آخرین مجموع شعر کسرایی، #مهره_سرخ، چاپ 1374، #اعتراضی علنی به سیاست حزب #توده و عواقب آن است.
روابط اجتماعی گسترده، مصاحبت و همیاری از خصوصیات زندگی کسرایی است. در بین چهره‌های ادبی، #هوشنگ_ابتهاج، #احمدرضا_احمدی،
#محمود_اعتمادزاده (م.ا. به آذین)،
#ایرج_افشار، #فروغ_فرخزاد، #مرتضی_کیوان، #شاهرخ_مسکوب، #فریدون_مشیری،
#نادر_نادرپور، #نیما_یوشیج،
و #ابراهیم_یونسی از نزدیکان کسرایی هستند.
از اوایل دهه 1340 تا اوایل دهه 1360، تقریباً هر روز، در دفتر و در منزل، کسرایی محیطی باز برای دورهم آیی فراهم می‌کند.
اخراج از کانون نویسندگان ایران
در سال 1358 خورشیدی، هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران که عبارت بودند از
#باقر_پرهام، #احمد_شاملو، #محسن_یلفانی،
#غلامحسین_ساعدی و #اسماعی_خویی تصمیم به اخراج #سیاوش_کسرایی، #به‌آذین،
#هوشنگ_ابتهاج، #فریدون_تنکابنی
و #برومند گرفتند.
این تصمیم نهایتاً به تأیید مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران رسید و منجر به اخراج کل اعضاء توده‌ای، به همراه این پنج تن، از کانون نویسندگان ایران شد.
#سیاوش_کسرایی پس از هجوم نیروهای امنیتی حکومت جمهوری اسلامی ایران به حزب توده ایران در زمستان سال 1361 به همراه خانواده‌اش از طریق #زاهدان از ایران خارج شد.
ابتدا در #کابل و سپس در #مسکو و پس از فروپاشی شوروی به #وین مهاجرت کرد.
سیاوش کسرایی پس از خروج از ایران و در طول اقامتش در افغانستان، در رادیو #زحمت‌کشان که از شهر #کابل پخش می‌شد، مشغول به فعالیت شد.
#ابوالفضل_محققی از همکاران سابق سیاوش کسرایی در رادیو زحمت‌کشان، ادعا می‌کند که در زمان تصدی وی به عنوان «مسئول بخش ادبی رادیو»، هیچ‌گاه شعری از #احمد_شاملو، #مهدی_اخوان_ثالث
یا #فروغ_فرخزاد خوانده و پخش نشد.
سیاوش کسرایی از «نسل چهارم» مهاجران ایرانی به اتحاد جماهیر شوروی بود.
او از سال 1987 تا 1995 در #شوروی زندگی کرد. #سیاوش_کسرایی از زندگی در شوروی رنج می‌کشید و تجربه درونی و رنج روحی خود را در سروده
#دلم_هوای_آفتاب_می‌کند وصف کرده است.
وی در سن 69 سالگی پس از عمل جراحی #قلب و ابتلاء به #ذات‌الریه در #وین، درگذشت و در «بخش هنرمندان»گورستان شهر وین، اتریش، به خاک سپرده شد.
#ارسالی #تاریخ #اجتماعی
@Roshanfkrane