سوسور می‌پرسید: «زبان‌ها چگونه تغییر می‌کنند؟»
رویکرد انقلابی سوسور به زبان‌شناسی چه پیامدهای غیرمنتظره‌ای داشت؟

زبان‌شناس‌ها می‌دانند که تغییرات بسیار کوچک می‌تواند نظام یک زبان را زیر و رو کند و زبانی بدیع و بی‌سابقه پدید آورد. فردینان دو سوسور عاشق پژوهش دربارۀ همین تغییرات بود. اما ازخلال بررسیِ جزییاتِ ناچیز نکته‌هایی بیرون می‌کشید که زبان‌شناسی را در سال‌های پیش‌رویش تبدیل می‌کرد به «علم همۀ علم‌ها». نظریات سوسور آن‌قدر نافذ بود که، خواسته یا ناخواسته، ساختارگرایی قرن بیستم را به چنین اعتقادی رساند: اگر ساختارِ پنهان زبان را کشف کنیم، تمام دیگر ساختارهای جهان خود را به ما نشان خواهند داد.

#سوسور
#ساختارگرایی
#زبانشناسی
@Roshanfkrane

سوسور زبان را نظامی از نشانه تعریف کرده است. نشانه‌های سوسور مادی نیستند‌. اما انتزاعی نیز نیستند، ( مراجعه کنید به مبانی نشانه‌شناسی‌ از چندلر) بلکه روانی هستند به همین دلیل نیز وقتی سوسور نمودار گفتار را ترسیم می‌کند( کتاب دوره‌ی عمومی زبان‌شناسی ترجمه صفوی) باور دارد که این فرایند با چهار حوزه‌ی فیزیکی، فیزیولوژی، روانی و عصبی در ارتباط است.
دو نقد وارد است: ۱. عناصر زبانی که در گفتار تولید می‌شوند چیست؟
۲. مصداق نشانه ها از دیدگاه سوسور چه هستند؟
وقتی از موسیقایی شعر حرفی زده می شود، منظور کاربرد نظام واجی زبان فارسی است که در بحث سوسور نادیده گرفته شده است‌. یا بهترست بگوییم جز ساخت‌گرایی خرد (مراجعه کنید به کتاب نظریه‌ی نوین زبانشناسی از دکتر محمد دبیر مقدم ) می‌باشد. گرچه در مکتب پراگ توسط یاکوبسن موضوع ممیزهای واجی مطرح شده است اما مسأله تولید آواها و خواندن شعر است.

#سوسور
#نشانه_شناسی
#مکتب_پراگ
#یاکوبسن
@Roshanfkrane