خوشبختی، حاصل جمع و تفریق لحظاتِ خوشایند و ناخوشایند نیست ، بلکه ناشی از نگرش به کلیت زندگی به عنوان چیزی بامعنا و ارزشمند است.

در خوشبختی یک عنصر مهم شناختی و اخلاقی وجود دارد. همانطور که نیچه میگوید : اگر دلیلی‌ برای زندگی‌داشته باشی، تقریبا هر ناملایمی‌ را می‌‌توانی تحمل کنی !

یک زندگیِ مفید حتی‌ در بطن دشواری‌ها می‌تواند بی اندازه رضایت‌ بخش باشد. امّا زندگی بیهوده با هر میزان‌‌ از رفاه، مصیبتی وحشتناک است ...


#یووال_نوح_هراری🖌
#انسان_خردمند📚

@Roshanfkrane

〰️
در یک مقیاس یک تا ده، گروهی از انسان‌ها یا یک سیستم بیوشیمیایی شاداب، متولد می‌شوند که به حالت روحی‌شان این امکان را می‌دهد که بین درجه‌ی شش تا ده در نوسان باشد، اما بعد از مدتی روی هشت ثابت بماند.

چنین فردی حتی اگر در یک شهر بزرگ منزوی کننده زندگی کند و تمام پولهایش را با سقوط نرخ سهام از دست بدهد و به بیماری دیابت مبتلا باشد، باز کاملاً خوشبخت خواهد بود. افراد دیگری هم هستند که به یک بیوشیمی منحوس دچارند، که بین سه و هفت در نوسان است و بعد از مدتی روی پنج ثابت می‌ماند. چنین فرد ناکامی حتی اگر از حمایت قوی یک جامعه‌ی همبسته هم برخوردار باشد یا پول زیادی در بخت‌ آزمایی برنده شود و مثل ورزشکاران المپیک سالم باشد، باز افسرده خواهد بود... در واقع حتی اگر این دوست محزون ما صبح پنج میلیارد دلار برنده شود، ظهر راه درمان ایدز و سرطان را کشف کند، عصر بین اسرائیل و فلسطینی‌ها صلح برقرار کند و غروب به فرزندش که مدت‌ها گمش کرده بود، برسد، باز نمی‌تواند به چیزی بیش از خوشبختی درجه‌ی هفت برسد، به زبان ساده، مغز این افراد برای وجد و نشاط ساخته نشده است؛ حال هر اتفاقی می‌خواهد بیفتد...

📒 #انسان_خردمند
👤 #یووال_نوح_هراری

#اندیشه #روانشناسی

@Roshanfkrane

زنبورها احتیاجی به وکیل ندارند،
چون خطرِ فراموش کردن یا
نقضِ قانون اساسی کندو وجود ندارد...
ملکه غذای نظافتچیان را با دوز و کلک
از چنگشان در‌نمی آورد و
آنها هم هرگز برای حقوق بیشتر
اعتصاب نمی کنند...
اما اینها، کارِ همیشگی انسان است....

📗 #انسان_خردمند
🖌 #یووال_نوح_هراری

@Roshanfkrane

از نظر روانی ، خوشبختی به انتظارات وابسته است نه به شرایط عینی ...

زمانی که زندگی آرام و پررونقی را می گذرانیم احساس خرسندی نمی کنیم. بلکه ، این احساس وقتی به ما دست میدهد که واقعیت مطابق با انتظاراتمان میشود. خبر ناگوار این است که با بهبود شرایط زندگی انتظارات افزایش می یابد. پیشرفت های چشمگیری که آدمی در دهه های اخیر تجربه کرده است به انتظارات بیشتر تبدیل می شود نه رضایت بیشتر. اگر در این مورد کاری نکنیم ، ممکن است دستاوردهای آینده هم مثل همیشه ما را ناخرسند بگذارد.

#یووال_نوح_هراری
کتاب: انسان خداگونه

#اندیشه


@Roshanfkrane

از نظر روانی ، خوشبختی به انتظارات وابسته است نه به شرایط عینی ...

زمانی که زندگی آرام و پررونقی را می گذرانیم احساس خرسندی نمی کنیم. بلکه ، این احساس وقتی به ما دست میدهد که واقعیت مطابق با انتظاراتمان میشود. خبر ناگوار این است که با بهبود شرایط زندگی انتظارات افزایش می یابد. پیشرفت های چشمگیری که آدمی در دهه های اخیر تجربه کرده است به انتظارات بیشتر تبدیل می شود نه رضایت بیشتر. اگر در این مورد کاری نکنیم ، ممکن است دستاوردهای آینده هم مثل همیشه ما را ناخرسند بگذارد.

#یووال_نوح_هراری
کتاب: انسان خداگونه

#اندیشه #روانشناسی


@Roshanfkrane

#قطعه‌ای_از_کتاب #تیکه_کتاب

دانیل کانمن: خوشبختی حاصل جمع و تفریق لحظات خوشایند و ناخوشایند نیست، بلکه ناشی از نگرش به کلیت زندگی به عنوان چیزی بامعنا و ارزشمند است. در خوشبختی یک عنصر مهم شناختی و اخلاقی وجود دارد.

همان‌طور که نیچه گفت، اگر دلیلی برای زندگی داشته باشی، تقریباً هر ناملایمی را می‌توانی تحمل کنی. زندگی مفید، حتی در بطن دشواری‌ها، می‌تواند بی‌اندازه رضایت‌بخش باشد. اما زندگی بیهوده، با هر میزان از رفاه، مصیبتی وحشتناک است.

📕 #انسان_خردمند

✍ #یووال_نوح_هراری

@Roshanfkrane

چرا پوتین جنگ را باخته است؟

یک هفته هم از جنگ نمی‌گذرد و بیش از پیش به نظر می‌رسد که ولادیمیر پوتین به سمت شکستی تاریخی پیش می‌رود. او ممکن است همه‌ی نبردها را ببرد ولی جنگ را می‌بازد.
رویای پوتین برای بازسازی امپراتوری روسیه همیشه بر این دروغ استوار شده بود که اوکراین کشوری واقعی نیست، اوکرایینی‌ها ملتی واقعی نیستند و ساکنان کی‌یف، خارکف و لویو مشتاق حکومت مسکواند. این ادعایی کاملا دروغ است- اوکراین کشوری با بیش از هزار سال تاریخ است و وقتی مسکو حتی روستا هم نبود، کی‌یف کلانشهری مهم بود. اما خودکامه‌ی روس آن‌قدر این دروغ را تکرار کرده که ظاهرا خودش هم باورش شده است. هنگام طراحی حمله به اوکراین، پوتین می‌توانست بر حقایق مسلمِ زیادی تکیه کند. او می‌دانست که از نظر نظامی، اوکراین در برابر روسیه بسیار ضعیف است.
می‌دانست که ناتو برای کمک به اوکراین نیروی نظامی نمی‌فرستد. می‌دانست که وابستگی اروپا به نفت و گاز روسیه سبب می‌شود کشورهایی چون آلمان درباره اعمال تحریم‌های شدید تردید کنند. بر اساس این حقایق مسلم، نقشه‌ی او، درهم‌کوبیدنِ شدید و سریع اوکراین، دستگیری و نابودی دولتمردان آن، ایجاد رژیمی دست‌نشانده در کی‌یف و قسر در رفتن از تحریم‌های نه چندان محکم غربی بود.
اما این نقشه یک نکته‌ی ناشناخته‌ی بزرگ داشت. همان‌گونه که امریکایی‌ها در عراق و شوروی در افغانستان درس گرفتند، غلبه و تسخیر یک کشور آسان‌تر از حفظ آن است. پوتین می‌دانست که قدرت تسخیر اوکراین را دارد. اما آیا مردم اوکراین به آسانی رژیم دست‌نشانده‌ی مسکو را می‌پذیرند؟ پوتین این قمار را کرد که حتما می‌پذیرند. از آن گذشته، وقتی مکررا شرح می‌داد که اوکراین کشوری واقعی و اوکرایینی‌ها ملتی واقعی نیستند، گوش‌هایی مایل به شنیدن وجود داشت. در ۲۰۱۴، مردم کریمه مقاومت چندانی در برابر مهاجمان روس نکردند.چرا باید ۲۰۲۲ متفاوت باشد؟ 
با گذشت هر روز، روشن‌تر می‌شود که قمار پوتین در حال باخت است. مردم اوکراین دارند با همه‌ی وجود مقاومت می‌کنند، تحسین کل جهان را به دست می‌آورند و برنده‌ی این جنگ می‌شوند. روزهای تاریک بسیاری پیش رو است. روس‌ها ممکن است هنوز هم بتوانند کل اوکراین را تسخیر کنند، اما برای بردن جنگ، باید بتوانند اوکراین را حفظ کنند و فقط در صورتی می‌توانند چنین کنند که مردم اوکراین به آن‌ها اجازه این کار را بدهند. هر روزی که می‌گذرد، این مساله بیش از پیش غیرمحتمل به نظر می‌رسد.

از کار افتادنِ هر تانک روسی و کشته‌شدن هر سرباز روس، جسارت اوکرایینی‌ها برای ایستادگی را بالاتر می‌برد. و مرگ هر اوکرایینی، کینه و نفرت آنان را عمیق‌تر می‌کند. کینه زشت‌ترینِ احساسات است، اما برای ملتِ تحت ستم، کینه گنجی نهان است. در عمق قلب مدفون می‌ماند و می‌تواند مقاومت را تا نسل‌ها حفظ کند. برای بازسازی امپراتوری روسیه، پوتین به یک پیروزی نسبتا بدون خونریزی نیاز دارد که به صلحی نسبتا بدون کینه و نفرت منجر شود. با ریختن خون اوکرایینی‌های بیشتر و بیشتر، رویای پوتین به حتم محقق نخواهد شد. نام میخائیل گورباچف نیست که بر سند مرگ امپراتوری روسیه حک می‌شود: نام پوتین خواهد بود. وقتی گورباچف مسئولیت را ترک کرد، روس‌ها و اوکرایینی‌ها احساس می‌کردند از یک خانواده‌‌اند؛ پوتین آن‌ها را به دشمن تبدیل کرد و به حتم ملت اوکراین از این به بعد خود را به عنوان مخالف روسیه خواهد شناخت. ملت‌ها در نهایت بر اساس داستان‌ها بنا می‌شوند. هر روزی که می‌گذرد، داستان‌های بیشتری افزوده می‌شود که اوکرایینی‌ها آن‌ها را نه تنها در روزهای تاریک و سیاهِ پیش رو، بلکه در دهه‌ها و نسل‌های بعد تعریف خواهند کرد:
رییس‌جمهوری که از فرار از پایتخت اجتناب کرد، به امریکا گفت که به جنگ‌افزار دفاعی نیاز دارد نه وسیله‌نقلیه‌ای برای گریختن؛ سربازان جزیره مار که به ناو جنگی روسیه گفتند: "برو به جهنم"؛ شهروندانی که کوشیدند با نشستن در مسیر تانک‌های روسی جلوی پیشروی آنها را بگیرند. این‌ها چیزهاییست که یک ملت را می‌سازد. در دراز مدت، این داستان‌ها بسیار بیش از تانک‌ها اهمیت خواهند یافت عمر می‌کنند. خودکامه‌ی روس باید چون هر کس دیگری این را به خوبی بداند. در زمان کودکی با داستان‌هایی درباره‌ی شجاعت روس‌ها در محاصره‌ی لنینگراد رشد کرد. اکنون خودِ او داستان‌های بیشتری در این باب خلق می‌کند، اما خودش را در نقش هیتلر به نمایش می‌گذارد.
داستان‌ دلاوری اوکرایینی‌ها نه تنها به مردم اوکراین بلکه به تمام جهان جسارت می‌بخشد. ......

#یووال_نوح_هراری
#اوکراین

@Roshanfkrane

#چالش  #تقدس

"هیچ مفهوم یا اندیشه یا نظریه‌ای تقدس ندارد و بری از چالش نیست..."

#انسان_خردمند
#یووال_نوح_هراری

این چالش ها هستند که مفاهیم را می سنجند، اندیشه ها را محک می زنند و نظریه ها را آزمون می گیرند. چالش ها تو را دعوت می کنند به هشیاری بیشتر  و به تخریب و ساختن مجدد برای رشد و شکوفا شدن اما تقدس از تو فقط انطباق و عادت میخواهد. میخواهد که بسازی با آنچه هست و یا روزی بهترین بوده است.

جنس این دو با هم متفاوت است، تقدس تو را به آرامش دعوت میکند و چالش آرامشت را بهم می ریزد.

حال باید دید دنبال چه چیزی هستیم؟

آرامش یا رشد؟

#اندیشه

@Roshanfkrane

از نظر روانی، خوشبختی به انتظارات وابسته است نه به شرایط عینی ...

زمانی که زندگی آرام و پررونقی را می گذرانیم احساس خرسندی نمی‌کنیم بلکه، این احساس وقتی به ما دست می‌دهد که واقعیت مطابق با انتظاراتمان می‌شود. خبر ناگوار این است که با بهبود شرایط زندگی انتظارات افزایش می‌یابد.
پیشرفت‌های چشمگیری که آدمی در دهه‌های اخیر تجربه کرده است به انتظارات بیشتر تبدیل می‌شود نه رضایت بیشتر.
اگر در این مورد کاری نکنیم، ممکن است دستاوردهای آینده هم مثل همیشه ما را ناخرسند بگذارد.

📓 #انسان_خردمند
✍🏻 #یووال_نوح_هراری #روانشناسی

@Roshanfkrane

یووال نوح هراری مورخ و پژوهشگر #فلسفه میگوید چرا حکومتها مانع تدریس فیزیک و شیمی نمیشوند اما با #تاریخ و تدریس آن مشکل دارند...

#اندیشه #یووال_نوح_هراری

@Roshanfkrane

سخنان #یووال_نوح_هراری :

مذهبی های تندرو حاضر هستند
#این_جهان_را_به_آتش_بکشند !
و باعث رنج میلیون ها تن بشن!
تا به خوشبختی ابدی پس از مرگ برسند!

#اندیشه #مذهبی
@Roshanfkrane

👆
روشنفکران
✍ #امیر_دبیری‌مهر

#نوح_هراری مورخ و نویسنده یهودی است سه کتاب نوشته و شهرت و اعتبار جهانی پیدا کرده اهل کتاب در ایران او را با کتاب انسان خردمند می شناسند.

این روزها بسیار فعال است  البته علیه نتانیاهو.
او هر چند مخالف حماس است اما با تشکیل دو دولت در سرزمین فلسطین موافق است و نتانیاهو را شدیداً بخاطر نادیده گرفتن حقوق فلسطینی ها مورد حمله قرار می دهد.

به نظر من  نقش او در اشکار کردن افکار نژاد پرست و جنایت پرور حزب حاکم بر اسراییل یک تنه بیشتر از کل رسانه های حامی مقاومت است.
شایسته سالاری یعنی این.نخبه پروری یعنی این . دوران تبلیغات گله ای و هوچی سالاری گذشته. یکی مرد جنگی به از صد هزار.
بر خلاف توهم کهنه پرستان، جهان را تظاهرات و تجمعات هدایت نمی کند جهان به سویی می رود که رسانه های با نفوذ و تاثیرگذار ریل سازی می کنند.
گاهی یک وبلاگ گاهی یک صفحه در شبکه های اجتماعی گاهی یک کانال تلگرامی و گاهی یک پادکست...

عصر برودکست ها رو به افول است و عصر نروکست ها رو به صعود و عنصر محوری در این میان را محتوا ایفا می کند و صاحبان اندیشه و ایده نه سیاهی لشکرها.
#اندیشه #اجتماعی #یووال_نوح_هراری

@Roshanfkrane

❇️✴️ دموکراسی چیست؟

دموکراسی آنست که بشود آنکس را که در مسند قدرت است، با رأی مردم از قدرت عزل کرد

✍ #یووال_نوح_هراری

کارل پوپر، فیلسوف انگلیسی می‌گوید دموکراسی نه به معنای حاکمیت مردم است، نه حاکمیت اکثریت! مردم یا اکثریت هیچ‌وقت حکومت نکرده‌اند. مبنا و معیار دیگری نیاز است. آنچه دموکراسی را دموکراسی می‌کند «توانایی و حقِ عزل حاکمان است از سوی مردم، بدون خونریزی و براندازی».

وآنچه دیکتاتوری را دیکتاتوری می‌کند، «بی‌نصیب ماندن مردم از این توان و حق است، مگر با انقلاب و سرنگونی».

دموکراسی این سؤال افلاطونی را که «چه‌کس باید حکومت کند؟» کنار می‌زند و به جای آن می‌پرسد «چگونه باید حکومت کرد؟»
چنان باید حکومت کرد که شرورترین و رذل‌ترین حاکم را بتوان پایین آورد.

اگر این درس مهم و اساسی پوپر را بسط دهیم، می‌توانیم بگوییم حکومت دموکراتیک، نهادها و قوانین و دستگاه‌هایی دارد که از این توان و حق مردمی حمایت می‌کنند.
بر این اساس، خطاست اگر دموکراسی را به مجلس و رأی و چیزهایی از این جنس، تقلیل دهیم.

صندوق رأی و پارلمان، دموکراسی را تضمین نمی‌کنند. مقصود این نیست که دموکراسی بدون رأی گرفتن از مردم ممکن است، بلکه هر رأی‌گرفتنی، به معنای اجرای دموکراسی نیست.
البته که انتخابات ابزار لازم و ضروری است، اما این وسیله باید در خدمت غایتِ دموکراسی باشد؛ حقیقت انتخاباتِ و دموکراسی، عزل است نه نصب!
برای دستیابی به دموکراسی، به دستگاه و نظامی نیاز است که از حق و حقوق مردمان، و در ذیل آن حقِ عزل، پشتیبانی کند.
این‌ موضوع برای آموزش عمومی و افزایش آگاهی عامه مردم لازم است. بخصوص این‌روزها که در بسیاری از کشورها، همه در حال فکر کردن به راه چاره هستند؛ اینکه از کجا ضربه خورده‌اند و چرا همه‌ حرکت‌ها و جنبش‌های عدالت‌خواهانه به نتیجه نمیرسد؟

ژنرال شارل دوگل در جنگ جهانی دوم، رهبر آزادی بخش فرانسه بود. او بعد از جنگ به ریاست جمهوری رسید و غیر از تلاش‌هایی که برای آزادسازی فرانسه از اشغال آلمانِ نازی کرد، از اقدامات ارزشمند او آزاد سازی ۱۲ مستعمره آفریقایی فرانسه بود. او در سال ۱۹۶۹، رفراندومی برای اصلاحات قانونی و اجتماعی برگزار کرد.

دوگل مدعی بود برای رفع مشکلاتی که اعتراضات وسیع سال ۱۹۶۸ یکی از نشانه‌هایش بود، رئیس جمهور به قدرت و اختیارات بیشتری نیاز دارد.
مردم فرانسه علی‌رغم احترامی که برای شارل دوگل قائل بودند، به آن رفراندوم رأی منفی دادند و دوگل که نتوانسته بود اعتماد و موافقت مردم را جلب کند، از قدرت کناره‌گیری کرد. درس بزرگ مردمِ فرانسه برای مردم دنیا این بود که: سوابقِ جانفشانی و خدمت یک قهرمان, دلیل و توجیه کافی برای سپردن مقدرات زندگی یک ملت و کشور به دست آن قهرمان نیست؛ چون به سادگی امکان هیولا شدن را به قهرمان می‌دهد.

دموکراسی، متضمن برابری افراد جامعه و تبعیت حاکم از ملت است، هیچ حاکم فرهمندی نباید اختیار بیابد اراده‌اش را بر ملت تحمیل کند. دموکراسی فقط آن نیست که بتوان با رأی مردم کسی را به مقامی منصوب کرد، بلکه دموکراسی آنست که بشود آنکس را که در مسند قدرت است، با رأی مردم از قدرت عزل کرد.
در جامعهٔ برخوردار از دموکراسی، هیچ کسی در هیچ مکانیزمی نباید اختیاراتی بر ملت بیابد که بعداً نتوان جز به جنگ و جبر از او پس گرفت.

هیچ فضیلتی اعم از زهد، علم، قول، عهد و سوابق، ضمانت نمی‌کند که شخص حاکم، منافع خودش یا صنف و گروهش را در پای حقیقت و یا پای مردم قربانی کند. پس قدرت باید محدود، موقت، قابل نظارت و قابل استرداد باشد.
این سر رشته‌ای است که اگر در جامعه‌ای گم شود، زندگی در آن جامعه، زندان و جهنم می‌شود و هر بار وعده تازه‌ای برای رهایی و رستگاری، ما را به دنبال خود می‌کشد تا روزی برسد که بتوان از جهنمی که خود ساخته‌ایم نجات یابیم.

اگر در سال ۱۹۶۹، مردم طبق میل ژنرال دوگل رأی داده بودند، احتمالاً امروز دوگل به شدت فردی منفور شده بود مثل ژنرال فرانکو، معمرقذافی، موگابه، صدام حسین، حاکمان کره شمالی، کوبا،  و... و تا آخر عمر دوگل رئیس جمهور می‌ماند و هرگز بدون جنگ داخلی و انقلاب و شورش نمی‌شد قدرت را از او پس گرفت و به منتخبی دیگر انتقال داد، چه رسد به تحت تعقیب قرار دادن رئیس جمهور مجرم یا جنایتکار. / #سیاست_شناسی

#اندیشه #سیاسی #اجتماعی

@Roshanfkrane

پروکسی پروکسی