موضوع اینِ که مراجع #تقلید اگر روسری دختری بره سر چوب، یا بچه‌ها کمتر مشق بنویسند #فتوا می‌دهند.

ولی وقتی کودکی در آتش بی‌کفایتی #مسئولین می‌سوزه، کارگری از فقر فریاد می‌کشه و بازداشت می‌شه، تجاوز و پدوفیل از سرتاپای وابستگان حاکم سرازیر می‌شه؛ صدا از #مراجع نمی‌شنویم....

#روحانیِ مرجعِ تقلید. !!!
راجع به سوختن دانش آموزها نظری ندارید...؟؟
یا تخصصشون فقط مشقِ شبِ.. !!!


نمی خواهند بگویند این بودجه های #میلیاردی که صرف ارگانهای خاص و بی مصرفِ #فرهنگی و #مذهبی میشود باید به سمت تجهیزات #مدارس برود. !!؟؟

چند تا #شین_آباد دیگر باید اتفاق بیفتد...
#آقایان_مسئول..!!؟؟؟؟
🥀🍁🥀🍁🥀🍁🥀🍁

#اجتماعی
@Roshanfkrane

۳۰ ام مرداد مصادف با اجباری شدن نام خانوادگي در ايران بود.

در دوران پادشاهی #رضاشاه_پهلوی، سال ۱۳۱۳ خورشیدی با تصویب قانون مدنی و بنیانگذاری ثبت احوال و اجباری کردن برگزیدن نام خانوادگی و صدور شناسنامه در استفاده از القاب گذشته منسوخ و انتخاب نام خانوادگی برای كلیه اتباع ایران اجباری شد.
در این دوران، افرادی به عنوان مامور ثبت به مناطق مختلف فرستاده می‌شدند تا نام خانوادگی برای هر طایفه مرجع قانونی داشته باشد. گزینش نام خانوادگی نیز، معمولا از چند روش پیروی می‌كرد كه یكی از آنها پیشه نیاكان در یك قوم است.
محل اسكان قوم و نام یا شهرت بزرگ خاندان (پدر، پدربزرگ، جد)، از دیگر شیوه‌های متداول انتخاب نام خانوادگی بوده است. گاهی هم یك نام خانوادگی بر اساس شغل یا حرفه (همچون صراف، جواهریان، پزشكزاد) یا یك ویژگی بدنی یا فیزیكی (خوش‌چهره، قهرمان) بازمی‌گشت.
بر اساس قانون، سرپرست خانواده باید برای خانواده خود نام‌خانوادگی انتخاب می‌كرد و نام خانوادگی تخصیص یافته از سوی وی به سایر افراد خانواده‌اش هم اطلاق می‌شد و از آن زمان تاكنون بیش از چهار نسل از ایرانیان به این نام‌های خانوادگی خوانده می‌شوند.
..

و اما جالب است بدانید در همان زمان #روحانیون و کلا قشر مذهبی با این کار به شدت مخالف بوده و حتی در برخی شهرها علیه آن #فتوا هم صادر کردند. در برخی جاها نیز مردم مایل به ذکر نام زنان و دختران خود در شناسنامه یا همان « سجل » نبودند و این کار را ورود به عرصه « محارم» خود می دانستند!

#اجتماعی #تاریخ

@Roshanfkrane