می‌نویسم جنابِ صداوسیما و بعد پاک می‌کنم. می‌نویسم هی صداوسیما و بعد پاک می‌کنم. مینویسم آقای کارگردان، چرا صحنه‌ی آن مصاحبه را تاریک کردی و آن موزیک مخوف را پشت صداها انداختی و بعد پاک می‌کنم. مینویسم اقای بازجوی خبرنگار، آقای خبرنگارِ بازجو، این چه سوال‌هایی بود و پاک میکنم. می‌نویسم پس چرا با آن قاری کاری نداشتید و پاک میکنم. می‌نویسم چرا با آن مداح هفت‌تیرکش کاری نداشتید و پاک میکنم. مینویسم دیروز اقای مسئول گفت موجودی حساب آقازاده‌ها، از ذخایر ارزی مملکت بیشتر است و در همین اینستاگرام بارها اشاعه‌ی سرخوشی میکردند و پاک میکنم. می‌نویسم چرا اسیدپاشان اصفهان را که اشاعه‌ی مرگ میکردند، نگرفتید و پاک میکنم‌. می‌نویسم من این دختر زیبا را نمیشناختم و امروز به لطف این اخبار شما می‌شناسم و همیشه هنرش را دنبال خواهم کرد و پاک میکنم. مینویسم بدترین اتفاق در هر جامعه این است که مردم و یا دستکم بخش بزرگی از مردم، ماهیتاً یک جرم را درک نکنند و نپذیرند و پاک میکنم. می‌نویسم فقط هشتاد میلیون نفر از مردم جهان، شادی های پس از گل جام‌جهانی را نمی‌بینند و پاک میکنم. مینویسم به ادعای ترامپ، تا آبانِ همین سال فروش نفت ایران به صفر میرسد و دولت حتی حقوق کارمندانش را نمی‌تواند بپردازد و پاک میکنم. مینویسم بستن تنگه هرمز به سادگی بستن دهان من و بستن درهای آینده به روی امثال من نیست و پاک میکنم. مینویسم به هر حال دشمنانتان نمیتوانند اما دوستانتان واقعا کار دستتان خواهند داد. این یکی را نمی‌شود پاک کرد.

#معین_دهاز
#اجتماعی
@Roshanfkrane

‌
این عکس یک شاهکار است. انگار کارگردانی شده. چهار نفر جلوی تصویر، چهار مرد از قشری متفاوت، چهار مسئول که تا زانو در آب اند و می‌خندند. به چه چیز می‌خندند؟ نمی‌شود فهمید. ‌همه‌چیز برای این چهار نفر تفریح است. استخرِ توپ است. پارکِ آبی است.

کمی عقبتر، به پشت تصویر نگاه کنید. چهار نفر ایستاده‌اند. چهار زن و مردِ جوان و البته پیر. آن‌ها خانواده‌اند. مردم‌اند. چهره‌ها مشخص نیست و این به ما کمک می‌کند آنها را فراتر از چهار شخص خاص ببینیم. می‌شود تعمیمشان داد به تمام مردم ایران. از نحوه ایستادنشان می‌شود فهمید که غمگین و مأیوس‌اند. به دست‌هایشان نگاه کنید. خیلی مأیوس‌اند. گویا از پشت یک شیشه، به شهربازی خیره شده‌اند اما پول ندارند بلیت بخرند و تفریح کنند. در جایی بیرون از آب، کودکانه به تماشا ایستاده‌اند.

دوربین روی چهار مسئول فوکوس کرده و آن خانواده را محو می‌بینیم. در علم عکاسی می‌گویند: «محو». عجب کلمه‌ی خوبی است. اعضای آن خانواده، در ابعادی کوچک‌تر، چند قدم عقبتر از جایی که «مرکز توجه» است، ایستاده‌اند و جان می‌کَنَند. محو می‌شوند. ‌
‌
#معین_دهاز
#سیل
‌ عکاس ناشناس

@Roshanfkrane

مونارک، قهرمان زندگی من است. مونارک نام یک نوع پروانه‌ است. تنها پروانه‌ای که مثل پرنده‌ها مهاجرت می‌کند. از چند کشور عبور می‌کند. یک کوچ بزرگ که هشت ماه طول می‌کشد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید، عمر این پروانه تنها دو ماه است. عجیب نیست؟! یک سفرِ هشت ماهه، و عمری که دو ماه است!
‌
او در میانه‌ی راه می‌میرد. باقی مسیر را نسل بعدی‌اش ادامه می‌دهد. حقیقت غمناکی ست. سرانجام، نسل چهارمش به مقصد می‌رسد.

به نسل وسط، به آنها فکر می‌کنم. نمی‌دانند از کجا به راه افتاده‌اند و مقصد چگونه است؟ مثل من، شما... با این همه، من نمی‌خواهم اینجا بمانم. من یک مونارک می‌شوم. شاید به مقصدم برسم، شاید به مقصدم نرسم، اما هرگز متوقف نخواهم شد.

#معین_دهاز
#مونارک
عکس: بی‌شباهت به مونارک نیست. پروانه‌ی مُرده‌ای که زیبایی‌اش را از دست نمی‌دهد.
#انگیزشی
@Roshanfkrane

‌‌
آنقدر آزاد نبوده‌ایم، که نمی‌دانیم آزادی چیست. همیشه یک ورِ بام را پیدا می‌کنیم و از آن می‌افتیم. یادم نرفته که وقتی کمتر از ده سال داشتم، عده‌ای از مذهبیون چگونه جلوی چشمم گوسفندی را زمین می‌زدند، سرش را به عقب می‌کشیدند، رگ را جلوی چشم کودکان پاره می‌کردند و حیوان پا می‌کوبید و همه صلوات می‌فرستادند. هیچ کدام از این‌ها یادم نرفته. مدرسه‌ها فضایی دلمرده داشتند و سراسر سرودهای انقلابی و مذهبی بودند و واقعا قابل تحمل نبود. همه‌ی این خاطرات مثل انگشتی که ته حلقم فرو کنند، حتی هنوز اذیتم می‌کنند. شادی و رقص حق ما بود، مثل هوا و آب؛ اما از ما گرفتند.
‌‌
حالا امروز چه اتفاقی افتاده؟ آن هم در یک بزنگاهِ بزرگِ سیاسی در ایران، چه اتفاقی افتاده؟ تحت عنوان «مبارزه» یا «کنشگری کودکان» یا «آزادی» ترانه‌ای با اشاره‌های جنسی در مدرسه‌ها و مهدکودک‌ها پخش می‌شود. در این ترانه حتی مصرف مخدر عادی‌سازی می‌شود. بچه‌ها می‌دانند «چشم قرمز» یعنی چی؟ احتمالا نمی‌دانند، اما قطعا از کسی خواهند پرسید. وای از روزی که قبح سیگار در ذهن کودک یا نوجوان بشکند، چه برسد به قبح مخدرهای بدتر. دوست دارم بدانم در کدام کشور برای کودک ده ساله و هشت ساله، چنین محتوایی تولید و پخش می‌شود؟ آیا کلمه‌ی «سکسی» را بچه‌های هفت ساله، با هم بلند فریاد می‌زنند؟ باورم نمی‌شود. جهان به سمتی می‌رود که عروسک‌های "باربی" به خاطر توجه به بدن، اندام و تاثیر بر روان کودک، بساطش جمع ‌شود، آن وقت ما در مدارس ایران ترانه‌ای پخش می‌کنیم و کودکانمان به همراه خواننده فریاد می‌زنند «بدنو ببین جون بابا». برای آینده‌ی کشورم نگرانم. این کارها همان‌قدر کثیف است که ازدواج کودکان...
‌‌
#معین_دهاز
#ساسی #جنتلمن



‌ @Roshanfkrane

کاش
یک بار هم
ما شکوفه می‌دادیم
ما که این‌همه
هرس شده‌ایم!

#معین_دهاز

@Roshanfkrane

باید گریه کنم
اما نه برای فاجعه ..
برای اینکه بازمانده را نجات‌یافته میدانند ...

«#معین_دهاز»
#اندیشه

@Roshanfkrane

#رقص #سماع


به امید روزی
که از تمام جهان
گنجشکی به دستهایم اعتماد کند
دانه بردارد

ادامه میدهم
به امید روزهای بهتر
که ناچار به آمدن اند
چون صبح فردا...

ادامه میدهم
به امید روزگاری
که برای داشتن
دوست داشتن کافی ست

و ادامه خواهم یافت
حتی اگر نباشم،
چون گندمزار
در عطر نان...

#معین_دهاز

#رقص
@Roshanfkrane