‍ ‍ ‍ ۱۵ آبان زادروز استاد

#علی_تجویدی از بزرگان عرصه #موسیقی؛

علی تجویدی در 15 آبان 1289 در تهران متولد شد
. او اصالتا اهل #اصفهان بود.

برادرانش محمد و علی اکبر تجویدی از نقاشان فقید ایران بودند
. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش ، هادی خان تجویدی ، آغاز کرد.
پدرش در نقاشی از شاگردان طراز اول #کمال_الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود

علی تجویدی یادگیری فلوت و نت نویسی را نزد ظهیرالدینی آموخت و از 16 سالگی به یادگیری ویولن نزد آقای سپهری پرداخت بعد از مدتی برای تکمیل دوره اش به مدت 2 سال از محضر #حسین_یاحقی بهره برد.

تجویدی ادامه آموزش را در یک مدت 8 ساله با استاد صبا ادامه داد و علاوه بر ویولن ، سه تار نیز آموزش دید.

بنا به توصیه #صبا برای تکمیل تکنیک نواختن ویولن و آشنایی با موسیقی غرب چند سالی را نزد #ملیک_آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان رفت و بالاخره به محفل محمد ایرانی مجرد راه یافت از محضر او بهره برد.

اوج دوران شکوفایی ، خلاقیت و شهرت وی به سال های همکاری اش با دلکش برمی گردد. نتیجه همکاری گروه سه نفره تجویدی ، #دلکش و #رحیم_معینی کرمانشاهی در سال های 1335 تا 1340 ، خلق آثار به یادماندنی در موسیقی معاصر ایران بود

بعدها تجویدی ترانه های زیادی برای بانو #مرضیه ساخت که در موسیقی ایران جاودانه شد که نمونه آن سنگ خارا " بود که با شعر معینی کرمانشاهی و تنظیم روح الله خالقی در ارکستر بزرگ گل ها اجرا شد.
تجویدی علاوه بر ساخت ملودی در ترانه سرایی نیز تبحر داشت . "رفتم که رفتم " ، " شاید اگر امشب رود " و بسیاری دیگر در زمره کارهای ارزشمند استاد تجویدی هستند.

وی استاد هنرمندانی چون بانو #هایده و #حمیرا بود.
پس از انقلاب وی فعالیت قابل توجهی نداشته است و در سال های پایانی عمر فعالیت هنری کمتری از او شاهد بودیم . تنها کاری که به صورت رسمی و با اجازه کتبی ایشان انجام شد اجرای دوباره بعضی از آثار ایشان بود که در قالب آلبوم یاد استاد و به دنبال دل با همکاری استاد علیرضا افتخاری انتشار یافت که این آلبوم ها جز پر تیتراژ ترین آلبوم های موسیقی بودند ، ایشام کاری مشترک هم با استاد شاهزیدی و تصنیفی با صدای استاد محمدرضا #شجریان به مناسبت آغاز کار ارکسترملی ایران .

علی تجویدی بعد از تحمل یک دوره بیماری در 24 اسفند 1384 در سن 86 سالگی درگذشت.
#مناسبت
#هنر
@Roshanfkrane