متاسفم اما چیزی که من این روزها بین مردم سرزمینم می بینم ملقمه‌ای از خشم و تنفر است.خشم وتنفری که عن قریب بدل به خشونتی سراسری میشود. پدیده ای که در دهه اخیر چندین بار خودنمایی کرده است.
خشونت عمومی از این بابت شر است که مانند آتش همه چیز را می‌سوزاند و تبدیل به خودش می کند. خشونت جز خشونت چیزی به دنبال ندارد. در خشونت عقلانیت نیست. انصاف نیست. عدالت نیست. انسانیت نیست، مدارا نیست، حقیقت نیست... هیچ فضیلتی در #خشونت نیست.
بدبخت ملتی که امکان دیالوگ و گفتگو را از آن گرفته باشند.
دیالوگ ذاتاً در آزادی بنیان دارد، و آزادی در تقسیم قدرت. نبود پراکندگی قدرت یعنی نابودی آزادی و این یعنی ممکن نبودن دیالوگ. و بدبخت مردمی که امکان دیالوگ را از آن گرفته باشند.
دیالوگ کار مرد ایدئولوژی نیست چون در یک دیالوگ، دو طرف به دنبال حقیقت هستند، در بند هیچ چیزی جز حقیقت نیستند، هیچ حقیقت از پیش یافته ای در دیالوگ نیست و هیچ چیز از قبل معلومی در یک #دیالوگ اثبات نمیشود.
مرد ایدئولوژی دیالوگ نمی کند، او فقط جدال می کندجدال برای پیروزی، برای اثبات حقانیتِ ایدئولوژی و برای اثبات برتریِ ایدئولوژی...
و وای به روزی که چنین مرد بیزار از دیالوگی تمام قدرت را در دست داشته باشد.
#bahuz
@Roshanfkrane
خشونت عمومی از این بابت شر است که مانند آتش همه چیز را می‌سوزاند و تبدیل به خودش می کند. خشونت جز خشونت چیزی به دنبال ندارد. در خشونت عقلانیت نیست. انصاف نیست. عدالت نیست. انسانیت نیست، مدارا نیست، حقیقت نیست... هیچ فضیلتی در #خشونت نیست.
بدبخت ملتی که امکان دیالوگ و گفتگو را از آن گرفته باشند.
دیالوگ ذاتاً در آزادی بنیان دارد، و آزادی در تقسیم قدرت. نبود پراکندگی قدرت یعنی نابودی آزادی و این یعنی ممکن نبودن دیالوگ. و بدبخت مردمی که امکان دیالوگ را از آن گرفته باشند.
دیالوگ کار مرد ایدئولوژی نیست چون در یک دیالوگ، دو طرف به دنبال حقیقت هستند، در بند هیچ چیزی جز حقیقت نیستند، هیچ حقیقت از پیش یافته ای در دیالوگ نیست و هیچ چیز از قبل معلومی در یک #دیالوگ اثبات نمیشود.
مرد ایدئولوژی دیالوگ نمی کند، او فقط جدال می کندجدال برای پیروزی، برای اثبات حقانیتِ ایدئولوژی و برای اثبات برتریِ ایدئولوژی...
و وای به روزی که چنین مرد بیزار از دیالوگی تمام قدرت را در دست داشته باشد.
#bahuz
@Roshanfkrane
#رنج_زیستن
تمام مکاتب دینی و غیر دینی با تمام اختلافاتشان بر سر یک واقعیت همداستانند: ((زندگی انسان تراژیک است)).
زندگی انسان از لحظه ای که چشم به جهان باز می کند تا آن لحظه که چشمانش را به روی دنیا می بندد، مالامال از دردها، رنج ها، حسرت ها، ندانستن ها، نتوانستن ها، اندوه ها، مصیبت ها، ناکامی ها،اشتباهات، ضعف اراده،ترس ها، پشیمانی ها، عقده ها، خواستن چیزهایی که ندارد، نخواستن چیزهایی که دارد، بلاهای خواسته و ناخواسته، کاسته شدن ها و افسردگی هاست.
آدمی واقعا موجود ترحم برانگیزی است. حتی در شادترین لحظات و اوج لذت هایش در حال کاسته شدن است.
به قول اوریپیدس باید بر سرنوشت انسان های فانی آب تمام دریا ها را گریه کرد.
شاید به خاطر همین بود که یونانیان باستان می گفتند: بزرگترین سعادت برای آدمی آن است که هرگز چشم به دنیا باز نکند، اما همین که به دنیا آمد بزرگترین سعادت برای او هرچه سریعتر گذشتن از دروازه های مرگ است.
تقریبا می شود گفت عموم متفکران، رهبران و ناجیان بشر برای درمان...درمان که نه!! برای تسکین این درد بی درمان و مزمن نسخه ای آورده اند.
از مسیح تا ، کنفسیوس تا بودا، از سقراط تا نیچه، مولوی، حافظ، خیام، اوشو، کافکا، ابن عربی، ملاصدرا و و و ....
شما کدام نسخه را برای درمان رنج زیستن و اندوه های زندگی مفیدتر دیده اید؟
#bahuz
@Roshanfkrane
تمام مکاتب دینی و غیر دینی با تمام اختلافاتشان بر سر یک واقعیت همداستانند: ((زندگی انسان تراژیک است)).
زندگی انسان از لحظه ای که چشم به جهان باز می کند تا آن لحظه که چشمانش را به روی دنیا می بندد، مالامال از دردها، رنج ها، حسرت ها، ندانستن ها، نتوانستن ها، اندوه ها، مصیبت ها، ناکامی ها،اشتباهات، ضعف اراده،ترس ها، پشیمانی ها، عقده ها، خواستن چیزهایی که ندارد، نخواستن چیزهایی که دارد، بلاهای خواسته و ناخواسته، کاسته شدن ها و افسردگی هاست.
آدمی واقعا موجود ترحم برانگیزی است. حتی در شادترین لحظات و اوج لذت هایش در حال کاسته شدن است.
به قول اوریپیدس باید بر سرنوشت انسان های فانی آب تمام دریا ها را گریه کرد.
شاید به خاطر همین بود که یونانیان باستان می گفتند: بزرگترین سعادت برای آدمی آن است که هرگز چشم به دنیا باز نکند، اما همین که به دنیا آمد بزرگترین سعادت برای او هرچه سریعتر گذشتن از دروازه های مرگ است.
تقریبا می شود گفت عموم متفکران، رهبران و ناجیان بشر برای درمان...درمان که نه!! برای تسکین این درد بی درمان و مزمن نسخه ای آورده اند.
از مسیح تا ، کنفسیوس تا بودا، از سقراط تا نیچه، مولوی، حافظ، خیام، اوشو، کافکا، ابن عربی، ملاصدرا و و و ....
شما کدام نسخه را برای درمان رنج زیستن و اندوه های زندگی مفیدتر دیده اید؟
#bahuz
@Roshanfkrane