🔹🔸این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.
چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...
طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.
چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...
طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🕊️
کاش خوب شود همه چیز.
کاش جشن بگیریم...
کاش یکی از همین‌روزها، پدران، به بزمِ رهایی و شادیِ فرزندانشان پا‌ی‌کوبی کنند و مادران، برای پیشرفت‌های پیاپی پاره‌های جان‌شان اسپند دود کنند. كاش کوچه‌ها و خیابان‌ها پر باشد از صدای موزیک و لبخند و پیاده‌روها میزبان عاشقان امیدوار و خوشبخت باشد و مالامال از پسران و دخترانی که آرزوهاشان را در آغوش گرفته و شادمانانه قدم می‌زنند.
کاش درست شود همه چیز و کوی آرزوهامان نزدیک‌تر و دست‌یافتنی‌تر شود و دستآوردهامان شایسته‌ی قدم‌هایی باشد که به زحمت و با عشق برمی‌داریم و مقصدمان، سزاوار رنج‌هایی باشد که می‌کشیم.
کاش درست شود همه چیز و خوب شویم از اینهمه جراحتی که برداشتیم و آسیب‌هایی که به روان و جانمان تحمیل شد.
کاش آرام شود همه‌جا و آرام شویم، کاش طعم شیرین یک خوشبختی حقیقی و بی‌منت را بچشیم و بعد از اینهمه دشواری و مصائب بی‌شمار، به زیستنی باشکوه برسیم.
کاش خوب شود همه چیز،
كاش خوب شویم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
کاش خوب شود همه چیز.
کاش جشن بگیریم...
کاش یکی از همین‌روزها، پدران، به بزمِ رهایی و شادیِ فرزندانشان پا‌ی‌کوبی کنند و مادران، برای پیشرفت‌های پیاپی پاره‌های جان‌شان اسپند دود کنند. كاش کوچه‌ها و خیابان‌ها پر باشد از صدای موزیک و لبخند و پیاده‌روها میزبان عاشقان امیدوار و خوشبخت باشد و مالامال از پسران و دخترانی که آرزوهاشان را در آغوش گرفته و شادمانانه قدم می‌زنند.
کاش درست شود همه چیز و کوی آرزوهامان نزدیک‌تر و دست‌یافتنی‌تر شود و دستآوردهامان شایسته‌ی قدم‌هایی باشد که به زحمت و با عشق برمی‌داریم و مقصدمان، سزاوار رنج‌هایی باشد که می‌کشیم.
کاش درست شود همه چیز و خوب شویم از اینهمه جراحتی که برداشتیم و آسیب‌هایی که به روان و جانمان تحمیل شد.
کاش آرام شود همه‌جا و آرام شویم، کاش طعم شیرین یک خوشبختی حقیقی و بی‌منت را بچشیم و بعد از اینهمه دشواری و مصائب بی‌شمار، به زیستنی باشکوه برسیم.
کاش خوب شود همه چیز،
كاش خوب شویم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🌺 ببین! من و تو نباید دیکتاتور باشیم، نباید آدم‌هایی که هم‌راستای اهداف ما نیستند، یا سکوت می‌کنند را مؤاخذه کنیم. می‌توانیم از زندگی‌مان کنارشان بگذاریم، می‌توانیم بعد از این دوستشان نداشته‌باشیم، روی حضور و حمایتشان حساب نکنیم و حمایتمان را از آن‌ها دریغ کنیم، اما اینکه دنبالشان بدویم و در پیِ چراییِ سکوت یا انفعالشان باشیم، نه تنها چیزی را حل نمی‌کند و انرژی بیهوده‌ای از ما می‌گیرد، که ما را شبیه‌تر می‌کند به دشمنانی که از آنان و رفتارهاشان بیزار بودیم، آنان که سال‌ها ما را شبیه به خودشان می‌خواستند و بابت این نخواستن، با تحقیر و اجبار، بازخواستمان می‌کردند و هرچه رنج بردیم، از همین تحمیل‌ها بردیم!
ما می‌دانیم درست‌تر چیست و برایش می‌جنگیم، اما به هر قیمتی، هر همراهی و حمایتی را نخواهیم‌پذیرفت. قطعا همیشه حقیقت، طرفداران شایسته‌تری دارد و هرکس به میزان فهم خودش می‌فهمد و به قدر توان خودش در میدان می‌ایستد و به قدر معذوریت‌ها یا محدودیت‌ها یا ترس‌های خودش کنار می‌کشد و ما از همه چیز آگاه نیستیم!
بگذار هرکس -اگر تعهدی برای دفاع از حقوق ما نداشته و بابت آن منفعتی دریافت نکرده- خودش انتخاب کند با ما باشد یا علیه ما. که ما می‌فهمیم و به خاطر می‌سپاریم تا بعد از این، عاقلانه‌تر دوست بداریم و آگاهانه‌تر انتخاب کنیم.
ما مردم چونان زنجیرهای اساطیری و محکم، باهم و کنار همیم و به امید حمایت و نگاه هیچ‌کس نخواهیم‌ماند و اصلا آنقدرها زمان نداریم که از آدم‌هایی که تا پیش از این روی آنان حساب می‌کردیم بپرسیم: فلانی! تو دیگر چرا؟
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
ما می‌دانیم درست‌تر چیست و برایش می‌جنگیم، اما به هر قیمتی، هر همراهی و حمایتی را نخواهیم‌پذیرفت. قطعا همیشه حقیقت، طرفداران شایسته‌تری دارد و هرکس به میزان فهم خودش می‌فهمد و به قدر توان خودش در میدان می‌ایستد و به قدر معذوریت‌ها یا محدودیت‌ها یا ترس‌های خودش کنار می‌کشد و ما از همه چیز آگاه نیستیم!
بگذار هرکس -اگر تعهدی برای دفاع از حقوق ما نداشته و بابت آن منفعتی دریافت نکرده- خودش انتخاب کند با ما باشد یا علیه ما. که ما می‌فهمیم و به خاطر می‌سپاریم تا بعد از این، عاقلانه‌تر دوست بداریم و آگاهانه‌تر انتخاب کنیم.
ما مردم چونان زنجیرهای اساطیری و محکم، باهم و کنار همیم و به امید حمایت و نگاه هیچ‌کس نخواهیم‌ماند و اصلا آنقدرها زمان نداریم که از آدم‌هایی که تا پیش از این روی آنان حساب می‌کردیم بپرسیم: فلانی! تو دیگر چرا؟
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🪴نا امید چرا؟
ما وسط اندوه و درد ایستاده‌ایم و بیشتر از هر بار دیگری زخمی و آسیب دیده‌ایم اما ناامید نه!
ما جنگجوهای خودساخته‌ای که از دردهامان سلاح ساختیم، هرقدر عمیق‌تر: تیزتر، برنده‌تر، کاری‌تر!
اشتباه می‌کنند که زخمی‌ترمان می‌کنند، اشتباه می‌کنند که نمک روی زخم‌هامان می‌پاشند، اشتباه می‌کنند که خنجر وسط اندوهمان می‌چرخانند! ما را که نور از دل رنج‌هامان می‌تابد، ما را که با دردها بزرگ‌تر و با آسیب‌های پیاپی، مصمم‌تر می‌شویم! ما را که از دل زخم‌ها بیرون جهیده و به آگاهی رسیده‌ایم!
ما را زمین می‌زنند که زمین‌گیر شویم، اما قوی‌تر از همیشه برمی‌خیزیم و می‌ایستیم!
حکایت ما حکایت درختی‌ست که در دل محرومیت بیابان روئیده و سخت‌ترین شرایط را دیده و در تاریک‌ترین و بی‌سرپناه‌ترین شب‌های کویر، دوام آورده و چه باکی دارد از باد و باران و سیاهی و تبر؟
نهایتش تبر می‌زنند و از ریشه جدا می‌مانیم و هزار جوانه از جای بریدگی‌مان بیرون می‌زند.
ما را هرچه بیشتر تبر بزنند، بیشتر تکثیر می‌شویم، این قانون جوانه‌هاست.
کدام جوانه، زمستان را که دید، از بهار و سبز شدن، دست می‌کشد؟
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اعتراضات
@Roshanfkrane
ما وسط اندوه و درد ایستاده‌ایم و بیشتر از هر بار دیگری زخمی و آسیب دیده‌ایم اما ناامید نه!
ما جنگجوهای خودساخته‌ای که از دردهامان سلاح ساختیم، هرقدر عمیق‌تر: تیزتر، برنده‌تر، کاری‌تر!
اشتباه می‌کنند که زخمی‌ترمان می‌کنند، اشتباه می‌کنند که نمک روی زخم‌هامان می‌پاشند، اشتباه می‌کنند که خنجر وسط اندوهمان می‌چرخانند! ما را که نور از دل رنج‌هامان می‌تابد، ما را که با دردها بزرگ‌تر و با آسیب‌های پیاپی، مصمم‌تر می‌شویم! ما را که از دل زخم‌ها بیرون جهیده و به آگاهی رسیده‌ایم!
ما را زمین می‌زنند که زمین‌گیر شویم، اما قوی‌تر از همیشه برمی‌خیزیم و می‌ایستیم!
حکایت ما حکایت درختی‌ست که در دل محرومیت بیابان روئیده و سخت‌ترین شرایط را دیده و در تاریک‌ترین و بی‌سرپناه‌ترین شب‌های کویر، دوام آورده و چه باکی دارد از باد و باران و سیاهی و تبر؟
نهایتش تبر می‌زنند و از ریشه جدا می‌مانیم و هزار جوانه از جای بریدگی‌مان بیرون می‌زند.
ما را هرچه بیشتر تبر بزنند، بیشتر تکثیر می‌شویم، این قانون جوانه‌هاست.
کدام جوانه، زمستان را که دید، از بهار و سبز شدن، دست می‌کشد؟
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اعتراضات
@Roshanfkrane
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فریاد و خشم در سر ، اندوه و بغض در دل ، رنجی عظیم بر دوش ، اما پر از امیدیم ...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🌼 از یک جایی به بعد ما از خودمان بودن و مدارا دست کشیدیم و شبیه به خودتان شدیم،
چون مجبور بودیم!
درست مانند انسانی که ناخواسته با گرگ گلاویز شده و راه فراری نداشته و سعی داشته متمدنانه با او برخورد کند و پس از زخم‌ها و جراحت‌های پی در پی،
پی برده که این رفتار احمقانه‌ای‌ست.
احمقانه است انسانی رفتار کردن با جماعتی که جز تحمیل و تعصب و خشونت، حرفی برای گفتن ندارد!
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
چون مجبور بودیم!
درست مانند انسانی که ناخواسته با گرگ گلاویز شده و راه فراری نداشته و سعی داشته متمدنانه با او برخورد کند و پس از زخم‌ها و جراحت‌های پی در پی،
پی برده که این رفتار احمقانه‌ای‌ست.
احمقانه است انسانی رفتار کردن با جماعتی که جز تحمیل و تعصب و خشونت، حرفی برای گفتن ندارد!
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
✨ ما مستحق زندگی بودیم، و زیستنی بدون هراس. مستحق آرامش، امید، هیجان، رفاه، عشق...
اما دائما درحال مقاومت بودیم، درحال دویدن برای به زوال نرسیدن و درحال جنگیدن برای فهمیدن. ما جنگجو متولد شده‌بودیم و فضای زیستنمان میدان مبارزه بود و حریف می‌طلبید و این ما بودیم که انتخاب می‌کردیم بجنگیم یا بایستیم و نگاه کنیم و بدون جنگیدن و دفاع کردن بمیریم.
خوب یا بد، جبر جغرافیا از ما انسان‌هایی مبارز ساخته‌بود. انسان‌هایی که در ساده‌ترین حالات زیستن هم گارد گرفته و آماده‌ی نبرد بودند.
جهان ایستاده ما را تشویق می‌کرد در حالی که ما میان اضطراب و هراسی در نوسان، به پیش می‌رفتیم و این ناعادلانه بود.
ناعادلانه بود که ما رنج‌هایی از سر گذرانده‌بودیم و با آسیب‌هایی دست به گریبان بودیم که برای مردمان سرزمین‌های دیگر، قابل تصور و ادراک نبود...
نا عادلانه بود...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
اما دائما درحال مقاومت بودیم، درحال دویدن برای به زوال نرسیدن و درحال جنگیدن برای فهمیدن. ما جنگجو متولد شده‌بودیم و فضای زیستنمان میدان مبارزه بود و حریف می‌طلبید و این ما بودیم که انتخاب می‌کردیم بجنگیم یا بایستیم و نگاه کنیم و بدون جنگیدن و دفاع کردن بمیریم.
خوب یا بد، جبر جغرافیا از ما انسان‌هایی مبارز ساخته‌بود. انسان‌هایی که در ساده‌ترین حالات زیستن هم گارد گرفته و آماده‌ی نبرد بودند.
جهان ایستاده ما را تشویق می‌کرد در حالی که ما میان اضطراب و هراسی در نوسان، به پیش می‌رفتیم و این ناعادلانه بود.
ناعادلانه بود که ما رنج‌هایی از سر گذرانده‌بودیم و با آسیب‌هایی دست به گریبان بودیم که برای مردمان سرزمین‌های دیگر، قابل تصور و ادراک نبود...
نا عادلانه بود...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
☘ خوب می‌کنیم که سکوت نمی‌کنیم، خوب می‌کنیم که آگاهانه برای حق و حقوق‌مان می‌جنگیم، خوب می‌کنیم که از بردگی و برده‌وار زیستن سر باز می‌زنیم.
با وجود دردها و رنج‌های اجتناب‌ناپذیری که در این مدت به جانم سرريز شده، این‌روزها احساس خوشایندتری دارم. انگار تازه دارم نفس می‌کشم و تا پیش از این فقط سایه‌وار می‌زیستم، نه آن‌طور که دلم می‌خواسته و نه آن‌طور که حق داشته‌ام! انگار بغض سنگین و گلوگیری را عمیقا گریسته‌ام و خشم دیرینه‌ای را فریاد زده‌ام.
خوب که فکر می‌کنم دلم برای خودمان می‌سوزد که در یکی از ثروتمندترین جغرافیای جهان، فقیرانه زیستیم و معصومانه و باتمام توان برای ساده‌ترین نیازها جنگیدیم و عموما به آن‌ها نرسیدیم! ما حق داشتیم خوب زندگی کنیم و حق داشتیم به قدر تلاش و عمر و درایتی که به خرج داده‌ایم، سهم‌مان از خوشبختی را دریافت کنیم نه اینکه سهم‌مان از جهان دویدن باشد و به هیچ نقطه‌ی امنی نرسیدن و مدام درگیر هراس و تحقیر و اضطراب بودن!
ما حق داشتیم اعتراض کنیم به اینکه آینده‌مان در دست کسانی‌ست که ابدا دلسوز ما نیستند و مطلقا به بقای خود فکر می‌کنند. ما حق داشتیم اعتراض کنیم به تحمیل‌ها و رنج‌ها و اجبارها.
احساس می‌کنم زنجیرهای کهنه و زنگار گرفته‌ای را از پای جانمان باز کرده‌ایم و دهان‌بندها و چشم‌بندها را برداشته‌ایم و با چشمانی باز و ذهنی باصلابت و آگاه داریم تمام آنچه نباید باشد را جسورانه فریاد می‌زنیم.
اینجا خانه‌ی ماست و کسی حق ندارد ما را در آن محدود و رنجور و سر به زیر بخواهد! ما فارس و ترک و لر و عرب و کرد و بلوچ و شمالی و جنوبی و شرقی و غربی، همه ایرانیم و باهمیم و برای هم... و اگر دادخواهی و عدالت‌طلبی عصیان است، بی‌نهایت سرکشیم و عصیان‌گر!
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اعتراضات #اجتماعی
@Roshanfkrane
با وجود دردها و رنج‌های اجتناب‌ناپذیری که در این مدت به جانم سرريز شده، این‌روزها احساس خوشایندتری دارم. انگار تازه دارم نفس می‌کشم و تا پیش از این فقط سایه‌وار می‌زیستم، نه آن‌طور که دلم می‌خواسته و نه آن‌طور که حق داشته‌ام! انگار بغض سنگین و گلوگیری را عمیقا گریسته‌ام و خشم دیرینه‌ای را فریاد زده‌ام.
خوب که فکر می‌کنم دلم برای خودمان می‌سوزد که در یکی از ثروتمندترین جغرافیای جهان، فقیرانه زیستیم و معصومانه و باتمام توان برای ساده‌ترین نیازها جنگیدیم و عموما به آن‌ها نرسیدیم! ما حق داشتیم خوب زندگی کنیم و حق داشتیم به قدر تلاش و عمر و درایتی که به خرج داده‌ایم، سهم‌مان از خوشبختی را دریافت کنیم نه اینکه سهم‌مان از جهان دویدن باشد و به هیچ نقطه‌ی امنی نرسیدن و مدام درگیر هراس و تحقیر و اضطراب بودن!
ما حق داشتیم اعتراض کنیم به اینکه آینده‌مان در دست کسانی‌ست که ابدا دلسوز ما نیستند و مطلقا به بقای خود فکر می‌کنند. ما حق داشتیم اعتراض کنیم به تحمیل‌ها و رنج‌ها و اجبارها.
احساس می‌کنم زنجیرهای کهنه و زنگار گرفته‌ای را از پای جانمان باز کرده‌ایم و دهان‌بندها و چشم‌بندها را برداشته‌ایم و با چشمانی باز و ذهنی باصلابت و آگاه داریم تمام آنچه نباید باشد را جسورانه فریاد می‌زنیم.
اینجا خانه‌ی ماست و کسی حق ندارد ما را در آن محدود و رنجور و سر به زیر بخواهد! ما فارس و ترک و لر و عرب و کرد و بلوچ و شمالی و جنوبی و شرقی و غربی، همه ایرانیم و باهمیم و برای هم... و اگر دادخواهی و عدالت‌طلبی عصیان است، بی‌نهایت سرکشیم و عصیان‌گر!
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اعتراضات #اجتماعی
@Roshanfkrane
🌼 ما چه می‌خواستیم جز ماندن و تلاش کردن و به مقصود رسیدن؟
ما چه می‌خواستیم جز از بیان حقیقت نهراسیدن و در آغوش عدالت زیستن و دلایل محکمی برای شادمانی داشتن و دائما نَگریستن؟
ما چه می‌خواستیم جز فرصتی برای عاشقی داشتن و دوست داشتن و خواستن و توان و انگیزه‌ای برای نگاه داشتن؟!
ما چرا هرآنچه خواستیم را نداشتیم و هرآنچه داشتیم را نخواستیم؟
ما چه می‌خواستیم که هرچه خواستیم نبود و هرچه دوست داشتیم نشد و چه کرده‌بودیم که محکوم به پذیرش شرایط و آدم‌هایی شدیم که آن‌ها را نمی‌خواستیم؟؟!
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
ما چه می‌خواستیم جز از بیان حقیقت نهراسیدن و در آغوش عدالت زیستن و دلایل محکمی برای شادمانی داشتن و دائما نَگریستن؟
ما چه می‌خواستیم جز فرصتی برای عاشقی داشتن و دوست داشتن و خواستن و توان و انگیزه‌ای برای نگاه داشتن؟!
ما چرا هرآنچه خواستیم را نداشتیم و هرآنچه داشتیم را نخواستیم؟
ما چه می‌خواستیم که هرچه خواستیم نبود و هرچه دوست داشتیم نشد و چه کرده‌بودیم که محکوم به پذیرش شرایط و آدم‌هایی شدیم که آن‌ها را نمی‌خواستیم؟؟!
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
کانال روشنفکران
من زنی را می‌شناسم که هیچ‌گاه در انتظار ظهور دستی برای برآوردن آرزوهاش نماند، خودش بلند شد، یک‌تنه ایستاد و برای آرزوهای خودش آستین بالا زد و ذره ذره موفق شد.
من زنی را می‌شناسم که هم ظریف بود، هم محکم، هم تکیه‌گاه بود، هم تکیه زدن به شانه‌های مردانه‌ای را دوست داشت. هم گریه می‌کرد، هم می‌‌خندید، هم دوست داشت، هم دوست‌داشتنی بود.
من زنی را می‌شناسم که هم کودکانه شیطنت می‌کرد، هم بالغانه مدیریت. هم سربه‌زیر بود، هم جسور. هم عاشق بود، هم فارغ.
من زنی را می‌شناسم که آرام بود و آرامش را به‌قدر دایره‌ی تأثیر خودش تکثیر می‌کرد. زنی که زیباترین بود، هم درونی و هم بیرونی و متناسب با شرایط، درست‌ترین حرف‌‌ها را می‌زد و اصیل‌ترین رفتارها را داشت.
من زنی را می‌شناسم که مستقلانه می‌زیست و مستقلانه اقدام می‌کرد، که کمک می‌گرفت اما همیشه اول و آخر، روی توانمندی‌های خودش حساب می‌کرد. که سنگفرش‌های یک خیابان معمولی با خیابان‌های پاریس براش فرقی نمی‌کرد و حال دلش با تابش آفتاب و تماشای گیاه و پرنده‌ها و کتاب‌ها و موسیقی خوب می‌شد. که برای حال خوب خودش می‌جنگید و لایه‌های زمخت عادت و روزمرگی را کنار می‌زد و از لابلای جزئیات ساده و دست و پاگیر حیات، دلپذیرترین دلخوشی‌ها را برای خودش بیرون می‌کشید و عمیقا ذوق می‌کرد.
من زنی را می‌شناسم که حضورش حال جهان را بهتر می‌کرد. که عمیق بود و وسیع بود و با گیاهان و با آسمان و با اقیانوس‌های آرام و در نوسان، نسبت داشت.
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اجتماعی #بانوان
@Roshanfkrane
من زنی را می‌شناسم که هیچ‌گاه در انتظار ظهور دستی برای برآوردن آرزوهاش نماند، خودش بلند شد، یک‌تنه ایستاد و برای آرزوهای خودش آستین بالا زد و ذره ذره موفق شد.
من زنی را می‌شناسم که هم ظریف بود، هم محکم، هم تکیه‌گاه بود، هم تکیه زدن به شانه‌های مردانه‌ای را دوست داشت. هم گریه می‌کرد، هم می‌‌خندید، هم دوست داشت، هم دوست‌داشتنی بود.
من زنی را می‌شناسم که هم کودکانه شیطنت می‌کرد، هم بالغانه مدیریت. هم سربه‌زیر بود، هم جسور. هم عاشق بود، هم فارغ.
من زنی را می‌شناسم که آرام بود و آرامش را به‌قدر دایره‌ی تأثیر خودش تکثیر می‌کرد. زنی که زیباترین بود، هم درونی و هم بیرونی و متناسب با شرایط، درست‌ترین حرف‌‌ها را می‌زد و اصیل‌ترین رفتارها را داشت.
من زنی را می‌شناسم که مستقلانه می‌زیست و مستقلانه اقدام می‌کرد، که کمک می‌گرفت اما همیشه اول و آخر، روی توانمندی‌های خودش حساب می‌کرد. که سنگفرش‌های یک خیابان معمولی با خیابان‌های پاریس براش فرقی نمی‌کرد و حال دلش با تابش آفتاب و تماشای گیاه و پرنده‌ها و کتاب‌ها و موسیقی خوب می‌شد. که برای حال خوب خودش می‌جنگید و لایه‌های زمخت عادت و روزمرگی را کنار می‌زد و از لابلای جزئیات ساده و دست و پاگیر حیات، دلپذیرترین دلخوشی‌ها را برای خودش بیرون می‌کشید و عمیقا ذوق می‌کرد.
من زنی را می‌شناسم که حضورش حال جهان را بهتر می‌کرد. که عمیق بود و وسیع بود و با گیاهان و با آسمان و با اقیانوس‌های آرام و در نوسان، نسبت داشت.
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اجتماعی #بانوان
@Roshanfkrane
نگاه به حالایمان نکن!
ماهم خوب می‌شویم،
باران می‌بارد و با حالی خوش، زیر باران قدم می‌زنیم و می‌رقصیم..
.هرچند که کمی خسته‌ایم و حالمان خوب نیست،
ولی هنوز هم می‌شود لابه‌لای تمام دلهره‌ها به صدای باران و قل قل سماور گوش داد و آرام شد. می‌شود به صلابت ساقه‌های گیاه نگاه کرد و استحکام گرفت.
نگاه به حالایمان نکن عزیز!
قرار نیست همیشه از پشت شیشه باران را تماشا کنیم و در نهایت اندوه، به خیابان‌های تاریک و مه گرفته زل بزنیم.
قرار است خوشی زیر پوست ما هم بلغزد و صدای لبخندهامان گوش‌های خیسِ خیابان را پر کند.
قرار است رد شویم از این درد، قرار است رو به راه شویم.
.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
ماهم خوب می‌شویم،
باران می‌بارد و با حالی خوش، زیر باران قدم می‌زنیم و می‌رقصیم..
.هرچند که کمی خسته‌ایم و حالمان خوب نیست،
ولی هنوز هم می‌شود لابه‌لای تمام دلهره‌ها به صدای باران و قل قل سماور گوش داد و آرام شد. می‌شود به صلابت ساقه‌های گیاه نگاه کرد و استحکام گرفت.
نگاه به حالایمان نکن عزیز!
قرار نیست همیشه از پشت شیشه باران را تماشا کنیم و در نهایت اندوه، به خیابان‌های تاریک و مه گرفته زل بزنیم.
قرار است خوشی زیر پوست ما هم بلغزد و صدای لبخندهامان گوش‌های خیسِ خیابان را پر کند.
قرار است رد شویم از این درد، قرار است رو به راه شویم.
.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🌼حق بدهیم !
یک وقت هایی آدم ها حوصله ی خودشان را هم ندارند .
نباید توقعی داشت ،
وگرنه دیوارِ حرمت ها فرو می ریزد ...
کاری به کارِ بی حوصلگیِ آدم ها نداشته باشیم ،
بابتِ حالِ بدشان توضیح نخواهیم ...
هر آدمی حق دارد گاهی از قوی بودن انصراف دهد و خلوتی بی واسطه بخواهد ،
جایی که خبری از هیاهویِ هیچ کس نباشد ،
جایی که در سکوت و تنهایی بنشیند و خودش را پیدا کند !
صبرِ آدم ها که لبریز شد ؛
نسبت به همه چیز ، بی حس می شوند ،
دنبالِ غارِ ساکتِ تنهاییِشان می گردند ...
آدم است دیگر !
یک وقت هایی کم می آورد ...
کم آوردنِ آدم ها را جدی بگیریم ،
درک کنیم ،
دورتر بایستیم ،
گاهی همین به حالِ خود رها کردن ؛
همین سکوت و حق دادن ؛
بهترین حالتِ دوست داشتن است ...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
یک وقت هایی آدم ها حوصله ی خودشان را هم ندارند .
نباید توقعی داشت ،
وگرنه دیوارِ حرمت ها فرو می ریزد ...
کاری به کارِ بی حوصلگیِ آدم ها نداشته باشیم ،
بابتِ حالِ بدشان توضیح نخواهیم ...
هر آدمی حق دارد گاهی از قوی بودن انصراف دهد و خلوتی بی واسطه بخواهد ،
جایی که خبری از هیاهویِ هیچ کس نباشد ،
جایی که در سکوت و تنهایی بنشیند و خودش را پیدا کند !
صبرِ آدم ها که لبریز شد ؛
نسبت به همه چیز ، بی حس می شوند ،
دنبالِ غارِ ساکتِ تنهاییِشان می گردند ...
آدم است دیگر !
یک وقت هایی کم می آورد ...
کم آوردنِ آدم ها را جدی بگیریم ،
درک کنیم ،
دورتر بایستیم ،
گاهی همین به حالِ خود رها کردن ؛
همین سکوت و حق دادن ؛
بهترین حالتِ دوست داشتن است ...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🌺 یک سری خستگی‌ها اما مقدس‌اند،
یک سری دغدغه‌ها، رنج‌ها، بیدار ماندن‌ها...
یک سری تفریح نکردن‌ها و از قافله‌ی فراغت و دلخوشی، عقب ماندن‌ها...
وسط یک‌سری دویدن‌ها و سخت تلاش کردن‌ها، به خودت می‌آیی و می‌بینی؛
اگر آسوده بودی و اگر دلیلی برای ادامه دادن و تلاش کردن نداشتی حالت خوب نبود و چه خوب که در مسیری و داری برای هدفی می‌جنگی و به شوق رسیدن به قله‌ای، پیچ و تاب و سختیِ مسیر را به جان می‌خری، چه خوب که پویا مانده‌ای و راکد نیستی!
یک سری خستگی‌ها مقدس‌اند و یک سری آدم‌ها ساخته شده‌اند برای اینکه دائما در حال تلاش و ارتقای جهانشان باشند و حصار مرداب‌ها را بشکنند.
که چشمه باشند و بجوشند و رودخانه باشند و بخروشند...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
یک سری دغدغه‌ها، رنج‌ها، بیدار ماندن‌ها...
یک سری تفریح نکردن‌ها و از قافله‌ی فراغت و دلخوشی، عقب ماندن‌ها...
وسط یک‌سری دویدن‌ها و سخت تلاش کردن‌ها، به خودت می‌آیی و می‌بینی؛
اگر آسوده بودی و اگر دلیلی برای ادامه دادن و تلاش کردن نداشتی حالت خوب نبود و چه خوب که در مسیری و داری برای هدفی می‌جنگی و به شوق رسیدن به قله‌ای، پیچ و تاب و سختیِ مسیر را به جان می‌خری، چه خوب که پویا مانده‌ای و راکد نیستی!
یک سری خستگی‌ها مقدس‌اند و یک سری آدم‌ها ساخته شده‌اند برای اینکه دائما در حال تلاش و ارتقای جهانشان باشند و حصار مرداب‌ها را بشکنند.
که چشمه باشند و بجوشند و رودخانه باشند و بخروشند...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
@Roshanfkrane
چه اشکالی دارد گاهی اعتراف کنیم که کم آورده ایم ؟!
که حالمان خوب نیست !
از درد هایمان حرف بزنیم و زخم هایمان را پنهان نکنیم !
مشورت کنیم و دنبالِ التیام باشیم !
سدهایِ بزرگ ، یک دریچه ی تخلیه ی اضطراری دارند ،
هر زمان ، فشارِ داخلِ سد زیاد شد ، یا درصدِ گِل و لایِ آب ، بالا رفت ؛ دریچه ی خروجِ اضطراری را باز می کنند تا با تخلیه ی موادِ زائد ، سد ، دوباره زلال و آرام شود .
آدم ها هم نیاز دارند گاهی ، جایی از مسیرِ زندگیِ شان توقف کنند ، درد و فشارِ روانشان را بیرون بریزند و به آرامش برسند .
انکار ، انسان را ضعیف تر ، و روح و روان را ، زخمی تر می کند !
گاهی لازم است ضعف و غصه هایت را اِقرار کنی ،
به آرامش برسی و ، مصمم تر از همیشه ، مسیرِ خوشبختی ات را با خیالِ راحت و آسوده ، طی کنی .
برایِ قوی ماندن ، لازم است گاهی هم ضعیف باشی !
یادت نرود ؛
پذیرش و ابرازِ درد ، تو را قوی تر می کند !
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
چه اشکالی دارد گاهی اعتراف کنیم که کم آورده ایم ؟!
که حالمان خوب نیست !
از درد هایمان حرف بزنیم و زخم هایمان را پنهان نکنیم !
مشورت کنیم و دنبالِ التیام باشیم !
سدهایِ بزرگ ، یک دریچه ی تخلیه ی اضطراری دارند ،
هر زمان ، فشارِ داخلِ سد زیاد شد ، یا درصدِ گِل و لایِ آب ، بالا رفت ؛ دریچه ی خروجِ اضطراری را باز می کنند تا با تخلیه ی موادِ زائد ، سد ، دوباره زلال و آرام شود .
آدم ها هم نیاز دارند گاهی ، جایی از مسیرِ زندگیِ شان توقف کنند ، درد و فشارِ روانشان را بیرون بریزند و به آرامش برسند .
انکار ، انسان را ضعیف تر ، و روح و روان را ، زخمی تر می کند !
گاهی لازم است ضعف و غصه هایت را اِقرار کنی ،
به آرامش برسی و ، مصمم تر از همیشه ، مسیرِ خوشبختی ات را با خیالِ راحت و آسوده ، طی کنی .
برایِ قوی ماندن ، لازم است گاهی هم ضعیف باشی !
یادت نرود ؛
پذیرش و ابرازِ درد ، تو را قوی تر می کند !
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🌱 دردناک‌ترین خداحافظی جهان را از زنی دیدم که پس از سال‌ها مدارا با مردی، خیانت دیده‌بود و بدون هیچ‌گونه مشاجره‌ای فقط یک تکه کاغذ از خودش به یادگار گذاشته‌بود با این مضمون:
غمگینم از اعتمادی که به تو داشتم!
مهری که به پای تو ریختم و عمری که به پای تو گذاشتم!
و من مردی را دیدم که در تمام خیابان‌ها دیوانه‌وار به دنبال زنی می‌گشت و پیدایش نمی‌کرد.
می‌خواست همه چیز را جبران کند اما مگر می‌شد؟!
بَم را زلزله فرو ریخت و هرگز چیزی شبیه به قبل نشد!
با هرچه ترمیم و با هرچه تلاش! یک چیزهایی اگر فرو ریخت، فاتحه‌ی همه چیز را باید خواند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
غمگینم از اعتمادی که به تو داشتم!
مهری که به پای تو ریختم و عمری که به پای تو گذاشتم!
و من مردی را دیدم که در تمام خیابان‌ها دیوانه‌وار به دنبال زنی می‌گشت و پیدایش نمی‌کرد.
می‌خواست همه چیز را جبران کند اما مگر می‌شد؟!
بَم را زلزله فرو ریخت و هرگز چیزی شبیه به قبل نشد!
با هرچه ترمیم و با هرچه تلاش! یک چیزهایی اگر فرو ریخت، فاتحه‌ی همه چیز را باید خواند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
🌺 ای کاش که تمام آدم‌ها حالشان خوب باشد، از پیر گرفته تا جوان، زن یا مرد، بچه یا بزرگسال، تمام آدم‌ها...
کاش حتی در کوتاه‌ترین معاشرت‌ها و حتی رهگذرهای ناشناس خیابان، هیچ‌کس را به بن‌بست‌رسیده و غمگین نبینیم! کاش همه‌ی آدم‌ها دلخوشی داشته‌باشند و دلگرمی داشته‌باشند و گرفتار نباشند و مشکلاتشان خیلی زود حل شود. کاش گره‌ای اگر به دستمان باز می‌شود، باز کنیم و باری اگر به دست ما از شانه‌ای برداشته‌می‌شود، برداریم و اشکی اگر به واسطه‌ی ما لبخند می‌شود، دریغ نکنیم!
کاش همه‌ی آدم‌ها حالشان خوب باشد و با هر معاشرت، از تماشای برق اشتیاقِ نشسته در چشم‌ها، به زیستن امیدوار شویم...
کاش فقط لبخند باشد و آسودگی باشد و آرامش باشد و لحظات بی‌دلهره و مساعدی برای عشق ورزیدن...
کاش نگرانی و اندوه، راه رسیدن به دل‌ها را گم کند و خیابان پر باشد از مواجهه‌ی آدم‌های مهربان و خوشبخت و جهان پر باشد از حضور انسان‌هایی که زیستنی عزیز و غلیظ و عمیق را تجربه می‌کنند...
#نرگس_صرافیان_طوفان
#حال_خوب #مهربانی
@Roshanfkrane
کاش حتی در کوتاه‌ترین معاشرت‌ها و حتی رهگذرهای ناشناس خیابان، هیچ‌کس را به بن‌بست‌رسیده و غمگین نبینیم! کاش همه‌ی آدم‌ها دلخوشی داشته‌باشند و دلگرمی داشته‌باشند و گرفتار نباشند و مشکلاتشان خیلی زود حل شود. کاش گره‌ای اگر به دستمان باز می‌شود، باز کنیم و باری اگر به دست ما از شانه‌ای برداشته‌می‌شود، برداریم و اشکی اگر به واسطه‌ی ما لبخند می‌شود، دریغ نکنیم!
کاش همه‌ی آدم‌ها حالشان خوب باشد و با هر معاشرت، از تماشای برق اشتیاقِ نشسته در چشم‌ها، به زیستن امیدوار شویم...
کاش فقط لبخند باشد و آسودگی باشد و آرامش باشد و لحظات بی‌دلهره و مساعدی برای عشق ورزیدن...
کاش نگرانی و اندوه، راه رسیدن به دل‌ها را گم کند و خیابان پر باشد از مواجهه‌ی آدم‌های مهربان و خوشبخت و جهان پر باشد از حضور انسان‌هایی که زیستنی عزیز و غلیظ و عمیق را تجربه می‌کنند...
#نرگس_صرافیان_طوفان
#حال_خوب #مهربانی
@Roshanfkrane
✍ما که جوانی نکردیم!
یعنی وقت و حوصله اش را نداشتیم.
ما سرمان شلوغ بود، خیلی شلوغ!
به قدری فکر و مشغله روی سرمان سنگینی می کرد, که درک درستی از سن و سال نداشتیم ...
ما حتی کودکی هم نکردیم
چشم باز کردیم و پیر بودیم ...
ما قربانیان بدترین برهه‌ی تاریخ بودیم.
نسل جوانی‌های بر باد رفته،
نسل بحران و بلا تکلیفی،
نسلی که بدون فریاد، در دل آتش زمانه سوخت.
ما کم سن و سال ترین سالمندان تاریخ بودیم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
یعنی وقت و حوصله اش را نداشتیم.
ما سرمان شلوغ بود، خیلی شلوغ!
به قدری فکر و مشغله روی سرمان سنگینی می کرد, که درک درستی از سن و سال نداشتیم ...
ما حتی کودکی هم نکردیم
چشم باز کردیم و پیر بودیم ...
ما قربانیان بدترین برهه‌ی تاریخ بودیم.
نسل جوانی‌های بر باد رفته،
نسل بحران و بلا تکلیفی،
نسلی که بدون فریاد، در دل آتش زمانه سوخت.
ما کم سن و سال ترین سالمندان تاریخ بودیم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@Roshanfkrane
✍میان جماعتی که فقط عقیده‌ی خود را محترم و آن‌را بی‌نیاز از تحول و منطق می‌دانند، دنبال #انسانیت و #شعور نگرد.
شعور و احترام، در جمجمه‌هایی‌ست که تعقل و تفکر به آن‌ها راه داشته‌باشد. نه آنی که سال‌هاست عقیده‌ای را بدون تغییر و ارتقا، در خود حبس کرده و نه راهی برای ورود و نه راهی برای خروج از آن باقی گذاشته.
راکد
مهر و موم
بسته.
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اندیشه
@Roshanfkrane
شعور و احترام، در جمجمه‌هایی‌ست که تعقل و تفکر به آن‌ها راه داشته‌باشد. نه آنی که سال‌هاست عقیده‌ای را بدون تغییر و ارتقا، در خود حبس کرده و نه راهی برای ورود و نه راهی برای خروج از آن باقی گذاشته.
راکد
مهر و موم
بسته.
#نرگس_صرافیان_طوفان
#اندیشه
@Roshanfkrane