♦️چرا ما توانستیم ۴۸ ساعته اعتراضات را جمع کنیم؛ اما فرانسوی‌ها شش ماهه نتوانستند؟

🔹پاسخ از #هانا_آرنت:

قاطع‌ترین دستور از لوله تفنگ بیرون می‌آید که به آنی‌ترین و کامل‌ترین اطاعت می‌انجامد. چیزی که هیچگاه از این لوله در نمی‌آید قدرت است.

🔹هرجا قدرت از دست برود؛ حکومت با خشونت عریان به میدان می‌آید. خشونت که پیروز می‌شود یعنی حکومت با قدرتش خداحافظی کرده است.

🔹قدرت هیچگاه مال فرد نیست؛ به گروه تعلق دارد و فقط تا زمانی وجود خواهد داشت که گروه گردهم بماند. وقتی از شخصی که در قدرت است سخن می‌گوییم در واقع به این اشاره می‌کنیم که گروهی از مردم به او قدرت داده‌اند تا به نام‌شان عمل کند. لحظه‌ای که صدای تفنگ‌ها بلند شود سیمای گروه، که خاستگاه قدرت است، محو می‌شود.

🔹خلاصه کنم: قدرت و خشونت اضدادند؛ جایی که یکی از آنها ظاهر می‌شود، دیگری ناپدید می‌شود. خشونت زمانی ظاهر می‌شود که قدرت در مخاطره است، اما هرچه خشونت جلوتر بیاید قدرت عقب‌تر می‌رود.

🔹"در میدان جنگ؛ تیرها که به هدف می‌خورند پیروزی قطعی؛ اما در میدان شهر؛ تیرها که به بدن بخورند؛ شکست حتمی هست."

✍دکتر #نظام_بهرامی_کمیل
26 آذر 1398


#اندیشه #اعتراضات #اجتماعی

@Roshanfkrane

"قرنطینه" نه؛ "فاصله گذاری اجتماعی" آری


همانطور که در کتاب "نام باوری" توضیح داده ام؛ در برخی جوامع، نام ها از قدرت بسیار زیادی برخوردار هستند و افراد گمان میکنند با تغییر "نام" میتوانند در واقعیت و جهان بیرون، تغییر و تحولی ایجاد کنند.

با این مقدمه معتقدم جامعه ایران و به ویژه دولت آقای حسن روحانی دچار بیماری "نام باوری شدید" است. اگر خبرها را بازبینی کنید خواهید دید در زمانی که قیمت دلار در مدت چند هفته از ۳ هزار تومان به ۱۵ هزار تومان رسید؛ تمام مقامات به ویژه اعضای هیئت دولت و رسانه های حکومتی برای کنترل این افزایش شدید قیمت، فقط یک راه حل داشتند. راه حل آنها این بود که به جای "افزایش قیمت" بگویند "نوسانات قیمت"؛ از آقای روحانی و نوبخت گرفته تا وزیر اقتصاد و رییس بانک مرکزی و سایر دولتمردان گمان میکردند که اگر اصطلاح منحوس "افزایش قیمت" را به کار نبرند؛ در واقعیت یعنی در بازار هم قیمت دلار افزایش نخواهد یافت. درست مانند موشهای شهر موشها که به گربه میگفتند "اسمشو نیار" و یا آن افرادی که به جن میگویند "اسمشو نبر"؛ بزرگترین هنر و راهبرد دولت برای مقابله با افزایش قیمت دلار این بود که اسمش را نیاودد.

حالا دو ماه بعد از شیوع ویروس #کرونا و آلوده شدن کل کشور به این ویروس؛ و پس از مقاومت شدید در برابر قرنطینه کردن شهر قم به عنوان منشاء شیوع ویروس در ایران؛ دولت محترم یادش افتاده که با یک تغییر نام؛ برنامه "فاصله گذاری اجتماعی" را اجرا کند. وقتی اقدامات این برنامه رو نگاه میکنید میبیند همان قرنطینه بی یال و دم است. برای مثال بسته حمایتی برای خانواده ها در کار نیست؛ اما کسی نمیتواند به شهر دیگری سفر کند و... این نوآوریِ هیئت دولت، اساتید علوم اجتماعی را هم انگشت به دهان گذاشته است؛ زیرا فاصله و فاصله گذاری اجتماعی در جوامع کاستی و نژادپرست معنا دارد و این چیزی که دولت در برنامه خود ارائه داده همان قرنطینه و رعایت فاصله فیزیکی افراد است.

ناگفته نماند روی دیگر سکه نام باوری این است که ما فکر کنیم با انتخاب یک نام و تکرار آن در طول سال میتوانیم در واقعیت، تغییری ایجاد کنیم. شما صد میلیون بار بگو و بنویس "خوشبختی"؛ "رفاه"؛ "عدالت"؛ "تولید"؛ "خودکفایی"؛ "برکت"؛ "سلامتی" و.....
از قدیم گفته اند با حلوا حلوا دهان شیرین نمیشه. این همه پارسال گفتیم: "سالی پر از برکت و سلامتی داشته باشیم"؛ نتیجه چی شد؟ چه زمان قرار است از جامعه نام باور خارج شویم و به جای انتخاب نام و سردادن شعار؛ آستین همت بالا زده و کاری عملی انجام دهیم؟ به گفته نماینده شهر مشهد در مجلس:《در بیمارستانهای مشهد ۴۵۰ تن به علت بیماری کرونا میمیرند؛ دولت علت مرگ ۵۰ نفر را ویروس کرونا و علت مرگ ۴۰۰ نفر دیگر را بیماری حاد تنفسی اعلام میکند.》

این بزرگترین تدبیر دولت ماست: "بازی با نام ها".

✍ #نظام_بهرامی

#اجتماعی

@Roshanfkrane

🔰هم بالاتون رو دیدیم، هم پایینتون.

بانک مرکزی گفته: به دلیل تحریم ها نمیتوانیم کمک بلا عوض بدیم و از بهره ۱۲ درصدی وام هم کم کنیم.

حکایت کرده اند؛ روزی روزگاری مسکینی زنگ خانه ای دو طبقه را نواخت...
خانم خانه در را باز کرد، گدا را که دید گفت: اگر طبقه بالا بودم حتما چیزی به شما میدادم.
گذشت و گذشت تا چند صباح بعد که مسکین دوباره زنگ خانه را زد...
خانم خانه که اینبار طبقه بالا بود از پنجره بیرون را نگریست. گدا را که دید گفت: آقا میبخشید اگه طبقه پایین بودم حتما یه چیزی میدادم. مسکین بینوا هم نه گذاشت و نه برداشت و داد زد:
"حاج خانوم ما هم بالاتون رو دیدیم هم پایینتون رو!"

حالا شده حکایت ما. در مملکتی که در چهل سال گذشته نصفش رو تحریم بودیم نصفش رو نبودیم؛ مسئولان کاملاً محترم جوری میگند: "الان تحریم هست بعدا گشایش میشه"؛ انگار اون بیست سال که تحریم نبودیم تخم دو زرده میکردند.
بیخیال آقا؛ ما هم بالاتون رو دیدیم هم پایینتون رو.

✍️ دکتر #نظام_بهرامی_کمیل

#اجتماعی #انتقادی

@Roshanfkrane

📚 بررسی و نقد کتاب "انسان خردمند"
(اثر #یووال_نوح_هراری)

✍ نوشته ی دکتر #نظام_بهرامی_کمیل
(جامعه شناس)

در ۱۹ صفحه

#کتاب

@Roshanfkrane

تفاوت جورج فلوید آمریکایی با مادر و فرزند چینی!

✍ دکتر #نظام_بهرامی_کمیل

🎬 فیلم بالا مربوط به برخورد خشن پلیس #چین با یک مادر و فرزندش، به دلیل پارک اتومبیل در جای نامناسب است.پخش این فیلم در سال ۲۰۱۸ هیچ عکس‌العملی در پی نداشت. در شهرهای چین هیچ اعتراض و شورشی بر پا نشد. هیچ مقام چینی برکنار نشد. حتی پلیس عذرخواهی هم نکرد. هیچ روزنامه و شبکه تلویزیونی و خبرنگار و روشنفکری و سیاستمداری در چین، جرات نقد این رفتار را پیدا نکرد.تضییع حقوق شهروندان در همه جای دنیا اتفاق می‌افتد؛اما در یکجا قاعده و در جای دیگر استثناست. در یکجا ستم و ستمگران نقد میشوند و در جای دیگر لبها دوخته میشود.مقامات چینی، آمریکا را به نقض حقوق شهروندی متهم کرده‌اند. درحالیکه در #آمریکا مردم میتوانند هرکسی را که در این رفتار وحشیانه مقصر بوده (از رییس پلیس تا رییس جمهور) با فشار و اعتراض یا با انتخابات برکنار کنند؛ اما مردم چین چنین نمی توانند.

#سیاسی

@Roshanfkrane

"حکومت دینی و هم‌پیمانان غیردینی"


شاید این پرسش را از خود کرده‌اید که چرا مهمترین متحدانِ حکومت جمهوری اسلامی ایران؛ کشورهای بی‌دین و حتی ضد‌دین هستند؟
چرا کشورهایی مانند چین، روسیه، بلاروس، کره‌شمالی، میانمار، ونزوئلا و کوبا که از جمله کافرترین جوامع محسوب می‌شوند و پیروان ادیان توحیدی در آن‌ها از هر کجای دنیا کمتر است؛ متحدان اصلی ما در سیاست خارجی و روابط جهانی هستند؟

پاسخ به این پرسش بسیار ساده و روشن است. یکی از اصول اساسی روابط بین‌الملل این است که؛ «کشورها دوست و دشمن ذاتی ندارند؛ آن‌ها فقط نیازها و منافع دارند.»
مهمترین نیاز هر حکومتی؛ نیاز به حفظ بقاء است. وقتی که راز ماندگاری و بقاء حکومتی در دوستی و اتحاد با کشورهای خاصی باشد، آن حکومت با دین و آیین آن کشورها کاری ندارد. برعکس، اگر کشوری منافع یک حکومت را تهدید کند، هیچ اهمیتی ندارد که مردم و مسئولین آن کشور چه دینی دارند؛ آن کشور دشمن محسوب خواهد شد. این اصل؛ سرمشق همه حکومتهاست و دینی و غیردینی هم ندارد.

این واقعیت، به ما می‌آموزد که هرگاه دین با سیاست تلفیق شود؛ این سیاست نیست که دینی می‌شود؛ بلکه این دین است که سیاسی می‌شود.
دینِ سیاسی همان دینی است که ما را مجبور می‌کند برای راضی نگه داشتن حکومت چین؛ از محکوم کردن کشتار مسلمانان روهینگیایی در میانمار (توسط حاکمان نظامی میانمار که تحت امر و متحد چین هستند) طفره برویم و یا فشار بر مسلمانان چچنی در روسیه و مسلمانان اُیغوری در چین را نادیده بگیریم.

این واقعیت نه تنها در حوزه سیاست خارجی؛ بلکه در حوزه سیاست داخلی هم صادق است. طبق یک اصل اساسی دیگر؛ سیاست، حوزۀ قدرت و مصلحت است و دین، حوزۀ اخلاق، معنویت و حقیقت است. برای شناخت بهتر این اصل کافیست تا کارنامه آنچه ذیل مبحث «مصلحت نظام» انجام شده‌‌است، بررسی شود.
مصلحت نظام؛ چیزی نیست جز زیر پا گذاشتن اصول دینی و اخلاقی برای کسب قدرت و حفظ آن به هر قیمتی که لازم باشد.

تجربۀ حکومت‌ها از قرون وسطی تا به امروز نشان داده است؛ این ادعا که «سیاست ما عین دیانت ماست»؛ در حد شعار و آرزو باقی مانده و در عمل شاهد حاکم شدن «دیانت ما عین سیاست ماست»، بوده‌ایم. حال که نمی‌شود سیاست را دینی کرد؛ وظیفه دینداران و غیردینداران آن است که حداقل دین را از دست سیاست نجات دهند.

✍ #نظام_بهرامی_کمیل

#سیاسی #مذهبی

@Roshanfkrane