⬅« #تشیع علوی و تشیع صفوی»
⬅نوشته علی شریعتی
بسیار جالب و تامل بر انگیز است:
@Roshanfkrane
« مراسمی از نوع #تعزیه گردانی ، شبیه سازی ، نعش و علم و کتل و عماری و پرده داری و شمایل کشی و #معرکه گیری و قفل بندی و زنجیز زنی و تیغ زنی و موزیک و سنج زنی و تعزیه خوانی و مصیبت خوانی و نوحه سرایی جمعی، در مراسم و مظاهری است که از عهد صفویه به بعد در ایران معمول شد، زیرا تا آن وقت نه در نزد ملت ایران سابقه داشت، نه در دنیای اسلام و نه در مذهب شیعی.
محققاً بسیاری از مردم نمی دانند که تمام این مراسم از عزاداری مسیحیان اقتباس شد و برای این کار دولت صفوی مقامی را به سمت« وزیر امور روضه خوانی و تعزیه داری» ماموریت داد تا به اروپای شرقی که در آن هنگام صفویه روابط نزدیکی بر مبنای دشمنی مشترک با دولت عثمانی با آن ها داشتند برود و درباره مراسم دینی و تشریفات مذهبی آنجا تحقیق کند.
وی مدتی مطالعه کرد و بسیاری از آن سنت ها و مراسم جمعی مذهبی و تظاهرات اجتماعی مسیحیت و برگزاری و نقل مصیبت های مسیح و حواریون و شهدای تاریخ مسیحیت، و نیز علائم و شعائر و ابزار ها و وسایل خاص این مراسم و دکورهای ویژه محافل دینی و کلیسا را اقتباس کرد و همه را به ایران اورد، و در آنجا به کمک روحانیون، آن فرم ها و رسوم را با تشیع و تاریخ تشیع و مصالح ملی و مذهبی ایران تطبیق دادند و به ان قالب های مسیحی اروپایی ، محتوای شیعی بخشیدند.
اساس مراسم عزاداری مسیحیان بر نمایش زندگی شهدای نخستین نهضت مسیحیت و نشان دادن مظلومیت و شهادت آنان در دوران حکومت شرک و کفر امپراتوری سزار ها و سرداران آن ها است، و نیز شرح و حال حواریون و بخصوص تراژدی مریم و بیان فضائل و کرامات و رنج ها و مظلومیت های او، و از همه مهم تر احیای خاطره خونین عیسا و شکنجه ها و ظلم ها و سختی هایی که از قوم خود و از ظلم (رومی ها) تحمل کرده است. این مراسم و اشکال برگزاری و نمایش و بیان آن در ایران صفویه تقلید و اقتباس شده و در خدمت تاریخ خاص شیعه و بیان مطائب اهل بیت و بالاخص شهادت امام حسین و خاندان و اصحابش قرار گرفته است.
قفل زنی و زنجیر زنی و سینه زنی و تیغ زنی، حتی هم اکنون نیز به همین شکل هر سال در شهر «لورد» در سالروز شهادت مسیح برگزار می شود.موسیقی که علما آن همه مدعی کراهت و حرام بودن آن هستند، در تعزیه ها حفظ شده است و پیداست که از مسیحیت آمده است.
تشبیه و تعزیز و نعش، تقلید کورکورانه از مراسم نمایش نعش عیسی بر صلیب و فرود آوردن و دفن آن است.
نوحه های دست جمعی درست یاد آور« کور» های کلیسا است و پرده های سیاه که به شکل خاصی بر سر در تکیه ها و پایه ها و کتیبه ها آویخته می شود، از پرده های کلیسا در مراسم مذهبی تقلیده شده، و شمایل گردانی و نقش صورت ائمه و دشمنان آن ها و حوادث کربلا و غیره که در میان مردم نمایش داده می شود، « پرتره» سازی مسیحی است.حتا اسلوب نقاشی ها همان است، در حالی که صورت سازی در مذهب اسلام مکروه است.
حتا نوری که به صورت یک هاله گرداگرد سرِ ائمه و اهل بیت دیده می شود، درست تقلیدی است، و شاید با فره ایزدی و فروغ یزدانی در ایران باستان توجیه شده است.
این تقلید از مراسم و تشریفات عزاداری مسیحیت اروپایی گاه به قدری ناشیانه صورت گرفته که شکل صلیب را هم که در مراسم مذهبی مسیحی ها جلو دسته ها می برند،
صفویه بدون این که کمترین تغییری در آن بدهند، به ایران آوردند، و همین اکنون هم بدون توجه به شکل رمزی و مذهبی آن در مسیحیت، جلو #دسته ها راه می برند و همه می بینند که شاخصه نمایان هر دسته سینه زنی همین صلیب یعنی ( کَتل) است، که در نظر هیچ کس معلوم نیست برای چیست؟
@Roshanfkrane
و هیچ یک از آن هایی هم که آن را می سازند و حمل می کنند، نمی دانند برای چه چنین می کنند!!!؟
@Roshanfkrane
⬅نوشته علی شریعتی
بسیار جالب و تامل بر انگیز است:
@Roshanfkrane
« مراسمی از نوع #تعزیه گردانی ، شبیه سازی ، نعش و علم و کتل و عماری و پرده داری و شمایل کشی و #معرکه گیری و قفل بندی و زنجیز زنی و تیغ زنی و موزیک و سنج زنی و تعزیه خوانی و مصیبت خوانی و نوحه سرایی جمعی، در مراسم و مظاهری است که از عهد صفویه به بعد در ایران معمول شد، زیرا تا آن وقت نه در نزد ملت ایران سابقه داشت، نه در دنیای اسلام و نه در مذهب شیعی.
محققاً بسیاری از مردم نمی دانند که تمام این مراسم از عزاداری مسیحیان اقتباس شد و برای این کار دولت صفوی مقامی را به سمت« وزیر امور روضه خوانی و تعزیه داری» ماموریت داد تا به اروپای شرقی که در آن هنگام صفویه روابط نزدیکی بر مبنای دشمنی مشترک با دولت عثمانی با آن ها داشتند برود و درباره مراسم دینی و تشریفات مذهبی آنجا تحقیق کند.
وی مدتی مطالعه کرد و بسیاری از آن سنت ها و مراسم جمعی مذهبی و تظاهرات اجتماعی مسیحیت و برگزاری و نقل مصیبت های مسیح و حواریون و شهدای تاریخ مسیحیت، و نیز علائم و شعائر و ابزار ها و وسایل خاص این مراسم و دکورهای ویژه محافل دینی و کلیسا را اقتباس کرد و همه را به ایران اورد، و در آنجا به کمک روحانیون، آن فرم ها و رسوم را با تشیع و تاریخ تشیع و مصالح ملی و مذهبی ایران تطبیق دادند و به ان قالب های مسیحی اروپایی ، محتوای شیعی بخشیدند.
اساس مراسم عزاداری مسیحیان بر نمایش زندگی شهدای نخستین نهضت مسیحیت و نشان دادن مظلومیت و شهادت آنان در دوران حکومت شرک و کفر امپراتوری سزار ها و سرداران آن ها است، و نیز شرح و حال حواریون و بخصوص تراژدی مریم و بیان فضائل و کرامات و رنج ها و مظلومیت های او، و از همه مهم تر احیای خاطره خونین عیسا و شکنجه ها و ظلم ها و سختی هایی که از قوم خود و از ظلم (رومی ها) تحمل کرده است. این مراسم و اشکال برگزاری و نمایش و بیان آن در ایران صفویه تقلید و اقتباس شده و در خدمت تاریخ خاص شیعه و بیان مطائب اهل بیت و بالاخص شهادت امام حسین و خاندان و اصحابش قرار گرفته است.
قفل زنی و زنجیر زنی و سینه زنی و تیغ زنی، حتی هم اکنون نیز به همین شکل هر سال در شهر «لورد» در سالروز شهادت مسیح برگزار می شود.موسیقی که علما آن همه مدعی کراهت و حرام بودن آن هستند، در تعزیه ها حفظ شده است و پیداست که از مسیحیت آمده است.
تشبیه و تعزیز و نعش، تقلید کورکورانه از مراسم نمایش نعش عیسی بر صلیب و فرود آوردن و دفن آن است.
نوحه های دست جمعی درست یاد آور« کور» های کلیسا است و پرده های سیاه که به شکل خاصی بر سر در تکیه ها و پایه ها و کتیبه ها آویخته می شود، از پرده های کلیسا در مراسم مذهبی تقلیده شده، و شمایل گردانی و نقش صورت ائمه و دشمنان آن ها و حوادث کربلا و غیره که در میان مردم نمایش داده می شود، « پرتره» سازی مسیحی است.حتا اسلوب نقاشی ها همان است، در حالی که صورت سازی در مذهب اسلام مکروه است.
حتا نوری که به صورت یک هاله گرداگرد سرِ ائمه و اهل بیت دیده می شود، درست تقلیدی است، و شاید با فره ایزدی و فروغ یزدانی در ایران باستان توجیه شده است.
این تقلید از مراسم و تشریفات عزاداری مسیحیت اروپایی گاه به قدری ناشیانه صورت گرفته که شکل صلیب را هم که در مراسم مذهبی مسیحی ها جلو دسته ها می برند،
صفویه بدون این که کمترین تغییری در آن بدهند، به ایران آوردند، و همین اکنون هم بدون توجه به شکل رمزی و مذهبی آن در مسیحیت، جلو #دسته ها راه می برند و همه می بینند که شاخصه نمایان هر دسته سینه زنی همین صلیب یعنی ( کَتل) است، که در نظر هیچ کس معلوم نیست برای چیست؟
@Roshanfkrane
و هیچ یک از آن هایی هم که آن را می سازند و حمل می کنند، نمی دانند برای چه چنین می کنند!!!؟
@Roshanfkrane
🌍 #جهان
🎋 #ایران -۱۰ بهمن -جشن سَده، یکی از جشن‌های ایرانی
✍️ #جشن_سَده، یکی از جشن‌های ایرانی، است که در آغاز شامگاه دهم بهمن‌ماه یعنی روز آبان از ماه بهمن برگزار میشود.
در دهمین روز یا آبان روز از بهمن ماه با افروختن هیزمی که مردمان، از پگاه بر بام خانه خود یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، این جشن آغاز میشود.
➖در اشارات تاریخی این جشن همیشه به شکل #دسته_جمعی و با #گردهمایی همه مردمان شهر و محله و روستا در یکجا و با برپایی یک آتش بزرگ برگزار می‌شده‌است.
مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت میکنند و بدین ترتیب جشن سده، #جشن همکاری و #همبستگی مردمان است.
💥 #زرتشتیان تهران، کرج، استان یزد و روستاهای اطراف میبد و اردکان، کرمان و روستاها، اهواز،بردسکن،شیراز، اصفهان، اروپا (سوئد) و آمریکا (کالیفرنیا) و استرالیا با گردآمدن در یک نقطه از شهر یا روستا در کنار هم آتشی بسیار بزرگ می‌افروزند و به نیایش خوانی و سرودخوانی و پایکوبی می‌پردازند.
همچنین در تقویم اصلی و جدید زرتشتیان این روز را #آبان روز نامیده اند.
✔️ معنای واژه سده
بعضی دانشمندان نام سده را گرفته شده از صد می‌دانند. ابوریحان بیرونی می‌نویسد:
«سده گویند یعنی صد و آن یادگار #اردشیربابکان است و در علت و سبب این جشن گفته‌اند که هرگاه روزها و شب‌ها را جداگانه بشمارند، میان آن و آخر سال عدد صد بدست می‌آید.
و برخی گویند علت این است که در این روز زادگان کیومرث - پدر نخستین - درست صدتن شدند و یکی از خود را بر همه پادشاه گردانیدند و برخی برآنند که در این روز فرزندان مشی و مشیانه به صد رسیدند و نیز آمده:
“شمار فرزندان آدم ابوالبشر در این روز به صد رسید. ”»
نظر دیگر اینکه سده معروف، صدمین روز زمستان است.
از ابتدای زمستان (اول آبان ماه) تا ۱۰ بهمن که جشن سده‌است صد روز، و از ۱۰ بهمن تا نوروز و اول بهار ۵۰روز و ۵۰شب بوده‌است؛ و به علت اینکه از این روز به بعد انسان به آتش دست پیدا کرده‌است شب هم مانند روز روشن و گرم و زنده‌است شب‌ها هم شمرده می‌شوند.
💥شب دهم بهمن آتش بزرگی بنام آتش جشن سده، با چهل شاخه از درختان هرس شده که نشان چهل روز «چله بزرگ» است در میدان ده برمی‌افروزند و می‌خوانند
🔥 جشن سده در کدام #شهرها برگزار میشود؟
سده در ۱۰ بهمن هر سال در شهرهای مختلفی برگزار میشود. #زرتشتیان تهران، کرج، استان یزد و روستاهای اطراف میبد و اردکان، کرمان و روستاها، اهواز، شیراز، اصفهان گرد هم می‌آیند و با روشن کردن آتش، راز و نیاز میکنند.
اگرچه در برخی از شهرها سده باشکوه‌تر از بقیه شهرها برگزار میشود. مثلا در کرمان و یزد.
هنوز هم در #کرمان رسم است که کشاورزان از خاکستر آتش بر زمین‌هاشان می‌پاشند، چون معتقدند خاکستر آتش سده به زمین برکت می‌دهد.
به عقیده خیلی‌ها جشن سده #کرمان نه تنها در ایران بلکه در دنیا همتا ندارد.
جشن سده در خیابان سده شهر کرمان و در باغچه بداغ آباد حدود ۸۰ سال است که برگزار میشود و در بیشتر سال‌ها دو هزار نفر در آن شرکت میکنند.
و اما در یزد:
جشن سده در یزد و شهرستان تفت هم هرساله باشکوه برگزار میشود. این آیین در روز دهم بهمن ماه هر سال که در میان زرتشتیان به نام ‘روز مهر از ماه نیک اندیشی’ شهرت دارد با حضور چند هزار نفر از زرتشتیان از سراسر کشور در این شهرستان برپا می شود.
در ابتدا مراسم گاته خوانی سرودهای زرتشت برپا میشود، در ادامه مراسم نوبت به نقاله خوانی و #شاهنامه خوانی می‌رسد و بعد هم آتش ها روشن میشود و سده را به یکی از تماشایی ترین ها تبدیل میکند.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
🗓 #مناسبت
@Roshanfkrane
🎋 #ایران -۱۰ بهمن -جشن سَده، یکی از جشن‌های ایرانی
✍️ #جشن_سَده، یکی از جشن‌های ایرانی، است که در آغاز شامگاه دهم بهمن‌ماه یعنی روز آبان از ماه بهمن برگزار میشود.
در دهمین روز یا آبان روز از بهمن ماه با افروختن هیزمی که مردمان، از پگاه بر بام خانه خود یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، این جشن آغاز میشود.
➖در اشارات تاریخی این جشن همیشه به شکل #دسته_جمعی و با #گردهمایی همه مردمان شهر و محله و روستا در یکجا و با برپایی یک آتش بزرگ برگزار می‌شده‌است.
مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت میکنند و بدین ترتیب جشن سده، #جشن همکاری و #همبستگی مردمان است.
💥 #زرتشتیان تهران، کرج، استان یزد و روستاهای اطراف میبد و اردکان، کرمان و روستاها، اهواز،بردسکن،شیراز، اصفهان، اروپا (سوئد) و آمریکا (کالیفرنیا) و استرالیا با گردآمدن در یک نقطه از شهر یا روستا در کنار هم آتشی بسیار بزرگ می‌افروزند و به نیایش خوانی و سرودخوانی و پایکوبی می‌پردازند.
همچنین در تقویم اصلی و جدید زرتشتیان این روز را #آبان روز نامیده اند.
✔️ معنای واژه سده
بعضی دانشمندان نام سده را گرفته شده از صد می‌دانند. ابوریحان بیرونی می‌نویسد:
«سده گویند یعنی صد و آن یادگار #اردشیربابکان است و در علت و سبب این جشن گفته‌اند که هرگاه روزها و شب‌ها را جداگانه بشمارند، میان آن و آخر سال عدد صد بدست می‌آید.
و برخی گویند علت این است که در این روز زادگان کیومرث - پدر نخستین - درست صدتن شدند و یکی از خود را بر همه پادشاه گردانیدند و برخی برآنند که در این روز فرزندان مشی و مشیانه به صد رسیدند و نیز آمده:
“شمار فرزندان آدم ابوالبشر در این روز به صد رسید. ”»
نظر دیگر اینکه سده معروف، صدمین روز زمستان است.
از ابتدای زمستان (اول آبان ماه) تا ۱۰ بهمن که جشن سده‌است صد روز، و از ۱۰ بهمن تا نوروز و اول بهار ۵۰روز و ۵۰شب بوده‌است؛ و به علت اینکه از این روز به بعد انسان به آتش دست پیدا کرده‌است شب هم مانند روز روشن و گرم و زنده‌است شب‌ها هم شمرده می‌شوند.
💥شب دهم بهمن آتش بزرگی بنام آتش جشن سده، با چهل شاخه از درختان هرس شده که نشان چهل روز «چله بزرگ» است در میدان ده برمی‌افروزند و می‌خوانند
🔥 جشن سده در کدام #شهرها برگزار میشود؟
سده در ۱۰ بهمن هر سال در شهرهای مختلفی برگزار میشود. #زرتشتیان تهران، کرج، استان یزد و روستاهای اطراف میبد و اردکان، کرمان و روستاها، اهواز، شیراز، اصفهان گرد هم می‌آیند و با روشن کردن آتش، راز و نیاز میکنند.
اگرچه در برخی از شهرها سده باشکوه‌تر از بقیه شهرها برگزار میشود. مثلا در کرمان و یزد.
هنوز هم در #کرمان رسم است که کشاورزان از خاکستر آتش بر زمین‌هاشان می‌پاشند، چون معتقدند خاکستر آتش سده به زمین برکت می‌دهد.
به عقیده خیلی‌ها جشن سده #کرمان نه تنها در ایران بلکه در دنیا همتا ندارد.
جشن سده در خیابان سده شهر کرمان و در باغچه بداغ آباد حدود ۸۰ سال است که برگزار میشود و در بیشتر سال‌ها دو هزار نفر در آن شرکت میکنند.
و اما در یزد:
جشن سده در یزد و شهرستان تفت هم هرساله باشکوه برگزار میشود. این آیین در روز دهم بهمن ماه هر سال که در میان زرتشتیان به نام ‘روز مهر از ماه نیک اندیشی’ شهرت دارد با حضور چند هزار نفر از زرتشتیان از سراسر کشور در این شهرستان برپا می شود.
در ابتدا مراسم گاته خوانی سرودهای زرتشت برپا میشود، در ادامه مراسم نوبت به نقاله خوانی و #شاهنامه خوانی می‌رسد و بعد هم آتش ها روشن میشود و سده را به یکی از تماشایی ترین ها تبدیل میکند.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
🗓 #مناسبت
@Roshanfkrane
Telegram
attach 📎
📖 #دسته_دلقکها
👤 لویی فردینان #سلین
دلم می‌خواست یک نفر، آرام و شمرده، توی گوشم زمزمه می‌کرد : "دنیا بی‌ارزش نیست. سخت نیست، #پوچ هم نیست. داری خواب می‌بینی..."
#من خواستم و #او گفت.
او گفت : "دنیا بی‌ارزش نیست. سخت نیست، پوچ هم نیست. داری خواب می‌بینی..."
من باورم شد. باورم شد که دارم خواب می‌بینم. این چشم‌های خیس را. این شب سرد و اندوهناک را... همه‌اش یک کابوس است...
بیدار می‌شوی و یادت می‌رود که تنهایی چقدر سخت بود. دروغ چقدر درد داشت. یادت می‌رود که حرف‌ها فقط حرف هستند و نباید باورشان کرد. یادت می‌رود که هیچ‌چیز ارزش ندارد. همه این‌ها یادت می‌رود.
داری خواب می‌بینی ...
#مطالعه
@Roshanfkrane
👤 لویی فردینان #سلین
دلم می‌خواست یک نفر، آرام و شمرده، توی گوشم زمزمه می‌کرد : "دنیا بی‌ارزش نیست. سخت نیست، #پوچ هم نیست. داری خواب می‌بینی..."
#من خواستم و #او گفت.
او گفت : "دنیا بی‌ارزش نیست. سخت نیست، پوچ هم نیست. داری خواب می‌بینی..."
من باورم شد. باورم شد که دارم خواب می‌بینم. این چشم‌های خیس را. این شب سرد و اندوهناک را... همه‌اش یک کابوس است...
بیدار می‌شوی و یادت می‌رود که تنهایی چقدر سخت بود. دروغ چقدر درد داشت. یادت می‌رود که حرف‌ها فقط حرف هستند و نباید باورشان کرد. یادت می‌رود که هیچ‌چیز ارزش ندارد. همه این‌ها یادت می‌رود.
داری خواب می‌بینی ...
#مطالعه
@Roshanfkrane