۱۵ آبان زادروز استاد
#علی_تجویدی از بزرگان عرصه #موسیقی؛
علی تجویدی در 15 آبان 1289 در تهران متولد شد
. او اصالتا اهل #اصفهان بود.
برادرانش محمد و علی اکبر تجویدی از نقاشان فقید ایران بودند
. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش ، هادی خان تجویدی ، آغاز کرد.
پدرش در نقاشی از شاگردان طراز اول #کمال_الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود
علی تجویدی یادگیری فلوت و نت نویسی را نزد ظهیرالدینی آموخت و از 16 سالگی به یادگیری ویولن نزد آقای سپهری پرداخت بعد از مدتی برای تکمیل دوره اش به مدت 2 سال از محضر #حسین_یاحقی بهره برد.
تجویدی ادامه آموزش را در یک مدت 8 ساله با استاد صبا ادامه داد و علاوه بر ویولن ، سه تار نیز آموزش دید.
بنا به توصیه #صبا برای تکمیل تکنیک نواختن ویولن و آشنایی با موسیقی غرب چند سالی را نزد #ملیک_آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان رفت و بالاخره به محفل محمد ایرانی مجرد راه یافت از محضر او بهره برد.
اوج دوران شکوفایی ، خلاقیت و شهرت وی به سال های همکاری اش با دلکش برمی گردد. نتیجه همکاری گروه سه نفره تجویدی ، #دلکش و #رحیم_معینی کرمانشاهی در سال های 1335 تا 1340 ، خلق آثار به یادماندنی در موسیقی معاصر ایران بود
بعدها تجویدی ترانه های زیادی برای بانو #مرضیه ساخت که در موسیقی ایران جاودانه شد که نمونه آن سنگ خارا " بود که با شعر معینی کرمانشاهی و تنظیم روح الله خالقی در ارکستر بزرگ گل ها اجرا شد.
تجویدی علاوه بر ساخت ملودی در ترانه سرایی نیز تبحر داشت . "رفتم که رفتم " ، " شاید اگر امشب رود " و بسیاری دیگر در زمره کارهای ارزشمند استاد تجویدی هستند.
وی استاد هنرمندانی چون بانو #هایده و #حمیرا بود.
پس از انقلاب وی فعالیت قابل توجهی نداشته است و در سال های پایانی عمر فعالیت هنری کمتری از او شاهد بودیم . تنها کاری که به صورت رسمی و با اجازه کتبی ایشان انجام شد اجرای دوباره بعضی از آثار ایشان بود که در قالب آلبوم یاد استاد و به دنبال دل با همکاری استاد علیرضا افتخاری انتشار یافت که این آلبوم ها جز پر تیتراژ ترین آلبوم های موسیقی بودند ، ایشام کاری مشترک هم با استاد شاهزیدی و تصنیفی با صدای استاد محمدرضا #شجریان به مناسبت آغاز کار ارکسترملی ایران .
علی تجویدی بعد از تحمل یک دوره بیماری در 24 اسفند 1384 در سن 86 سالگی درگذشت.
#مناسبت
#هنر
@Roshanfkrane
#علی_تجویدی از بزرگان عرصه #موسیقی؛
علی تجویدی در 15 آبان 1289 در تهران متولد شد
. او اصالتا اهل #اصفهان بود.
برادرانش محمد و علی اکبر تجویدی از نقاشان فقید ایران بودند
. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش ، هادی خان تجویدی ، آغاز کرد.
پدرش در نقاشی از شاگردان طراز اول #کمال_الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود
علی تجویدی یادگیری فلوت و نت نویسی را نزد ظهیرالدینی آموخت و از 16 سالگی به یادگیری ویولن نزد آقای سپهری پرداخت بعد از مدتی برای تکمیل دوره اش به مدت 2 سال از محضر #حسین_یاحقی بهره برد.
تجویدی ادامه آموزش را در یک مدت 8 ساله با استاد صبا ادامه داد و علاوه بر ویولن ، سه تار نیز آموزش دید.
بنا به توصیه #صبا برای تکمیل تکنیک نواختن ویولن و آشنایی با موسیقی غرب چند سالی را نزد #ملیک_آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان رفت و بالاخره به محفل محمد ایرانی مجرد راه یافت از محضر او بهره برد.
اوج دوران شکوفایی ، خلاقیت و شهرت وی به سال های همکاری اش با دلکش برمی گردد. نتیجه همکاری گروه سه نفره تجویدی ، #دلکش و #رحیم_معینی کرمانشاهی در سال های 1335 تا 1340 ، خلق آثار به یادماندنی در موسیقی معاصر ایران بود
بعدها تجویدی ترانه های زیادی برای بانو #مرضیه ساخت که در موسیقی ایران جاودانه شد که نمونه آن سنگ خارا " بود که با شعر معینی کرمانشاهی و تنظیم روح الله خالقی در ارکستر بزرگ گل ها اجرا شد.
تجویدی علاوه بر ساخت ملودی در ترانه سرایی نیز تبحر داشت . "رفتم که رفتم " ، " شاید اگر امشب رود " و بسیاری دیگر در زمره کارهای ارزشمند استاد تجویدی هستند.
وی استاد هنرمندانی چون بانو #هایده و #حمیرا بود.
پس از انقلاب وی فعالیت قابل توجهی نداشته است و در سال های پایانی عمر فعالیت هنری کمتری از او شاهد بودیم . تنها کاری که به صورت رسمی و با اجازه کتبی ایشان انجام شد اجرای دوباره بعضی از آثار ایشان بود که در قالب آلبوم یاد استاد و به دنبال دل با همکاری استاد علیرضا افتخاری انتشار یافت که این آلبوم ها جز پر تیتراژ ترین آلبوم های موسیقی بودند ، ایشام کاری مشترک هم با استاد شاهزیدی و تصنیفی با صدای استاد محمدرضا #شجریان به مناسبت آغاز کار ارکسترملی ایران .
علی تجویدی بعد از تحمل یک دوره بیماری در 24 اسفند 1384 در سن 86 سالگی درگذشت.
#مناسبت
#هنر
@Roshanfkrane
Telegram
attach 📎
#علی_تجویدی موسیقی‌دان و نوازنده‌ی سرشناس ویولن
علی تجویدی متولد ۱۵ آبان‌ماه ۱۲۹۸ است.
او نوازنده‌ی چیره‌دست ویولن، سه‌تار و آهنگ‌سازی توانا بود که در زمینه‌ی موسیقی پژوهش‌گری قابل به حساب می‌آمد. تجویدی در کوچه‌ی ظهیرالدوله‌ی تهران به دنیا آمد هر چند اصالتاً اصفهانی بود. آموزش موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی آغاز کرد که در نقاشی از شاگردان ممتاز #کمال‌الملک به حساب می‌آمد و در موسیقی شاگرد خوب ِ #درویش‌خان.
تجویدی از سن ۱۶ سالگی نزد #حسین_یاحقی(دایی و استادِ #پرویز_یاحقی) به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به کلاس درس #ابوالحسن_صبا پا گذاشت و مدت زمان هشت سال نزد این استادِ بنام به فراگیری ویولن و سه‌تار همت گمارد.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با بانو #دلکش برمی‌گردد.
مثلث #تجویدی، #دلکش و #معینی_کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد.
همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:«درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام!
تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است».
علی تجویدی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ سالگی درگذشت/توانا
#مناسبت #هنر #موسیقی
@Roshanfkrane
علی تجویدی متولد ۱۵ آبان‌ماه ۱۲۹۸ است.
او نوازنده‌ی چیره‌دست ویولن، سه‌تار و آهنگ‌سازی توانا بود که در زمینه‌ی موسیقی پژوهش‌گری قابل به حساب می‌آمد. تجویدی در کوچه‌ی ظهیرالدوله‌ی تهران به دنیا آمد هر چند اصالتاً اصفهانی بود. آموزش موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی آغاز کرد که در نقاشی از شاگردان ممتاز #کمال‌الملک به حساب می‌آمد و در موسیقی شاگرد خوب ِ #درویش‌خان.
تجویدی از سن ۱۶ سالگی نزد #حسین_یاحقی(دایی و استادِ #پرویز_یاحقی) به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به کلاس درس #ابوالحسن_صبا پا گذاشت و مدت زمان هشت سال نزد این استادِ بنام به فراگیری ویولن و سه‌تار همت گمارد.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با بانو #دلکش برمی‌گردد.
مثلث #تجویدی، #دلکش و #معینی_کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد.
همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:«درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام!
تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است».
علی تجویدی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ سالگی درگذشت/توانا
#مناسبت #هنر #موسیقی
@Roshanfkrane
حسین قوامی-جوانی
@Roshanfkrane
ترانه "جوانی"
اجرا : #حسین_قوامی
آهنگساز : #حسین_یاحقی
شعر ترانه از : #اسماعیل_نواب_صفا
#موسیقی
@Roshanfkrane
اجرا : #حسین_قوامی
آهنگساز : #حسین_یاحقی
شعر ترانه از : #اسماعیل_نواب_صفا
#موسیقی
@Roshanfkrane
Forwarded from Deleted Account
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎬 نماهنگ بسیار زیبا وخاطره انگیز
جوانی
با صدای : #حسین_قوامی
شاعر : #نواب_صفا
آهنگساز: #حسین_یاحقی
#موسیقی
@Roshanfkrane
جوانی
با صدای : #حسین_قوامی
شاعر : #نواب_صفا
آهنگساز: #حسین_یاحقی
#موسیقی
@Roshanfkrane