توئی دلیلِ نَماز و تلاوتِ سَحرم...
به عشقت از همه‌ی آنچه هَست می‌گذَرم...

چگونه شُکر کنم این حضورِ نابِ تو را؟
و در مَعیَّتِ یادت چگونه حَظ نَبَرم...

به اقتضایِ دل، امشَب قَلم به‌حرف آمد
اگر نگویَم از این دل، درختِ بی‌ثَمرم...

یگانه قبله ‌و قُطبی در عالمِ امکان
چه دور می‌بَری‌ام از مَدارِ دور و بَرم...

اگر چه دستِ من‌از حیثِ آبرو خالی‌‌ست
به چشم‌های پُر از اشکِ خویش مفتَخَرم...

زَمانه غ‍َصب کرد قَطره‌قَطره‌ خونِ مرا
که لخته‌لخته شَود شَرحه‌شَرحه‌ی جِگرم...

کنون که شُعله‌وَرم از مجاورَت با عشق
نَگو که از تَب بی‌حَد ِدوست، بی‌خَبرم...

چه می‌شَود اگر امشَب میانِ این‌همه آه
بتابد آن مهِ بَر گونه خال، در نظرم...

به‌حُکم بَنده‌نَوازی نَظر به خاک انداز
و سکّه‌ای از اجابَت به کاسه‌ی قَدَرم...

#محمد_بزاز


شعر


🆔👉 @Roshanfkrane ✍

#لالایی_کردی
#سارنگ_سیفی

.
غَزَل آغِشته به لالایی شَب ها شده است....

و تو اِی ناب تَرین شِعرِ خدا، بیداری ؟

#محمد_بزاز
.
#موسیقی اقوام

@Roshanfkrane