📌 نیروگاهی که سقوط آن، برق را از رژیم صهیونیستی می‌گیرد
🔹نیروگاه حرارتی Orot Rabin در شهر ساحلی حدرا، بزرگ‌ترین نیروگاه فسیلی در اراضی اشغالی است که با ظرفیت اسمی ۲٬۵۹۰ مگاوات (در قالب ۶ واحد تولید بخار و سیکل ترکیبی)، حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد از برق مصرفی اسرائیل را تأمین می‌کند. این تأسیسات یکی از حیاتی‌ترین گره‌های تأمین انرژی در زنجیره پایداری شبکه ملی برق اسرائیل محسوب می‌شود.
🔹مجاورت با مدیترانه، دسترسی به مسیرهای واردات زغال‌سنگ و گاز مایع را فراهم می‌کند، اما در عین حال آن را در تیررس تهدیدات دریایی، موشکی و پهپادی قرار داده است.
🔹 نزدیکی به مسیر خطوط فشار قوی و ایستگاه‌های توزیع، اهمیت این نیروگاه را در تثبیت فرکانس شبکه برق ملی اسرائیل دوچندان می‌سازد.
🔹بر اساس داده‌های منتشرشده از وزارت انرژی رژیم، بخش عمده‌ای از زیرساخت‌های نیروگاه هنوز وابسته به سیستم‌های خنک‌کننده سنتی با آب دریا و توربین‌های دهه ۱۹۸۰ است که آن را در برابر حملات الکترونیکی، سایبری و حرارتی آسیب‌پذیر می‌سازد.
🔹فاز مدرن‌سازی این نیروگاه (انتقال از زغال‌سنگ به گاز) هنوز کامل نشده و وابستگی عملکرد آن به سوخت وارداتی، در شرایط جنگی یک نقطه فشار بالقوه است.
🔹حمله هدفمند به Orot Rabin، معادل وارد آوردن یک شوک حرارتی به ستون فقرات شبکه برق رژیم صهیونیستی است. نابودی حتی بخشی از این تأسیسات، می‌تواند موجب اختلال گسترده در شبکه انتقال، افزایش بار روی سایر نیروگاه‌ها، و خاموشی در مناطق پرجمعیت شود.
🔹علاوه‌بر تبعات فنی، حمله به چنین زیرساختی پیام روانی شدیدی برای سرمایه‌گذاران، صنایع پیشرفته، و نهادهای مالی بین‌المللی خواهد داشت که بر امنیت اقتصادی و تاب‌آوری رژیم تردید می‌افکند.
🔹در چارچوب دکترین بازدارندگی فعال ایران، معرفی و برجسته‌سازی مراکز ثقل زیرساختی مانند Orot Rabin در افکار عمومی و رسانه‌های مقاومت، بخشی از فرآیند بازدارندگی غیرمستقیم است؛ فرآیندی که می‌تواند هزینه تداوم تجاوزگری رژیم صهیونیستی را به‌صورت حساب‌شده و متناسب بالا ببرد.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹نیروگاه حرارتی Orot Rabin در شهر ساحلی حدرا، بزرگ‌ترین نیروگاه فسیلی در اراضی اشغالی است که با ظرفیت اسمی ۲٬۵۹۰ مگاوات (در قالب ۶ واحد تولید بخار و سیکل ترکیبی)، حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد از برق مصرفی اسرائیل را تأمین می‌کند. این تأسیسات یکی از حیاتی‌ترین گره‌های تأمین انرژی در زنجیره پایداری شبکه ملی برق اسرائیل محسوب می‌شود.
🔹مجاورت با مدیترانه، دسترسی به مسیرهای واردات زغال‌سنگ و گاز مایع را فراهم می‌کند، اما در عین حال آن را در تیررس تهدیدات دریایی، موشکی و پهپادی قرار داده است.
🔹 نزدیکی به مسیر خطوط فشار قوی و ایستگاه‌های توزیع، اهمیت این نیروگاه را در تثبیت فرکانس شبکه برق ملی اسرائیل دوچندان می‌سازد.
🔹بر اساس داده‌های منتشرشده از وزارت انرژی رژیم، بخش عمده‌ای از زیرساخت‌های نیروگاه هنوز وابسته به سیستم‌های خنک‌کننده سنتی با آب دریا و توربین‌های دهه ۱۹۸۰ است که آن را در برابر حملات الکترونیکی، سایبری و حرارتی آسیب‌پذیر می‌سازد.
🔹فاز مدرن‌سازی این نیروگاه (انتقال از زغال‌سنگ به گاز) هنوز کامل نشده و وابستگی عملکرد آن به سوخت وارداتی، در شرایط جنگی یک نقطه فشار بالقوه است.
🔹حمله هدفمند به Orot Rabin، معادل وارد آوردن یک شوک حرارتی به ستون فقرات شبکه برق رژیم صهیونیستی است. نابودی حتی بخشی از این تأسیسات، می‌تواند موجب اختلال گسترده در شبکه انتقال، افزایش بار روی سایر نیروگاه‌ها، و خاموشی در مناطق پرجمعیت شود.
🔹علاوه‌بر تبعات فنی، حمله به چنین زیرساختی پیام روانی شدیدی برای سرمایه‌گذاران، صنایع پیشرفته، و نهادهای مالی بین‌المللی خواهد داشت که بر امنیت اقتصادی و تاب‌آوری رژیم تردید می‌افکند.
🔹در چارچوب دکترین بازدارندگی فعال ایران، معرفی و برجسته‌سازی مراکز ثقل زیرساختی مانند Orot Rabin در افکار عمومی و رسانه‌های مقاومت، بخشی از فرآیند بازدارندگی غیرمستقیم است؛ فرآیندی که می‌تواند هزینه تداوم تجاوزگری رژیم صهیونیستی را به‌صورت حساب‌شده و متناسب بالا ببرد.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌میدان گازی لویاتان، شاهرگ اقتصادی رژیم صهیونیستی
🔹در میانه افزایش تنش‌های منطقه‌ای و ادامه جنایات بی‌سابقه رژیم صهیونیستی علیه مردم غیرنظامی، زمان آن فرارسیده که معادله بازدارندگی، از حالت انفعالی خارج شود و به نقطه‌ای برسد که دشمن صهیونیستی هزینه‌های واقعی تجاوز را درک کند. یکی از مهم‌ترین اهرم‌های فشار، نه در میدان نبرد، بلکه در اعماق دریاست؛ جایی که میدان گازی لویاتان، شاهرگ اقتصادی اسرائیل می‌تپد.
🔹میدان گازی «لویاتان» در ۱۳۰ کیلومتری سواحل حیفا، در اعماق دریای مدیترانه قرار دارد و بزرگ‌ترین پروژه انرژی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. این میدان با ذخیره‌ای بالغ بر ۲۲ تریلیون فوت مکعب گاز، تأمین‌کننده اصلی گاز اسرائیل برای مصرف داخلی، تولید برق، و صادرات به اردن، مصر و در آینده اروپا است.
🔹به‌عبارت ساده، اگر لویاتان از مدار خارج شود:
🔻تولید برق رژیم صهیونیستی مختل می‌شود
🔻قراردادهای صادراتی میلیارد دلاری زیر سؤال می‌روند
🔻و اعتبار رژیم در میان شرکای منطقه‌ای‌اش فرو می‌ریزد
🔹رژیم صهیونیستی علی‌رغم سرمایه‌گذاری عظیم در این پروژه، نتوانسته برای آن چتر امنیتی مؤثری ایجاد کند. سکوهای دریایی و خطوط انتقال گاز به‌دلیل فاصله زیاد از ساحل و موقعیت نیمه‌محصور، در برابر:
🔻حملات پهپادی
🔻موشک‌های بردبلند
🔻عملیات سایبری
🔻و خرابکاری اطلاعاتی، آسیب پذیرند.
🔹توقف چندروزه تولید در لویاتان، می‌تواند اثر اقتصادی معادل یک حمله نظامی گسترده به تل‌آویو ایجاد کند؛ بی‌آنکه حتی موشکی به ساختمانی اصابت کند.
🔹امروز زمان آن رسیده که پیام جبهه مقاومت روشن باشد در برابر خون، باید هزینه پرداخت شود. و این هزینه نه صرفاً در خطوط نظامی، بلکه در نقاط راهبردی اقتصادی است که رژیم صهیونیستی به آن وابسته است.
🔹لویاتان نماد اقتصاد نوین رژیم صهیونیستی است؛ اما همان‌طور که گنبد آهنین در برابر پهپاد شکست، اقتصاد صهیونیسم نیز در برابر هوش، تحلیل و دقت مسئولان نظامی شکست‌پذیر است.
🔹حمله هدفمند و هوشمند به زیرساخت‌های اقتصادی رژیم صهیونیستی، به‌ویژه میدان گازی لویاتان، نه‌تنها یک اقدام نظامی، بلکه حرکتی راهبردی برای تغییر موازنه قدرت، کاهش درآمدهای رژیم، ایجاد شکاف در روابط اقتصادی آن با متحدان عربی و فروپاشی آرام درونی خواهد بود.
🔹وقت آن است که قلب اقتصادی صهیونیسم بلرزد، تا دیگر خیال تجاوز به جمهوری اسلامی در سر نپروراند.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در میانه افزایش تنش‌های منطقه‌ای و ادامه جنایات بی‌سابقه رژیم صهیونیستی علیه مردم غیرنظامی، زمان آن فرارسیده که معادله بازدارندگی، از حالت انفعالی خارج شود و به نقطه‌ای برسد که دشمن صهیونیستی هزینه‌های واقعی تجاوز را درک کند. یکی از مهم‌ترین اهرم‌های فشار، نه در میدان نبرد، بلکه در اعماق دریاست؛ جایی که میدان گازی لویاتان، شاهرگ اقتصادی اسرائیل می‌تپد.
🔹میدان گازی «لویاتان» در ۱۳۰ کیلومتری سواحل حیفا، در اعماق دریای مدیترانه قرار دارد و بزرگ‌ترین پروژه انرژی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. این میدان با ذخیره‌ای بالغ بر ۲۲ تریلیون فوت مکعب گاز، تأمین‌کننده اصلی گاز اسرائیل برای مصرف داخلی، تولید برق، و صادرات به اردن، مصر و در آینده اروپا است.
🔹به‌عبارت ساده، اگر لویاتان از مدار خارج شود:
🔻تولید برق رژیم صهیونیستی مختل می‌شود
🔻قراردادهای صادراتی میلیارد دلاری زیر سؤال می‌روند
🔻و اعتبار رژیم در میان شرکای منطقه‌ای‌اش فرو می‌ریزد
🔹رژیم صهیونیستی علی‌رغم سرمایه‌گذاری عظیم در این پروژه، نتوانسته برای آن چتر امنیتی مؤثری ایجاد کند. سکوهای دریایی و خطوط انتقال گاز به‌دلیل فاصله زیاد از ساحل و موقعیت نیمه‌محصور، در برابر:
🔻حملات پهپادی
🔻موشک‌های بردبلند
🔻عملیات سایبری
🔻و خرابکاری اطلاعاتی، آسیب پذیرند.
🔹توقف چندروزه تولید در لویاتان، می‌تواند اثر اقتصادی معادل یک حمله نظامی گسترده به تل‌آویو ایجاد کند؛ بی‌آنکه حتی موشکی به ساختمانی اصابت کند.
🔹امروز زمان آن رسیده که پیام جبهه مقاومت روشن باشد در برابر خون، باید هزینه پرداخت شود. و این هزینه نه صرفاً در خطوط نظامی، بلکه در نقاط راهبردی اقتصادی است که رژیم صهیونیستی به آن وابسته است.
🔹لویاتان نماد اقتصاد نوین رژیم صهیونیستی است؛ اما همان‌طور که گنبد آهنین در برابر پهپاد شکست، اقتصاد صهیونیسم نیز در برابر هوش، تحلیل و دقت مسئولان نظامی شکست‌پذیر است.
🔹حمله هدفمند و هوشمند به زیرساخت‌های اقتصادی رژیم صهیونیستی، به‌ویژه میدان گازی لویاتان، نه‌تنها یک اقدام نظامی، بلکه حرکتی راهبردی برای تغییر موازنه قدرت، کاهش درآمدهای رژیم، ایجاد شکاف در روابط اقتصادی آن با متحدان عربی و فروپاشی آرام درونی خواهد بود.
🔹وقت آن است که قلب اقتصادی صهیونیسم بلرزد، تا دیگر خیال تجاوز به جمهوری اسلامی در سر نپروراند.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌«گازر»؛ قلب تپنده برق رژیم صهیونیستی در تیررس موشک‌های ایرانی
🔹در قلب شبکه برق رژیم صهیونیستی، تأسیساتی قرار دارد که کمتر در رسانه‌ها از آن نام برده شده، اما در محاسبات راهبردی دشمن و طراحی‌های پدافندی آن جایگاه ویژه‌ای دارد: نیروگاه برق سیکل ترکیبی «گازر» (Gezer Power Station). این نیروگاه، از منظر ژئو‌انرژی و پدافند غیرعامل، یکی از آسیب‌پذیرترین و همزمان حیاتی‌ترین تأسیسات انرژی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود.
🔹نیروگاه گازر در جنوب‌شرق شهر رمله و در مجاورت پایگاه هوایی تل‌نوف، در مرکز سرزمین‌های اشغالی واقع شده است.
این موقعیت از سه منظر اهمیت دارد:
🔸نزدیکی به مراکز حساس دفاعی و صتعتی
🔸پیوند مستقیم با شبکه توزیع برق سراسری رژیم صهیونیستی
🔸مجاورت با تأسیسات گاز طبیعی و خطوط لوله سراسری رژیم صهیونیستی
🔹نیروگاه گازر، یک نیروگاه سیکل ترکیبی گازسوز با ظرفیت تولید حدود ۸۰۰ مگاوات برق است که توسط شرکت IPM توسعه داده شده است. این نیروگاه به‌صورت خصوصی راه‌اندازی شده و بخشی از سیاست واگذاری زیرساخت‌های حیاتی به بخش خصوصی برای کاهش بار مالی دولت و افزایش بهره‌وری محسوب می‌شود.
🔻از لحاظ فنی:
🔸دارای واحدهای توربین گازی پیشرفته ساخت زیمنس آلمان
🔸مجهز به واحد بازیافت حرارت (HRSG) برای بهره‌برداری سیکل ترکیبی
🔸اتصال مستقیم به خطوط انتقال برق ۴۰۰ کیلوولت شبکه اسرائیل
🔸وابسته به گاز طبیعی تأمین‌شده از میدان‌های «تمار» و «لویاتان»
🔻نیروگاه گازر به دلایل متعدد یکی از اهداف بالقوه مهم در طراحی جنگ ترکیبی علیه رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود:
🔹قطع یا نابودی گازر می‌تواند به خاموشی گسترده در منطقه تل‌آویو، رمله، لود، و پایگاه‌های هوایی و نظامی مرکزی منجر شود.
🔹اگر ایران یا نیروهای متحد آن بتوانند همزمان زنجیره تأمین گاز طبیعی و خود نیروگاه را مختل کنند، رژیم ناگزیر به سوزاندن سوخت مایع گران‌قیمت و آلاینده خواهد شد که هم هزینه‌زا و هم ناپایدار است.
🔹گازر برق بخشی از زیرساخت‌های نظامی، سایبری، و صنایع هوافضای منطقه مرکزی اسرائیل را تأمین می‌کند. آسیب به این نیروگاه، صرفاً خاموشی نیست؛ فلج‌شدن موقت توان عملیاتی و تصمیم‌سازی رژیم در جنگ است.
🔹هدف قرار دادن نیروگاه گازر چه به‌صورت مستقیم، چه از طریق مختل‌سازی تأمین گاز آن می‌تواند جنگ را به عمق انرژی رژیم صهیونیستی بکشاند. این سناریو نه‌تنها از منظر نظامی، بلکه از زاویه فشار اقتصادی و اجتماعی، قدرت بازدارندگی ایران و محور مقاومت را افزایش می‌دهد.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در قلب شبکه برق رژیم صهیونیستی، تأسیساتی قرار دارد که کمتر در رسانه‌ها از آن نام برده شده، اما در محاسبات راهبردی دشمن و طراحی‌های پدافندی آن جایگاه ویژه‌ای دارد: نیروگاه برق سیکل ترکیبی «گازر» (Gezer Power Station). این نیروگاه، از منظر ژئو‌انرژی و پدافند غیرعامل، یکی از آسیب‌پذیرترین و همزمان حیاتی‌ترین تأسیسات انرژی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود.
🔹نیروگاه گازر در جنوب‌شرق شهر رمله و در مجاورت پایگاه هوایی تل‌نوف، در مرکز سرزمین‌های اشغالی واقع شده است.
این موقعیت از سه منظر اهمیت دارد:
🔸نزدیکی به مراکز حساس دفاعی و صتعتی
🔸پیوند مستقیم با شبکه توزیع برق سراسری رژیم صهیونیستی
🔸مجاورت با تأسیسات گاز طبیعی و خطوط لوله سراسری رژیم صهیونیستی
🔹نیروگاه گازر، یک نیروگاه سیکل ترکیبی گازسوز با ظرفیت تولید حدود ۸۰۰ مگاوات برق است که توسط شرکت IPM توسعه داده شده است. این نیروگاه به‌صورت خصوصی راه‌اندازی شده و بخشی از سیاست واگذاری زیرساخت‌های حیاتی به بخش خصوصی برای کاهش بار مالی دولت و افزایش بهره‌وری محسوب می‌شود.
🔻از لحاظ فنی:
🔸دارای واحدهای توربین گازی پیشرفته ساخت زیمنس آلمان
🔸مجهز به واحد بازیافت حرارت (HRSG) برای بهره‌برداری سیکل ترکیبی
🔸اتصال مستقیم به خطوط انتقال برق ۴۰۰ کیلوولت شبکه اسرائیل
🔸وابسته به گاز طبیعی تأمین‌شده از میدان‌های «تمار» و «لویاتان»
🔻نیروگاه گازر به دلایل متعدد یکی از اهداف بالقوه مهم در طراحی جنگ ترکیبی علیه رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود:
🔹قطع یا نابودی گازر می‌تواند به خاموشی گسترده در منطقه تل‌آویو، رمله، لود، و پایگاه‌های هوایی و نظامی مرکزی منجر شود.
🔹اگر ایران یا نیروهای متحد آن بتوانند همزمان زنجیره تأمین گاز طبیعی و خود نیروگاه را مختل کنند، رژیم ناگزیر به سوزاندن سوخت مایع گران‌قیمت و آلاینده خواهد شد که هم هزینه‌زا و هم ناپایدار است.
🔹گازر برق بخشی از زیرساخت‌های نظامی، سایبری، و صنایع هوافضای منطقه مرکزی اسرائیل را تأمین می‌کند. آسیب به این نیروگاه، صرفاً خاموشی نیست؛ فلج‌شدن موقت توان عملیاتی و تصمیم‌سازی رژیم در جنگ است.
🔹هدف قرار دادن نیروگاه گازر چه به‌صورت مستقیم، چه از طریق مختل‌سازی تأمین گاز آن می‌تواند جنگ را به عمق انرژی رژیم صهیونیستی بکشاند. این سناریو نه‌تنها از منظر نظامی، بلکه از زاویه فشار اقتصادی و اجتماعی، قدرت بازدارندگی ایران و محور مقاومت را افزایش می‌دهد.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌«روتنبرگ»؛ آشیانه‌ی انرژی رژیم صهیونیستی
🔹در جنوب سرزمین‌های اشغالی، در کنار سواحل اشکلون، نیروگاهی قد علم کرده که قلب تپنده برق بخش وسیعی از اسرائیل محسوب می‌شود نیروگاه برق روتنبرگ. هرچند نام آن در میان رسانه‌ها کمتر تکرار می‌شود، اما در صورت آغاز مرحله جدیدی از نبرد فراگیر، این تأسیسات یکی از کلیدی‌ترین اهداف استراتژیک انرژی رژیم صهیونیستی خواهد بود.
🔹نیروگاه روتنبرگ با ظرفیت تولیدی بالغ بر ۲۲۵۰ مگاوات، دومین نیروگاه بزرگ برق رژیم صهیونیستی و بزرگ‌ترین نیروگاه زغال‌سنگ‌سوز این رژیم است. این نیروگاه نزدیک به ۱۵٪ از کل برق مصرفی رژیم را تأمین می‌کند و عملاً ستون فقرات برق جنوب و جنوب‌مرکز این سرزمین به شمار می‌رود.
🔹اما اهمیت این تأسیسات فقط به عدد و ظرفیت خلاصه نمی‌شود. قرارگیری در مجاورت نوار غزه، نزدیکی به مراکز نظامی حساس، و نقش پشتیبانی لجستیکی از پایگاه‌های ارتش در جنوب، موقعیت «روتنبرگ» را از یک نیروگاه صرف، به زیرساخت راهبردی سطح اول در امنیت ملی رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.
🔹هرگونه اخلال در واردات یا هدف قرار گرفتن اسکله‌های تخلیه، کل نیروگاه را از کار می‌اندازد.
🔹روتنبرگ برخلاف نیروگاه‌های گازی جدید مانند «دوراد» یا «گازر»، به‌روزرسانی پدافندی حداقلی دارد.
🔹برد دقیق راکت‌ها و پهپادهای تهاجمی حزب‌الله و حماس، این نقطه را به یک هدف در دسترس تبدیل کرده است.
🔹آسیب به روتنبرگ باعث دومینو خاموشی در اشکلون، اشدود، سدیروت و حتی بئرشبع می‌شود.
🔻اگر این تأسیسات در یک اقدام واکنشی یا بازدارنده هدف قرار گیرد:
🔸شبکه برق جنوب اسرائیل با فروپاشی مقطعی مواجه می‌شود.
🔸اختلال در عملکرد سامانه‌های فاع هوایی و تجهیزات نظامی منطقه‌ای ایجاد می‌شود.
🔸هزینه اقتصادی واردات برق اضطراری یا سوخت جایگزین افزایش می‌یابد
🔸هشدار روانی شدید برای صهیونیست‌ها ایجاد شده و حس امنیت داخلی به شدت ضربه می‌خورد
🔹اگر رژیم صهیونیستی تصور می‌کند با حملات موشکی، ترور فرماندهان مقاومت و فشار بر زیرساخت‌های غیرنظامی، می‌تواند معادلات منطقه را تغییر دهد، باید بداند که منطقه‌ای عمل کردن، پاسخ منطقه‌ای می‌طلبد.
🔹در چنین معادله‌ای، نیروگاه روتنبرگ نه یک هدف تصادفی، بلکه یک نقطه طلایی در هندسه بازدارندگی هوشمند است. همان‌طور که زیرساخت‌های مقاومت در غزه و لبنان آماج حمله قرار می‌گیرند، پاسخ مشروع می‌تواند زیرساخت‌های انرژی دشمن را نیز شامل شود.
🔹نیروگاه روتنبرگ، همان‌قدر که تأسیسات فنی است، یک سیگنال راهبردی محسوب می‌شود. زدن یا نزدن آن، تنها یک حمله نیست، بلکه بخشی از شطرنج بازدارندگی در جنگ اراده‌هاست. اگر صهیونیست‌ها در ضربه زدن به مردم ایران تردید ندارند، تردید ما در هدف گرفتن روتنبرگ و امثال آن، یعنی تضعیف بازدارندگی ملی.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در جنوب سرزمین‌های اشغالی، در کنار سواحل اشکلون، نیروگاهی قد علم کرده که قلب تپنده برق بخش وسیعی از اسرائیل محسوب می‌شود نیروگاه برق روتنبرگ. هرچند نام آن در میان رسانه‌ها کمتر تکرار می‌شود، اما در صورت آغاز مرحله جدیدی از نبرد فراگیر، این تأسیسات یکی از کلیدی‌ترین اهداف استراتژیک انرژی رژیم صهیونیستی خواهد بود.
🔹نیروگاه روتنبرگ با ظرفیت تولیدی بالغ بر ۲۲۵۰ مگاوات، دومین نیروگاه بزرگ برق رژیم صهیونیستی و بزرگ‌ترین نیروگاه زغال‌سنگ‌سوز این رژیم است. این نیروگاه نزدیک به ۱۵٪ از کل برق مصرفی رژیم را تأمین می‌کند و عملاً ستون فقرات برق جنوب و جنوب‌مرکز این سرزمین به شمار می‌رود.
🔹اما اهمیت این تأسیسات فقط به عدد و ظرفیت خلاصه نمی‌شود. قرارگیری در مجاورت نوار غزه، نزدیکی به مراکز نظامی حساس، و نقش پشتیبانی لجستیکی از پایگاه‌های ارتش در جنوب، موقعیت «روتنبرگ» را از یک نیروگاه صرف، به زیرساخت راهبردی سطح اول در امنیت ملی رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.
🔹هرگونه اخلال در واردات یا هدف قرار گرفتن اسکله‌های تخلیه، کل نیروگاه را از کار می‌اندازد.
🔹روتنبرگ برخلاف نیروگاه‌های گازی جدید مانند «دوراد» یا «گازر»، به‌روزرسانی پدافندی حداقلی دارد.
🔹برد دقیق راکت‌ها و پهپادهای تهاجمی حزب‌الله و حماس، این نقطه را به یک هدف در دسترس تبدیل کرده است.
🔹آسیب به روتنبرگ باعث دومینو خاموشی در اشکلون، اشدود، سدیروت و حتی بئرشبع می‌شود.
🔻اگر این تأسیسات در یک اقدام واکنشی یا بازدارنده هدف قرار گیرد:
🔸شبکه برق جنوب اسرائیل با فروپاشی مقطعی مواجه می‌شود.
🔸اختلال در عملکرد سامانه‌های فاع هوایی و تجهیزات نظامی منطقه‌ای ایجاد می‌شود.
🔸هزینه اقتصادی واردات برق اضطراری یا سوخت جایگزین افزایش می‌یابد
🔸هشدار روانی شدید برای صهیونیست‌ها ایجاد شده و حس امنیت داخلی به شدت ضربه می‌خورد
🔹اگر رژیم صهیونیستی تصور می‌کند با حملات موشکی، ترور فرماندهان مقاومت و فشار بر زیرساخت‌های غیرنظامی، می‌تواند معادلات منطقه را تغییر دهد، باید بداند که منطقه‌ای عمل کردن، پاسخ منطقه‌ای می‌طلبد.
🔹در چنین معادله‌ای، نیروگاه روتنبرگ نه یک هدف تصادفی، بلکه یک نقطه طلایی در هندسه بازدارندگی هوشمند است. همان‌طور که زیرساخت‌های مقاومت در غزه و لبنان آماج حمله قرار می‌گیرند، پاسخ مشروع می‌تواند زیرساخت‌های انرژی دشمن را نیز شامل شود.
🔹نیروگاه روتنبرگ، همان‌قدر که تأسیسات فنی است، یک سیگنال راهبردی محسوب می‌شود. زدن یا نزدن آن، تنها یک حمله نیست، بلکه بخشی از شطرنج بازدارندگی در جنگ اراده‌هاست. اگر صهیونیست‌ها در ضربه زدن به مردم ایران تردید ندارند، تردید ما در هدف گرفتن روتنبرگ و امثال آن، یعنی تضعیف بازدارندگی ملی.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📌دکتر سیدعلی مدنی‌زاده وزیر امور اقتصادی و دارایی شد
🔹نمایندگان مجلس بعد از استماع نظرات موافقان و مخالفان و دفاعیات وزیر پیشنهادی، با ۱۷۱ رأی موافق، ۶۷ رأی مخالف، ۸ رأی ممتنع از مجموع نماینده حاضر در مجلس با سکان‌داری دکتر مدنی‌زاده در وزارت امور اقتصادی و دارایی موافقت کردند.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹نمایندگان مجلس بعد از استماع نظرات موافقان و مخالفان و دفاعیات وزیر پیشنهادی، با ۱۷۱ رأی موافق، ۶۷ رأی مخالف، ۸ رأی ممتنع از مجموع نماینده حاضر در مجلس با سکان‌داری دکتر مدنی‌زاده در وزارت امور اقتصادی و دارایی موافقت کردند.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📌دکتر سیدعلی مدنی‌زاده: وزارت امور اقتصادی و دارایی نه تنها معطل نتیجه هیچ مذاکره‌ای نخواهد بود که آماده شرایط خاص خطیر فعلی نیز خواهد بود، کار و اصلاحات از همین امروز شروع می شود.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌پایانه نفتی اشکلون؛ گلوگاه انرژی رژیم صهیونیستی
🔹در منظومه راهبردی رژیم صهیونیستی، پایانه و انبار نفت اشکلون (Ashkelon Oil Terminal) از کلیدی‌ترین زیرساخت‌های انرژی به‌شمار می‌آید. این پایانه در ساحل مدیترانه و جنوب سرزمین‌های اشغالی قرار گرفته و به‌واسطه موقعیت ژئوپلیتیکی، نقش محوری در ذخیره‌سازی، انتقال و صادرات نفت و فرآورده‌های آن ایفا می‌کند.
🔹این خط لوله ۲۵۴ کیلومتری، بندر اشکلون را به بندر ایلات در دریای سرخ متصل می‌کند و از مهم‌ترین مسیرهای واردات و صادرات نفت خام رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. به‌واسطه موقعیت اشکلون، نفت دریافتی از کشتی‌های وارداتی به ایلات منتقل شده یا بالعکس، نفت ترانزیتی از خلیج فارس به اروپا از طریق اشکلون صادر می‌شود.
🔹پایانه اشکلون دارای ظرفیت انبارش بسیار بالا برای نفت خام و فرآورده‌های نفتی است. این ظرفیت برای تأمین سوخت نیروگاه‌ها، ارتش، حمل‌ونقل و صنایع حیاتی رژیم است.
🔹اشکلون یکی از نقاط کلیدی در شبکه پمپاژ سوخت و نفت به مناطق مرکزی و شمالی رژیم صهیونیستی است. قطع یا تخریب این پایانه، عملاً انتقال داخلی انرژی را فلج می‌کند.
🔹این پایانه در فاصله‌ای نزدیک به مرزهای غزه قرار دارد، در تیررس راکت‌ها و پهپادهای مقاومت است و در مقایسه با پایگاه‌های نظامی، حفاظت فیزیکی ضعیف‌تری دارد.
🔹هرگونه آسیب به انبارها یا تأسیسات پمپاژ در اشکلون، سوخت‌رسانی به نیروگاه‌ها، مراکز نظامی و ناوگان حمل‌ونقل را مختل خواهد کرد.
🔹رژیم صهیونیستی فاقد ذخایر عظیم نفتی درون‌سرزمینی است. تخریب زیرساخت‌های انرژی باعث افزایش فوری قیمت سوخت و بی‌ثباتی اقتصادی می‌شود.
🔹حمله موفق به چنین نقطه‌ای، نه‌تنها ضربه‌ای اقتصادی است، بلکه پیام روشنی از تسلط ایران بر نقاط حیاتی دشمن محسوب می‌شود.
🔹پایانه نفتی اشکلون یکی از نقاطی است که می‌تواند توازن روانی جنگ را تغییر دهد. انهدام آن، نه‌تنها به ساختار انرژی رژیم صهیونیستی شوک وارد می‌کند، بلکه حامیان غربی این رژیم را نیز نسبت به هزینه‌های ادامه جنگ به بازنگری وامی‌دارد.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در منظومه راهبردی رژیم صهیونیستی، پایانه و انبار نفت اشکلون (Ashkelon Oil Terminal) از کلیدی‌ترین زیرساخت‌های انرژی به‌شمار می‌آید. این پایانه در ساحل مدیترانه و جنوب سرزمین‌های اشغالی قرار گرفته و به‌واسطه موقعیت ژئوپلیتیکی، نقش محوری در ذخیره‌سازی، انتقال و صادرات نفت و فرآورده‌های آن ایفا می‌کند.
🔹این خط لوله ۲۵۴ کیلومتری، بندر اشکلون را به بندر ایلات در دریای سرخ متصل می‌کند و از مهم‌ترین مسیرهای واردات و صادرات نفت خام رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. به‌واسطه موقعیت اشکلون، نفت دریافتی از کشتی‌های وارداتی به ایلات منتقل شده یا بالعکس، نفت ترانزیتی از خلیج فارس به اروپا از طریق اشکلون صادر می‌شود.
🔹پایانه اشکلون دارای ظرفیت انبارش بسیار بالا برای نفت خام و فرآورده‌های نفتی است. این ظرفیت برای تأمین سوخت نیروگاه‌ها، ارتش، حمل‌ونقل و صنایع حیاتی رژیم است.
🔹اشکلون یکی از نقاط کلیدی در شبکه پمپاژ سوخت و نفت به مناطق مرکزی و شمالی رژیم صهیونیستی است. قطع یا تخریب این پایانه، عملاً انتقال داخلی انرژی را فلج می‌کند.
🔹این پایانه در فاصله‌ای نزدیک به مرزهای غزه قرار دارد، در تیررس راکت‌ها و پهپادهای مقاومت است و در مقایسه با پایگاه‌های نظامی، حفاظت فیزیکی ضعیف‌تری دارد.
🔹هرگونه آسیب به انبارها یا تأسیسات پمپاژ در اشکلون، سوخت‌رسانی به نیروگاه‌ها، مراکز نظامی و ناوگان حمل‌ونقل را مختل خواهد کرد.
🔹رژیم صهیونیستی فاقد ذخایر عظیم نفتی درون‌سرزمینی است. تخریب زیرساخت‌های انرژی باعث افزایش فوری قیمت سوخت و بی‌ثباتی اقتصادی می‌شود.
🔹حمله موفق به چنین نقطه‌ای، نه‌تنها ضربه‌ای اقتصادی است، بلکه پیام روشنی از تسلط ایران بر نقاط حیاتی دشمن محسوب می‌شود.
🔹پایانه نفتی اشکلون یکی از نقاطی است که می‌تواند توازن روانی جنگ را تغییر دهد. انهدام آن، نه‌تنها به ساختار انرژی رژیم صهیونیستی شوک وارد می‌کند، بلکه حامیان غربی این رژیم را نیز نسبت به هزینه‌های ادامه جنگ به بازنگری وامی‌دارد.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📌اگر ایران تنگه هرمز را ببندد چه اتفاقی می‌افتد؟
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
⭕️ محاصره بهترین راهبرد ایران در به زانو درآوردن رژیم جعلی
🔹در این چند روز غالب عملیات جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به تجاوزات رژیم وحشی، در چارچوب اقدام متقابل تعریف می‌شود:
🔸پالایشگاه»» پالایشگاه حیفا
🔸اهداف علمی»» موسسه وایزمن
🔸صاایران»» رافائل
🔸لوله آب»» لوله آب
🔸نیروگاه»» نیروگاه
🔸صداوسیما»» شبکه تلویزیونی
🔸فرودگاه»» فرودگاه
🔰تکیه بر این راهبرد، نمی‌تواند به نفع ما باشد! چون:
1⃣ کنش ما را پیش‌پینی‌پذیر می‌کند و در سقف مورد انتظار طرف مقابل نگه می‌دارد.
2⃣ دشمن به دنبال تکمیل طرح خود است. اقدام به مثل ما، طرح مشخصی ندارد!
3⃣ اولویت‌ها برای ما مشخص نیست!
4⃣ ابتکار عمل در دست ما نیست.
5⃣ چشم‌انداز پایان جنگ قابل برنامه‌ریزی نیست.
🔹بنابراین عملیات اقدام به مثل به تنهایی برای ما مفید نخواهد بود. محاصره رژیم، به معنای بستن هرگونه منفذ ورود و خروج کالا، انرژی، بشر به سرزمین‌های اشغالی است.
🔹حول این راهبرد، اهداف را تنظیم کنیم و بخش عمده عملیات را به این منظور انجام بدهیم. با این راهبرد می‌شود گفت به دنبال طرح خودمان هستیم و دشمن نیز ابتکار عمل را از دست خواهد داد.
🔹محاصره در کوتاه مدت، ساکنان سرزمین‌های اشغالی را با نگرانی زیادی روبه رو می‌کند و فشار داخلی را افزایش می‌دهد. به هیچ وجه، هیچ کالا، انرژی و انسانی امکان تردد به سرزمین‌های اشغالی را نباید داشته باشد./اقتصاد منطقه | مهدی ازرقی
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در این چند روز غالب عملیات جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به تجاوزات رژیم وحشی، در چارچوب اقدام متقابل تعریف می‌شود:
🔸پالایشگاه»» پالایشگاه حیفا
🔸اهداف علمی»» موسسه وایزمن
🔸صاایران»» رافائل
🔸لوله آب»» لوله آب
🔸نیروگاه»» نیروگاه
🔸صداوسیما»» شبکه تلویزیونی
🔸فرودگاه»» فرودگاه
🔰تکیه بر این راهبرد، نمی‌تواند به نفع ما باشد! چون:
1⃣ کنش ما را پیش‌پینی‌پذیر می‌کند و در سقف مورد انتظار طرف مقابل نگه می‌دارد.
2⃣ دشمن به دنبال تکمیل طرح خود است. اقدام به مثل ما، طرح مشخصی ندارد!
3⃣ اولویت‌ها برای ما مشخص نیست!
4⃣ ابتکار عمل در دست ما نیست.
5⃣ چشم‌انداز پایان جنگ قابل برنامه‌ریزی نیست.
🔹بنابراین عملیات اقدام به مثل به تنهایی برای ما مفید نخواهد بود. محاصره رژیم، به معنای بستن هرگونه منفذ ورود و خروج کالا، انرژی، بشر به سرزمین‌های اشغالی است.
🔹حول این راهبرد، اهداف را تنظیم کنیم و بخش عمده عملیات را به این منظور انجام بدهیم. با این راهبرد می‌شود گفت به دنبال طرح خودمان هستیم و دشمن نیز ابتکار عمل را از دست خواهد داد.
🔹محاصره در کوتاه مدت، ساکنان سرزمین‌های اشغالی را با نگرانی زیادی روبه رو می‌کند و فشار داخلی را افزایش می‌دهد. به هیچ وجه، هیچ کالا، انرژی و انسانی امکان تردد به سرزمین‌های اشغالی را نباید داشته باشد./اقتصاد منطقه | مهدی ازرقی
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌پالایشگاه حیفا از مدار خارج شد
🔹در پی حملات شب گذشته، پالایشگاه بازن در حیفا به‌شدت آسیب دید و از مدار خارج شد.
🔹در این حادثه سه نفر کشته شدند و به‌دلیل قطع برق و مشکلات فنی، زمان بازگشت به عملیات مشخص نیست.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در پی حملات شب گذشته، پالایشگاه بازن در حیفا به‌شدت آسیب دید و از مدار خارج شد.
🔹در این حادثه سه نفر کشته شدند و به‌دلیل قطع برق و مشکلات فنی، زمان بازگشت به عملیات مشخص نیست.
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌ضرورت هدف قرار دادن زیرساخت‌های آبی رژیم صهیونیستی
🔹رژیم صهیونیستی، از نخستین سال‌های شکل‌گیری خود، بنیان توسعه اقتصادی، شهرک‌سازی و امنیت بقاء را نه بر پایه منابع طبیعی پایدار، بلکه بر مجموعه‌ای از زیرساخت‌های مهندسی‌شده در حوزه آب بنا نهاده است. این وابستگی ساختاری، در کنار محدودیت‌های اقلیمی و ژئوپلیتیکی، شبکه آبی رژیم صهیونیستی را به نقطه‌ضعف راهبردی این رژیم تبدیل کرده است.
🔹در پاسخ به حمله مستقیم این رژیم علیه منافع ایران، حمله به این زیرساخت‌ها که از اهمیت حیاتی و تمرکزپذیری بالا برخوردارند نه‌تنها اقدامی بازدارنده، بلکه دارای اثربخشی چندلایه سیاسی، اقتصادی، امنیتی و روانی خواهد بود.
🔹 رژیم صهیونیستی با میانگین بارش سالانه کمتر از ۲۵۰ میلی‌متر، در زمره سرزمین‌های با تنش آبی شدید قرار دارد. این کشور برای غلبه بر بحران ساختاری کم‌آبی، به‌شدت متکی به دو راهکار پرهزینه و فناورانه شده است:
1. شیرین‌سازی گسترده آب دریا
2. انتقال عظیم آب از دریاچه طبریه به جنوب
🔹فقدان هر یک از این اجزاء، به معنای ناتوانی کامل رژیم صهیونیستی در تأمین آب شرب، آبیاری کشاورزی، و حفظ پایداری شهرک‌های جنوبی و مرکزی خواهد بود.
🔹هسته مرکزی شبکه آبی رژیم صهیونیستی، پروژه عظیم و پرهزینه انتقال ملی آب است که از دریاچه طبریه آغاز و پس از عبور از مناطق شمالی، به‌واسطه پمپاژهای سنگین، لوله‌های بتنی فشار بالا و تأسیسات تصفیه، آب را به مرکز و جنوب این رژیم منتقل می‌کند. ایستگاه پمپاژ ساپیر، کانال‌های روباز در دره جیهون آمود، تأسیسات بتنی در راس الهبیه، و تصفیه‌خانه اشکول از مهم‌ترین اجزای این شبکه هستند.
🔹این خط به گونه‌ای طراحی شده که اگر در چند نقطه کلیدی آن اختلال ایجاد شود خصوصاً در مقاطع عبور از دره‌های عمیق جریان آب نه‌تنها متوقف، بلکه بازگشت‌ناپذیر و غیرقابل ترمیم فوری خواهد بود. به بیان دیگر، این خط قابل فلج شدن با ضربات دقیق، کم‌تعداد و هدفمند است.
🔹رژیم صهیونیستی در سواحل مدیترانه، به پنج تأسیسات عظیم آب‌شیرین‌کن متکی است که نقش بی‌بدیل در تأمین آب شرب دارند. این مراکز عبارتند از:
🔸سورِک (Sorek)
🔸هادرا (Hadera)
🔸اشکلون (Ashkelon)
🔸اشدود (Ashdod)
🔸پالماخ (Palmachim)
🔹این تأسیسات با فناوری اسمز معکوس، سالانه صدها میلیون مترمکعب آب تولید می‌کنند و به طور میانگین بیش از ۶۵ درصد آب مصرفی کشور را تأمین می‌کنند. مکان‌یابی این مراکز در فاصله کوتاه از ساحل، و تراکم آن‌ها در نوار غربی فلسطین اشغالی، آن‌ها را به اهدافی کاملاً در تیررس فناوری موشکی دقیق بدل کرده است. از کار افتادن حتی دو مرکز، توازن مصرف آب در کل جغرافیا را از هم خواهد پاشید و رژیم را به اعمال جیره‌بندی وادار خواهد کرد.
🔹دو مرکز تصفیه آب اصلی، یعنی اشکول در شمال و شفدان در جنوب تل‌آویو، سالانه مجموعاً بیش از ۶۵۰ میلیون مترمکعب آب بازچرخانی تولید می‌کنند. آب این مراکز نه‌تنها در شرب مصرف می‌شود، بلکه اساس توسعه کشاورزی در صحرای نقب و پایداری سکونت‌گاه‌های مهاجرنشین در جنوب را تشکیل می‌دهد. هرگونه حمله موفق به این مراکز، ضربه‌ای مستقیم به ستون فقرات رژیم و توسعه شهرک‌های صهیونیستی خواهد بود.
🔹رژیم صهیونیستی از موقعیت برتر در منابع آبی، به عنوان ابزار سلطه ژئوپلیتیک در منطقه بهره می‌برد. صادرات آب به اردن، کنترل منابع مشترک با فلسطینیان، و اعمال فشار بر لبنان بر سر سرچشمه‌های رود اردن، همگی از کانال همین زیرساخت‌ها انجام می‌شود. ضربه به این مراکز، برتری منطقه‌ای رژیم صهیونیستی در مسئله آب را فرو می‌ریزد و تعاملات دیپلماتیک آن را از ابزار چانه‌زنی خالی می‌کند.
🔹اگر هدف یک پاسخ نظامی، ایجاد بازدارندگی، انتقال هزینه تجاوز به دشمن و فلج کردن قابلیت‌های حیاتی او باشد، هیچ هدفی در رژیم صهیونیستی به اندازه زیرساخت آبی، مؤثر، راهبردی و پایدار نیست. برخلاف پاسخ‌های پرهزینه و پرریسک در ابعاد گسترده، عملیات دقیق و نقطه‌زن علیه تأسیسات حیاتی مانند شیرین‌سازهای ساحلی، ایستگاه پمپاژ ساپیر یا تصفیه‌خانه اشکول، می‌تواند با کمترین هزینه، بیشترین فشار روانی، اجتماعی و اقتصادی را بر دشمن تحمیل کند.
🔹در معادله‌ای که موجودیت رژیم صهیونیستی به آب وابسته است، قطع آب، ضربه به موجودیت است.
#بانک_اهداف
📢 کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف
🆔 @masaf_foods
🔹رژیم صهیونیستی، از نخستین سال‌های شکل‌گیری خود، بنیان توسعه اقتصادی، شهرک‌سازی و امنیت بقاء را نه بر پایه منابع طبیعی پایدار، بلکه بر مجموعه‌ای از زیرساخت‌های مهندسی‌شده در حوزه آب بنا نهاده است. این وابستگی ساختاری، در کنار محدودیت‌های اقلیمی و ژئوپلیتیکی، شبکه آبی رژیم صهیونیستی را به نقطه‌ضعف راهبردی این رژیم تبدیل کرده است.
🔹در پاسخ به حمله مستقیم این رژیم علیه منافع ایران، حمله به این زیرساخت‌ها که از اهمیت حیاتی و تمرکزپذیری بالا برخوردارند نه‌تنها اقدامی بازدارنده، بلکه دارای اثربخشی چندلایه سیاسی، اقتصادی، امنیتی و روانی خواهد بود.
🔹 رژیم صهیونیستی با میانگین بارش سالانه کمتر از ۲۵۰ میلی‌متر، در زمره سرزمین‌های با تنش آبی شدید قرار دارد. این کشور برای غلبه بر بحران ساختاری کم‌آبی، به‌شدت متکی به دو راهکار پرهزینه و فناورانه شده است:
1. شیرین‌سازی گسترده آب دریا
2. انتقال عظیم آب از دریاچه طبریه به جنوب
🔹فقدان هر یک از این اجزاء، به معنای ناتوانی کامل رژیم صهیونیستی در تأمین آب شرب، آبیاری کشاورزی، و حفظ پایداری شهرک‌های جنوبی و مرکزی خواهد بود.
🔹هسته مرکزی شبکه آبی رژیم صهیونیستی، پروژه عظیم و پرهزینه انتقال ملی آب است که از دریاچه طبریه آغاز و پس از عبور از مناطق شمالی، به‌واسطه پمپاژهای سنگین، لوله‌های بتنی فشار بالا و تأسیسات تصفیه، آب را به مرکز و جنوب این رژیم منتقل می‌کند. ایستگاه پمپاژ ساپیر، کانال‌های روباز در دره جیهون آمود، تأسیسات بتنی در راس الهبیه، و تصفیه‌خانه اشکول از مهم‌ترین اجزای این شبکه هستند.
🔹این خط به گونه‌ای طراحی شده که اگر در چند نقطه کلیدی آن اختلال ایجاد شود خصوصاً در مقاطع عبور از دره‌های عمیق جریان آب نه‌تنها متوقف، بلکه بازگشت‌ناپذیر و غیرقابل ترمیم فوری خواهد بود. به بیان دیگر، این خط قابل فلج شدن با ضربات دقیق، کم‌تعداد و هدفمند است.
🔹رژیم صهیونیستی در سواحل مدیترانه، به پنج تأسیسات عظیم آب‌شیرین‌کن متکی است که نقش بی‌بدیل در تأمین آب شرب دارند. این مراکز عبارتند از:
🔸سورِک (Sorek)
🔸هادرا (Hadera)
🔸اشکلون (Ashkelon)
🔸اشدود (Ashdod)
🔸پالماخ (Palmachim)
🔹این تأسیسات با فناوری اسمز معکوس، سالانه صدها میلیون مترمکعب آب تولید می‌کنند و به طور میانگین بیش از ۶۵ درصد آب مصرفی کشور را تأمین می‌کنند. مکان‌یابی این مراکز در فاصله کوتاه از ساحل، و تراکم آن‌ها در نوار غربی فلسطین اشغالی، آن‌ها را به اهدافی کاملاً در تیررس فناوری موشکی دقیق بدل کرده است. از کار افتادن حتی دو مرکز، توازن مصرف آب در کل جغرافیا را از هم خواهد پاشید و رژیم را به اعمال جیره‌بندی وادار خواهد کرد.
🔹دو مرکز تصفیه آب اصلی، یعنی اشکول در شمال و شفدان در جنوب تل‌آویو، سالانه مجموعاً بیش از ۶۵۰ میلیون مترمکعب آب بازچرخانی تولید می‌کنند. آب این مراکز نه‌تنها در شرب مصرف می‌شود، بلکه اساس توسعه کشاورزی در صحرای نقب و پایداری سکونت‌گاه‌های مهاجرنشین در جنوب را تشکیل می‌دهد. هرگونه حمله موفق به این مراکز، ضربه‌ای مستقیم به ستون فقرات رژیم و توسعه شهرک‌های صهیونیستی خواهد بود.
🔹رژیم صهیونیستی از موقعیت برتر در منابع آبی، به عنوان ابزار سلطه ژئوپلیتیک در منطقه بهره می‌برد. صادرات آب به اردن، کنترل منابع مشترک با فلسطینیان، و اعمال فشار بر لبنان بر سر سرچشمه‌های رود اردن، همگی از کانال همین زیرساخت‌ها انجام می‌شود. ضربه به این مراکز، برتری منطقه‌ای رژیم صهیونیستی در مسئله آب را فرو می‌ریزد و تعاملات دیپلماتیک آن را از ابزار چانه‌زنی خالی می‌کند.
🔹اگر هدف یک پاسخ نظامی، ایجاد بازدارندگی، انتقال هزینه تجاوز به دشمن و فلج کردن قابلیت‌های حیاتی او باشد، هیچ هدفی در رژیم صهیونیستی به اندازه زیرساخت آبی، مؤثر، راهبردی و پایدار نیست. برخلاف پاسخ‌های پرهزینه و پرریسک در ابعاد گسترده، عملیات دقیق و نقطه‌زن علیه تأسیسات حیاتی مانند شیرین‌سازهای ساحلی، ایستگاه پمپاژ ساپیر یا تصفیه‌خانه اشکول، می‌تواند با کمترین هزینه، بیشترین فشار روانی، اجتماعی و اقتصادی را بر دشمن تحمیل کند.
🔹در معادله‌ای که موجودیت رژیم صهیونیستی به آب وابسته است، قطع آب، ضربه به موجودیت است.
#بانک_اهداف
📢 کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف
🆔 @masaf_foods
📌باب‌المندب؛ گلوگاه خفه‌کننده رژیم صهیونیستی را همین حالا باید بست!
🔹در جنگ، همیشه یک نقطه هست که اگر به‌درستی هدف گرفته شود، دشمن را از نفس می‌اندازد؛ بدون آن‌که حتی گلوله‌ای به خاک اصلی‌اش شلیک شود. باب‌المندب دقیقاً همین نقطه است.
🔹اگر امروز تهران و تل‌آویو درگیر یک جنگ تمام‌عیار است، جبهه اصلی ما فقط پایگاه‌های موشکی نیست؛ بلکه دریای سرخ است، باب‌المندب است، یمن است. چرا؟ چون این تنگه باریک، شاهرگ حیات رژیم صهیونیستی است.
🔹رژیم صهیونیستی، کشوری محصور است؛
راهی به خلیج فارس ندارد؛ نمی‌تواند از تنگه هرمز نفت بگیرد یا تجارت کند؛ تمام امیدش به بندر ایلات در دریای سرخ است.
حالا اگر این تنگه را ببندیم چه می‌شود؟
🔹۹۰ درصد واردات رژیم صهیونیستی از شرق آسیا، هند، چین، کره و حتی بخشی از اروپا فلج می‌شود.
🔹مسیر ترانزیتی کشتی‌های صهیونیستی که از کانال سوئز وارد باب‌المندب و سپس اقیانوس هند می‌شوند، به‌طور کامل قفل خواهد شد.
🔹رژیم مجبور می‌شود کالاهایش را با هزاران کیلومتر اضافه از دماغه امیدنیک در جنوب آفریقا عبور دهد؛ یعنی هزینه ۵ برابر، زمان ۳ برابر و ریسک ۱۰ برابر بیشتر!
🔹چرا صهیونیست‌ها این‌قدر از باب‌المندب وحشت دارند؟ چون یک بار طعمش را چشیدند.
در جنگ یمن، انصارالله تنها با چند موشک و پهپاد، کاری کرد که:
🔸کشتی‌های صهیونیستی دیگر در دریای سرخ جرأت تردد نداشتند
🔸شرکت‌های حمل‌ونقل جهانی کشتی‌هایشان را از مسیر ایلات بیرون کشیدند
🔸اقتصاد رژیم، به‌دلیل تأخیر در ورود کالا، دچار شوک شد
🔸قیمت بیمه کشتی‌های تجاری که از دریای سرخ می‌گذشتند، ۷۰۰٪ افزایش یافت
🔹حالا تصور کنید باب‌المندب کامل بسته شود!
🔹جنگ هوشمند یعنی استفاده از قدرت محور مقاومت. ایران نیازی به ورود مستقیم در باب‌المندب ندارد. انصارالله در ساحل غربی یمن، موشک دارد، پهپاد دارد، قایق‌های تندرو دارد، و مهم‌تر از همه جرأت اقدام دارد.
🔻این جنگ یعنی:
🔸ورود چند پهپاد انتحاری
🔸قفل شدن مسیر کشتیرانی
🔸فلج شدن صادرات نفت امارات و عربستان
🔸بسته شدن کانال سوئز
🔸و در نهایت، خفه شدن رژیم صهیونیستی در محاصره اقتصادی
🔹اگر امروز این تنگه را نبندیم، فردا باید در خیابان‌های تهران پاسخ خون‌ها را بدهیم!
🔹ما با یک رژیم تا بن دندان مسلح می‌جنگیم که از هیچ جنایتی دریغ نمی‌کند. پاسخ هوشمند، پاسخ دردناک است. نه لزوماً در خاک فلسطین اشغالی، بلکه در تنگه‌ای باریک با عرض تنها ۲۰ کیلومتر. در جایی که هر کشتی باید از مقابل مواضع انصارالله عبور کند، و در جایی که با یک پهپاد، می‌شود یک ناو را خواباند.
🔹امروز باب‌المندب را ببندید، فردا تل‌آویو سقوط می‌کند بدون شلیک یک موشک به آن. جنگ را باید جایی برد که دشمن انتظارش را ندارد. باب‌المندب، میدان نبردی است که رژیم صهیونیستی تاب تحمل آن را ندارد. هر ساعت تأخیر در بستن این تنگه، یعنی یک روز بیشتر برای نفس کشیدن رژیم کودک‌کش. اگر هرمز تنگه قلب ماست، باب‌المندب، شمشیر ماست در گلوی دشمن.
#بانک_اهداف
📢 کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف
🆔 @masaf_foods
🔹در جنگ، همیشه یک نقطه هست که اگر به‌درستی هدف گرفته شود، دشمن را از نفس می‌اندازد؛ بدون آن‌که حتی گلوله‌ای به خاک اصلی‌اش شلیک شود. باب‌المندب دقیقاً همین نقطه است.
🔹اگر امروز تهران و تل‌آویو درگیر یک جنگ تمام‌عیار است، جبهه اصلی ما فقط پایگاه‌های موشکی نیست؛ بلکه دریای سرخ است، باب‌المندب است، یمن است. چرا؟ چون این تنگه باریک، شاهرگ حیات رژیم صهیونیستی است.
🔹رژیم صهیونیستی، کشوری محصور است؛
راهی به خلیج فارس ندارد؛ نمی‌تواند از تنگه هرمز نفت بگیرد یا تجارت کند؛ تمام امیدش به بندر ایلات در دریای سرخ است.
حالا اگر این تنگه را ببندیم چه می‌شود؟
🔹۹۰ درصد واردات رژیم صهیونیستی از شرق آسیا، هند، چین، کره و حتی بخشی از اروپا فلج می‌شود.
🔹مسیر ترانزیتی کشتی‌های صهیونیستی که از کانال سوئز وارد باب‌المندب و سپس اقیانوس هند می‌شوند، به‌طور کامل قفل خواهد شد.
🔹رژیم مجبور می‌شود کالاهایش را با هزاران کیلومتر اضافه از دماغه امیدنیک در جنوب آفریقا عبور دهد؛ یعنی هزینه ۵ برابر، زمان ۳ برابر و ریسک ۱۰ برابر بیشتر!
🔹چرا صهیونیست‌ها این‌قدر از باب‌المندب وحشت دارند؟ چون یک بار طعمش را چشیدند.
در جنگ یمن، انصارالله تنها با چند موشک و پهپاد، کاری کرد که:
🔸کشتی‌های صهیونیستی دیگر در دریای سرخ جرأت تردد نداشتند
🔸شرکت‌های حمل‌ونقل جهانی کشتی‌هایشان را از مسیر ایلات بیرون کشیدند
🔸اقتصاد رژیم، به‌دلیل تأخیر در ورود کالا، دچار شوک شد
🔸قیمت بیمه کشتی‌های تجاری که از دریای سرخ می‌گذشتند، ۷۰۰٪ افزایش یافت
🔹حالا تصور کنید باب‌المندب کامل بسته شود!
🔹جنگ هوشمند یعنی استفاده از قدرت محور مقاومت. ایران نیازی به ورود مستقیم در باب‌المندب ندارد. انصارالله در ساحل غربی یمن، موشک دارد، پهپاد دارد، قایق‌های تندرو دارد، و مهم‌تر از همه جرأت اقدام دارد.
🔻این جنگ یعنی:
🔸ورود چند پهپاد انتحاری
🔸قفل شدن مسیر کشتیرانی
🔸فلج شدن صادرات نفت امارات و عربستان
🔸بسته شدن کانال سوئز
🔸و در نهایت، خفه شدن رژیم صهیونیستی در محاصره اقتصادی
🔹اگر امروز این تنگه را نبندیم، فردا باید در خیابان‌های تهران پاسخ خون‌ها را بدهیم!
🔹ما با یک رژیم تا بن دندان مسلح می‌جنگیم که از هیچ جنایتی دریغ نمی‌کند. پاسخ هوشمند، پاسخ دردناک است. نه لزوماً در خاک فلسطین اشغالی، بلکه در تنگه‌ای باریک با عرض تنها ۲۰ کیلومتر. در جایی که هر کشتی باید از مقابل مواضع انصارالله عبور کند، و در جایی که با یک پهپاد، می‌شود یک ناو را خواباند.
🔹امروز باب‌المندب را ببندید، فردا تل‌آویو سقوط می‌کند بدون شلیک یک موشک به آن. جنگ را باید جایی برد که دشمن انتظارش را ندارد. باب‌المندب، میدان نبردی است که رژیم صهیونیستی تاب تحمل آن را ندارد. هر ساعت تأخیر در بستن این تنگه، یعنی یک روز بیشتر برای نفس کشیدن رژیم کودک‌کش. اگر هرمز تنگه قلب ماست، باب‌المندب، شمشیر ماست در گلوی دشمن.
#بانک_اهداف
📢 کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف
🆔 @masaf_foods
📌چرا شکست ایران، به معنای شکست راهبردی چین در معادلات جهانی است؟
🔹چین در مواجهه با آسیب‌پذیری‌های ذاتی در مسیرهای کلیدی تجارت و انرژی خود، پروژه «کمربند و جاده» (BRI) را به مثابه یک ابتکار ژئوپلتیک استراتژیک طراحی کرده است. این پروژه، با هدف متنوع‌سازی مسیرهای حمل‌ونقل، کاهش وابستگی به گذرگاه‌های دریایی پرمخاطره و افزایش نفوذ اقتصادی-سیاسی در گستره اوراسیا، اساساً بر دو کریدور موازی شمالی (روسیه) و جنوبی (ایران و همسایگانش) استوار است.
🔹جنگ اوکراین و تحریم‌های فراگیر غرب علیه روسیه، موجب اختلال شدید در کریدور شمالی شده است؛ مسیری که پیش‌تر بخشی عمده از تجارت زمینی چین به اروپا را تامین می‌کرد. این اتفاق، به شدت وزن استراتژیک کریدور جنوبی مبتنی بر خاک ایران را افزایش داده است. بنابراین ایران، حلقه حیاتی اتصال چین به بازارهای غرب آسیا و اروپا از طریق مسیر زمینی محسوب می‌شود.
🔻پیامدهای سقوط یا تضعیف ایران در معادله چین
🔹با حذف یا تضعیف ایران، چین مسیر زمینی پشتیبان BRI را از دست می‌دهد و بار تکیه بر مسیر دریایی تنگه مالاگا به شدت افزایش می‌یابد. این تنگه، زیر کنترل نظامی آمریکا بوده و همواره به عنوان گلوگاه استراتژیک چین شناخته می‌شود.
🔹بیش از ۸۰ درصد نفت وارداتی چین از تنگه مالاگا عبور می‌کند. در شرایطی که مسیر زمینی جایگزین در ایران مسدود شود، فشار بر این مسیر دریایی افزایش یافته و ریسک قطع ناگهانی جریان انرژی، احتمال جنگ محدود و تحریم‌های هدفمند را بالا می‌برد.
🔹از منظر راهبردی، سقوط ایران به معنای تقویت طرح‌های جایگزین از جمله کریدور اقتصادی هند-اروپا (IMEC) است که از سوی دهلی نو به عنوان کاتالیزور مهار نفوذ چین تبلیغ می‌شود. این امر به معنای جابجایی سهم ژئوپلتیک از شرق به جنوب آسیا و کاهش نفوذ چین است.
🔹ایران به عنوان سنگ‌بنای نفوذ چینی در منطقه استراتژیک خاورمیانه، در صورت سقوط، منطقه را به صورت یکپارچه تحت نفوذ و کنترل آمریکا قرار می‌دهد و عملاً چین را از یکی از مهم‌ترین معادلات منطقه‌ای کنار می‌زند.
🔹تجارت چین با کشورهای خاورمیانه بالغ بر ۴۲۴ میلیارد دلار است که سه برابر حجم تجارت آمریکا است. تضعیف ایران به معنای کاهش دسترسی چین به این بازار وسیع و پیامدهای منفی بر درآمدهای اقتصادی و قدرت نرم پکن است.
🔻پیامدهای راهبردی-سیاسی برای چین
🔹چین ناگزیر به بازتعریف سیاست خارجی خود در قبال آمریکا و متحدانش در منطقه خواهد بود؛ فشار برای مذاکره یا پذیرش محدودیت‌های بیشتر را افزایش می‌دهد.
🔹به دلیل وابستگی به امنیت انرژی و تجارت، چین در معرض تهدیدات و فشارهای بیشتر قرار می‌گیرد.
🔹خلأ قدرت ایجاد شده در ایران می‌تواند به تقویت گروه‌های مخالف چین یا افزایش نفوذ آمریکا و متحدانش بیانجامد.
🔹شکست یا تضعیف ایران نه تنها به معنای شکست منطقه‌ای است بلکه ضربه‌ای مستقیم به پروژه ژئوپلتیک و اقتصادی کلان چین است که هم‌اکنون در شرایط رقابت بی‌سابقه با ایالات متحده قرار دارد. حفظ ایران در معادلات BRI، به مثابه حفظ دسترسی امن و پایدار به منابع و بازارهای حیاتی برای چین است.
🔹هم‌اکنون، نگاه چین به ایران فراتر از روابط دوجانبه است و آن را بخشی حیاتی از استراتژی مقابله با فشارهای جهانی آمریکا می‌داند. به همین دلیل، هرگونه تحرک علیه ایران، تبعات بسیار عمیق و گسترده‌تری فراتر از مرزهای منطقه‌ای دارد که می‌تواند معادلات قدرت جهانی را دچار دگرگونی بنیادین کند.
🔻پیشنهادات واحد اقتصادی مصاف
🔸توجه به ایجاد سازوکارهای همکاری چندجانبه با ایران در حوزه امنیت انرژی و ترانزیت
🔸تقویت زیرساخت‌های لجستیکی و دفاعی مسیر زمینی ایران برای مقابله با تهدیدات احتمالی
🔸استفاده از ظرفیت دیپلماسی چندجانبه برای جلوگیری از انزوای سیاسی ایران در صحنه جهانی
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹چین در مواجهه با آسیب‌پذیری‌های ذاتی در مسیرهای کلیدی تجارت و انرژی خود، پروژه «کمربند و جاده» (BRI) را به مثابه یک ابتکار ژئوپلتیک استراتژیک طراحی کرده است. این پروژه، با هدف متنوع‌سازی مسیرهای حمل‌ونقل، کاهش وابستگی به گذرگاه‌های دریایی پرمخاطره و افزایش نفوذ اقتصادی-سیاسی در گستره اوراسیا، اساساً بر دو کریدور موازی شمالی (روسیه) و جنوبی (ایران و همسایگانش) استوار است.
🔹جنگ اوکراین و تحریم‌های فراگیر غرب علیه روسیه، موجب اختلال شدید در کریدور شمالی شده است؛ مسیری که پیش‌تر بخشی عمده از تجارت زمینی چین به اروپا را تامین می‌کرد. این اتفاق، به شدت وزن استراتژیک کریدور جنوبی مبتنی بر خاک ایران را افزایش داده است. بنابراین ایران، حلقه حیاتی اتصال چین به بازارهای غرب آسیا و اروپا از طریق مسیر زمینی محسوب می‌شود.
🔻پیامدهای سقوط یا تضعیف ایران در معادله چین
🔹با حذف یا تضعیف ایران، چین مسیر زمینی پشتیبان BRI را از دست می‌دهد و بار تکیه بر مسیر دریایی تنگه مالاگا به شدت افزایش می‌یابد. این تنگه، زیر کنترل نظامی آمریکا بوده و همواره به عنوان گلوگاه استراتژیک چین شناخته می‌شود.
🔹بیش از ۸۰ درصد نفت وارداتی چین از تنگه مالاگا عبور می‌کند. در شرایطی که مسیر زمینی جایگزین در ایران مسدود شود، فشار بر این مسیر دریایی افزایش یافته و ریسک قطع ناگهانی جریان انرژی، احتمال جنگ محدود و تحریم‌های هدفمند را بالا می‌برد.
🔹از منظر راهبردی، سقوط ایران به معنای تقویت طرح‌های جایگزین از جمله کریدور اقتصادی هند-اروپا (IMEC) است که از سوی دهلی نو به عنوان کاتالیزور مهار نفوذ چین تبلیغ می‌شود. این امر به معنای جابجایی سهم ژئوپلتیک از شرق به جنوب آسیا و کاهش نفوذ چین است.
🔹ایران به عنوان سنگ‌بنای نفوذ چینی در منطقه استراتژیک خاورمیانه، در صورت سقوط، منطقه را به صورت یکپارچه تحت نفوذ و کنترل آمریکا قرار می‌دهد و عملاً چین را از یکی از مهم‌ترین معادلات منطقه‌ای کنار می‌زند.
🔹تجارت چین با کشورهای خاورمیانه بالغ بر ۴۲۴ میلیارد دلار است که سه برابر حجم تجارت آمریکا است. تضعیف ایران به معنای کاهش دسترسی چین به این بازار وسیع و پیامدهای منفی بر درآمدهای اقتصادی و قدرت نرم پکن است.
🔻پیامدهای راهبردی-سیاسی برای چین
🔹چین ناگزیر به بازتعریف سیاست خارجی خود در قبال آمریکا و متحدانش در منطقه خواهد بود؛ فشار برای مذاکره یا پذیرش محدودیت‌های بیشتر را افزایش می‌دهد.
🔹به دلیل وابستگی به امنیت انرژی و تجارت، چین در معرض تهدیدات و فشارهای بیشتر قرار می‌گیرد.
🔹خلأ قدرت ایجاد شده در ایران می‌تواند به تقویت گروه‌های مخالف چین یا افزایش نفوذ آمریکا و متحدانش بیانجامد.
🔹شکست یا تضعیف ایران نه تنها به معنای شکست منطقه‌ای است بلکه ضربه‌ای مستقیم به پروژه ژئوپلتیک و اقتصادی کلان چین است که هم‌اکنون در شرایط رقابت بی‌سابقه با ایالات متحده قرار دارد. حفظ ایران در معادلات BRI، به مثابه حفظ دسترسی امن و پایدار به منابع و بازارهای حیاتی برای چین است.
🔹هم‌اکنون، نگاه چین به ایران فراتر از روابط دوجانبه است و آن را بخشی حیاتی از استراتژی مقابله با فشارهای جهانی آمریکا می‌داند. به همین دلیل، هرگونه تحرک علیه ایران، تبعات بسیار عمیق و گسترده‌تری فراتر از مرزهای منطقه‌ای دارد که می‌تواند معادلات قدرت جهانی را دچار دگرگونی بنیادین کند.
🔻پیشنهادات واحد اقتصادی مصاف
🔸توجه به ایجاد سازوکارهای همکاری چندجانبه با ایران در حوزه امنیت انرژی و ترانزیت
🔸تقویت زیرساخت‌های لجستیکی و دفاعی مسیر زمینی ایران برای مقابله با تهدیدات احتمالی
🔸استفاده از ظرفیت دیپلماسی چندجانبه برای جلوگیری از انزوای سیاسی ایران در صحنه جهانی
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌هدف قراردادن آرامکو برای تغییر موازنه در جنگ ترکیبی علیه ایران
🔹در میدان جنگ امروز که مرزهای درگیری نظامی کلاسیک مدت‌هاست شکسته شده‌اند، مؤلفه‌های ژئوپلیتیکی، انرژی، اقتصاد و زیرساخت‌های فراملی نقش تعیین‌کننده‌تری دارند. تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک ایران، چه در حمله هسته‌ای، ترور علمی، و چه اقدامات نظامی مستقیم، بخشی از یک جنگ چندبعدی با پشتیبانی یکپارچه غرب و اعراب است. در این ساختار، شرکت آرامکو نه صرفاً یک تولیدکننده نفت، بلکه یک گره راهبردی در تأمین مالی، آرام‌سازی بازار و پشتیبانی منطقه‌ای دشمن محسوب می‌شود.
🔻عربستان سعودی در ظاهر خارج از درگیری مستقیم میان ایران و رژیم صهیونیستی قرار دارد، اما در عمل، آرامکو با ایفای سه نقش کلیدی وارد میدان شده است:
🔸تثبیت بازار جهانی انرژی و جلوگیری از شوک قیمتی ناشی از جنگ، به نفع امنیت انرژی غرب
🔸تأمین بخشی از هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم جبهه صهیونیستی از طریق درآمدهای کلان نفتی
🔸هم‌راستایی امنیتی–اطلاعاتی با آمریکا و رژیم صهیونیستی در چارچوب اتحاد ریاض–تل‌آویو–واشینگتن
🔸در این ساختار، زیرساخت‌های انرژی عربستان، در معنای دقیق، بخشی از سیستم لجستیکی جنگی علیه ایران‌اند.
🔹هدف قرار دادن زیرساختی مانند آرامکو، اگرچه در نگاه اول اقدامی صرفاً انتقام‌جویانه تلقی می‌شود، اما در بطن خود یک ابزار ژئواستراتژیک برای تغییر رفتار دشمن از طریق فشار غیرمستقیم است.
🔻منطق آن مبتنی است بر سه مؤلفه اصلی:
🔹اصل فشار از پیرامون: دشمن اصلی (رژیم صهیونیستی) در لایه مرکزی محافظت می‌شود، اما حاشیه‌های پشتیبان (مانند آرامکو) آسیب‌پذیرتر و حیاتی‌ترند.
🔹اصل تسعیر هزینه‌ها: هزینه‌ای که دشمن برای تجاوز خود نمی‌پردازد، باید در جبهه‌های دیگر از او ستانده شود؛ نه با افزایش درگیری، بلکه با گران‌کردن ثباتی که دشمن بر آن تکیه کرده است.
🔹اصل برهم‌زدن معادله خطر/فایده: آرامکو در شرایط عادی نقطه قوت غرب است (منبع انرژی و ثروت)، اما با تبدیل‌شدن به یک هدف، می‌تواند به نقطه ضعف تبدیل شود.
🔹در صورت تداوم عملیات رژیم صهیونیستی علیه ایران، و اثبات نقش پشتیبانی لجستیکی برخی کشورها، پاسخ متقارن ایران در چارچوب اصل دفاع مشروع (ماده ۵۱ منشور ملل متحد) توجیه‌پذیر خواهد بود.
🔹حملات یمن به تأسیسات بقیق و خریص در سپتامبر ۲۰۱۹ نه‌تنها سامانه‌های پدافندی عربستان را بی‌اثر کرد، بلکه برای نخستین بار نشان داد حمله به زیرساخت نفتی می‌تواند ظرف چند ساعت ۵۰٪ از تولید نفت کشور را از کار بیندازد.
🔹امروز ابزارهای دقیق و غیرهسته‌ای (پهپادهای نقطه‌زن، موشک‌های دوربرد، تیم‌های ویژه) در اختیار جبهه مقاومت است که می‌تواند حمله‌ای دقیق، محدود اما پرهزینه طراحی کند.
🔻تحلیل سناریوهای عملیاتی نشان می‌دهد که حمله به آرامکو اگر با دقت طراحی شود، می‌تواند:
🔸موجب شوک روانی شدید در بازار جهانی نفت شود
🔸به مداخله فوری آمریکا در توقف درگیری‌ها منجر شود (برای حفظ امنیت انرژی)
🔸سعودی‌ها را به خروج از سیاست همراهی امنیتی با رژیم صهیونیستی سوق دهد
🔸جبهه غرب را دچار شکاف کند میان ضرورت امنیت انرژی و پشتیبانی از رژیم صهیونیستی.
🔹هدف قرار دادن آرامکو، صرفاً یک اقدام تلافی‌جویانه نیست؛ بلکه ابزاری برای برهم‌زدن معماری امنیتی-اقتصادی جبهه دشمن است. با یک حمله دقیق، حساب‌شده و به‌موقع به آرامکو، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند معادله میدان را از «دفاع واکنشی» به «تغییر موازنه در عمق جبهه دشمن» ارتقاء دهد.
🔹در فضای کنونی، پرسش اساسی برای نهادهای تصمیم‌گیر ایرانی این نیست که باید کدام حلقه زنجیره پشتیبانی دشمن را هدف گرفت تا فشار حداکثری علیه ما، به ضد خود تبدیل شود؟
و آرامکو، به‌وضوح، یکی از همان حلقه‌هاست.
#أرامكو
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹در میدان جنگ امروز که مرزهای درگیری نظامی کلاسیک مدت‌هاست شکسته شده‌اند، مؤلفه‌های ژئوپلیتیکی، انرژی، اقتصاد و زیرساخت‌های فراملی نقش تعیین‌کننده‌تری دارند. تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک ایران، چه در حمله هسته‌ای، ترور علمی، و چه اقدامات نظامی مستقیم، بخشی از یک جنگ چندبعدی با پشتیبانی یکپارچه غرب و اعراب است. در این ساختار، شرکت آرامکو نه صرفاً یک تولیدکننده نفت، بلکه یک گره راهبردی در تأمین مالی، آرام‌سازی بازار و پشتیبانی منطقه‌ای دشمن محسوب می‌شود.
🔻عربستان سعودی در ظاهر خارج از درگیری مستقیم میان ایران و رژیم صهیونیستی قرار دارد، اما در عمل، آرامکو با ایفای سه نقش کلیدی وارد میدان شده است:
🔸تثبیت بازار جهانی انرژی و جلوگیری از شوک قیمتی ناشی از جنگ، به نفع امنیت انرژی غرب
🔸تأمین بخشی از هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم جبهه صهیونیستی از طریق درآمدهای کلان نفتی
🔸هم‌راستایی امنیتی–اطلاعاتی با آمریکا و رژیم صهیونیستی در چارچوب اتحاد ریاض–تل‌آویو–واشینگتن
🔸در این ساختار، زیرساخت‌های انرژی عربستان، در معنای دقیق، بخشی از سیستم لجستیکی جنگی علیه ایران‌اند.
🔹هدف قرار دادن زیرساختی مانند آرامکو، اگرچه در نگاه اول اقدامی صرفاً انتقام‌جویانه تلقی می‌شود، اما در بطن خود یک ابزار ژئواستراتژیک برای تغییر رفتار دشمن از طریق فشار غیرمستقیم است.
🔻منطق آن مبتنی است بر سه مؤلفه اصلی:
🔹اصل فشار از پیرامون: دشمن اصلی (رژیم صهیونیستی) در لایه مرکزی محافظت می‌شود، اما حاشیه‌های پشتیبان (مانند آرامکو) آسیب‌پذیرتر و حیاتی‌ترند.
🔹اصل تسعیر هزینه‌ها: هزینه‌ای که دشمن برای تجاوز خود نمی‌پردازد، باید در جبهه‌های دیگر از او ستانده شود؛ نه با افزایش درگیری، بلکه با گران‌کردن ثباتی که دشمن بر آن تکیه کرده است.
🔹اصل برهم‌زدن معادله خطر/فایده: آرامکو در شرایط عادی نقطه قوت غرب است (منبع انرژی و ثروت)، اما با تبدیل‌شدن به یک هدف، می‌تواند به نقطه ضعف تبدیل شود.
🔹در صورت تداوم عملیات رژیم صهیونیستی علیه ایران، و اثبات نقش پشتیبانی لجستیکی برخی کشورها، پاسخ متقارن ایران در چارچوب اصل دفاع مشروع (ماده ۵۱ منشور ملل متحد) توجیه‌پذیر خواهد بود.
🔹حملات یمن به تأسیسات بقیق و خریص در سپتامبر ۲۰۱۹ نه‌تنها سامانه‌های پدافندی عربستان را بی‌اثر کرد، بلکه برای نخستین بار نشان داد حمله به زیرساخت نفتی می‌تواند ظرف چند ساعت ۵۰٪ از تولید نفت کشور را از کار بیندازد.
🔹امروز ابزارهای دقیق و غیرهسته‌ای (پهپادهای نقطه‌زن، موشک‌های دوربرد، تیم‌های ویژه) در اختیار جبهه مقاومت است که می‌تواند حمله‌ای دقیق، محدود اما پرهزینه طراحی کند.
🔻تحلیل سناریوهای عملیاتی نشان می‌دهد که حمله به آرامکو اگر با دقت طراحی شود، می‌تواند:
🔸موجب شوک روانی شدید در بازار جهانی نفت شود
🔸به مداخله فوری آمریکا در توقف درگیری‌ها منجر شود (برای حفظ امنیت انرژی)
🔸سعودی‌ها را به خروج از سیاست همراهی امنیتی با رژیم صهیونیستی سوق دهد
🔸جبهه غرب را دچار شکاف کند میان ضرورت امنیت انرژی و پشتیبانی از رژیم صهیونیستی.
🔹هدف قرار دادن آرامکو، صرفاً یک اقدام تلافی‌جویانه نیست؛ بلکه ابزاری برای برهم‌زدن معماری امنیتی-اقتصادی جبهه دشمن است. با یک حمله دقیق، حساب‌شده و به‌موقع به آرامکو، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند معادله میدان را از «دفاع واکنشی» به «تغییر موازنه در عمق جبهه دشمن» ارتقاء دهد.
🔹در فضای کنونی، پرسش اساسی برای نهادهای تصمیم‌گیر ایرانی این نیست که باید کدام حلقه زنجیره پشتیبانی دشمن را هدف گرفت تا فشار حداکثری علیه ما، به ضد خود تبدیل شود؟
و آرامکو، به‌وضوح، یکی از همان حلقه‌هاست.
#أرامكو
#بانک_اهداف
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌جنگ آغاز شده اما اقتصاد کشور در خواب است/ لزوم بازنگری در سیاست‌های های اقتصادی
🔹خطرناک‌تر از خود جنگ، ادامه دادن به سبک مدیریتی دوران نرمال در شرایط جنگ است. در این گزارش، برآنیم تا نشان دهیم چرا تداوم رفتار اقتصادی فعلی در مناطق مرزی، می‌تواند امنیت اقتصادی کشور را در نقطه صفر مرزی فرو بریزد و چگونه می‌توان با یک چرخش راهبردی، مسیر پایداری اقتصادی در مرز را تثبیت کرد.
🔹در شرایط عادی، مرز نقطه خروج و ورود کالا، تبادل انرژی، صادرات غیرنفتی و گردش بازارچه‌ای است. اما در وضعیت جنگی، مرز دقیقاً به نقطه شکست اقتصاد ملی تبدیل می‌شود، اگر برای آن فکری نشود.
🔹در وضعیت فعلی با احتمال درگیری نیابتی رژیم صهیونیستی، تحرک گروهک‌ها، و جنگ شهری، اولین حوزه‌هایی که در مرزها آسیب می‌بینند، عبارت‌اند از:
🔸شبکه توزیع کالاهای اساسی
🔸زنجیره تأمین نانوایی‌ها، کارخانه‌های آرد، سیلوها و دامداری‌های محلی
🔸سوخت‌رسانی به اصناف، حمل‌ونقل کالا و انرژی حرارتی تولید
🔸بازارهای خُرد روستایی و ارتباط تجاری با مرکز استان‌ها
🔹قطع هرکدام از این مؤلفه‌ها به‌مدت تنها ۳ روز، می‌تواند ساختار معیشت یک شهرستان مرزی را کاملاً فلج کند. و این همان نقطه‌ای‌ست که از دل آن، نارضایتی، آشوب، مهاجرت درونی و گسست اعتماد عمومی سر بر می‌آورد.
🔻مدل فعلی اقتصاد مرزی ایران، مبتنی است بر:
🔸وابستگی به گاز، برق، سوخت، لجستیک مرکزی
🔸واردات نهاده از بیرون استان
🔸فروشگاه‌محوری شهری
🔸عدم ذخیره‌سازی کالا در واحدهای محلی
🔸و مهم‌تر از همه، تفکر غیرجنگی در زنجیره تولید و توزیع
🔹درحالی‌که، دشمن دقیقاً روی همین گلوگاه‌ها تمرکز کرده است. امروز هیچ بعید نیست که با حمله به یک کارخانه آرد، یک انبار غذا، یا یک سیلوی غله، اقتصاد یک شهر مرزی از کار بیفتد.
🔹زمان آن فرا رسیده که الگوی اقتصاد مرزی از منطق سنتی به الگوی اقتصاد در شرایط جنگی تغییر یابد. این تغییر، به‌معنای صرفاً ریاضت اقتصادی یا قطع خدمات نیست؛ بلکه یک معماری مجدد با ویژگی‌های زیر است.
۱. افزایش ذخایر راهبردی کالا در مراکز مرزی توسط فروشگاه‌های زنجیره‌ای و انبارهای عمومی.
۲. بازیابی تولید بومی کالای اساسی در هر منطقه (نان خشک، ماکارونی، خوراک دام، غذای آماده).
۳. تقویت صنایع کوچک پردازش غذا، بسته‌بندی، خشک‌سازی و کنسروسازی در شعاع ۲۰ کیلومتری شهر.
۴. اجرای نسخه کوپن اضطراری برای مناطق مختلف کشور، با هدف کنترل تقاضا و آرام‌سازی روانی.
۵. سرمایه‌گذاری تعاونی در مالکیت زمین‌های خالی اطراف شهر برای تولید اضطراری غذا و نهاده دامی.
🔹در شرایط فعلی، سازمان‌های صِرف اقتصادی قادر به مدیریت بحران نخواهند بود. اقتصاد مرز در وضعیت جنگی، نیازمند مداخله همزمان نهادهای امنیتی، عمرانی، بسیجی و تولیدی است. وظایف اصلی به‌شرح زیر قابل تعریف است:
🔸دولت و وزارت صمت: تأمین کالا و بازطراحی سامانه توزیع مقاومتی.
🔸فروشگاه‌های زنجیره‌ای: اجرای فوری مدل ذخیره‌سازی و کوپن اضطراری.
🔸سپاه و بسیج: پشتیبانی لجستیکی و تثبیت زنجیره تأمین در شرایط ناامنی.
🔸شهرداری‌ها و بخشداری‌ها: در اختیار گذاشتن مکان برای انبار و تولید کوچک.
🔸رسانه‌ها و گروه‌های ترویجی: تغییر ذهنیت مردم از مصرف آرام به مصرف مقاومتی.
🔻اگر اقتصاد مرز به وضعیت جنگی تطبیق پیدا نکند:
🔸بحران معیشتی در مرز به‌سرعت وارد فاز امنیتی خواهد شد.
🔸نارضایتی جمعی در مناطق محروم می‌تواند دستمایه جنگ رسانه‌ای دشمن شود.
🔸گروهک‌ها از فقر و گرسنگی به‌عنوان ابزار جذب بهره خواهند برد.
🔸و در نهایت، خط تولید به‌جای تقویت، تبدیل به شکاف در امنیت ملی خواهد شد.
🔹جنگ آغاز شده اما آیا ساختار اقتصادی کشور، به‌ویژه در مرزها، واقعاً در وضعیت جنگی قرار دارد؟ اگر پاسخ منفی است، باید بدانیم که ادامه سبک اقتصادی صلح‌محور، یک آسیب استراتژیک و تسهیل‌کننده عملیات دشمن خواهد بود. باید از همین لحظه، فرمان اقتصاد اضطراری در مرزها صادر شود. نه با سخنرانی، بلکه با ذخیره‌سازی، بازطراحی و تفویض اختیار.
#تاب_آوری
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹خطرناک‌تر از خود جنگ، ادامه دادن به سبک مدیریتی دوران نرمال در شرایط جنگ است. در این گزارش، برآنیم تا نشان دهیم چرا تداوم رفتار اقتصادی فعلی در مناطق مرزی، می‌تواند امنیت اقتصادی کشور را در نقطه صفر مرزی فرو بریزد و چگونه می‌توان با یک چرخش راهبردی، مسیر پایداری اقتصادی در مرز را تثبیت کرد.
🔹در شرایط عادی، مرز نقطه خروج و ورود کالا، تبادل انرژی، صادرات غیرنفتی و گردش بازارچه‌ای است. اما در وضعیت جنگی، مرز دقیقاً به نقطه شکست اقتصاد ملی تبدیل می‌شود، اگر برای آن فکری نشود.
🔹در وضعیت فعلی با احتمال درگیری نیابتی رژیم صهیونیستی، تحرک گروهک‌ها، و جنگ شهری، اولین حوزه‌هایی که در مرزها آسیب می‌بینند، عبارت‌اند از:
🔸شبکه توزیع کالاهای اساسی
🔸زنجیره تأمین نانوایی‌ها، کارخانه‌های آرد، سیلوها و دامداری‌های محلی
🔸سوخت‌رسانی به اصناف، حمل‌ونقل کالا و انرژی حرارتی تولید
🔸بازارهای خُرد روستایی و ارتباط تجاری با مرکز استان‌ها
🔹قطع هرکدام از این مؤلفه‌ها به‌مدت تنها ۳ روز، می‌تواند ساختار معیشت یک شهرستان مرزی را کاملاً فلج کند. و این همان نقطه‌ای‌ست که از دل آن، نارضایتی، آشوب، مهاجرت درونی و گسست اعتماد عمومی سر بر می‌آورد.
🔻مدل فعلی اقتصاد مرزی ایران، مبتنی است بر:
🔸وابستگی به گاز، برق، سوخت، لجستیک مرکزی
🔸واردات نهاده از بیرون استان
🔸فروشگاه‌محوری شهری
🔸عدم ذخیره‌سازی کالا در واحدهای محلی
🔸و مهم‌تر از همه، تفکر غیرجنگی در زنجیره تولید و توزیع
🔹درحالی‌که، دشمن دقیقاً روی همین گلوگاه‌ها تمرکز کرده است. امروز هیچ بعید نیست که با حمله به یک کارخانه آرد، یک انبار غذا، یا یک سیلوی غله، اقتصاد یک شهر مرزی از کار بیفتد.
🔹زمان آن فرا رسیده که الگوی اقتصاد مرزی از منطق سنتی به الگوی اقتصاد در شرایط جنگی تغییر یابد. این تغییر، به‌معنای صرفاً ریاضت اقتصادی یا قطع خدمات نیست؛ بلکه یک معماری مجدد با ویژگی‌های زیر است.
۱. افزایش ذخایر راهبردی کالا در مراکز مرزی توسط فروشگاه‌های زنجیره‌ای و انبارهای عمومی.
۲. بازیابی تولید بومی کالای اساسی در هر منطقه (نان خشک، ماکارونی، خوراک دام، غذای آماده).
۳. تقویت صنایع کوچک پردازش غذا، بسته‌بندی، خشک‌سازی و کنسروسازی در شعاع ۲۰ کیلومتری شهر.
۴. اجرای نسخه کوپن اضطراری برای مناطق مختلف کشور، با هدف کنترل تقاضا و آرام‌سازی روانی.
۵. سرمایه‌گذاری تعاونی در مالکیت زمین‌های خالی اطراف شهر برای تولید اضطراری غذا و نهاده دامی.
🔹در شرایط فعلی، سازمان‌های صِرف اقتصادی قادر به مدیریت بحران نخواهند بود. اقتصاد مرز در وضعیت جنگی، نیازمند مداخله همزمان نهادهای امنیتی، عمرانی، بسیجی و تولیدی است. وظایف اصلی به‌شرح زیر قابل تعریف است:
🔸دولت و وزارت صمت: تأمین کالا و بازطراحی سامانه توزیع مقاومتی.
🔸فروشگاه‌های زنجیره‌ای: اجرای فوری مدل ذخیره‌سازی و کوپن اضطراری.
🔸سپاه و بسیج: پشتیبانی لجستیکی و تثبیت زنجیره تأمین در شرایط ناامنی.
🔸شهرداری‌ها و بخشداری‌ها: در اختیار گذاشتن مکان برای انبار و تولید کوچک.
🔸رسانه‌ها و گروه‌های ترویجی: تغییر ذهنیت مردم از مصرف آرام به مصرف مقاومتی.
🔻اگر اقتصاد مرز به وضعیت جنگی تطبیق پیدا نکند:
🔸بحران معیشتی در مرز به‌سرعت وارد فاز امنیتی خواهد شد.
🔸نارضایتی جمعی در مناطق محروم می‌تواند دستمایه جنگ رسانه‌ای دشمن شود.
🔸گروهک‌ها از فقر و گرسنگی به‌عنوان ابزار جذب بهره خواهند برد.
🔸و در نهایت، خط تولید به‌جای تقویت، تبدیل به شکاف در امنیت ملی خواهد شد.
🔹جنگ آغاز شده اما آیا ساختار اقتصادی کشور، به‌ویژه در مرزها، واقعاً در وضعیت جنگی قرار دارد؟ اگر پاسخ منفی است، باید بدانیم که ادامه سبک اقتصادی صلح‌محور، یک آسیب استراتژیک و تسهیل‌کننده عملیات دشمن خواهد بود. باید از همین لحظه، فرمان اقتصاد اضطراری در مرزها صادر شود. نه با سخنرانی، بلکه با ذخیره‌سازی، بازطراحی و تفویض اختیار.
#تاب_آوری
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌کولبری، قاچاق انرژی و مهاجرت بی‌ضابطه؛ خیانت خاموش از درون کشور
🔹جنگ با رژیم صهیونیستی آغاز شده، اما همه‌چیز از خاکریز نظامی عبور نمی‌کند. در میدان امروز، اتفاقاً آن‌چه تعیین‌کننده‌تر از سلاح عمل می‌کند، تاب‌آوری اقتصادی، انسجام اجتماعی و بسته‌بودن درهای نفوذ پنهان در سازوکارهای اقتصادی کشور است.
🔹در این جنگ ترکیبی، ما با بمباران دشمن به زانو درنمی‌آییم؛ ما با تصمیمات خودمان، با ساختارهای واگرا، و با بی‌مسئولیتی نهادی زمین‌گیر می‌شویم. اکنون، سه بحران ساختاری، نه در لایه تئوریک که در میدان عینی، تبدیل به گلوگاه تهدید شده‌اند.
۱. کولبری
🔹ساختار کولبری که سال‌هاست در حاشیه تصمیم‌گیری‌های رسمی و به بهانه کمک به معیشت مرزنشینان حفظ شده، امروز از کنترل خارج شده است. آن‌چه در ابتدا پاسخی اضطراری به فقر بود، اکنون به یک زیرساخت فعال‌شده برای نفوذ لجستیکی، انتقال تجهیزات، جاسوسی و توزیع هوشمند ابزار خرابکاری تبدیل شده است.
🔹ما نه در فضای تئوریک، بلکه در عملیات‌های واقعی، شاهد آن بوده‌ایم که ورود سیستماتیک پهپادهای سبک، ریزپرنده‌ها، سیستم‌های شنود، و تجهیزات رزمی پنهان‌شونده در لابه‌لای موج کولبران صورت گرفته است.
🔹چه کسی این مسیر را به‌عنوان مجرای مشروعِ بی‌نظارتِ غیرمسئولانه حفظ کرده؟ و چرا بازارچه مرزی رسمی، تعاونی معیشت مرزی، سامانه تبادل مرزی دیجیتال، یا طرح معیشتی جایگزین این مسیر نشد؟
در جنگ، مرز یا نقطه دفاعی است یا نقطه نفوذ. مدل فعلی کولبری، به‌صراحت، یک خط نفوذ قانونی‌شده است.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸انتقال از ساختار کولبری به بازارچه هوشمند مرزی با رصد دیجیتال همزمان کالا، فرد و مسیر.
🔸استفاده از ظرفیت بسیج مرزنشینان و پدافند بومی برای مسیردهی کالای مرزی با کد رهگیری.
🔸پایان دادن به تساهل اقتصادی در مناطق امنیتی با پیوست‌های فرهنگی و اطلاعاتی.
۲. مهاجران بی‌هویت
🔹در حالی‌که ایران در شدیدترین سطح تهدید انرژی، امنیت غذایی و حملات سایبری قرار دارد، نظام اقتصادی کشور کماکان بر پایه تخصیص کور یارانه‌ها عمل می‌کند. در این مدل، هر مصرف‌کننده‌ای، صرف‌نظر از تابعیت، اقامت، سابقه و پیوند اطلاعاتی با سامانه‌های ملی، می‌تواند به منابع یارانه‌ای کشور متصل شود.
🔹در میدان عمل، میلیون‌ها مهاجر غیرمجاز، با هویت‌های ناشناخته و بدون ثبت، از خدماتی مانند یارانه نان، انرژی، سوخت، سیم‌کارت، و خدمات بیمه‌ای بهره‌مند هستند. وقتی هیچ اتصال سازمان‌یافته‌ای میان سامانه‌های ملکی، مخابراتی، انرژی و خدماتی وجود ندارد، چگونه انتظار داریم ساختار اقتصادی کشور امنیت‌پذیر باشد؟
🔹سیاست‌های یارانه‌ای فعلی، منجر به خلق شبکه‌های زیرزمینی از توزیع کالا، سوخت، انرژی و اطلاعات شده است. همین شبکه‌ها، امروز سکوی پرتاب دشمن در لایه اقتصادی-اطلاعاتی‌اند.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸قطع کامل و فوری یارانه‌ها و تمامی خدمات اقتصادی و رفاهی برای اتباع.
🔸ممنوعیت خرید سوخت، نان، خدمات درمانی، سیم‌کارت، و انرژی برای افراد فاقد پرونده یکپارچه اطلاعاتی.
🔸تشکیل «سامانه نظارت عملیاتی» برای رهگیری نقطه‌ای مهاجران پرریسک با استفاده از هوش مصنوعی.
۳. اقشار محروم
🔹دهک‌های پایین جامعه در همه نظام‌های جهان، در شرایط جنگی، به‌عنوان ذخیره استراتژیک انسجام اجتماعی تعریف می‌شوند. اما در ایران، باوجود ده‌ها توصیه مقام معظم رهبری، این طبقه هنوز از حداقل‌های پوشش ساختاری در جنگ محروم است.
🔹در حالی که دشمن با ابزار رسانه‌ای و سبک زندگی، ذهن این اقشار را هدف گرفته، هیچ سامانه‌ای برای حمایت اضطراری از آن‌ها در شرایط بحران طراحی نشده است. نه کوپن دیجیتال داریم، نه فروشگاه اضطراری، نه انبارهای طبقه‌بندی‌شده، نه بازار سیار، نه برنامه تأمین کالای آماده در روز قطع خدمات. ساده‌تر بگوییم ما سربازان پشت‌جبهه را به حال خود رها کرده‌ایم.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸احیای طرح کوپن جنگی برای نان، لبنیات، روغن، برنج و پروتئین ساده.
🔸توسعه انبارهای کالاهای مقاومتی (نان خشک، ماکارونی، کنسرو، غذای پودری) در مناطق حاشیه‌ای.
🔸تجهیز فروشگاه‌های زنجیره‌ای به سامانه توزیع در بحران و اتصال آن‌ها به شبکه لجستیک بسیج اصناف.
🔹مسئولانی که هنوز درگیر گزارش‌های روتین و جلسات صلح‌محورند، باید بفهمند که دشمن دقیقاً از جایی نفوذ کرده که آن‌ها از تصمیم‌گیری‌اش طفره رفته‌اند. اصلاح این سه گلوگاه، پیش‌شرط بقای اقتصاد در میدان جنگ است. و هر روز تعلل، یعنی تقویت دست دشمن با ابزار ساخت داخل.
#تاب_آوری
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹جنگ با رژیم صهیونیستی آغاز شده، اما همه‌چیز از خاکریز نظامی عبور نمی‌کند. در میدان امروز، اتفاقاً آن‌چه تعیین‌کننده‌تر از سلاح عمل می‌کند، تاب‌آوری اقتصادی، انسجام اجتماعی و بسته‌بودن درهای نفوذ پنهان در سازوکارهای اقتصادی کشور است.
🔹در این جنگ ترکیبی، ما با بمباران دشمن به زانو درنمی‌آییم؛ ما با تصمیمات خودمان، با ساختارهای واگرا، و با بی‌مسئولیتی نهادی زمین‌گیر می‌شویم. اکنون، سه بحران ساختاری، نه در لایه تئوریک که در میدان عینی، تبدیل به گلوگاه تهدید شده‌اند.
۱. کولبری
🔹ساختار کولبری که سال‌هاست در حاشیه تصمیم‌گیری‌های رسمی و به بهانه کمک به معیشت مرزنشینان حفظ شده، امروز از کنترل خارج شده است. آن‌چه در ابتدا پاسخی اضطراری به فقر بود، اکنون به یک زیرساخت فعال‌شده برای نفوذ لجستیکی، انتقال تجهیزات، جاسوسی و توزیع هوشمند ابزار خرابکاری تبدیل شده است.
🔹ما نه در فضای تئوریک، بلکه در عملیات‌های واقعی، شاهد آن بوده‌ایم که ورود سیستماتیک پهپادهای سبک، ریزپرنده‌ها، سیستم‌های شنود، و تجهیزات رزمی پنهان‌شونده در لابه‌لای موج کولبران صورت گرفته است.
🔹چه کسی این مسیر را به‌عنوان مجرای مشروعِ بی‌نظارتِ غیرمسئولانه حفظ کرده؟ و چرا بازارچه مرزی رسمی، تعاونی معیشت مرزی، سامانه تبادل مرزی دیجیتال، یا طرح معیشتی جایگزین این مسیر نشد؟
در جنگ، مرز یا نقطه دفاعی است یا نقطه نفوذ. مدل فعلی کولبری، به‌صراحت، یک خط نفوذ قانونی‌شده است.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸انتقال از ساختار کولبری به بازارچه هوشمند مرزی با رصد دیجیتال همزمان کالا، فرد و مسیر.
🔸استفاده از ظرفیت بسیج مرزنشینان و پدافند بومی برای مسیردهی کالای مرزی با کد رهگیری.
🔸پایان دادن به تساهل اقتصادی در مناطق امنیتی با پیوست‌های فرهنگی و اطلاعاتی.
۲. مهاجران بی‌هویت
🔹در حالی‌که ایران در شدیدترین سطح تهدید انرژی، امنیت غذایی و حملات سایبری قرار دارد، نظام اقتصادی کشور کماکان بر پایه تخصیص کور یارانه‌ها عمل می‌کند. در این مدل، هر مصرف‌کننده‌ای، صرف‌نظر از تابعیت، اقامت، سابقه و پیوند اطلاعاتی با سامانه‌های ملی، می‌تواند به منابع یارانه‌ای کشور متصل شود.
🔹در میدان عمل، میلیون‌ها مهاجر غیرمجاز، با هویت‌های ناشناخته و بدون ثبت، از خدماتی مانند یارانه نان، انرژی، سوخت، سیم‌کارت، و خدمات بیمه‌ای بهره‌مند هستند. وقتی هیچ اتصال سازمان‌یافته‌ای میان سامانه‌های ملکی، مخابراتی، انرژی و خدماتی وجود ندارد، چگونه انتظار داریم ساختار اقتصادی کشور امنیت‌پذیر باشد؟
🔹سیاست‌های یارانه‌ای فعلی، منجر به خلق شبکه‌های زیرزمینی از توزیع کالا، سوخت، انرژی و اطلاعات شده است. همین شبکه‌ها، امروز سکوی پرتاب دشمن در لایه اقتصادی-اطلاعاتی‌اند.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸قطع کامل و فوری یارانه‌ها و تمامی خدمات اقتصادی و رفاهی برای اتباع.
🔸ممنوعیت خرید سوخت، نان، خدمات درمانی، سیم‌کارت، و انرژی برای افراد فاقد پرونده یکپارچه اطلاعاتی.
🔸تشکیل «سامانه نظارت عملیاتی» برای رهگیری نقطه‌ای مهاجران پرریسک با استفاده از هوش مصنوعی.
۳. اقشار محروم
🔹دهک‌های پایین جامعه در همه نظام‌های جهان، در شرایط جنگی، به‌عنوان ذخیره استراتژیک انسجام اجتماعی تعریف می‌شوند. اما در ایران، باوجود ده‌ها توصیه مقام معظم رهبری، این طبقه هنوز از حداقل‌های پوشش ساختاری در جنگ محروم است.
🔹در حالی که دشمن با ابزار رسانه‌ای و سبک زندگی، ذهن این اقشار را هدف گرفته، هیچ سامانه‌ای برای حمایت اضطراری از آن‌ها در شرایط بحران طراحی نشده است. نه کوپن دیجیتال داریم، نه فروشگاه اضطراری، نه انبارهای طبقه‌بندی‌شده، نه بازار سیار، نه برنامه تأمین کالای آماده در روز قطع خدمات. ساده‌تر بگوییم ما سربازان پشت‌جبهه را به حال خود رها کرده‌ایم.
🔻راهبرد پیشنهادی:
🔸احیای طرح کوپن جنگی برای نان، لبنیات، روغن، برنج و پروتئین ساده.
🔸توسعه انبارهای کالاهای مقاومتی (نان خشک، ماکارونی، کنسرو، غذای پودری) در مناطق حاشیه‌ای.
🔸تجهیز فروشگاه‌های زنجیره‌ای به سامانه توزیع در بحران و اتصال آن‌ها به شبکه لجستیک بسیج اصناف.
🔹مسئولانی که هنوز درگیر گزارش‌های روتین و جلسات صلح‌محورند، باید بفهمند که دشمن دقیقاً از جایی نفوذ کرده که آن‌ها از تصمیم‌گیری‌اش طفره رفته‌اند. اصلاح این سه گلوگاه، پیش‌شرط بقای اقتصاد در میدان جنگ است. و هر روز تعلل، یعنی تقویت دست دشمن با ابزار ساخت داخل.
#تاب_آوری
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
⭕️ کشتی‌های مین‌روب اروپا در راه اوکراین
🔷هلند و بلژیک دو کشتی مین‌یاب را برای پشتیبانی از امنیت دریایی در دریای سیاه به اوکراین تحویل داده‌اند.
🔹کشتی بلژیکی BNS Narcis و کشتی هلندی Zr.Ms. Vlaardingen برای استفاده ارتش اوکراین به این کشور تحویل می‌شود. مراسم رسمی تحویل پیش از این در زیبروگ، بلژیک برگزار شد، اما به دلیل نگرانی‌های امنیتی، بعداً فاش شد.
🔹طبق گزارش موسسه اقتصاد جهانی کیل، از ابتدای جنگ اوکراین، هلند در مجموع ۸.۴ میلیارد یورو (۹.۴ میلیارد دلار) به کی‌یف کمک مالی کرده است و بلژیک بیش از دو میلیارد یورو (حدود ۲.۲ میلیارد دلار) به حمایت، از جمله کمک‌های نظامی، مالی و بشردوستانه اختصاص داده است.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔷هلند و بلژیک دو کشتی مین‌یاب را برای پشتیبانی از امنیت دریایی در دریای سیاه به اوکراین تحویل داده‌اند.
🔹کشتی بلژیکی BNS Narcis و کشتی هلندی Zr.Ms. Vlaardingen برای استفاده ارتش اوکراین به این کشور تحویل می‌شود. مراسم رسمی تحویل پیش از این در زیبروگ، بلژیک برگزار شد، اما به دلیل نگرانی‌های امنیتی، بعداً فاش شد.
🔹طبق گزارش موسسه اقتصاد جهانی کیل، از ابتدای جنگ اوکراین، هلند در مجموع ۸.۴ میلیارد یورو (۹.۴ میلیارد دلار) به کی‌یف کمک مالی کرده است و بلژیک بیش از دو میلیارد یورو (حدود ۲.۲ میلیارد دلار) به حمایت، از جمله کمک‌های نظامی، مالی و بشردوستانه اختصاص داده است.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 وضعیت تولید ناخالص داخلی آمریکا بدتر از پیش‌بینی‌ها
🔹فاکس‌نیوز به نقل از اداره تحلیل اقتصادی آمریکا (BEA) برآورد نهایی تولید ناخالص داخلی (GDP) ایالات متحده را منتشر کرد. این آمار نشان می‌دهد اقتصاد ایالات متحده در سه‌ماهه نخست سال ۲۰۲۵ به میزان ۰/۵ درصد کوچک شده است.
🔹این رقم درحالی منتشر می‌شود که کارشناسان و موسسات اقتصادی پیش‌تر رقم ۰/۲ درصد را پیش‌بینی کرده بودند.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹فاکس‌نیوز به نقل از اداره تحلیل اقتصادی آمریکا (BEA) برآورد نهایی تولید ناخالص داخلی (GDP) ایالات متحده را منتشر کرد. این آمار نشان می‌دهد اقتصاد ایالات متحده در سه‌ماهه نخست سال ۲۰۲۵ به میزان ۰/۵ درصد کوچک شده است.
🔹این رقم درحالی منتشر می‌شود که کارشناسان و موسسات اقتصادی پیش‌تر رقم ۰/۲ درصد را پیش‌بینی کرده بودند.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌ضربه اقتصادی ایران به رژیم صهیونیستی
🔹 اسرائیل در حمله به ایران، روزانه یک میلیارد دلار خسارت متحمل شده است. (Times of Israel)
🔹روزی ۷۲۵ میلیون دلار در زمینه حمله و دفاع متحمل شدیم. (به گفته مشاور سابق وزارت جنگ رژیم صهیونیستی)
🔹روزی ۲۷۵ میلیون دلار خسارت به املاک و دارایی‌ها. (آمار سازمان مالیات رژیم صهیونیستی)
البته رقم نهایی احتمالا بیش از این است.
🔹تا امروز بیش از ۴۰ هزار درخواست غرامت برای منازل، کارخانه‌ها و شرکت‌ها ثبت شده است که احتمالا از ۵۰ هزار هم فراتر خواهد رفت.
🔹همچنین ۳۰۰ هزار سرباز احتیاط (اشغالگر نظامی که مادام العمر باید به ارتش خدمت کند) به خدمت فراخوانده شدند که هزینه آن روزی ۳۰ میلیون دلار است. علاوه بر این ۱۵ هزار اشغالگر آواره شدند. (the economic times)
🔹مجموع خسارت‌های مستقیم جنگ رژیم آدمکش با غزه، لبنان و ایران در بیست ماه، از ۷۸ میلیارد دلار فراتر رفته است. (آمار بانک مرکزی رژیم و روزنامه هاآرتص)
🔹۶۰ هزار شرکت از ۷ اکتبر تاکنون ورشکست شدند (آمار coface bdi)
🔹علاوه بر همه اینها ۳.۴ میلیارد دلار هم در زمینه توریستی به اسرائیل ضرر وارد شده است و سرمایه‌گذاری محلی و خارجی هم کاهش داشته است. (وزارت گردشگری رژیم صهیونیستی)
🔹این خسارت‌ها موجب شد تا اسرائیل با وقاحت از کشورهای عربی بخواهد هزینه جنگ با ایران را بپردازند!
🔹هرچند این هزینه برای قوم پول پرست دردناک است اما آمریکا قبلا آن را از عربستان و دیگر کشورهای عربی دریافت کرده و اکنون سیل هواپیماهای ترابری برای انتقال سلاح به اسرائیل توسط آمریکا و همپیمانانش از جمله آلمان به راه افتاده است.
🔹جمهوری اسلامی ایران به این دستاوردها اکتفا نخواهد کرد و اصل پیروزی زمانی اتفاق خواهد افتاد که این رژیم بچه‌کش از صفحه روزگار بدست ما محو شود.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹 اسرائیل در حمله به ایران، روزانه یک میلیارد دلار خسارت متحمل شده است. (Times of Israel)
🔹روزی ۷۲۵ میلیون دلار در زمینه حمله و دفاع متحمل شدیم. (به گفته مشاور سابق وزارت جنگ رژیم صهیونیستی)
🔹روزی ۲۷۵ میلیون دلار خسارت به املاک و دارایی‌ها. (آمار سازمان مالیات رژیم صهیونیستی)
البته رقم نهایی احتمالا بیش از این است.
🔹تا امروز بیش از ۴۰ هزار درخواست غرامت برای منازل، کارخانه‌ها و شرکت‌ها ثبت شده است که احتمالا از ۵۰ هزار هم فراتر خواهد رفت.
🔹همچنین ۳۰۰ هزار سرباز احتیاط (اشغالگر نظامی که مادام العمر باید به ارتش خدمت کند) به خدمت فراخوانده شدند که هزینه آن روزی ۳۰ میلیون دلار است. علاوه بر این ۱۵ هزار اشغالگر آواره شدند. (the economic times)
🔹مجموع خسارت‌های مستقیم جنگ رژیم آدمکش با غزه، لبنان و ایران در بیست ماه، از ۷۸ میلیارد دلار فراتر رفته است. (آمار بانک مرکزی رژیم و روزنامه هاآرتص)
🔹۶۰ هزار شرکت از ۷ اکتبر تاکنون ورشکست شدند (آمار coface bdi)
🔹علاوه بر همه اینها ۳.۴ میلیارد دلار هم در زمینه توریستی به اسرائیل ضرر وارد شده است و سرمایه‌گذاری محلی و خارجی هم کاهش داشته است. (وزارت گردشگری رژیم صهیونیستی)
🔹این خسارت‌ها موجب شد تا اسرائیل با وقاحت از کشورهای عربی بخواهد هزینه جنگ با ایران را بپردازند!
🔹هرچند این هزینه برای قوم پول پرست دردناک است اما آمریکا قبلا آن را از عربستان و دیگر کشورهای عربی دریافت کرده و اکنون سیل هواپیماهای ترابری برای انتقال سلاح به اسرائیل توسط آمریکا و همپیمانانش از جمله آلمان به راه افتاده است.
🔹جمهوری اسلامی ایران به این دستاوردها اکتفا نخواهد کرد و اصل پیروزی زمانی اتفاق خواهد افتاد که این رژیم بچه‌کش از صفحه روزگار بدست ما محو شود.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
📌دالان تورانی ناتو؛ پروژه مهار ایران زیر پوشش انگلیس
🔹جمهوری اسلامی ایران بارها هشدار داده که کریدور زنگزور، یک خط قرمز ملی است. اما باید صریح گفت اگر این پروژه در ادبیات امنیتی، تهدید تلقی شده، در ادبیات اقتصادی، اقدامی برای بی‌اثرکردن مزیت ژئواکونومیک ایران در منطقه است؛ پروژه‌ای که نه از دل نیازهای منطقه‌ای، بلکه از اتاق طراحی لندن–باکو–تل‌آویو بیرون آمده است و هدف اصلی آن تغییر ساختار اتصال منطقه به شکلی است که ایران از تمام زنجیره‌های ترانزیتی حذف شود.
🔹برخلاف ادعای پان‌ترک‌ها، زنگزور یک مسیر توریستی یا جاده محلی برای اتصال نخجوان به آذربایجان نیست؛ زنگزور یعنی:
🔸جایگزینی ایران با خاک ارمنستان در اتصال ترکیه به دریای کاسپین
🔸قطع پیوستگی مرزی ایران–ارمنستان به نفع گسترش ناتو
🔸ایجاد خط زمینی مستقیم از ترکیه به آذربایجان، گرجستان و دریای کاسپین، بدون عبور از ایران
🔸و مهم‌تر از همه، باز کردن دروازه‌ای به نفوذ رژیم صهیونیستی در قلب ژئوپلیتیک شمال شرق ایران
🔹در ادبیات امنیت اقتصادی، «کریدور» تنها یک جاده نیست؛ بلکه حامل سیطره نرم، قدرت تعرفه، مالکیت داده و سلطه ارزی است. و از این منظر، زنگزور سه ضربه راهبردی به اقتصاد ملی ایران وارد می‌کند:
۱. خنثی‌سازی راهبرد کریدور شمال–جنوب
🔹کریدور شمال–جنوب ایران، مسیر اتصال دریای عمان به روسیه و اروپا بود. اما زنگزور، با عبور دادن کالا از ترکیه و آذربایجان به روسیه و قفقاز، این مسیر را بی‌خاصیت می‌کند. این یعنی ده‌ها میلیارد سرمایه‌گذاری در چابهار، رشت–آستارا، و بنادر شمالی ایران عملاً از مدار رقابت خارج شود.
۲. بی‌اثر کردن موقعیت ایران در اتصال شرق به غرب
🔹ایران حلقه اتصال طبیعی پاکستان، چین، آسیای مرکزی و اروپا است. اما اگر زنگزور اجرا شود، محور جدیدی شکل می‌گیرد که از ایران عبور نمی‌کند. یعنی جغرافیای اقتصادی ایران، دور زده می‌شود. یعنی خاک ایران، از زمین ارزشمند، به زمین فراموش‌شده تبدیل خواهد شد.
۳. باز شدن دروازه نفوذ اطلاعاتی–لجستیکی دشمن
🔹این کریدور، پروژه مشترک ترکیه و آذربایجان نیست؛ بلکه به صراحت، رژیم صهیونیستی از طریق شرکت‌های لجستیکی و امنیتی باکو، در طراحی و اجرای آن مشارکت دارد. یعنی در عمل، دشمن در حال ساختن یک شاهراه نظامی–اطلاعاتی به فاصله چند کیلومتری از شمال‌غرب ایران است. اگر این پروژه تثبیت شود، امنیت سایبری، اطلاعاتی، اقتصادی و پدافندی ما در قفقاز با چالش مواجه خواهد شد.
🔹بیانیه‌های سیاسی ایران در مخالفت با زنگزور به‌درستی صادر شده‌اند. اما تاریخ می‌گوید تهدید جغرافیایی، با دیپلماسی صرف متوقف نمی‌شود؛ باید هزینه عملیاتی ایجاد کرد. در مقابل پروژه زنگزور، ایران باید اهرم‌های اقتصادی–زیرساختی خود را به‌کار بگیرد:
🔻راهکارهای فوری واحد اقتصادی مصاف:
🔸توسعه فوری و حمایت تعرفه‌ای از مسیر رشت–آستارا–روسیه در چارچوب کریدور INSTC
🔸تبدیل بازارچه مرزی نوردوز به قطب تجاری برای مقابله با قطع دسترسی ارمنستان از طریق ایران
🔸ممنوعیت فعالیت شرکت‌های همکار با پروژه زنگزور در حوزه‌های حمل‌ونقل، لجستیک، فناوری و داده در ایران
🔸تغییر توازن تعرفه‌های ترانزیتی به نفع مسیرهای شرقی ایران (بندرعباس–زاهدان–سرخس)
🔸پیشنهاد توافق سه‌جانبه ایران–ارمنستان–روسیه برای ایجاد خط جایگزین و مقابله ژئوپلیتیکی با ناتوی قفقاز
🔹زنگزور یعنی خفه‌کردن موقعیت ترانزیتی ایران با مدرن‌ترین شیوه‌های مهندسی. آن‌هایی که این کریدور را «طرح ارتباطی محلی» می‌نامند، یا احمق هستند یا نفوذی. ایران باید با تمام توان سیاسی، اقتصادی و میدانی، این کریدور را قبل از تثبیت، خنثی کند. چرا که تثبیت زنگزور، به معنی تنزل ایران از بازیگر منطقه‌ای به تماشاگر حاشیه‌ای منطقه است.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco
🔹جمهوری اسلامی ایران بارها هشدار داده که کریدور زنگزور، یک خط قرمز ملی است. اما باید صریح گفت اگر این پروژه در ادبیات امنیتی، تهدید تلقی شده، در ادبیات اقتصادی، اقدامی برای بی‌اثرکردن مزیت ژئواکونومیک ایران در منطقه است؛ پروژه‌ای که نه از دل نیازهای منطقه‌ای، بلکه از اتاق طراحی لندن–باکو–تل‌آویو بیرون آمده است و هدف اصلی آن تغییر ساختار اتصال منطقه به شکلی است که ایران از تمام زنجیره‌های ترانزیتی حذف شود.
🔹برخلاف ادعای پان‌ترک‌ها، زنگزور یک مسیر توریستی یا جاده محلی برای اتصال نخجوان به آذربایجان نیست؛ زنگزور یعنی:
🔸جایگزینی ایران با خاک ارمنستان در اتصال ترکیه به دریای کاسپین
🔸قطع پیوستگی مرزی ایران–ارمنستان به نفع گسترش ناتو
🔸ایجاد خط زمینی مستقیم از ترکیه به آذربایجان، گرجستان و دریای کاسپین، بدون عبور از ایران
🔸و مهم‌تر از همه، باز کردن دروازه‌ای به نفوذ رژیم صهیونیستی در قلب ژئوپلیتیک شمال شرق ایران
🔹در ادبیات امنیت اقتصادی، «کریدور» تنها یک جاده نیست؛ بلکه حامل سیطره نرم، قدرت تعرفه، مالکیت داده و سلطه ارزی است. و از این منظر، زنگزور سه ضربه راهبردی به اقتصاد ملی ایران وارد می‌کند:
۱. خنثی‌سازی راهبرد کریدور شمال–جنوب
🔹کریدور شمال–جنوب ایران، مسیر اتصال دریای عمان به روسیه و اروپا بود. اما زنگزور، با عبور دادن کالا از ترکیه و آذربایجان به روسیه و قفقاز، این مسیر را بی‌خاصیت می‌کند. این یعنی ده‌ها میلیارد سرمایه‌گذاری در چابهار، رشت–آستارا، و بنادر شمالی ایران عملاً از مدار رقابت خارج شود.
۲. بی‌اثر کردن موقعیت ایران در اتصال شرق به غرب
🔹ایران حلقه اتصال طبیعی پاکستان، چین، آسیای مرکزی و اروپا است. اما اگر زنگزور اجرا شود، محور جدیدی شکل می‌گیرد که از ایران عبور نمی‌کند. یعنی جغرافیای اقتصادی ایران، دور زده می‌شود. یعنی خاک ایران، از زمین ارزشمند، به زمین فراموش‌شده تبدیل خواهد شد.
۳. باز شدن دروازه نفوذ اطلاعاتی–لجستیکی دشمن
🔹این کریدور، پروژه مشترک ترکیه و آذربایجان نیست؛ بلکه به صراحت، رژیم صهیونیستی از طریق شرکت‌های لجستیکی و امنیتی باکو، در طراحی و اجرای آن مشارکت دارد. یعنی در عمل، دشمن در حال ساختن یک شاهراه نظامی–اطلاعاتی به فاصله چند کیلومتری از شمال‌غرب ایران است. اگر این پروژه تثبیت شود، امنیت سایبری، اطلاعاتی، اقتصادی و پدافندی ما در قفقاز با چالش مواجه خواهد شد.
🔹بیانیه‌های سیاسی ایران در مخالفت با زنگزور به‌درستی صادر شده‌اند. اما تاریخ می‌گوید تهدید جغرافیایی، با دیپلماسی صرف متوقف نمی‌شود؛ باید هزینه عملیاتی ایجاد کرد. در مقابل پروژه زنگزور، ایران باید اهرم‌های اقتصادی–زیرساختی خود را به‌کار بگیرد:
🔻راهکارهای فوری واحد اقتصادی مصاف:
🔸توسعه فوری و حمایت تعرفه‌ای از مسیر رشت–آستارا–روسیه در چارچوب کریدور INSTC
🔸تبدیل بازارچه مرزی نوردوز به قطب تجاری برای مقابله با قطع دسترسی ارمنستان از طریق ایران
🔸ممنوعیت فعالیت شرکت‌های همکار با پروژه زنگزور در حوزه‌های حمل‌ونقل، لجستیک، فناوری و داده در ایران
🔸تغییر توازن تعرفه‌های ترانزیتی به نفع مسیرهای شرقی ایران (بندرعباس–زاهدان–سرخس)
🔸پیشنهاد توافق سه‌جانبه ایران–ارمنستان–روسیه برای ایجاد خط جایگزین و مقابله ژئوپلیتیکی با ناتوی قفقاز
🔹زنگزور یعنی خفه‌کردن موقعیت ترانزیتی ایران با مدرن‌ترین شیوه‌های مهندسی. آن‌هایی که این کریدور را «طرح ارتباطی محلی» می‌نامند، یا احمق هستند یا نفوذی. ایران باید با تمام توان سیاسی، اقتصادی و میدانی، این کریدور را قبل از تثبیت، خنثی کند. چرا که تثبیت زنگزور، به معنی تنزل ایران از بازیگر منطقه‌ای به تماشاگر حاشیه‌ای منطقه است.
✅ کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف
@masaf_eco