🔆مسعود فراستی و یادآوری مسئولیت فراموش شده همه ما

🔹«توجه و استقبال از یک فیلم ضد اجتماعی سطحی و مستهجن موجب بالا رفتن دستمزد بازیگران و گسترش این فرهنگ در جامعه می‌شود». این کلیدی ‌ترین مفهومی بود که مسعود فراستی در برنامه «من و شما» مطرح کرد. و این یک اصل در همه رسانه‌ها است که اگر کسی بخواهد موثر باشد و درآمد بیشتری از رسانه کسب کند، باید هرچه بیشتر دیده شود. اینجاست که مسئولیت همه ما به عنوان مخاطبان رسانه سنگین است، زیرا دیده شدن تنها در صورت جلب نظر و توجه ما مخاطبان اتفاق می‌افتد و ما هستیم که تعیین می‌کنیم چه چیزی «دیده» شود.

🔸ما مخاطبان، یک سریال، یک برنامه ورزشی یا یک برنامه گفتگو محور را به یک برنامه «پر بیننده» و «پر سود» برای تهیه‌کننده و عواملش تبدیل می‌کنیم و همچنین پسند ما مهمترین عاملی است که تعیین می‌کند «سلبریتی‌ها» پای ثابت برنامه‌های تلوزیونی باشند یا کارشناسانی که شنیدن حرف‌شان برای زندگی فردی و اجتماعی مفید است و مشکلی از ما حل می‌کند.

🔹به همین دلیل دیگر انتخاب فیلم برای دیدن در سینما نیز دیگر یک عمل شخصی نیست چون تعیین می‌کند کدام فیلم با کدام مفاهیم بیشتر بفروشد و کدام بازیگر بتواند برای فیلم آینده‌اش قرارداد بهتری ببندد. پس انتخاب یک فیلم یک عمل اجتماعی است.

🔸حتی ما تعیین می‌کنیم که چه چیزی ارزش خبری دارد یا ندارد یا کدام مطالب باید بیشتر دیده شوند، خبرهایی ارزش‌ خبری بیشتری دارند که نظر مخاطب را بهتر به خود جلب می‌کنند و در این میان یکی از مهمترین ارزش‌های خبری ارزش «شهرت» است.

🤔یک سئوال: درمورد جامعه‌ای که خبر «یک دستاورد مهم علمی» در آن بسیار کمتر از خبر «تیپ جدید فلان بازیگر در فلان کافه» کلیک می‌خورد چه می‌توان گفت؟

🔹پس باید قبول کنیم که کلیک کردن بر روی عناوین سایت‌ها هم یک عمل عمومی است.

🔸الگوریتم‌های موتورهای جستجو و شبکه‌های اجتماعی بر اساس سلایق مشترکان و مخاطبان تنظیم می‌شود. یکی از عوامل موثر بر اینکه گوگل کدام داده را بالاتر از بقیه نشان دهد، اینکه کدام پست‌ها به اکسپلورر (صفحه جستجو) اینستاگرام بیایند و در توییتر و اینستاگرام کدام کاربران به افراد بیشتری پیشنهاد شوند و مطالب چه کسانی بیشتر دیده شود، پسندها و نظرات ما کاربران است. از همه مهمتر اینکه بعد از یک حرکت سخیف و مستهجن یک کاربر یا اینفلوئنسر (اصطلاحا شاخ مجازی) صفحه او با ریزش مخاطب مواجه شود یا با هجوم آن، عاملی است که جو غالب آن شبکه اجتماعی را شکل می‌دهد پس لمس کردن (تاچ) صفحه هوشمند در شبکه‌های اجتماعی نیز عملی عمومی است.

🔹روشن است که این تاثیرگذاری هم جنبه‌ی منفی دارد و هم مثبت. واکنش‌های منفی به حرکت دور از ادب یک مجری اگر منجر به کاهش چنین رفتاری شود، اثر مثبت قابل توجهی است. همچنین انتقاد شدید از کاربری که در در شبکه‌اجتماعی‌اش نژادپرستی یا نفرت‌پراکنی را ترویج می‌کند یا تحریم دسته‌جمعی یک فیلم سطحی یا ضد اجتماعی. اگر از کنار زندگی شخصی سلبریتی‌ها، جلوه‌گری‌ و عکس‌ها و خبرهایی که گاه و بیگاه از آنها منتشر می‌شود بدون توجه خاصی عبور کنیم، به آنها کمک کرده‌ایم که اهمیت و تاثیرشان به میزان شایستگی‌هایشان باشد، نه بیشتر و این کمک بزرگی به اجتماع نیز هست.

👈تصمیم بگیریم منفی‌های رسانه‌ها را با مثبت‌ها غرق کنیم. مسئولانه‌تر انتخاب کنیم.
#محمدعلی_عبدالهی
مدرس سواد رسانه ای ـ عضو فعال انجمن سواد رسانه ای ایران


@MLiteracy

👆👆👆
هاوکینگ همچنین در یک سخنرانی تاریخی که در سال ۲۰۰۲ به مناسبت صدمین سال تولد «دیراک» ـ یکی از بزرگ‌ترین فیزیکدانان قرن بیستم ـ تحت عنوان «قضیه گودل و پایان فیزیک» در دانشگاه کمبریج ایراد کرد، گفت «عده‌ای از مردم نومید می‌شوند اگر هیچ نظریه نهایی در کار نباشد که بتوان آن را به صورت تعدادی محدود اصول بیان کرد، من هم به این گروه متعلق بودم، اما نظریه M این را تغییر داده است. اکنون خوشحال هستم که کاوش ما برای شناخت هرگز به پایان نخواهد رسید و ما همواره با چالش نظریه‌های جدید روبه‌رو خواهیم بود.

♦️اینها تنها پیش‌بینی‌های محقق نشده نیستند و شاید نه کرزویل و نه هاوکینگ نیز بهترین دانشمندان عصر خود نباشند ولی وقتی کسی به هر دلیلی به کمک رسانه معروف می‌شود، نظریاتش بدون اینکه تجزیه و تحلیل شود و یا حتی نظرات منتقدانش مطرح شود، انعکاس گسترده‌ای پیدا می‌کند. در بسیاری اوقات برای رسانه‌ها اینکه نظرات تا چه حد «علمی به نظر می‌آیند» مهمتر از این است که این نظرات تا چه حد «واقعا علمی هستند» و اینکه مخالفان آنها چه دلیلی دارند کم اهمیت تر از این است که این نظریات تا چه حد سرگرم‌کننده هستند و می‌توان براساس آنها فیلم‌های تخیلی و سرگرم کننده ساخت!
#محمدعلی_عبدالهی مدرس سواد رسانه ای و عضو فعال انجمن سواد رسانه‌ای ایران
#آینده_رسانه‌ها

@MLiteracy

🔆(نو) جوانان و آدم بزرگ‌های نامحرم

چند نکته جالب از چندسال تدریس سوادرسانه‌ای و سروکار داشتن با نوجوانان:

✅یکبار فرمی را به دانش‌اموزان دادم و از آنها خواستم که علایق خود در زمینه رسانه را در آن بنویسند. این فرم شامل موارد زیر بود: شبکه های اجتماعی که از آن استفاده می‌کنید، محبوبترین خواننده و بازیگر، آخرین و بهترین فیلمی که دیدید، آخرین و بهترین بازی و ... فارغ از اینکه نتایج به دست آمده چقدر برای من جالب و مفید بود، دو نکته مهم در پاسخ به سوالات وجود داشت، یکی این که بچه ها بسیار صادقانه پاسخ دادند و دیگری اینکه اصرار داشتند که برگه‌ها محرمانه بماند و به دست مدیر و خانواده آنها نرسد! که همینطور هم شد.

✅در جلساتی راجع به #حریم_خصوصی و دسترسی سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها (مخصوصا گوگل) به محتوای موبایل و کامپیوتر شخصی صحبت می‌کنم. باز هم جواب خیلی از بچه‌ها این است: تا زمانی که به پدر و مادرمان چیزی نمی‌گویند اشکالی ندارد.

✅یکبار یکی از دانش‌آموزان در مورد پستی که در کانال تلگرامیم (@toluenou_ml) گذاشته بودم در تلگرام سوالی پرسید، پاسخش دادم و منتهی شد به پرسیدن سلسله وار سوالات سیاسی و بحث و تبادل نظر! از آنجایی که تایپ پاسخ‌های طولانی سخت بود خواستم که جواب را با پیام صوتی بدهم، مخالفت کرد و گفت: من کنار خانواده هستم و نمی‌توانم صوت گوش کنم. گفتم اشکالی ندارد، بگو که من معلمت هستم. گفت: خانواده ام با اینکه وارد مسائل سیاسی بشوم مخالف اند!!

(دیگه از سیاسی بودن اون دانش‌آموز نگم براتون ☺️)
✅جایی دعوت شدم تا به سئوالات دانش‌آموزان در مورد سوادرسانه‌ای پاسخ بدهم. برنامه این بود 10 دقیقه طرح بحث و 20 دقیقه پرسش و پاسخ.

یک موضوع بسیار جذاب را که اغلب مورد علاقه دانش‌آموزان هست را انتخاب کردم و با یک شیوه منطقی ورود به بحث، در مورد آن صحبت کردم اما کسی سئوالی نپرسید و جلسه عملا به یک سخنرانی تبدیل شد!
علت را بعدا فهمیدم، مدیرمدرسه هم در آن جلسه حضور داشت!!

🔹 اما ویژگی مشترک این والدین و مدیران(مسئولان) چیست که نوجوانان همه را محرم‌تر و خودی‌تر از آنها می‌دانند؟ خودم یک جواب مشخص برای این پرسش دارم اما پاسخ دادن به این پرسش را به خود شما واگذار می‌کنم.

#محمدعلی_عبدالهی
مدرس و پژوهشگر سواد رسانه‌ای
#خانواده_و_رسانه
#کارگروه_خانواده
#انجمن_سواد_رسانه_ای

https://www.instagram.com/p/Bu01gulnfpI/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=jz97ri4f9awm

@MLiteracy

نخستین دوره تربیت مربی سوادرسانه‌ای در استان #یزد

کارگاه «جهان بینی در رسانه‌ها»

مدرس: #محمدعلی_عبدالهی

#انجمن_سواد_رسانه_ای_ایران


@MLiteracy

ابرقهرمان یا قهرمان؟

🎯ابرقهرمان‌ها نگهبانان «آرمانشهرند»، دستیابی به آنها و همانند آنها شدن محال است، نسبتی با دموکراسی و مردم ندارند و وقتی فاجعه روی می‌دهند مردم به کناری می‌نشینند، تا جناب ابرقهرمان برسد و شهر را از خطر و بدی نجات دهد.
ابرقهرمان‌ها اسطوره‌ هستند اما نه تاریخی، بلکه متعلق به زمان حال و آینده‌، هرچند مانند «ثور» از گذشته آمده باشند.
ابرقهرمان‌ها هرچه باشند و هرکه باشند افسانه‌ای و خیالیند. درست همانند «آرمانشهر»ی که قرار است از آن محافظت کنند. کدام آرمانشهر؟ کدام بهشت زمینی؟
اما این خیالی‌ها کارکردهایی هم دارند، از جنس تاریخ، آرمان، «هویت» و از جنس خیال و فکر! و چه چیزی مهمتر است از خیال و فکر؟

🔹 اما قهرمان‌ها زمینی‌اند و دستیافتنی. هدف دارند و برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند. نه اینکه هیچ‌گاه دلسرد و متزلل نشوند، مثل همه ما خسته می‌شوند، اما جا نمی‌زنند. اینها هم الگو هستند و هم انگیزه می‌دهند. دستیافتنی ولی نه به این معنی که رسیدن به آنها آسان است. قهرمان شدن عشق می‌خواهد، همت، غرور، شجاعت و ایمان به هدف.

🔆اما کسان دیگری هم هستند که آمده‌اند الگو باشند، اما خیال یا شاید هم عقل آنها را در قله‌ای دست‌نایافتنی گذاشته. «علی(علیه السلام)» را می‌گویم و «پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)» را که پدران امت هستند.
شیر را بچه همی ماند بدو تو به پیغمبر (به علی) چه می‌مانی، بگو
علی شدن و پیامبر شدن سخت است، این را خود علی(ع) هم می‌گوید.
می‌گوید: نمی‌توانید مثل علی ‌شوید ولی علی را یاری کنید با پرهیزکاری، تلاش، پاکدامنی و استقامت. بله نمی‌شود علی شد، اما می‌شود در مسیر علی شدن گام برداشت.
پس قهرمان شدن خوب است، اما نه به سبک قهرمان‌های داستان‌های تخیلی! بیایید قهرمان شویم، آنطور که علی از ما می‌خواهد.

#محمدعلی_عبدالهی
#خانواده_و_رسانه
@MLiteracy