#زلزله،
#چشم_باز
و
#گوش_شنوا
زلزله که رقصش در گیرد، همه چیز را جابجا می کند،بیش از اشعه های نور منشعب در فضا و فرکانس های موجود در هوا را...
حتی پلک های چشمان ما را و تارهای شنوایی گوش های مان را...
آنچه در این شرایط بحرانی مهم است و باید لحاظ شود اینست که:
دقت کنیم،
#چشم های مان باز بمانند
و
#گوش های مان نیز شنوا🌷
#اگر_خود_زلزله_زده ایم، عمودی از اراده و امید، بر پلک های مان نهیم تا چشمان مان به مرگ روشنابینی دچار نشوند و ببینیم خود را و اطراف مان را و انتخاب کنیم آنچه را که از آسیب بیشترمان کم می کند،عمل کنیم...
گوش های مان را باز بگذاریم تا در لابه لای همهمه ها و هجمه های فریاد، آنی بشنوند که باید بشنوند و در راستای امداد بیشتر و کمک مفیدتر، یارمان می شود...
#اگر_مدیر_بحرانیم
چشم های مان را بگشاییم و بازتر نگه داریم تا ببینیم آنچه باید ببینیم و گوش های مان را گشوده نگه داریم تا بشنویم ناله های زلزله زدگان را و صندلی وخواب و استراحت برخود حرام کنیم تا خدای ناکرده، کاری نمانده باشد که نکرده باشیم ...
#اگر_امداد_گر یا #فعال_مدنی و #خیری هستیم، چشم های مان را بیشتر بگشاییم تا در تاریکی ها نیز توان دیدن داشته باشیم و گوش های مان را تیزتر کنیم تا نشنیدنی های مدیران مسئول را نیز بشنویم و بتوانیم با درک و فهم و برداشت به موقع، به گاه و به اندازه و مؤثر، حضور و نقش داشته باشیم...
#اگر_خبرنگاریم یا #توان_رسانه_ای کردن داریم، چشم های مان چون عقابی بلندپرواز به چرخش و دیدن نادیدنی ها واداریم و گوش های مان را چون #شب‌پره_بزرگ_موم‌خوار
(Galleria mellonella)
در کندوی هوای مناطق زلزله زده به کندوکاو واداریم تا آنچه تا به حال نادیدنی و ناشنیدنی می نمود در کنار آنچه دیدنی و شنیدنی بود، با مهارت های حرفه ای خود، در #صنعت_دروازه_بانی هوشمندانه اما مسئولیت شناسانه و شجاعانه، الک کنیم و سپس به جا، به گاه و به اندازه و راه حل محور، اطلاع رسانی کنیم...
#اگر_شهروند_عادی هستیم همت کنیم و چشم باز نگه داریم و گوش، شنوا داریم تا که آنی که #آسیب_دیده، نیاز دارد و آنی که #مسئول_مسئولیت_شناس، انتظار دارد و #خبرنگار_حرفه_ای و #رسانه_ای_مسئول، درخواست کرده است، در طبق اخلاص نهیم و #کمک و #یار_شاطر باشیم و خدای ناکرده با حضور #نابه_جا، #نابه_گاه، #سربار و #بار_خاطر نشویم...
مخلص کلام، در این شرایط با #چشم_باز و #گوش_شنوا، #یار باشیم و #بار_نباشیم که آن از #مهربانی_های_بزرگ است...
🌷❤🌷
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#زلزله
#احسان_محمدی
#چشم_باز
#گوش_شنوا
@sopskf
--------
فعال صلح و مهربانی، دبیر کارگروه سواد رسانه و مسئولیت اجتماعی انجمن سواد رسانه ای ایران
@MLiteracy
#چشم_باز
و
#گوش_شنوا
زلزله که رقصش در گیرد، همه چیز را جابجا می کند،بیش از اشعه های نور منشعب در فضا و فرکانس های موجود در هوا را...
حتی پلک های چشمان ما را و تارهای شنوایی گوش های مان را...
آنچه در این شرایط بحرانی مهم است و باید لحاظ شود اینست که:
دقت کنیم،
#چشم های مان باز بمانند
و
#گوش های مان نیز شنوا🌷
#اگر_خود_زلزله_زده ایم، عمودی از اراده و امید، بر پلک های مان نهیم تا چشمان مان به مرگ روشنابینی دچار نشوند و ببینیم خود را و اطراف مان را و انتخاب کنیم آنچه را که از آسیب بیشترمان کم می کند،عمل کنیم...
گوش های مان را باز بگذاریم تا در لابه لای همهمه ها و هجمه های فریاد، آنی بشنوند که باید بشنوند و در راستای امداد بیشتر و کمک مفیدتر، یارمان می شود...
#اگر_مدیر_بحرانیم
چشم های مان را بگشاییم و بازتر نگه داریم تا ببینیم آنچه باید ببینیم و گوش های مان را گشوده نگه داریم تا بشنویم ناله های زلزله زدگان را و صندلی وخواب و استراحت برخود حرام کنیم تا خدای ناکرده، کاری نمانده باشد که نکرده باشیم ...
#اگر_امداد_گر یا #فعال_مدنی و #خیری هستیم، چشم های مان را بیشتر بگشاییم تا در تاریکی ها نیز توان دیدن داشته باشیم و گوش های مان را تیزتر کنیم تا نشنیدنی های مدیران مسئول را نیز بشنویم و بتوانیم با درک و فهم و برداشت به موقع، به گاه و به اندازه و مؤثر، حضور و نقش داشته باشیم...
#اگر_خبرنگاریم یا #توان_رسانه_ای کردن داریم، چشم های مان چون عقابی بلندپرواز به چرخش و دیدن نادیدنی ها واداریم و گوش های مان را چون #شب‌پره_بزرگ_موم‌خوار
(Galleria mellonella)
در کندوی هوای مناطق زلزله زده به کندوکاو واداریم تا آنچه تا به حال نادیدنی و ناشنیدنی می نمود در کنار آنچه دیدنی و شنیدنی بود، با مهارت های حرفه ای خود، در #صنعت_دروازه_بانی هوشمندانه اما مسئولیت شناسانه و شجاعانه، الک کنیم و سپس به جا، به گاه و به اندازه و راه حل محور، اطلاع رسانی کنیم...
#اگر_شهروند_عادی هستیم همت کنیم و چشم باز نگه داریم و گوش، شنوا داریم تا که آنی که #آسیب_دیده، نیاز دارد و آنی که #مسئول_مسئولیت_شناس، انتظار دارد و #خبرنگار_حرفه_ای و #رسانه_ای_مسئول، درخواست کرده است، در طبق اخلاص نهیم و #کمک و #یار_شاطر باشیم و خدای ناکرده با حضور #نابه_جا، #نابه_گاه، #سربار و #بار_خاطر نشویم...
مخلص کلام، در این شرایط با #چشم_باز و #گوش_شنوا، #یار باشیم و #بار_نباشیم که آن از #مهربانی_های_بزرگ است...
🌷❤🌷
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#زلزله
#احسان_محمدی
#چشم_باز
#گوش_شنوا
@sopskf
--------
فعال صلح و مهربانی، دبیر کارگروه سواد رسانه و مسئولیت اجتماعی انجمن سواد رسانه ای ایران
@MLiteracy
🚦چیزی به اسم #فضای_مجازی دیگر وجود ندارد!
📍ما در فضایی که اسمش را #مجازی گذاشته‌ایم خرید می‌کنیم، به آدم‌هایی که هرگز ندیده‌ایم اعتماد می‌کنیم، پول به حساب‌شان می‌ریزیم، در این فضای مجازی با هم به صورت واقعی حرف می‌زنیم، از هم گله می‌کنیم، غذای واقعی سفارش می‌دهیم، اوقات فراغت‌مان را اینجا می‌گذرانیم، روزمان را آنجا شروع می‌کنیم و شب هم آخرین تصویری که می‌بینیم آنجاست، چطور اسمش هنوز مجازی است؟
🔸با یکی از سلبریتی‌های سینما در مورد شبکه‌های مجازی حرف زدم. اینکه تا چه اندازه زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار داده اند.
می‌گفت فارغ از اینکه امتیازات برجسته‌ای مثل سنجیدن نبض جامعه و ایجاد ارتباط مستقیم با هواداران را ایجاد کرده، به شدت روی میزان حضور یا حذف بازیگرها تاثیر گذاشته است. بسیاری از کارگردان و تهیه کننده‌ها بر اساس تعداد فالور بازیگر انتخاب می‌کنند.
🔸یعنی با خودشان می‌گویند فلان بازیگر چندمیلیون فالوور دارد، وقتی فیلمی که بازی کرده را توی صفحه‌اش تبلیغ کند، درصدی از آنها هم به سینما بیایند بخشی از فروش فیلم را تضمین می‌کنند.
🔸او هم مثل من باور داشت که ناسزاهای مجازی، دردهای واقعی به همراه می‌آورند و اصولاً دیگر مرزبندی میان دنیای مجازی و واقعی آنقدر به هم ریخته که نمی‌توان خط مشخصی برایش کشید.
🔸زندگی ما به شدت تحت تاثیر این دنیای هنوز مرموز است. دنیایی که در حال کشف و شهود در آنیم و حتی کسانی که مدعی هستند آن را می‌شناسند وقتی با زوایای تازه اش روبرو می شوند با دهان های باز، از حرکت می‌مانند.
🔹فضای مجازی به زندگی واقعی خط می‌دهد، اما به شدت تحت تاثیر زیست واقعی شهروندان است و بازتابنده کنش‌های واقعی ماست.
🔸 در این فضا هرآنچه می‌بینیم و می‌شنویم انگار آینه ای است که روبه روی خودمان قرار گرفته و اصولاً با چنین رویکرد و کارکردی چطور می‌توان آن را مجازی نام گذاشت؟
🔸درک دغدغه کسانی که معتقدند این فضا فسادزا است، دشوار نیست اما این فضا در امتداد زندگی واقعی قرار دارد.
🔸تکمیل کننده لذت های بشری است و خلاءهایی را برای کاربران پُر می‌کند که امکان پاسخگویی به آنها در دنیای واقعی وجود ندارد.
🔸وقت‌گذرانی در فضای مجازی ارزان است. وقتی سینما و تئاتر و رستوران و سفر رفتن در دنیای واقعی بسیار پرهزینه می شود، بسیاری از کاربران بر اساس اصل «وصف العیش نصف العیش» در این فضا بخشی از نیازهای حسی‌شان را دنبال می‌کنند.
🔸اگر در دنیای واقعی مجال تامین وجود داشته باشد بعید است این همه مشتری سرگردان در این فضای معلق رها شوند.
🔸در بازاریابی می‌گویند در کنار خریداران واقعی، کسانی هم هستند که به آنها window shopper می‌گویند.
🔸 #ویندو_شاپرها کسانی هستند که به دید زدن ویترین مغازه ها علاقه دارند. در امریکا مشهور است که دید زدن ویترین مغازه ها و پرسه زدن در مراکز خرید کار مورد علاقه نیویورکی ها برای گذراندن زمان است.
🔹در ایران هم این نوع گذران که برخی آن را «پرسه زنی در شهر» هم می‌خوانند وجود دارد، شبکه های مجازی- به ویژه اینستاگرام که عکس محور است- این امر را بسیار آسان، متنوع، ارزان و لذتبخش کرده است.
📍آفرینندگان شبکه‌های مجازی این نیازهای بشری را شناسایی کرده‌اند و بر اساس یک رفتارشناسی و روان‌شناسی اجتماعی آن این نرم افزارها را طراحی کرده‌اند. همه گیری، اثرگذاری و نفوذ این شبکه ها اتفاقی نیست.
📍 اگر دنبال راهی هستیم که این فضا را مدیریت کنیم، آن راه #دستور نیست، بلکه شناخت جامعه واقعی و پاسخ به نیازهای واقعی مردمِ واقعی است.
✍ #احسان_محمدی
@MLiteracy
📍ما در فضایی که اسمش را #مجازی گذاشته‌ایم خرید می‌کنیم، به آدم‌هایی که هرگز ندیده‌ایم اعتماد می‌کنیم، پول به حساب‌شان می‌ریزیم، در این فضای مجازی با هم به صورت واقعی حرف می‌زنیم، از هم گله می‌کنیم، غذای واقعی سفارش می‌دهیم، اوقات فراغت‌مان را اینجا می‌گذرانیم، روزمان را آنجا شروع می‌کنیم و شب هم آخرین تصویری که می‌بینیم آنجاست، چطور اسمش هنوز مجازی است؟
🔸با یکی از سلبریتی‌های سینما در مورد شبکه‌های مجازی حرف زدم. اینکه تا چه اندازه زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار داده اند.
می‌گفت فارغ از اینکه امتیازات برجسته‌ای مثل سنجیدن نبض جامعه و ایجاد ارتباط مستقیم با هواداران را ایجاد کرده، به شدت روی میزان حضور یا حذف بازیگرها تاثیر گذاشته است. بسیاری از کارگردان و تهیه کننده‌ها بر اساس تعداد فالور بازیگر انتخاب می‌کنند.
🔸یعنی با خودشان می‌گویند فلان بازیگر چندمیلیون فالوور دارد، وقتی فیلمی که بازی کرده را توی صفحه‌اش تبلیغ کند، درصدی از آنها هم به سینما بیایند بخشی از فروش فیلم را تضمین می‌کنند.
🔸او هم مثل من باور داشت که ناسزاهای مجازی، دردهای واقعی به همراه می‌آورند و اصولاً دیگر مرزبندی میان دنیای مجازی و واقعی آنقدر به هم ریخته که نمی‌توان خط مشخصی برایش کشید.
🔸زندگی ما به شدت تحت تاثیر این دنیای هنوز مرموز است. دنیایی که در حال کشف و شهود در آنیم و حتی کسانی که مدعی هستند آن را می‌شناسند وقتی با زوایای تازه اش روبرو می شوند با دهان های باز، از حرکت می‌مانند.
🔹فضای مجازی به زندگی واقعی خط می‌دهد، اما به شدت تحت تاثیر زیست واقعی شهروندان است و بازتابنده کنش‌های واقعی ماست.
🔸 در این فضا هرآنچه می‌بینیم و می‌شنویم انگار آینه ای است که روبه روی خودمان قرار گرفته و اصولاً با چنین رویکرد و کارکردی چطور می‌توان آن را مجازی نام گذاشت؟
🔸درک دغدغه کسانی که معتقدند این فضا فسادزا است، دشوار نیست اما این فضا در امتداد زندگی واقعی قرار دارد.
🔸تکمیل کننده لذت های بشری است و خلاءهایی را برای کاربران پُر می‌کند که امکان پاسخگویی به آنها در دنیای واقعی وجود ندارد.
🔸وقت‌گذرانی در فضای مجازی ارزان است. وقتی سینما و تئاتر و رستوران و سفر رفتن در دنیای واقعی بسیار پرهزینه می شود، بسیاری از کاربران بر اساس اصل «وصف العیش نصف العیش» در این فضا بخشی از نیازهای حسی‌شان را دنبال می‌کنند.
🔸اگر در دنیای واقعی مجال تامین وجود داشته باشد بعید است این همه مشتری سرگردان در این فضای معلق رها شوند.
🔸در بازاریابی می‌گویند در کنار خریداران واقعی، کسانی هم هستند که به آنها window shopper می‌گویند.
🔸 #ویندو_شاپرها کسانی هستند که به دید زدن ویترین مغازه ها علاقه دارند. در امریکا مشهور است که دید زدن ویترین مغازه ها و پرسه زدن در مراکز خرید کار مورد علاقه نیویورکی ها برای گذراندن زمان است.
🔹در ایران هم این نوع گذران که برخی آن را «پرسه زنی در شهر» هم می‌خوانند وجود دارد، شبکه های مجازی- به ویژه اینستاگرام که عکس محور است- این امر را بسیار آسان، متنوع، ارزان و لذتبخش کرده است.
📍آفرینندگان شبکه‌های مجازی این نیازهای بشری را شناسایی کرده‌اند و بر اساس یک رفتارشناسی و روان‌شناسی اجتماعی آن این نرم افزارها را طراحی کرده‌اند. همه گیری، اثرگذاری و نفوذ این شبکه ها اتفاقی نیست.
📍 اگر دنبال راهی هستیم که این فضا را مدیریت کنیم، آن راه #دستور نیست، بلکه شناخت جامعه واقعی و پاسخ به نیازهای واقعی مردمِ واقعی است.
✍ #احسان_محمدی
@MLiteracy
🚦10 باید و نباید حضور در #فضای_مجازی برای سال 98
📍بسیاری از ما در سال 98 هم بخشی از عمرمان را در این فضا سپری خواهیم کرد و از این چشمه خواهیم نوشید. چند توصیه و تجربه پیشنهادی برای کار در فضای مجازی:
1️⃣ هر عکس، فیلم و خبری را برای عزیزان‌مان فوروارد نکنیم. به ویژه تصاویری که حاوی صحنه‌های تلخ و دلهره‌آور است. دلیلی ندارد چیزی که حال ما را بد می‌کند را برای کسی بفرستیم که برایمان اهمیت دارد و حال او را هم بد کنیم.
2️⃣ به منبع ارسال پیام دقت کنیم و از خودمان بپرسیم چرا و به چه هدفی این محتوا تولید شده است؟ حقیقت دارد یا یک شایعه و دروغ است؟
وقتی یک خبر دروغ را بازنشر می‌کنیم ما هم بخشی از چرخه #دروغ می‌شویم. اگر به راستی از دروغ بدمان می‌آید، آن را بازتولید نکنیم.
3️⃣ وقتی می‌خواهیم خبری را برای کسی ارسال کنیم ده ثانیه فکر کنیم و از خودمان بپرسیم این خبر به طرف مقابل دانش اضافه می‌کند؟ لبخند می‌بخشد؟ آرامش می‌دهد؟ اگر یکی از این سه حالت بود، ارسال کنیم.
4️⃣ اگر با نقد و نگاه کسی مخالف هستیم ما رسالتی برای ادب کردن او نداریم، حرف‌مان را محترم بزنیم و فاصله بگیریم. حفظ فاصله همیشه باعث حفظ احترام متقابل می‌شود.
5️⃣ #اسکرین‌شات نگیریم و چت‌های دو نفره را برای دیگران ارسال نکنیم. دنیای خصوصی دو نفره را جار نزنیم. یادمان باشد که ما بخشی از آن ماجرا بوده‌ایم. اگر کسی قصد آزار دارد از طریق قانونی پیگیری کنیم.
6️⃣ هر مطلب، عکس یا کامنتی که منتشر می‌کنیم، به کارت ویزیت ما تبدیل می‌شود، مشخص نیست بعد از دست به دست شدن چه کسانی آن را می‌‌بینند اما خیلی‌ها بر اساس همان، شخصیت ما را قضاوت می‌کنند.
7️⃣"بی‌شعور"ها را به شهرت نرسانیم. با فالو کردن، لایک کردن و معرفی افرادی که در شبکه‌های مجازی ریشه ای ندارند و تشنه شهرت هستند و دست به رفتارهای ابلهانه می‌زنند به ویزیتور رایگان آنها تبدیل نشویم و به آنها کمک نکنیم. ما در مقابل هر لایک مسئول هستیم.
8️⃣ هیچکس جز ما در فضای مجازی مسئول حریم شخصی‌مان نیست. وقتی عکسی منتشر می‌کنیم امکان بازپس گرفتن آن میسر نیست، مراقب باشیم چه چیزی را منتشر می‌کنیم و چقدر به دیگران اجازه می‌دهیم به حریم شخصی‌مان وارد شوند. گله‌های بعدی سودی ندارد.
9️⃣ «اعتماد کردم و فریب خوردم». این جمله، حرف مشترک تمام کسانی است که در فضای مجازی مورد سواستفاده مالی یا جسمی قرار گرفته‌اند. این حرف تلخ است اما واقعیت دارد: اینجا اصل بر «بی‌اعتمادی» است.
🔺اول شک کنیم بعد اعتماد، تا کمتر پشیمان شویم.
🔟 گوشی موبایل در دست ما هم گُل است، هم گلوله! شب قبل از خواب به این فکر کنیم که در طول روز با آن حال دیگران را بهتر کرده‌ایم یا روان و آبروی کسانی را به قتل رسانده‌ایم؟!
✍️ #احسان_محمدی
@asrehooshmandi
@MLiteracy
📍بسیاری از ما در سال 98 هم بخشی از عمرمان را در این فضا سپری خواهیم کرد و از این چشمه خواهیم نوشید. چند توصیه و تجربه پیشنهادی برای کار در فضای مجازی:
1️⃣ هر عکس، فیلم و خبری را برای عزیزان‌مان فوروارد نکنیم. به ویژه تصاویری که حاوی صحنه‌های تلخ و دلهره‌آور است. دلیلی ندارد چیزی که حال ما را بد می‌کند را برای کسی بفرستیم که برایمان اهمیت دارد و حال او را هم بد کنیم.
2️⃣ به منبع ارسال پیام دقت کنیم و از خودمان بپرسیم چرا و به چه هدفی این محتوا تولید شده است؟ حقیقت دارد یا یک شایعه و دروغ است؟
وقتی یک خبر دروغ را بازنشر می‌کنیم ما هم بخشی از چرخه #دروغ می‌شویم. اگر به راستی از دروغ بدمان می‌آید، آن را بازتولید نکنیم.
3️⃣ وقتی می‌خواهیم خبری را برای کسی ارسال کنیم ده ثانیه فکر کنیم و از خودمان بپرسیم این خبر به طرف مقابل دانش اضافه می‌کند؟ لبخند می‌بخشد؟ آرامش می‌دهد؟ اگر یکی از این سه حالت بود، ارسال کنیم.
4️⃣ اگر با نقد و نگاه کسی مخالف هستیم ما رسالتی برای ادب کردن او نداریم، حرف‌مان را محترم بزنیم و فاصله بگیریم. حفظ فاصله همیشه باعث حفظ احترام متقابل می‌شود.
5️⃣ #اسکرین‌شات نگیریم و چت‌های دو نفره را برای دیگران ارسال نکنیم. دنیای خصوصی دو نفره را جار نزنیم. یادمان باشد که ما بخشی از آن ماجرا بوده‌ایم. اگر کسی قصد آزار دارد از طریق قانونی پیگیری کنیم.
6️⃣ هر مطلب، عکس یا کامنتی که منتشر می‌کنیم، به کارت ویزیت ما تبدیل می‌شود، مشخص نیست بعد از دست به دست شدن چه کسانی آن را می‌‌بینند اما خیلی‌ها بر اساس همان، شخصیت ما را قضاوت می‌کنند.
7️⃣"بی‌شعور"ها را به شهرت نرسانیم. با فالو کردن، لایک کردن و معرفی افرادی که در شبکه‌های مجازی ریشه ای ندارند و تشنه شهرت هستند و دست به رفتارهای ابلهانه می‌زنند به ویزیتور رایگان آنها تبدیل نشویم و به آنها کمک نکنیم. ما در مقابل هر لایک مسئول هستیم.
8️⃣ هیچکس جز ما در فضای مجازی مسئول حریم شخصی‌مان نیست. وقتی عکسی منتشر می‌کنیم امکان بازپس گرفتن آن میسر نیست، مراقب باشیم چه چیزی را منتشر می‌کنیم و چقدر به دیگران اجازه می‌دهیم به حریم شخصی‌مان وارد شوند. گله‌های بعدی سودی ندارد.
9️⃣ «اعتماد کردم و فریب خوردم». این جمله، حرف مشترک تمام کسانی است که در فضای مجازی مورد سواستفاده مالی یا جسمی قرار گرفته‌اند. این حرف تلخ است اما واقعیت دارد: اینجا اصل بر «بی‌اعتمادی» است.
🔺اول شک کنیم بعد اعتماد، تا کمتر پشیمان شویم.
🔟 گوشی موبایل در دست ما هم گُل است، هم گلوله! شب قبل از خواب به این فکر کنیم که در طول روز با آن حال دیگران را بهتر کرده‌ایم یا روان و آبروی کسانی را به قتل رسانده‌ایم؟!
✍️ #احسان_محمدی
@asrehooshmandi
@MLiteracy