🔆(نو) جوانان و آدم بزرگ‌های نامحرم

چند نکته جالب از چندسال تدریس سوادرسانه‌ای و سروکار داشتن با نوجوانان:

✅یکبار فرمی را به دانش‌اموزان دادم و از آنها خواستم که علایق خود در زمینه رسانه را در آن بنویسند. این فرم شامل موارد زیر بود: شبکه های اجتماعی که از آن استفاده می‌کنید، محبوبترین خواننده و بازیگر، آخرین و بهترین فیلمی که دیدید، آخرین و بهترین بازی و ... فارغ از اینکه نتایج به دست آمده چقدر برای من جالب و مفید بود، دو نکته مهم در پاسخ به سوالات وجود داشت، یکی این که بچه ها بسیار صادقانه پاسخ دادند و دیگری اینکه اصرار داشتند که برگه‌ها محرمانه بماند و به دست مدیر و خانواده آنها نرسد! که همینطور هم شد.

✅در جلساتی راجع به #حریم_خصوصی و دسترسی سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها (مخصوصا گوگل) به محتوای موبایل و کامپیوتر شخصی صحبت می‌کنم. باز هم جواب خیلی از بچه‌ها این است: تا زمانی که به پدر و مادرمان چیزی نمی‌گویند اشکالی ندارد.

✅یکبار یکی از دانش‌آموزان در مورد پستی که در کانال تلگرامیم (@toluenou_ml) گذاشته بودم در تلگرام سوالی پرسید، پاسخش دادم و منتهی شد به پرسیدن سلسله وار سوالات سیاسی و بحث و تبادل نظر! از آنجایی که تایپ پاسخ‌های طولانی سخت بود خواستم که جواب را با پیام صوتی بدهم، مخالفت کرد و گفت: من کنار خانواده هستم و نمی‌توانم صوت گوش کنم. گفتم اشکالی ندارد، بگو که من معلمت هستم. گفت: خانواده ام با اینکه وارد مسائل سیاسی بشوم مخالف اند!!

(دیگه از سیاسی بودن اون دانش‌آموز نگم براتون ☺️)
✅جایی دعوت شدم تا به سئوالات دانش‌آموزان در مورد سوادرسانه‌ای پاسخ بدهم. برنامه این بود 10 دقیقه طرح بحث و 20 دقیقه پرسش و پاسخ.

یک موضوع بسیار جذاب را که اغلب مورد علاقه دانش‌آموزان هست را انتخاب کردم و با یک شیوه منطقی ورود به بحث، در مورد آن صحبت کردم اما کسی سئوالی نپرسید و جلسه عملا به یک سخنرانی تبدیل شد!
علت را بعدا فهمیدم، مدیرمدرسه هم در آن جلسه حضور داشت!!

🔹 اما ویژگی مشترک این والدین و مدیران(مسئولان) چیست که نوجوانان همه را محرم‌تر و خودی‌تر از آنها می‌دانند؟ خودم یک جواب مشخص برای این پرسش دارم اما پاسخ دادن به این پرسش را به خود شما واگذار می‌کنم.

#محمدعلی_عبدالهی
مدرس و پژوهشگر سواد رسانه‌ای
#خانواده_و_رسانه
#کارگروه_خانواده
#انجمن_سواد_رسانه_ای

https://www.instagram.com/p/Bu01gulnfpI/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=jz97ri4f9awm

@MLiteracy

ابرقهرمان یا قهرمان؟

🎯ابرقهرمان‌ها نگهبانان «آرمانشهرند»، دستیابی به آنها و همانند آنها شدن محال است، نسبتی با دموکراسی و مردم ندارند و وقتی فاجعه روی می‌دهند مردم به کناری می‌نشینند، تا جناب ابرقهرمان برسد و شهر را از خطر و بدی نجات دهد.
ابرقهرمان‌ها اسطوره‌ هستند اما نه تاریخی، بلکه متعلق به زمان حال و آینده‌، هرچند مانند «ثور» از گذشته آمده باشند.
ابرقهرمان‌ها هرچه باشند و هرکه باشند افسانه‌ای و خیالیند. درست همانند «آرمانشهر»ی که قرار است از آن محافظت کنند. کدام آرمانشهر؟ کدام بهشت زمینی؟
اما این خیالی‌ها کارکردهایی هم دارند، از جنس تاریخ، آرمان، «هویت» و از جنس خیال و فکر! و چه چیزی مهمتر است از خیال و فکر؟

🔹 اما قهرمان‌ها زمینی‌اند و دستیافتنی. هدف دارند و برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند. نه اینکه هیچ‌گاه دلسرد و متزلل نشوند، مثل همه ما خسته می‌شوند، اما جا نمی‌زنند. اینها هم الگو هستند و هم انگیزه می‌دهند. دستیافتنی ولی نه به این معنی که رسیدن به آنها آسان است. قهرمان شدن عشق می‌خواهد، همت، غرور، شجاعت و ایمان به هدف.

🔆اما کسان دیگری هم هستند که آمده‌اند الگو باشند، اما خیال یا شاید هم عقل آنها را در قله‌ای دست‌نایافتنی گذاشته. «علی(علیه السلام)» را می‌گویم و «پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)» را که پدران امت هستند.
شیر را بچه همی ماند بدو تو به پیغمبر (به علی) چه می‌مانی، بگو
علی شدن و پیامبر شدن سخت است، این را خود علی(ع) هم می‌گوید.
می‌گوید: نمی‌توانید مثل علی ‌شوید ولی علی را یاری کنید با پرهیزکاری، تلاش، پاکدامنی و استقامت. بله نمی‌شود علی شد، اما می‌شود در مسیر علی شدن گام برداشت.
پس قهرمان شدن خوب است، اما نه به سبک قهرمان‌های داستان‌های تخیلی! بیایید قهرمان شویم، آنطور که علی از ما می‌خواهد.

#محمدعلی_عبدالهی
#خانواده_و_رسانه
@MLiteracy