#نظریه_پردازان_فرهنگ_و_فضا

#امبرتو_اکو
امبرتو اکو (۲۰۱۶-۱۹۳۲) از مهم‌ترین نشانه‌شناسان و متفکران قرن ۲۰ و ۲۱ است. در این ویدیو از منظر اکو به این پرسش می‌پردازیم که چگونه می‌توان کارکرد اولیه یک بنای معماری را از‌منظر نشانه‌شناسی مطالعه کرد. در حالی‌که نشانه‌شناسان دیگری چون بارت و کرامپن کارکرد عناصر معماری را برای معنارسانی و نشانه‌شناسی شهری کافی نمی‌دانند، اکو این کارکرد را به منزله‌ی ارتباط و در نتیجه یک پدیده‌ی فرهنگی تعریف می‌کند و به این پرسش پاسخ می‌دهد.

در مجموعه ویدیوهای نظریه پردازان فرهنگ و فضا قصد داریم به پرسش‌هایی از منظر متفکران فرهنگ‌ و فضا پاسخ دهیم.


پژوهش، نگارش، گویندگی و تهیه ویدیو: #زهره_دودانگه

موسیقی: سمفونی شماره ۵ #شوبرت

تهیه شده در:
#انتشارات_دیداری_شنیداری
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ

@Anthropology_iran
@IIAC_AV_Productions

#نظریه_پردازان_فرهنگ_و_فضا
#فرانسواز_شوای
.
نظام نشانه‌ها در شهر مدرن چه تفاوتی با نظام‌ نشانه‌های شهر پیشامدرن دارد؟

فرانسواز شوای در جستاری با عنوان «شهرنشینی و نشانه‌شناسی» (1969) اشاره میکند که محیط‌های شهری در جوامع پیشامدرن دارای نظام نشانه‌شناختی قابل تشخیصی هستند، اما بازشناسی نظام‌های نشانه‌ای در جوامع مدرن چالش‌برانگیز است. شوای در این باره به دو دلیل اشاره می‌کند: نخست ‌آنکه شهر مدرن با فرایندهای روانشناختی و جامعه‌شناختی جهانی سروکار دارد، در نتیجه نظام‌های معنایی زیاد و شاید بیش از اندازه‌ای در خود دارد. دوم فرایند تاریخی تغییر در شهر مدرن است که سبب می‌شود که ساختارهای ثابت (همچون بناها) دچار تغییرات معنایی شوند و در نتیجه معنای نمادین اولیه خود را از دست بدهند. در نتیجه به تعبیر شوای، شهر به پدیده‌ای «فرو-معنا» (hyposignificant) تبدیل می‎شود، یعنی ساختارهای شهری معنای نمادین اولیه خود را از دست می دهند یا معنا از آن‎ها زدوده می‌شود. این زوال معنایی و نشانه‌شناختی سبب شده که نظام‌های گرافیکی به شهر هجوم آورند. یعنی برای خوانا کردن مکان‌ها، به آن‌ها برچسب اسامی و شماره بزنند. از دیدگاه شوای استفاده از علایم گرافیکی نمی‌تواند از تخریب نمادین شهر مدرن بکاهد. در واقع هر اندازه فضاها و بناهای شهری برای خوانایی، به نظام‌های مکملی چون تابلوهای گرافیکی و نامگذاری نیاز داشته باشند، زوال نشانه‌شناختی خود را نشان می‌دهند. شوای در شهر مدرن نشانه‌ها از ابژه‌ها جدا شده‌اند.

برای مطالعه بیشتر بنگرید به:

Choay, F. (1969). Urbanism and Semiology, Pp. 27-38 in C.Jencks and G. Baird (eds.), Meaning in Architecture. New York : George Braziller

Gottdiener, M., & Lagopoulos, A. P. (Eds.). (1986). The city and the sign: An introduction to urban semiotics. Columbia University Press.


پژوهش، نگارش، گویندگی و تهیه ویدیو: #زهره_دودانگه

موسیقی: سمفونی شماره ۱ #موزار

تهیه شده در:
#انتشارات_دیداری_شنیداری
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ

@Anthropology_iran
@IIAC_AV_Productions

#نظریه_پردازان_فرهنگ_و_فضا

#ای_ین_بنتلی

خوانایی نشانه‌شناختی در شهر مدرن و شهر پیشامدرن چه تفاوتی با هم دارند؟

ای‌ین بنتلی در کتاب «محیط‌های پاسخده» برای فرم یک مکان و کارکرد آن رابطه‌ای نشانه‌شناختی قائل است، و چنین استدلال می‌کند باید میان فرم یک مکان و فعالیت آن تطابق وجود داشته باشد؛ یعنی مخاطب یک مکان با دیدن آن باید به سهولت درک کند که چه فعالیت یا چه رویدادی در مکان جاری است. به نظر بنتلی این انطباق به ویژه برای افراد بیگانه ضرورت دارد، زیرا آن‌ها نیاز دارند که بدون مقدمات قبلی و با سرعت به درکی از مکان برسند. بنتلی از این نقطه نظر شهر سنتی و شهر مدرن را مقابل یکدیگر قرار می‌دهد، و در این‌باره به نشانه‌های شهری یا landmarkهایی اشاره می‌کند که پیش‌تر کوین لینچ آن‌ها را از ارکان خوانایی سیمای یک شهر برشمرده بود. بنتلی می‌گوید که در گذشته مکان‌هایی که مهم به نظر می‌رسیدند، واقعا مهم بودند، کارکرد همگانی داشتند و هویت آن‌ها به راحتی تشخیص داده می‌شد؛ اما در شهر مدرن بناهایی که تحت مالکیت نهادهای عظیم مالی هستند و کارکردشان با نیازهای همگانی مطابقت ندارد، بر مکان‌های مهم مسلط شده‌اند. بنابراین در شهر مدرن با عدم سازگاری میان شکل و محتوای مکان و در نتیجه ناخوانایی آن روبرو هستیم.

برای مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به:

ای‌ین بنتلی و همکاران (۱۳۹۴) محیط‌های پاسخده، ترجمۀ مصطفی بهزادفر، تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت، 1394

لینچ، کوین (۱۳۸۵)، سیمای شهر، ترجمه منوچهر مزینی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران

پژوهش، نگارش، گویندگی و تهیه ویدیو: #زهره_دودانگه

موسیقی: موزار. Gallimathias musicum

تهیه شده در:
#انتشارات_دیداری_شنیداری
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ

@anthropology_iran
@IIAC_AV_Productions

#پنجشنبه‌ها / برنامه جدید و آزمایشی انسانشناسی و فرهنگ از همین هفته روز پنجشنبه ۳ تیر ماه ساعت 3 تا 4 بعدازظهر به وقت تهران روی کانال اینستا گرام انسانشناسی و فرهنگ برگزار می شود / با #حضور #ناصر_فکوهی و مدیریت خانم #زهره_دودانگه/ این برنامه صرفا بر اساس پرسش و پاسخ انجام می گیرد / پل ارتباط با موسسه / پرسش‌های خود را در طول برنامه در بخش سئوالات برای ما ارسال کنید و یا با ایمیل زیر برای خانم دودانگه ارسال کنید/ مضمون این هفته : مهاجرت، رفتن با ماندن؟:
[email protected]

آدرس کانال اینستا گرام انسانشناسی و فرهنگ
@Anthropology_ir

#موزه_عکاسی / #زنان در قاب #عکس‌های_نصرالله_کسرائیان / تهیه و تدوین: #زهره_دودانگه

لینک در کانال انتشارات دیداری شنیداری انسان‌شناسی و فرهنگ
https://t.iss.one/IIAC_AV_Productions/1372

مجموعه آثاری از #رنه_ماگریت
نقاش سورئالیست بلژیکی
تهیه و تنظیم: #زهره_دودانگه
#موزه_هنر

خودنگار‌ه‌های #پابلو_پیکاسو
گردآوری و تنظیم: #زهره_دودانگه
#موزه‌_هنر موسسه‌ی انسان‌شناسی و فرهنگ

✍در شرح ویدیو: پابلو پیکاسو عبارت مشهوری دارد: "من در سراسر زندگی‌ام کوشیدم یاد بگیرم که همچون یک کودک نقاشی کنم." این خودنگاره‌ها بر اساس این جمله‌ی پیکاسو، به ترتیب تاریخ اثر، گردآوری شده‌اند. کنار هم چیدن این خودنگاره‌ها، از ۱۵ سالگی تا ۹۰ سالگی، سیر مشخصی را نشان می‌دهد: از نقاشی کلاسیک فیگوراتیو تا طرح‌هایی پریمیتیو، با خطوطی ساده، اما روشن و استوار. تاریخ خودنگاره‌ها نشان می‌دهد که پیکاسو هرچه پیرتر شده، بیشتر خودش را نقاشی کرده و چهار طرح آخر را در آخرین سال زندگی‌اش یعنی ۹۰ سالگی کشیده است. گویا با نزدیک شدن به مرگ، قصد داشته بداند که چقدر به گفته‌اش عمل کرده و به اصالتی که آرزویش را داشته، نزدیک شده است.

موزه‌ی هنر انسان‌شناسی و فرهنگ
سلف‌پرتره‌ها و پرتره‌هایی از ونسان ون‌گوگ
گردآوری و تنظیم: #زهره_دودانگه

#نقاشی #سلف_پرتره #ونگوگ

#روایت_یک_کتاب / #انسان_و_فرهنگ/ #زهره_دودانگه / #انتشارات_انسان‌شناسی/ چاپ اول ۱۳۹۸ / قطع رقعی/ ۲۰۵ صفحه/

🔻روایت یک کتاب برنامه‌ای در شهر کتاب است و دکتر #ناصر_فکوهی در هر برنامه یک کتاب را معرفی می‌کند.

#موزه_هنر / #رقصنده‌های_باله / مجموعه آثاری از #ادگار_دگا / گردآوری و تنظیم : #زهره_دودانگه

لینک در کانال فایل‌های دیداری و شنیداری
https://t.iss.one/c/1060565288/9344

درخت در نقاشی‌های موندریان شخصیت دارد و ردّ تحول نقاشی‌اش را می‌توان در درختهای او نیز مشاهده کرد: از درخت‌هایی دریافتگرانه که با اذهان عینی‌گرای ما سازگارند، به رنگ سبز، بر بستری باورپذیر، و گاه در قامت درختی متمایز و چشمگیر که برایمان آشناست؛ تا درختهایی که با دنیای ما قرابتی ندارند؛ درختهایی شورشی که جز در رویا نمی‌توان دید؛ درختهایی در سبک فوویسم، که بی‌محابا رنگ‌هایی تند و زمخت و نامتعارف بر خود دارند و در بستری غریب روییده‌اند.
موندریان اما در شاخص‌ترین اثر خود از رنگ نیز عبور کرده است. آخرین نقاشی این مجموعه "درخت خاکستری" است؛ درختی خاکستری، در یکپارچگی با بستری خاکستری. گویا موندریان برای کشیدن درخت دیگر نه به رنگ‌های آشنا و زمینه‌ی باورپذیر نیاز دارد، نه به شوریدن علیه آن‌ها. او درخت خود را آفریده است. درخت موندریان هویتش را نه از همدستی با جهان واقع می‌گیرد و نه از ضدیت با آن.

#موزه_هنر / تهیه و تنظیم: #زهره_دودانگه

لینک در کانال انتشارات دیداری شنیداری
https://t.iss.one/IIAC_AV_Productions/1424

#تصویر_فرهنگ
#ژرژ_پِرِک (1936-1982)
بیست و پنج کاری که دوست داشتم پیش از مردن بکنم
به زبان فرانسه با زیر‌نویس فارسی
ترجمه: #ناصر_فکوهی
ویرایش و زیر نویس: #پگاه_دودانگه
زیر نظر: #زهره_دودانگه
لینک در انتشارات دیداری شنیداری
https://t.iss.one/IIAC_AV_Productions/1440

#تصویر_فرهنگ
#آلبر_کامو (1913-1960)
#انسان‌_طاغی
به زبان فرانسه با زیر‌نویس فارسی
ترجمه: #ناصر_فکوهی
ویرایش و زیر نویس: #پگاه_دودانگه
زیر نظر: #زهره_دودانگه
لینک در انتشارات دیداری شنیداری
https://t.iss.one/IIAC_AV_Productions/1440