چگونه روايت‌ها مردم سوريه را مي‌كشند؟!
بخش دوم: #واژه‌ها چگونه #آدم مي‌كشند
#جنگ_روایتها
#سناریوی_کشته_سازی
💢از شروع مارس 2011 چهار روايت كليدي در هر رسانه غربي بارها و بارها مطرح شدند كه به مرور زمان مورد پذيرش قرار گرفتند؛
💥ديكتاتور در حال كشتن «مردم خودش» است.
💥تظاهرات «صلح‌آميز» هستند
💥مخالفان «غيرمسلح» هستند.
💥اين يك «انقلاب مردمي» است.
💢اين چهار واژه به دقت «روايت‌هايي» شكل دادند كه در تونس و مصر نمود پيدا كرده بود و هم اكنون مجهز و آماده بودند تا به واسطه آنها هر دولتي را كه مي‌خواستند مشروعيت‌زدايي و تضعيف كنند.
💢اما براي به كارگيري تمامي پتانسيل‌هاي اين روايت‌ها در سوريه، سوري‌ها بايد به صورت قابل توجهي به خيابان‌ها مي‌آمدند و غيرنظاميان مي‌بايست توسط نيروهاي امنيتي بي‌رحم كشته مي‌شدند. بقيه ماجرا از طريق صف وسيعي از رسانه‌هاي خارجي و منطقه‌اي متعهد به گفتمان «بهار عربي» به عنوان يك «انقلاب» جلوه داده مي‌شد.
💢نوعي سردرگمي درباره اينكه چه كساني مردم را در اين شهر مي‌كشند، وجود داشت؛ دولت يا دست‌هاي پنهان. شهروندان درعا دو نظر داشتند: « ديدگاه اول معتقد بودند كه رژيم در حال تيراندازي به سوي مردم است تا به آنها هشدار بدهد كه به اعتراضات و تجمعات خود پايان دهند. ديدگاه ديگر اين بود كه شبه نظاميان پنهان مي‌خواهند اين وضعيت ادامه پيدا كند به خاطر اينكه اگر هيچ تشييع جنازه‌اي نبود دليلي براي تجمع مردم وجود نداشت».
💢پدر «فارنس ون در لات» كشيش هلندي كه به صورت طولاني مقيم سوريه بود و در آوريل 2014 در حمص كشته شد، در ژانويه 2012 نوشت:
«تحركات اعتراضي از همان شروع خود، صرفاً صلح‌آميز نبودند. از آغاز، من متعرضان مسلح را ديدم كه در كنار تظاهركنندگان حركت مي‌كردند. كساني كه اول به سمت پليس تيراندازي كردند، خيلي وقت‌ها خشونت‌هاي نيروهاي امنيتي واكنشي به خشونت‌هاي بي‌رحمانه شورشيان مسلح بود».
💢چند ماه قبل، سپتامبر 2011 او نوشته بود:
«از آغاز، مشكل گروه‌هاي مسلح وجود داشت كه بخشي از مخالفان هستند. مخالفان خياباني بيش از هر مخالفي ديگر قدرتمند هستند و اين مخالفان مسلح شده‌اند و مكرراً از خشونت استفاده مي‌كنند، تنها به اين منظور كه دولت را مقصر نشان دهند».
نویسنده مقاله: شارمين نرواني، تحليلگر و نويسنده محقق ارشد سابق در كالج سنت انتوني دانشگاه اكسفورد
@HOD8HOD
بخش دوم: #واژه‌ها چگونه #آدم مي‌كشند
#جنگ_روایتها
#سناریوی_کشته_سازی
💢از شروع مارس 2011 چهار روايت كليدي در هر رسانه غربي بارها و بارها مطرح شدند كه به مرور زمان مورد پذيرش قرار گرفتند؛
💥ديكتاتور در حال كشتن «مردم خودش» است.
💥تظاهرات «صلح‌آميز» هستند
💥مخالفان «غيرمسلح» هستند.
💥اين يك «انقلاب مردمي» است.
💢اين چهار واژه به دقت «روايت‌هايي» شكل دادند كه در تونس و مصر نمود پيدا كرده بود و هم اكنون مجهز و آماده بودند تا به واسطه آنها هر دولتي را كه مي‌خواستند مشروعيت‌زدايي و تضعيف كنند.
💢اما براي به كارگيري تمامي پتانسيل‌هاي اين روايت‌ها در سوريه، سوري‌ها بايد به صورت قابل توجهي به خيابان‌ها مي‌آمدند و غيرنظاميان مي‌بايست توسط نيروهاي امنيتي بي‌رحم كشته مي‌شدند. بقيه ماجرا از طريق صف وسيعي از رسانه‌هاي خارجي و منطقه‌اي متعهد به گفتمان «بهار عربي» به عنوان يك «انقلاب» جلوه داده مي‌شد.
💢نوعي سردرگمي درباره اينكه چه كساني مردم را در اين شهر مي‌كشند، وجود داشت؛ دولت يا دست‌هاي پنهان. شهروندان درعا دو نظر داشتند: « ديدگاه اول معتقد بودند كه رژيم در حال تيراندازي به سوي مردم است تا به آنها هشدار بدهد كه به اعتراضات و تجمعات خود پايان دهند. ديدگاه ديگر اين بود كه شبه نظاميان پنهان مي‌خواهند اين وضعيت ادامه پيدا كند به خاطر اينكه اگر هيچ تشييع جنازه‌اي نبود دليلي براي تجمع مردم وجود نداشت».
💢پدر «فارنس ون در لات» كشيش هلندي كه به صورت طولاني مقيم سوريه بود و در آوريل 2014 در حمص كشته شد، در ژانويه 2012 نوشت:
«تحركات اعتراضي از همان شروع خود، صرفاً صلح‌آميز نبودند. از آغاز، من متعرضان مسلح را ديدم كه در كنار تظاهركنندگان حركت مي‌كردند. كساني كه اول به سمت پليس تيراندازي كردند، خيلي وقت‌ها خشونت‌هاي نيروهاي امنيتي واكنشي به خشونت‌هاي بي‌رحمانه شورشيان مسلح بود».
💢چند ماه قبل، سپتامبر 2011 او نوشته بود:
«از آغاز، مشكل گروه‌هاي مسلح وجود داشت كه بخشي از مخالفان هستند. مخالفان خياباني بيش از هر مخالفي ديگر قدرتمند هستند و اين مخالفان مسلح شده‌اند و مكرراً از خشونت استفاده مي‌كنند، تنها به اين منظور كه دولت را مقصر نشان دهند».
نویسنده مقاله: شارمين نرواني، تحليلگر و نويسنده محقق ارشد سابق در كالج سنت انتوني دانشگاه اكسفورد
@HOD8HOD