#برده_داری_در_اسلام

🔗 |قسمت هشتم|
۱۷-۸
🔻برده داری در عرب پیش از اسلام

🔹اسلام در محیطی ظهور کرد که در آنجا مانند دیگر سرزمین ها، برده داری به گونه ای ستمگرانه شیوع داشت. بازرگانان برده که آن ها را «نخّاس» می نامیدند از نواحی گوناگون بردگان را به مکه می آوردند و می فروختند.
- المفصّل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج4، ص 567، چاپ بیروت

مشهورترین تاجر برده در دوران جاهلیت« عبدالله بن جدعان» نام داشت.
رسم چنان بود که:«اگر کسی برده ای را خریداری می کرد ریسمانی را به گردنش می افکند و چون حیوانی او را به خانه اش می کشید».
- تاریخ التمدن الاسلامی، الجزء الرابع، ص 27


🔸راههای برده گیری در میان عرب جاهلی همانند دیگر اقوام گوناگون بود. علاوه بر اسیرانی که در یورش ها و غارت ها به دست می آوردند:
«وام دارانی که نمی توانستند وام خود را بپردازند، به بردگی فروخته می شدند».
- المفصّل، ج4، ص567


🔹هم چنین گاهی اشخاص آزاد، در جریان یک قمار! خود را می باختند و به دام بردگی می افتادند چنان که آورده اند:
«ابولهب با عاص بن هِشام به قمار پرداختند بدین شرط که هر کس در قمار، بازنده شد برده ی دیگری گردد.
ابولهب در آن کار غالب آمد و عاص بن هشام را به بردگی گرفت و او را به شتربانی خود گماشت».
- المفصّل، ج4، 567

به گزارش ابو جعفر طبری:
«در روزگار جاهلیت ( برده داران ) کنیزان خود را به روسپیگری وا می داشتند و مزدشان را برای خود می گرفتند».
- تفسیر طبری، ج9، ص104، چاپ لبنان

و آیه 33 از نور که می فرماید:
لا تُکرهوا فتیاتِکم علی البِغاء ... (کنیزان خود را به زنا وا مدارید) ناظر به همین فاجعه است.

«تازیان با کنیزان خویش زناشویی می کردند و چون فرزندانی برای ایشان زاده می شد، آنان را به بردگی می گرفتند مگر آنکه کسی از آنها (با دلیری و جنگاوری) نجابت و اصالت خود را به اثبات می رساند که در آن صورت به خویشاوندانش می پیوست و او را می پذیرفتند و گرنه، به حال بردگی باقی می ماند».
- تاریخ التّمدن الاسلامی، ج4، ص28

▪️داستان «عَنتَرَه عَبَسی» و پیوستن به پدرش «شدّاد» پس از تحمل سختی ها و دلاوری هایی که از خود نشان داد گویای همین قانون جاهلی است.
- تاریخ التّمدن الاسلامی، ج4، ص28


ادامه دارد...
📚 منبع: نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام

🔗 |قسمت نهم|
۱۷-۹
🔻قرآن و آزادی بردگان

🔹اسلام در چنین محیطی پا به عرصه ی ظهور نهاد و قوانین حکیمانه ی خود را درباره ی بردگان عرضه کرد.
پیامبر بزرگ اسلام (ص) پیش از بعثت، تنها غلامی را که همسرش خدیجه به او هدیه کرده بود آزاد ساخت و او را به پسر خواندگی پذیرفت.
این غلام همان «زید بن حارِثَه کَلبی» بود که از مسلمانان فداکار و از شهدای اسلام شمرده می شود که در راه دفاع از این آئین در سرزمین موته به شهادت رسید.
- السّیره النبویة، ج1، ص264 و265.

▪️هنگامی که حضرت محمد(ص) به نبوّت مبعوث شد در سوره «البَلد» که از سوره های دوران مکه است، این آیات تکان دهنده آمد:
«فلااقتحم العقبة !
وماادرئک مالعقبة؟
فک رقبة»
(البلد 11،12،13)
ترجمه:
«آدمی از گردنه گذر نکرده است(تابه قله ی سعادت یا بهشت موعود رسد)
و تو چه می دانی که گردنه چیست؟
برده ای را آزاد کردن است».

🔸با آمدن این پیام، مسلمانان کوشیدند تا دعوت قرآن را در آزادی بردگان، پاسخ دهند و خود را به بهشت نیکبختی برسانند.
از این رو هر کدام که توانِ مالی داشتند به سوی مشرکان مکّه رفتند و غلام یا کنیزی را خریدند و از قید بردگی آزاد کردند.
- سیرة ابن اِسحق، ص171، چاپ ترکیه.
- السیرة النبویه، ج1، ص340.

ادامه دارد...
📚 منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام

🔗 |قسمت دهم|
۱۷-۱۰
🔻اسلام راههای برده داری را می بندد

اسلام بدانچه که گفتیم بسنده نکرد بلکه تمام راههای برده گرفتن را به روی امت محمدی بست.

🔹در گذشته ملاحظه کردیم که اقوام گوناگون چون به کسی وام میدادند و آن شخص از ادای وامش ناتوان می ماند او را به بردگی می گرفتند.

ولی قرآن کریم در باره ی کسی که وام دارشده است به مسلمانان فرمود:
«اگر وام گیرنده تنگدست شود باید تا هنگام فراخ دستی بدو مهلتی دهید و در صورتی که وام را بخشید برایتان بهتر است اگر عاقبت امر را می دانستید».

همچنین ملاحظه شد که در اقوام و ملل گوناگون، پدران اجازه داشتند که فرزندان خود را بفروشند.

🔸ولی اسلام این اجازه را به هیچ پدری نداد تا آنجا که بنابر قوانینِ اسلام، چون دختری شوهر کند پدرش حق ندارد کابین وی را برای خود برگزیند زیرا که اسلام کابین را حق زنان میداند و میفرماید:
«کابین زنان را به ایشان بدهید که واجب است و اگر چیزی از آن را با رضای خاطر به شما بخشیدند در آن صورت، پاکیزه و گوارا آن را بخورید».(النسا، 4)

باز، در میان آئین ها و رفتار گذشتگان دیدیم که «مُجرمان» را به بردگی می گرفتند!
ولی اسلام هرگز کیفر مجرمین را به بهانه ی بردگی مبادله نکرد.

🔹اسلام در برابر هر جرمی، کیفری معین قرار داد و حتی اجازه نداد که قاتل فردِ مسلمانی را به بردگی گیرند ( قاتلی که به عمد، مسلمان بی گناهی را بکشد، اگر از سوی وارثان مقتول بخشوده نشود، می تواند با پرداخت خون بها، رضایت آنان را جلب کند وگر نه محکوم به مرگ است چنان که رسول خدا این طور فرمودند)
- التاج الجامع للاصول فی احادیث الرسول، ج3، ص9.

▪️و همچنین پیش از اسلام رسم بود که انسان های آزاد (از مرد و زن و کودک) را می دزدیدند و آنان را به بردگی می فروختند وچه بسیار بازرگانانی که از این راه ارتزاق میکردند و بر ثروت خود می انباشتند.

ولی اسلام این شیوه ی ننگین از آدم فروشی را نیز به سختی نهی کرد چنان که از پیامبر گرامی اسلام آورده اند که فرمود:
«خدای تعالی فرموده است من در روز رستاخیز با سه کس بیش از دیگر گنه کاران دشمنم، مردی که به نام من ببخشاید سپس پیمان شکنی کند. و مردی که انسان آزادی را بفروشد و از بهای آن روزی خورد، و مردی که مزدوری را به کاری گمارد و او آن را تمام کند ولی آن مرد، مزدش را ندهد».
خلاصه آنکه اسلام هیچ راهی را برای برده گیری جدید، بر مسلمانان نگشود جز «گرفتن اسیران جنگ» که در حقیقت امری ضروری بود و هیچ گاه در میان بشر منسوخ نشده و نخواهد شد.
(که توضیحش خواهد آمد)
یعنی اگر امروز هم دو کشور متمدّن کارشان با یکدیگر به پیکار کشد، ناگزیر هر کدام اسیرانی از دشمن خواهند گرفت و رفتار ویژه ای با آنان معمولا می دارند.

🔸اسلام نیز در این باره قواعد و احکام معینی وضع کرد که شرح آنها خواهد آمد ولی آنچه در اینجا به تاکید می گوییم آن است که «استرقاق» یا اسیر کردن افراد آزاد، در اسلام جز از راه «جنگ مشروع» روا نیست و قرآن کریم هم تصریح کرد که این کار، پس از درهم شکستن دشمن باید صورت گرفت(نه پیش از آن و به طمع برده داری!) چنانکه میفرماید:
«برای هیچ پیامبری روا نیست که اسیرانی داشته باشد تا آنکه در زمین دشمنان را به سختی در هم شکند، شما بهره ی دنیا (اسیر و غنیمت) را خواهانید ولی خدا سرای باز پسین را برایتان میخواهد و خدا عزّتمند و حکیم است».(انفال/67)

▫️آری پس از بعثتِ پیامبر و پیش از هجرت وی، شاید اندک بردگانی وجود داشتند که از روزگار جاهلیّت در دست نو مسلمان باقی مانده بودند ولی با تشویق قرآن کریم به آزاد سازی بردگان، بتدریج آزاد شدند به طوری که در کتب قدیمی سیره و تاریخ (مانند سیره ابن هشام و تاریخ طبری) چون مسلمانان مهاجر به حبشه یا مدینه را بر میشمارد، از هیچ غلام یا کنیزی در خدمت آنها نام نمیبرد.

اما اسرائی که پس از هجرت در جامعه مسلمانی بودند، کسانی بودند که در جنگ به اسارت افتادند و جنگ، امری استثنائی است و مقررات مخصوص به خود را دارد.

ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام

🔗 |قسمت یازدهم|
۱۷-۱۱
🔻حکم اسیران در جنگ

🔹احکام اسیرانی که به هنگام پیکار با مسلمانان گرفتار شوند، در آیین اسلام روشن است.
آنها، یا مسلمان هستند که به جنگ با برادران خود آمده اند یا از پیروان اسلام به شمار نمیروند. اگر مسلمان باشند پس از به پایان رسیدن جنگ، آزاد میشوند، نه آنها را میکشند و نه از ایشان فدیه یعنی تاوان میگیرند.
چنانکه در ماجرای پیکار «صفّین» آورده اند که حضرت امیر المومنین (علیه السلام) به مالک أشتر نَخَعی فرمودند:
«إن اسیر اهل القبله لا یفادی و لا یقتل»
ترجمه:
«از اسیر اهل قبله (برای آزادیش) نه تاوان میگیرند و نه او را میکشند»
- وقعة الصفین، ص469، چاپ مصر

ابن کثیر دمشقی در تاریخ خود مینویسد:
«پس از جنگ جمل برخی از یاران امیر المومنین (علیه السلام) از وی خواستند که اموال یاران طلحه و زبیر را در میان ایشان تقسیم کند ولی او از کار خود داری کرد».
- البدایة و النهایة، ج4، 267، چاپ لبنان.

🔸بنابراین مسلمانان اجازه ندارند که یکدیگر را به بردگی بگیرند یا اموال برادران خود را تصرف کنند هرچند کارشان با هم به جنگ کشیده باشد!
پیامبر بزرگوار اسلام، مردی به نام «اَبو عَزّة جُمَحی» را که درجنگ بدر اسیر شده بود، بدون گرفتن تاوان آزاد ساخت، ابوعزّة در هنگام آزاد شدن به پیامبر گفت:
«من با تو پیمانی استوار میبندم و قول میدهم که هرگز به جنگ با تو نیایم ولی این مرد فریبکار، بزودی پیمانش را با پیامبر اسلام فراموش کرد و مردم را با شعار خود بر ضد پیامبر بر انگیخت و دوباره به همراه قریش در جنگ احد شرکت کرد».
- سیره ابن هشام، ج3، ص 110، چاپ لبنان.
- مغازی واقدی، ج1، ص111، چاپ لبنان.

▪️از این رو ملاحظه میکنیم که پیامبر بزرگوار اسلام پس از فتوحات جنگی غالبا اسیران را بدون فدیه آزاد میکرد یا از مال داران آنها تاوان میگرفت و سپس آزادشان میساخت.
چنانچه پیامبر اسلام در پیکار با «هَوازِن» به 6000 اسیر دست یافت و همه را بدون گرفتن تاوان(فدیه)آزاد کرد.
- سیره ابن هشام، ج4، ص132.
- تاریخ الائم و الملوک، ج3، ص87.
- مغازی واقدی، ج2، ص991.

و نیز در غزوه بدر، برخی از اسیران بدون پرداخت هیچ تاوانی آزاد شدند از جمله آنان: «مُطَّلب حَنطَب» و «ابو العاص ابن رَبیع» و «أبو عَزّة جُمَحی»
- سیره ابن هشام، ج 2، ص 314 و 315.

ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام

🔗 |قسمت دوازدهم|
۱۷-۱۲
🔻اسلام و رفتار با اسرای جنگی(۱)

▪️هر کس رویداد های جنگ جهانی اول و دوم را بررسی کند به روشنی در می یابد مردم متمدنی که از مخالفت با برده داری دم می زنند درباره ی اسیرانِ دشمن چنان جنایاتی مرتکب شدند که نظیر آن ها از برده فروشانِ کهن گزارش نشده است!
آنان، در آلمان و لهستان برای اسرای جنگی اردوگاه های مرگ ترتیب دادند.
«و زندانیان و اسیران را از سراسر کشور اشغالی در آن اردوگاه ها زندانی کردند. زندانیان را در شرایط وحشتناک و سرما، فقط یک وعده ی غذایی دادند و بزور بر بدن آن ها آزمایشهای مختلف پزشکی را مثل حیوانات انجام می دادند.»
- رویداد های مهم تاریخ، ص368، چاپ تهران.

«فقط پس از تصرّف اردوگاه ها به دست مّتفقین بود که معلوم شد بزرگترین و هولناک ترین جنایات تاریخ بشری بدست درّندگان نازی صورت گرفت و میلیون ها بی گناه از زن و کودک و سالخورده و جوان را در اتاق های گاز، ابتدا خفه می کردند و بعدا درون کوره ها سوزانده و خاکستر می کردند».
- رویداد های مهم تاریخ، ص368، چاپ تهران.

🔸از رفتار خشونت بار و نادرست کشور های متمدّن با اسیران که بگذریم، غرامت های جنگی که کشورهای پیروزمند از شکست خوردگان مطالبه می کنند، بسیار سنگین تر از فدیه ای است که در اسلام مقرّر شده است تا از اسیرانِ مال دار گرفته شود.
در جنگ جهانی دوم، غرامت سنگینی که متّفقین از آلمان گرفتند کمر اقتصاد آن کشور را شکست و به قول «تیلر» درکتاب «ریشه های جنگ جهانی دوم»:
«آلمانی ها احساس کردند که هستی آنها را زده اند».
- ریشه های جنگ جهانی دوم، اثر تیلر، ص82، چاپ تهران.

دنیای جدید رسوم برده داری را با شدت هر چه تمام تر درباره ی اسرای جنگی ادامه می دهد و تنها فقط نام بردگی را الغا کرده است.

🔹اینک باید دید که قوانین اسلامی در مورد رفتار بااسیران جنگ چه می گوید؟
و مسلمانان در صدرِ اسلام با دشمنانِ پیکار گر خود به چه شیوه ای عمل می کردند؟
پس از اینکه آتش کارزار فرو نشست، مسلمانان وظیفه دارند تا از گریختن اسرای دشمن جلوگیری کنند ولی به هیچ وجه حق ندارند آسیبی بر آنان وارد سازند.
اگر در میان اسیران دشمن، کودکانی به همراه پدر و مادرشان باشند هرگز روا نیست که آنها را از والدین خود جدا سازند. زیرا مسلمانان از پیامبر اسلام آورده اند که فرمود:
«هر کس میان مادری و فرزندش جدایی افکند خداوند میان او و دوستانش در روز رستاخیز جدایی خواهد افکند».
- تحفة الاحوذی، ج1، ص107.

ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام
۱۷-۱۳
🔗 |قسمت سیزدهم|

🔻اسلام و رفتار با اسرای جنگی(۲)

و باز هم، «دار القطنی» در کتاب سنن می نویسد:
«پیامبر کسی را که در میان مادر و فرزندش و برادر و برادرش جدایی افکند نفرین نمود»‌

➖ اگر آزادی اسرای جنگ (بنا به تشخیص امام مسلمانان) مصلحت نباشد در آن صورت دولت مردان اسلامی راه دیگری را در پیش رو میگیرند و به جای آنکه اسیران را در اردوگاه ها به کار های طاقت فرسا به وا دارند یا در زندان های مجرمان افکنند، آنان را به جنگاوران مسلمان می بخشند و در میان ایشان تقسیم می کنند تا در کنار خانواده های آنان به سر برند و در خدمت مجاهدان راه خدا باشند و البته زمینه ی آزادی چنین اسیرانی نیز به تدریج فراهم می شود چنان که در پست های بعدی عرض خواهم کرد.

🔸با این روش، اسرای جنگ ملاحظه می کنند که مسلمانان به جای انتقام جویی از ایشان، افرادشان را در خانواده های خود بُرده و بر سر سفره ی خویش نشانده اند.
چنانکه پیامبر بزرگ اسلام، به گزارش احمد بن حنبل در مسندش فرمود:
«اسیرانتان، اسیرانتان، اسیرانتان، از آنچه خودتان می خورید بدان ها بخورانید و از آنچه خودتان می پوشید آنهارا بپوشانید»
- مسند احمد بن حنبل، ج4، ص 275.

🔹و باز درباره ی اسیران سفارش کرد که آنان را به خدمات مشقّت بار وادار مکنید، چنان که از پیامبر گرامی اسلام ماثور است:
«اسیرانتان را به کاری وا مدارید که بر آنها دشوار آید و اگر چنین کاری بر عهده ی آنان نهادید، آنان را یاری دهید»
-التاج الجامع للاصول، ج2، ص275.

از این مهم تر پیامبر بزرگ اسلام به یارانش دستور داد که:
«هیچ یک از شما به اسیران خود نگوئید: بنده ی من وکنیز من! ولی بگویید: پسرِ من و دختر من»
- صحیح بخاری، ج11، ص 97.

🔸هم چنین پیامبر اسلام از این که کسی بر مسند خویش تکیه زند و بردگانی چند در برابرش به صف ایستند یه شدت نهی نمود و فرمود:
«خداوند بزرگ کسی را که بردگان در برابرش صف زنند، لعنت کند»
- جامع الاحادیث، ج5، ص278، چاپ دمشق.

▪️قرآن کریم برای اُسرای جنگ پیامی دارد که از گذشتِ فراوان و رحمت اسلام در حق آنان حکایت می کند.
پیام قرآنی، روحیه ی شکست خورده ی اسیران را بازسازی می کند و به آنها نویدِ زندگیِ بهتر می دهد، قرآن کریم می فرماید:
«ای پیامبر به اسیرانی که در دست دارید بگو: اگر خدا بداند که در دل های شما نیت خیری و جود دارد، بهتر از چیزهایی که از شما گرفته شده به شما خواهد داد وگناهانتان را می آمرزد که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است» (الانفال/70)

در صورتی که فرمان های اسلام و رفتار یاران پیامبر را درباره ی اسرای جنگ با راه و رسم دیگران مقایسه کنید، روشن خواهد شد که چه کسانی از تمدّن حقیقی بیشتر بهره مند بوده اند.

🔹جالب آن است که این گونه سفارش ها و رفتار با اسیران، در روزگاری صورت پذیرفت که در عربستان ودیگر مناطق جهان، اسیران را به زشت ترین شکل ها شکنجه می دادند، مردانشان را کور یا اخته می کردند، و زنانشان را به فحشا وا می داشتند.

در کتاب «فارس نامه» اثر ابن بلخی در باره ی رفتار شاپور دوم پادشاه ایران با اسیران عرب می خوانیم:
«پس مرد را می آوَرٍد و هر دو کتفِ او را بهم می کشیدی و سوراخ می کردی و حلقه در هر دو سوراخ او می کشیدی ... اورا از بهرِ این، ذوُالاکتاف می گفتندی».!
- فارس نامه، ص 68، چاپ تهران.

در اسلام شکنجه ی اسیران ممنوع شد و از زناکردن با زنان اسیر، جلوگیری به عمل آمد.
قرآن مجید می فرماید:
لاتکرهوا فتیاتکم علی البغاء
(النور/33)
«کنیزان یا زنان اسیر خود را به زناکاری وا مدارید»

پیامبر اسلام درباره ی اسیران سفارش فرمود:
«از خدا درباره ی اسیرانی که در دست دارید بترسید، از خدا بترسید، پیکرشان را بپوشانید و شکمشان را سیر کنید و در گفتار با آن ها نرمی نشان دهید»
- الجامع الصغیر، ج1، ص55.


ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام
۱۷-۱۴
🔗 |قسمت چهاردهم|

🔻 راه هایی که به آزادی اسیران می انجامد

▪️اسلام با تدابیری که در میان آورده بر آن شده است تا از راه های گوناگون اسیران را از نعمت آزادی برخوردار سازد و در این باره نه تنها به کسانی که در دست مسلمانان اسیر شوند عنایت کرده بلکه تا حدود بسیاری راه را برای آزادی بردگان کفار نیز همواره ساخته است چنان که مورخان در خلال گزارش از غزوه طائف آورده اند که پیامبر اسلام در ان جنگ اعلام فرمود:
«هربرده ای از سپاه دشمن به سوی من فرود آید آزاد است».

ابن اثیر در خلال تاریخش درباره ی همین ماجرا می نویسد:
«در این هنگام گروهی از بردگان اهل طائف به نزد رسول خدا آمدند و پیامبر همه را آزاد ساخت ....و چون مردم طائف مسلمان شدند مالکان آن بردگان از پیامبر درخواست کردند که غلامان گذشته را به بردگی بازگرداند پیامبر فرمود:
من چنین کاری نمی کنم، آن ها آزاد شدگان خدا هستند.

🔸در ماجرای حدیبیه نیز چنان که از امیر المونین (ع) آورده اند:

«دو تن یا عده ای از بردگان قریش پیش از آن که قرار صلح نهاده شود به سوی پیامبر آمدند، مالکان ایشان به پیامبر نامه نوشتند که: ای محمد (ص)، سوگند به خدا که خروج این بردگان به سوی شما از سر رغبت در آئینتان نبوده است.
آنها تنها به خاطر گریز از بردگی به سوی شما آمده اند. برخی از مسلمانان نیز به پیامبر گفتند که: ای رسول خدا، قریشیان راست می گویند، بردگانشان را به جانب آنها باز گردان. پیامبر خشمگین شد و قریش را تهدید کرد و از باز فرستادن بردگان خودداری ورزید و گفت:
«آنها آزاد شدگان خدا هستند»

🔹باید دانست آزادی بردگانی که به مسلمانان می پیوستند، مشروط بدان نبود که در هنگام جنگ یا خطر به مسلمانان ملحق شوند بلکه هربرده ای که از چنگ مالک خویش میگریخت و از مکه به مدینه، هجرت می کرد، نزد مسلمانان انسانی آزاد به شمار می آمد. چنان که بخاری در صحیح خود از عبدالله بن عباس گزارش نموده که گفت:
«اگر غلام یا کنیزی از ایشان راه هجرت می پیمودند، هر دو آزاد می شدند»
با از ابن عباس گفته است:
«و اگر غلام یا کنیزی که هجرت می کرد از آن مشرکانی بود که با مسلمانان پیمان داشتند، آن غلام و کنیز را باز نمی گرداندند ولی بهای ایشان را به مشرکان می پرداختند.

🔸آری، پیامبر بزرگوار اسلام هرگز دریغ نداشت که بردگان مشرکان را تا آنجا که راهی وجود داشت از نعمت آزادی برخوردار سازد چه رسد به اسیرانی که در دست مسلمانان بودند. عنایت رسول خدابر این دسته چنان بود که ابو داوود در سنن خویش از علی (ع) آورده است که گفت: آخرین سخن رسول خدا سفارش به نماز و رعایت احوال مملوکان بود.

عن علی (ع)قال: کان آخر کلام رسول الله (ص) :الصلاة، الصلاة، اتقواالله فیما ملکت ایمانکم.

از امیر المومنین (ع) ماثور است که فرمودند: رسول خدا در آخرین سخنش فرمود: نماز، نماز، از خدا درباره ی مملوکانتان بترسید.
راه هایی که پیامبر بزرگوار اسلام برای آزادی تدریجی اسیران بر روی امت خود گشود، فراوان اند و ما برخی از آنها را در پست های بعدی می آوریم.

ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام
۱۷-۱۵
🔗 |قسمت پانزدهم|

🔻قوانینی که اسلام وضع کرد تا بردگان آزاد شوند

1) اولین قانون: قانون مکاتبه

🔹بر طبق این قانون، هر اسیری میتواند با مالک خود قراردادی منعقد سازد مبنی بر آن که در برابر آن چه می پردازد، خویشتن را آزاد کند. و در این صورت اسیر اجازه دارد که به کاری اشتغال ورزد تا از در آمدش سهام خود را پرداخت کند و بر مسلمانان نیز واجب است که با هدایای مالی او را در این کار یاری دهند و بر آزادی اش سرعت بخشند.
مدرک این قانون، نص قرآن مجید است که در سوره ی شریفه «نور» می فرماید:
«کسانی از بردگان شما که (برای آزادی خود ) خواستار مکاتبه اند اگر در آنان خیری (توان کار یا خوی نیکویی) سراغ دارید بپذیرید و از مال خدا که به شما داده، بدانان دهید».
- سوره نور، آیه 33.

2) دومین قانون: قانون استیلاد

🔸این قانون می گوید: اگر زنی که کنیز است، از مولای خود فرزندی آوَرد، پس از وفاتِ مولا، آن زن آزاد می گردد و زن مزبور را اصطلاحا «امّ وَلَد» گویند .
مدرک این قاعده سخن رسول خدا (ص) است که فرمود:
«هرزنی که از مالکِ خود فرزندی زاید، پس از وی، آزاد است».
- التاج الجامع للاصول، ج 2، ص 274.
- الزریعة، سیدمرتضی، ج 2، ص 750.

🔹فقهای اسلامی، اجماع دارند که «امّ وَلَد» را پیش از آزاد شدنش نتوان به دیگری فروخت چنان که شیخ انصاری (ره) در کتاب مکاسب بدین معنی تصریح کرده است و می نویسد:
«و من اسباب خروج الملک عن کونه طلقا صیرورة المولکة صیرورة ام ولد لسیدها فان ذلک یوجب منع المالک عن بیعها بلا خلاف بین المسلمین»
یعنی: «از جمله اسبابی که دارایی را مقید می کند آن است که زنِ مملوک برای آقایش فرزندی آورد، این کار مالک را از فروش کنیز باز میدارد»
- المکاسب ،ص 175 ، چاپ سنگی.

ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام
۱۷-۱۶
🔗 |قسمت شانزدهم|

🔻قوانینی که اسلام وضع کرد تا بردگان آزاد شوند(۲)

3) سومین قانون: قانون صدقات

🔸براساس این قانون، مالی که از مسلمانان به عنوان «زکات» گرفته می شود یک از مصارف آن، خریدن بردگان و آزاد ساختن آنها است.
بدین قانون نیز در قرآن کریم تصدیق شده است چنان که در سوره ی توبه می خوانیم:
«همانا زکات فقط از آن فقراء و مساکین و عاملان زکات و نیز برای آنانکه دلهایشان را جلب کنند و برای آزاد کردن بندگان و قرض داران و صرف در راه خدا و نیز برای در راه ماندگان است و این قراری واجب از جانب خداست وخدا دانا و درست کردار است»
- سوره توبه، آیه 60.
بنابراین، دولت اسلامی موظف است که از سهم «زکات» بردگان را از صاحبان آنها بخرد و آزاد سازد بدین وسیله، مخارجی را که از لباس و غذا و ...برای آنان متحمل شده اند، جبران کند.

4) چهارمین قانون: قانون سرایت

🔹بر اساس این قانون، هرکس در مالکیت اسیری با دیگران شریک باشد، همین که سهم خود را آزاد کند، بر او لازم می آید (به شرط توان گری) سهم شریکان خویش را نیز بخرد و آن مملوک را آزاد سازد.
مدرک این قانون، حدیث نبوی است که فرمود:
«کسی که سهم خود را در باره ی مملوکی آزاد کند و مالی برابر با پای او داشته باشد، آن مملوک ارزش گذاری می شود تا مالک، سهم شرکای خود را بدان ها دهد و اسیر آزاد گردد»
- المبسوط، ج 6، ص 55.
- الخلاف، ج 6، ص 362.
- الانتصار، ص 375
- السرائر، ج 3، ص 15‌

5) پنجمین قانون: قانون کفاره

▪️بر طبق این قانون، برای جبران برخی از لغزش ها باید بردگان را آزاد ساخت و به اصطلاح شرعی، «کفاره» داد.
مدرک این قانون، آیات قرآنی است مانند:
فتحریر رقبة (المجادلة، آیه 3)
او تحریر رقبة (المائده، آیه 89)
فتحریر رقبة مومنة (نساء، آیه 92)
و هم چنین احادیث نبوی که در کتب حدیث و فقه گزارش شده است. برای مثال به ابواب مختلف، «کفارات» در کتب حدیث و فقه نگاه کنید.
- المقنعه، ص 566 .
- الوسیله، ص 352.
- مصباح الشیعه بمصباح الشریعه، ص 487.
- مختلف الشیعه، ج 8، ص 219.
- الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیه، ج 3، ص7.

6) ششمین قانون: قانون تملک ارحام

▫️بر اساس این قانون، اگر کسی برده کسی از خویشاوندان خود شود که بر او مَحرَم اند، در این صورت باید آنان را از بند اسارت آزاد سازد.
مدرک این قانون حدیث شریف نبوی است که فرمود:
مَن مَلَکَ ذا رحمٍ محرم فهو حرٌّ.
یعنی: «کسی که خویشاوندان نزدیک و مَحرَمش را از آنِ وی شود، آن خویشاوند آزاد است»
- تذکرة الفقها، ج2، 457.
- مختلف الشیعه، ج7، ص23.

ادامه دارد...
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat

#برده_داری_در_اسلام
۱۷-۱۷
🔗 |قسمت هفدهم|

🔻قوانینی که اسلام وضع کرد تا بردگان آزاد شوند(۳)[آخر]

7) هفتمین قانون: قانون جذام و کوری

🔸این قانون میگوید:
اگر مملوکی به کوری یا جُذام مبتلا شود، چنین عیوبی، از اسباب آزادیِ وی به شمار می آید.
مدرک قانون مزبور حدیثی است که بدین صورت از رسول خدا آمده است:
«اذا امی المملوک فلا رقّ علیه و العبد اذا جذم فلا رقّ عیله»
«چون مملوک کور شود از قید بردگی آزاد خواهد شد و هنگامی که به بیماری جذام مبتلا گردد آزاد است».
- تهذیب الاحکام، ج 8، ص 222، چاپ بیروت.

🔹البته قوانین دیگری نیز در اسلام آمده که آزادی بردگان را تضمین می کند و در کتب فقه از آن ها سخن رفته است. و پیامبر اسلام چنین کاری را از بزرگترین عبادات و مایه ی تقرب به خداوند شمرده است.
فلذا پیامبر اسلام (ص) فرمود:
«من اعتق رقبة، اعتق الله بکل عضو منها عضوا من النار»
«کسی که برده ای را آزاد کند خداوند در برابر هر عضوی از او عضوی از آن کس را از آتش آزاد خواهد کرد».

- تذکرة الفقهاء، ج 2، ص 486.
- مسالک الافهام، ج 10، ص 266.
- جواهر الکلام، ج 34، ص 88.


▪️و در آخر، مطالعه ی لینک پایین جهت پاسخ به شبهات مربوط‌ به « منشا و چراییِ برده داری پیامبر و اهل بیت (ع) و نحوه تعامل آنان با بردگان»، مفید می نماید:
🔗 https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa558

- پـایـان -
📚منبع:نقد الحـاد و آتئیسم

👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات
@GhararGahShayeat