Forwarded from عکس نگار
شماره شبهه:1224
🔆متن شبهه:
چون همه كارهاي امام حسين(ع) در روز عاشورا #عاشقانه بود نه #عاقلانه، اين بدان معنا است كه كارهاي ایشان مخالف #عقل بود
🔆پاسخ شبهه:
1⃣درون انسان بين رذايل و فضايل اخلاقى درگيرى هميشگى وجوددارد كه معمولا آن را «جهاد اكبر» مى خوانند؛ در حالى كه در «جهاد اوسط» است كه انسان مى كوشد در برابر عقل كار كند و از هوس و معصيت دورى جويد،در جهاد اوسط است که او مى خواهد عاقل باشد؛ از اين مرحله به بعد نوبت «جهاد اكبر» مى رسد كه جهاد بين عقل و عشق، حكمت و عرفان و معقول و مشهود است.
در اين جهاد عقل، براساس براهين، مفاهيم را به رسميت مى شناسد و برهان اقامه مى كند و به نتيجه مى رسد؛ اما عشق هرگز به مفهوم (علم حصولى) بسنده نكرده، خود حقيقت و علم حضورى را مى طلبد و مى خواهد آ نچه فهميده با جان بيابد و مشاهده كند.
2⃣بنابراين از اين به بعد، بين عقل و عشق نزاع مى افتد و جهاد اكبر شروع مى شود. البته نقصى در كار نيست و هر دو حق به شمار مى آيند؛ منتها يكى حق است و ديگرى احق؛ يكى خوب است و يكى خوب تر؛ يكى كمال است و ديگرى اكمل. بنابراين كارهاى اولياى الهى بر اساس عشق است. امام صادق(ع) فرمود: «افضل الناس من عشق العبادة» . اصول كافى، ج 2. اين كسى است كه مزه عبادت را بچشد و حقايق بهشت و جهنم را ببيند.
🔎 @GhararGahShayeat
3⃣عقل با برهان اثبات مى كند كه بهشت و جهنمى هست. عشق مى گويد: من مى خواهم بهشت و جهنم را ببينم. آن كه دليل و برهان اقامه مى كند و معاد و بهشت و ميزان و ما نند آن را حق مى شمارد، عاقل است؛ ولى آن كه در پى ديدن بهشت و جهنم است، عاشق است.
كارهاى سيد الشهدا(ع) عاشقانه بود. عشق فوق عقل است، نه دون عقل. يك وقت گفته مى شود: فلان كار عاقلانه نيست؛ يعنى، بر اساس وهم و خيال است؛ ولى گاه گفته مى شود: نه تنها عاقلانه است؛ بلكه بالاتر از آن، عاشقانه است؛ يعنى، آنچه فهميده با درون خود يافته است.
4⃣آنجا كه انسان حقيقت را مى يابد و برابر شهود عاشقانه حركت مى كند، عقل نقش ندارد. اين نقش نداشتن بدان سبب است كه نور عقل، تحت الشعاع نورى قوى تر قرار گرفته است؛ نه بدان علت كه نورش خاموش شده است و نور ندارد:
عقل دو وقت از كار مى افتد و فعل انسان برابر عقل نيست:
🔎 @GhararGahShayeat
الف: وقتى انسان گرفتار غضب يا شهوت مى شود و به معصيت مبتلا مى گردد. اينجا كار عاقلانه نيست و سفيهانه است. اين مثل آن است كه ماه دچار خسوف شود و تاريك گردد. در اين حال عقل نور ندارد. عقل انسانِ معصيت كار، مانند ماه منخسف است. اينكه حضرت على(ع) مى فرمايد: «كم من عقل اسير تحت هوى امير»، اشاره به همين مطلب است.
ب: عقل نور دارد؛ ولى كارآيى ندارد و آن وقتى است كه تحت الشعاع نور قوى تر قرار مى گيرد؛ مثل اينكه ستارگان در روز كارآيى ندارند. اين كار آمد نبودن، بدان علت است كه تحت الشعاع نور خورشيدند كه فضا را روشن كرده است؛ نه به سبب تاريكى و بى نور بودن شان. كسى كه عاشق شد، عقل دارد و عقلش هم كار مى كند و نور دارد؛ ولى نور عقل تحت الشعاع نور عشق است.
جريان امام حسين(ع) در كربلا از اين نوع بود؛ يعنى، نه تنها عاقلانه بود؛ بلكه بالاتر و برتر از آن عاشقانه هم بود.
*پاسخ از آيت الله جوادى آملى
نشر این پیام صدقه جاریه است.
📚 📖 📚 📖 📚 📖 📚 📖
نشر مطلب با ذکر منبع بلامانع و نشانه پایبندی به اخلاق اسلامی است
👈قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات👉
https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w
🔆متن شبهه:
چون همه كارهاي امام حسين(ع) در روز عاشورا #عاشقانه بود نه #عاقلانه، اين بدان معنا است كه كارهاي ایشان مخالف #عقل بود
🔆پاسخ شبهه:
1⃣درون انسان بين رذايل و فضايل اخلاقى درگيرى هميشگى وجوددارد كه معمولا آن را «جهاد اكبر» مى خوانند؛ در حالى كه در «جهاد اوسط» است كه انسان مى كوشد در برابر عقل كار كند و از هوس و معصيت دورى جويد،در جهاد اوسط است که او مى خواهد عاقل باشد؛ از اين مرحله به بعد نوبت «جهاد اكبر» مى رسد كه جهاد بين عقل و عشق، حكمت و عرفان و معقول و مشهود است.
در اين جهاد عقل، براساس براهين، مفاهيم را به رسميت مى شناسد و برهان اقامه مى كند و به نتيجه مى رسد؛ اما عشق هرگز به مفهوم (علم حصولى) بسنده نكرده، خود حقيقت و علم حضورى را مى طلبد و مى خواهد آ نچه فهميده با جان بيابد و مشاهده كند.
2⃣بنابراين از اين به بعد، بين عقل و عشق نزاع مى افتد و جهاد اكبر شروع مى شود. البته نقصى در كار نيست و هر دو حق به شمار مى آيند؛ منتها يكى حق است و ديگرى احق؛ يكى خوب است و يكى خوب تر؛ يكى كمال است و ديگرى اكمل. بنابراين كارهاى اولياى الهى بر اساس عشق است. امام صادق(ع) فرمود: «افضل الناس من عشق العبادة» . اصول كافى، ج 2. اين كسى است كه مزه عبادت را بچشد و حقايق بهشت و جهنم را ببيند.
🔎 @GhararGahShayeat
3⃣عقل با برهان اثبات مى كند كه بهشت و جهنمى هست. عشق مى گويد: من مى خواهم بهشت و جهنم را ببينم. آن كه دليل و برهان اقامه مى كند و معاد و بهشت و ميزان و ما نند آن را حق مى شمارد، عاقل است؛ ولى آن كه در پى ديدن بهشت و جهنم است، عاشق است.
كارهاى سيد الشهدا(ع) عاشقانه بود. عشق فوق عقل است، نه دون عقل. يك وقت گفته مى شود: فلان كار عاقلانه نيست؛ يعنى، بر اساس وهم و خيال است؛ ولى گاه گفته مى شود: نه تنها عاقلانه است؛ بلكه بالاتر از آن، عاشقانه است؛ يعنى، آنچه فهميده با درون خود يافته است.
4⃣آنجا كه انسان حقيقت را مى يابد و برابر شهود عاشقانه حركت مى كند، عقل نقش ندارد. اين نقش نداشتن بدان سبب است كه نور عقل، تحت الشعاع نورى قوى تر قرار گرفته است؛ نه بدان علت كه نورش خاموش شده است و نور ندارد:
عقل دو وقت از كار مى افتد و فعل انسان برابر عقل نيست:
🔎 @GhararGahShayeat
الف: وقتى انسان گرفتار غضب يا شهوت مى شود و به معصيت مبتلا مى گردد. اينجا كار عاقلانه نيست و سفيهانه است. اين مثل آن است كه ماه دچار خسوف شود و تاريك گردد. در اين حال عقل نور ندارد. عقل انسانِ معصيت كار، مانند ماه منخسف است. اينكه حضرت على(ع) مى فرمايد: «كم من عقل اسير تحت هوى امير»، اشاره به همين مطلب است.
ب: عقل نور دارد؛ ولى كارآيى ندارد و آن وقتى است كه تحت الشعاع نور قوى تر قرار مى گيرد؛ مثل اينكه ستارگان در روز كارآيى ندارند. اين كار آمد نبودن، بدان علت است كه تحت الشعاع نور خورشيدند كه فضا را روشن كرده است؛ نه به سبب تاريكى و بى نور بودن شان. كسى كه عاشق شد، عقل دارد و عقلش هم كار مى كند و نور دارد؛ ولى نور عقل تحت الشعاع نور عشق است.
جريان امام حسين(ع) در كربلا از اين نوع بود؛ يعنى، نه تنها عاقلانه بود؛ بلكه بالاتر و برتر از آن عاشقانه هم بود.
*پاسخ از آيت الله جوادى آملى
نشر این پیام صدقه جاریه است.
📚 📖 📚 📖 📚 📖 📚 📖
نشر مطلب با ذکر منبع بلامانع و نشانه پایبندی به اخلاق اسلامی است
👈قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات👉
https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w
