⭕️ اعتراف به #جنگ_تبلیغاتی بریتانیا صغیر علیه کشور ها
🔻سایت انگلیسی «محرمانه» امروز چهارشنبه به نقش رسانه های انگلیسی در ترویج دروغ های دولت انگلیس قبل از حمله به عراق پرداخت.
🔻این سایت میگوید که رسانههای انگلیسی قبل از حمله به عراق در سال 2003، دروغها و ساختگیهای دولت را بدون بررسی تکرار کردند و بخشی از ماشین تبلیغاتی دولت شدند.
🔻وی خاطرنشان کرد: تونی بلر، نخستوزیر سابق انگلیس، بیست سال پیش اطلاعات نادرستی در مورد داشتن سلاحهای کشتار جمعی توسط صدام حسین، رئیسجمهور فقید عراق، برای اثبات ماجرای تهاجم غیرقانونی به عراق در اختیار مردم بریتانیا قرار داد.
🔻وی با اشاره به اینکه بلر هنوز محاکمه نشده است، اما از وی تجلیل شد و مدال "رباط" که بالاترین افتخار در پادشاهی بریتانیا است به وی داده شد، خاطرنشان کرد: خبرنگارانی که دروغ های او را تکرار کردند نیز محاکمه نشدند بلکه از نردبان بالا رفتند. این حرفه را به بالاترین سطوح خود رساند.
🔻از سوی دیگر، کسانی که جرأت کردند دروغ های جنگ را افشا کنند، مانند جولیان آسانژ، روزنامه نگار استرالیایی، اکنون در زندان هستند.
🔻به نوشته این سایت، تحقیقات جدی درباره گزارشهای دروغین درباره عراق در ایالات متحده انجام شد، در حالی که در انگلیس چنین نبود، زیرا مطبوعات و رسانههای رادیویی به بخشی پیشرفته از دستگاه تبلیغاتی دولت تبدیل شدند.
🔻به همین ترتیب، روزنامهنگاران ارشد بریتانیایی دروغهای غیرقابل انتقادی را درباره دولت بریتانیا گزارش کردند و اغلب جعلهای جدید خودشان را اضافه کردند.
🔻وی افزود که برای مثال روزنامه گاردین ادعای ساختگی دولت بلر مبنی بر اینکه عوامل صدام حسین در آفریقا به دنبال اورانیوم برای خرید بمب هسته ای هستند را "بلع" کرد.
🔻این روزنامه با عنوان: «پرونده عراق: باندهای آفریقایی راهی برای رسیدن به اورانیوم ارائه می دهند - سوء ظن هسته ای به کنگو و آفریقای جنوبی است» ، ادعا کرد که اسناد محرمانه ای را دیده است که ارتباط بین شبه نظامیان آفریقایی و بغداد را ثابت می کند.
🔻آبزرور در مورد پرونده طرفدار جنگ "باهوش تر و خلاق تر بود" و به دنبال زوایای جالب تری برای اثبات بدخواهی واقعی یا ادعایی صدام حسین بود، مانند مصاحبه 1560 کلمه ای با زنی که ادعا می کرد عاشق سابق صدام حسین است. او ادعا می کرد که او با اسامه بن لادن به عنوان مهمان در یکی از کاخ های صدام بوده و صدام در حال تامین مالی اسامه بوده است.
🔻به نوشته این سایت، روزنامه "ساندی تلگراف" نیز به نوبه خود، با انتشار گزارش های هیجان انگیزی که به تشویش افکار عمومی در آستانه جنگ دامن زد، حجم عظیمی از تبلیغات دولتی را منتشر کرد.
🔻در 19 ژانویه 2003، این روزنامه ادعا کرد که بازرسان تسلیحات سازمان ملل "شواهدی را کشف کردند که صدام حسین در تلاش است تا زرادخانه ای از سلاح های هسته ای ایجاد کند." در واقع، وقتی بازرسان تسلیحات چند روز بعد حکم خود را صادر کردند، به این نتیجه نرسیدند.
🔻در این میان، منتقدان جنگ به حاشیه رانده شدند و یا مورد تحقیر قرار گرفتند. این سایت خاطرنشان کرد که اسکات ریتر، بازرس تسلیحات سازمان ملل متحد، بارها ادعاهای انگلیس و آمریکا در مورد سلاح های کشتار جمعی صدام حسین را زیر سوال برده و تاکید کرده است که اهمیت سخنان وی کم اهمیت جلوه داده شده است، در حالی که روایت های این حمله بسیار کم اهمیت بوده است. تقویت شده./ واکاو مدیا
https://declassifieduk.org/when-journalists-act-as-state-propagandists/
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
🔻سایت انگلیسی «محرمانه» امروز چهارشنبه به نقش رسانه های انگلیسی در ترویج دروغ های دولت انگلیس قبل از حمله به عراق پرداخت.
🔻این سایت میگوید که رسانههای انگلیسی قبل از حمله به عراق در سال 2003، دروغها و ساختگیهای دولت را بدون بررسی تکرار کردند و بخشی از ماشین تبلیغاتی دولت شدند.
🔻وی خاطرنشان کرد: تونی بلر، نخستوزیر سابق انگلیس، بیست سال پیش اطلاعات نادرستی در مورد داشتن سلاحهای کشتار جمعی توسط صدام حسین، رئیسجمهور فقید عراق، برای اثبات ماجرای تهاجم غیرقانونی به عراق در اختیار مردم بریتانیا قرار داد.
🔻وی با اشاره به اینکه بلر هنوز محاکمه نشده است، اما از وی تجلیل شد و مدال "رباط" که بالاترین افتخار در پادشاهی بریتانیا است به وی داده شد، خاطرنشان کرد: خبرنگارانی که دروغ های او را تکرار کردند نیز محاکمه نشدند بلکه از نردبان بالا رفتند. این حرفه را به بالاترین سطوح خود رساند.
🔻از سوی دیگر، کسانی که جرأت کردند دروغ های جنگ را افشا کنند، مانند جولیان آسانژ، روزنامه نگار استرالیایی، اکنون در زندان هستند.
🔻به نوشته این سایت، تحقیقات جدی درباره گزارشهای دروغین درباره عراق در ایالات متحده انجام شد، در حالی که در انگلیس چنین نبود، زیرا مطبوعات و رسانههای رادیویی به بخشی پیشرفته از دستگاه تبلیغاتی دولت تبدیل شدند.
🔻به همین ترتیب، روزنامهنگاران ارشد بریتانیایی دروغهای غیرقابل انتقادی را درباره دولت بریتانیا گزارش کردند و اغلب جعلهای جدید خودشان را اضافه کردند.
🔻وی افزود که برای مثال روزنامه گاردین ادعای ساختگی دولت بلر مبنی بر اینکه عوامل صدام حسین در آفریقا به دنبال اورانیوم برای خرید بمب هسته ای هستند را "بلع" کرد.
🔻این روزنامه با عنوان: «پرونده عراق: باندهای آفریقایی راهی برای رسیدن به اورانیوم ارائه می دهند - سوء ظن هسته ای به کنگو و آفریقای جنوبی است» ، ادعا کرد که اسناد محرمانه ای را دیده است که ارتباط بین شبه نظامیان آفریقایی و بغداد را ثابت می کند.
🔻آبزرور در مورد پرونده طرفدار جنگ "باهوش تر و خلاق تر بود" و به دنبال زوایای جالب تری برای اثبات بدخواهی واقعی یا ادعایی صدام حسین بود، مانند مصاحبه 1560 کلمه ای با زنی که ادعا می کرد عاشق سابق صدام حسین است. او ادعا می کرد که او با اسامه بن لادن به عنوان مهمان در یکی از کاخ های صدام بوده و صدام در حال تامین مالی اسامه بوده است.
🔻به نوشته این سایت، روزنامه "ساندی تلگراف" نیز به نوبه خود، با انتشار گزارش های هیجان انگیزی که به تشویش افکار عمومی در آستانه جنگ دامن زد، حجم عظیمی از تبلیغات دولتی را منتشر کرد.
🔻در 19 ژانویه 2003، این روزنامه ادعا کرد که بازرسان تسلیحات سازمان ملل "شواهدی را کشف کردند که صدام حسین در تلاش است تا زرادخانه ای از سلاح های هسته ای ایجاد کند." در واقع، وقتی بازرسان تسلیحات چند روز بعد حکم خود را صادر کردند، به این نتیجه نرسیدند.
🔻در این میان، منتقدان جنگ به حاشیه رانده شدند و یا مورد تحقیر قرار گرفتند. این سایت خاطرنشان کرد که اسکات ریتر، بازرس تسلیحات سازمان ملل متحد، بارها ادعاهای انگلیس و آمریکا در مورد سلاح های کشتار جمعی صدام حسین را زیر سوال برده و تاکید کرده است که اهمیت سخنان وی کم اهمیت جلوه داده شده است، در حالی که روایت های این حمله بسیار کم اهمیت بوده است. تقویت شده./ واکاو مدیا
https://declassifieduk.org/when-journalists-act-as-state-propagandists/
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
Declassified Media Ltd
When journalists act as state propagandists
In advance of the invasion of Iraq 20 years ago, the UK media parroted government lies and fabrications uncritically and became an enthusiastic part of the state’s propaganda machine. An inquiry into British reporting of the Iraq war is well past due.