✅ شبکه‌های استانی کانون‌های مقاومت فرهنگی #رسانه_ملی
🔸امروزه که هویت بومی و ملی ما توسط انواع شبکه‌های تلویزیونی و فضای مجازی مورد هجمه رسانه‌ای قرار گرفته است، #شبکه‌های_استانی از بهترین ظرفیت برای تقویت و تحکیم مؤلفه‌های هویت بومی و محلی که در ذیل #هویت_ملی قرار می‌گیرد، برخوردار است و با بهره‌گیری از سنت‌های بومی و محلی و نماد‌های مختلف استان مانند لباس، موسیقی محلی ـ مقامی و… می‌توانند در جهت تقویت و تحکیم بنیان‌های فرهنگ و هویت ملی، نقش آفرینی کنند.
🔹توجه به فرهنگ‌ها و آیین‌ها، همچنین گویش و زبان محلی، این شبکه‌ها را به کانون های #مقاومت_فرهنگی_رسانه‌ای در برابر هجمه‌های رسانه‌های بیگانه قرار داده و از تضعیف آن جلوگیری می‌کند.
از سوی دیگر در حوزه معارف دینی و فرهنگ اسلامی نیز #مناسک_سازی به منظور اشاعه فرهنگ و معارف اسلامی در میان گستره‌ی وسیعی از مخاطبان، ظرفیت بزرگی است که نباید مغفول بماند.
🔸استفاده از #خرد_جمعی فرهیختگان، هنرمندان و مبتکرانِ همه استان‌ها و در اختیار داشتن حجم بالایی از هنرمندان علاقه‌مند بومی و نیروهای مستعد استان‌ها، یک سرمایه بزرگ بومی و ملی است که بهره گیری درست از آن می‌تواند در مسیر هم افزایی نیروی انسانی و متخصص کشور در حل مسائل ملی، کارساز باشد و شبکه‌های استانی می‌تواند کانون بازشناسی و بهره‌وری از این استعدادهایی باشند که خیلی از مواقع ناشناخته باقی می‌مانند و در گمنامی به هدر می‌روند.
🔸 نقش کانونی شبکه‌های استانی در هر استان را می‌توان در ایجاد پل ارتباطی بین مردم و مسئولان استان یا حمایت رسانه‌ای از توسعه و گسترش صنایع، اقتصاد، تجارت، و….. در استان‌ها نیز جستجو کرد.
در واقع کارکرد شبکه‌های استانی فراتر از تولید سرگرمی و آگاهی می‌تواند به تسریع در فرایند کارآفرینی نیز تعمیم داده شود که این ویژگی را کمتر می‌توان در شبکه‌های سراسری پیدا کرد.
🔹اگر نگاهی آماری و جمعیتی هم به شبکه‌های استانی بیندازیم، قطعاً تعداد مخاطبان بالقوه و بالفعل شبکه‌های استانی نسبت به شبکه‌های سراسری اگر بیشتر نباشد، کمتر نیست. به ویژه اینکه مخاطبان بومی به تماشای برنامه‌های مربوط به شهر و دیار خود #گرایش_غریزی دارند و می‌توان تخمین زد که دست کم مخاطبان بالقوه شبکه های استانی، بیش از شبکه‌های سراسری یا شبکه‌های مرکز است که این سرمایه انسانی، بزرگترین امتیاز برای سرمایه گذاری شبکه‌های استانی در تولیدات رسانه‌ای است.
🔸از حیث برنامه‌سازی هم اگر به این موضوع نگاه کنیم، برخی #سوژه_ها در سطح استانی وجود دارد که جاذبه رسانه‌ای آن را نمی‌توان در جای دیگر پیدا کرد؛ به ویژه در حوزه مستند سازی.
در واقع توانمندی تولید مستندهای اجتماعی، اقلیمی و…. به صورت کاملاً بومی از جمله امتیازهای شبکه استانی است.
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
🔸امروزه که هویت بومی و ملی ما توسط انواع شبکه‌های تلویزیونی و فضای مجازی مورد هجمه رسانه‌ای قرار گرفته است، #شبکه‌های_استانی از بهترین ظرفیت برای تقویت و تحکیم مؤلفه‌های هویت بومی و محلی که در ذیل #هویت_ملی قرار می‌گیرد، برخوردار است و با بهره‌گیری از سنت‌های بومی و محلی و نماد‌های مختلف استان مانند لباس، موسیقی محلی ـ مقامی و… می‌توانند در جهت تقویت و تحکیم بنیان‌های فرهنگ و هویت ملی، نقش آفرینی کنند.
🔹توجه به فرهنگ‌ها و آیین‌ها، همچنین گویش و زبان محلی، این شبکه‌ها را به کانون های #مقاومت_فرهنگی_رسانه‌ای در برابر هجمه‌های رسانه‌های بیگانه قرار داده و از تضعیف آن جلوگیری می‌کند.
از سوی دیگر در حوزه معارف دینی و فرهنگ اسلامی نیز #مناسک_سازی به منظور اشاعه فرهنگ و معارف اسلامی در میان گستره‌ی وسیعی از مخاطبان، ظرفیت بزرگی است که نباید مغفول بماند.
🔸استفاده از #خرد_جمعی فرهیختگان، هنرمندان و مبتکرانِ همه استان‌ها و در اختیار داشتن حجم بالایی از هنرمندان علاقه‌مند بومی و نیروهای مستعد استان‌ها، یک سرمایه بزرگ بومی و ملی است که بهره گیری درست از آن می‌تواند در مسیر هم افزایی نیروی انسانی و متخصص کشور در حل مسائل ملی، کارساز باشد و شبکه‌های استانی می‌تواند کانون بازشناسی و بهره‌وری از این استعدادهایی باشند که خیلی از مواقع ناشناخته باقی می‌مانند و در گمنامی به هدر می‌روند.
🔸 نقش کانونی شبکه‌های استانی در هر استان را می‌توان در ایجاد پل ارتباطی بین مردم و مسئولان استان یا حمایت رسانه‌ای از توسعه و گسترش صنایع، اقتصاد، تجارت، و….. در استان‌ها نیز جستجو کرد.
در واقع کارکرد شبکه‌های استانی فراتر از تولید سرگرمی و آگاهی می‌تواند به تسریع در فرایند کارآفرینی نیز تعمیم داده شود که این ویژگی را کمتر می‌توان در شبکه‌های سراسری پیدا کرد.
🔹اگر نگاهی آماری و جمعیتی هم به شبکه‌های استانی بیندازیم، قطعاً تعداد مخاطبان بالقوه و بالفعل شبکه‌های استانی نسبت به شبکه‌های سراسری اگر بیشتر نباشد، کمتر نیست. به ویژه اینکه مخاطبان بومی به تماشای برنامه‌های مربوط به شهر و دیار خود #گرایش_غریزی دارند و می‌توان تخمین زد که دست کم مخاطبان بالقوه شبکه های استانی، بیش از شبکه‌های سراسری یا شبکه‌های مرکز است که این سرمایه انسانی، بزرگترین امتیاز برای سرمایه گذاری شبکه‌های استانی در تولیدات رسانه‌ای است.
🔸از حیث برنامه‌سازی هم اگر به این موضوع نگاه کنیم، برخی #سوژه_ها در سطح استانی وجود دارد که جاذبه رسانه‌ای آن را نمی‌توان در جای دیگر پیدا کرد؛ به ویژه در حوزه مستند سازی.
در واقع توانمندی تولید مستندهای اجتماعی، اقلیمی و…. به صورت کاملاً بومی از جمله امتیازهای شبکه استانی است.
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
💢 اجاق سرد #شبکه‌های_استانی
🔹فاصله‌گرفتن مخاطبان از #رسانه‌ملی فقط مربوط به شبکه‌های سراسری نیست. شبکه‌های استانی هم حال و روز خوشی ندارند...
افول شبکه‌های استانی #صدا_و_سیما را می‌توان به دلایل مختلفی نسبت داد که برخی از آن‌ها به مسائل ساختاری، برخی به مصائب مدیریتی و برخی هم به ضعف محتوایی برنامه‌ها در این شبکه‌ها بازمی‌گردد.
▪️کاهش جذابیت محتوا
بسیاری از برنامه‌های شبکه‌های استانی به دلیل نبود خلاقیت، کیفیتِ پایین تولید، و نبود تنوع در محتوا، جذابیت خود را برای مخاطبان از دست داده‌اند.
امروزه مخاطبان توقع محتوای حرفه‌ای و نوآورانه دارند که با زندگی و نیازهای آن‌ها همخوانی داشته باشد.
▪️تمرکز بیش از حد بر مسائل محلیِ غیرجذاب
در حالی که شبکه‌های استانی باید #هویت_محلی را تقویت کنند، اما در بسیاری از موارد صرفاً به نمایش محتوای یکنواخت و غیرفراگیر می‌پردازند، که این موضوع برای عموم مردم جذاب نیست.
▪️ساختار مدیریتی غیرحرفه‌ای و رابطه‌مند،
از آنجا که رسانه و تولیدِ محتوا جریانیست که باید و الزاماً به روز بوده و فکری نو پشت هر تولید محتوا باشد، اما با کمال تاسف در همه‌‌ی شبکه‌های استانی شاهد مدیرانی هستیم که بعلت وابستگی‌های درون استانی بالای ۱۵ تا ۲۰ سال در یک منصب مدیریتی و معاونت قرار دارند که نه تنها هیچ پیشرفتی برای مجموعه نداشته‌اند بلکه گاهاً مجموعه را تا آخرین جایگاه رتبه‌بندی پایین کشانده‌اند و متاسفانه این مساله به کسی هم بر نخورده است...
و این کرختی و گنداب شدن مدیریتی انعطاف‌پذیری لازم را از این رسانه‌ها گرفته است.
▪️عدم توجه به مخاطب جوان،
مخاطب جوان که بخش عمده‌ای از جمعیت جامعه را تشکیل می‌دهد، در بسیاری از شبکه‌های استانی نادیده گرفته می‌شود. تولید برنامه برای کودکان و نوجوانان در این شبکه‌ها فاقد جذابیت شکلی، محتوایی و حتی فنی‌ست. این در حالی است که آن‌ها به محتوایی مدرن، پویا و مرتبط با سبک زندگی خود نیاز دارند.
▪️رشد تمرکز بر مسائل کلیشه‌ای
برخی از برنامه‌های این شبکه‌ها به کلیشه‌های تکراری مانند گزارش‌های فاقد پیام، شرح عملکردها و میزگردهای فاقد کیفیت و... محدود شده‌اند، که نمی‌تواند جذابیت لازم را برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان ایجاد کند.
▪️تاثیر رقابت رسانه‌های دیجیتال،
با این سبک تولید و پخش محتوا واقعیت این است که شبکه‌های استانی در برابر رشد سریع پلتفرم‌های دیجیتال، شبکه‌های اجتماعی، و رسانه‌های آنلاین، توان رقابت و عرض اندام ندارند.
این پلتفرم‌ها به دلیل محتوای متنوع، در دسترس بودن و ارتباط نزدیک‌تر با مخاطب، جایگاه برتری پیدا کرده‌اند.
✅ راهکارها:
🔸سرمایه‌گذاری در تولید محتوای خلاقانه و با کیفیت
🔸استفاده از نیروهای جوان، مومن و متخصص
🔸ایجاد تعامل بیشتر با مخاطبان از طریق شبکه‌های اجتماعی
🔸افزایش نظارت بیشتر بر علملکرد مدیران شبکه‌های بیشتر بویژه در حوزه تولید محتوا
🔸همکاری با نخبگان فرهنگی و هنری در استان‌ها برای تولید محتوای بومی و جذاب
▫️برای احیای شبکه‌های استانی، باید از یک رویکرد جامع و نوآورانه استفاده شود که بتواند نیازهای مخاطبان را در دنیای مدرن برآورده کند....
✍#حسن_باویر
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
🔹فاصله‌گرفتن مخاطبان از #رسانه‌ملی فقط مربوط به شبکه‌های سراسری نیست. شبکه‌های استانی هم حال و روز خوشی ندارند...
افول شبکه‌های استانی #صدا_و_سیما را می‌توان به دلایل مختلفی نسبت داد که برخی از آن‌ها به مسائل ساختاری، برخی به مصائب مدیریتی و برخی هم به ضعف محتوایی برنامه‌ها در این شبکه‌ها بازمی‌گردد.
▪️کاهش جذابیت محتوا
بسیاری از برنامه‌های شبکه‌های استانی به دلیل نبود خلاقیت، کیفیتِ پایین تولید، و نبود تنوع در محتوا، جذابیت خود را برای مخاطبان از دست داده‌اند.
امروزه مخاطبان توقع محتوای حرفه‌ای و نوآورانه دارند که با زندگی و نیازهای آن‌ها همخوانی داشته باشد.
▪️تمرکز بیش از حد بر مسائل محلیِ غیرجذاب
در حالی که شبکه‌های استانی باید #هویت_محلی را تقویت کنند، اما در بسیاری از موارد صرفاً به نمایش محتوای یکنواخت و غیرفراگیر می‌پردازند، که این موضوع برای عموم مردم جذاب نیست.
▪️ساختار مدیریتی غیرحرفه‌ای و رابطه‌مند،
از آنجا که رسانه و تولیدِ محتوا جریانیست که باید و الزاماً به روز بوده و فکری نو پشت هر تولید محتوا باشد، اما با کمال تاسف در همه‌‌ی شبکه‌های استانی شاهد مدیرانی هستیم که بعلت وابستگی‌های درون استانی بالای ۱۵ تا ۲۰ سال در یک منصب مدیریتی و معاونت قرار دارند که نه تنها هیچ پیشرفتی برای مجموعه نداشته‌اند بلکه گاهاً مجموعه را تا آخرین جایگاه رتبه‌بندی پایین کشانده‌اند و متاسفانه این مساله به کسی هم بر نخورده است...
و این کرختی و گنداب شدن مدیریتی انعطاف‌پذیری لازم را از این رسانه‌ها گرفته است.
▪️عدم توجه به مخاطب جوان،
مخاطب جوان که بخش عمده‌ای از جمعیت جامعه را تشکیل می‌دهد، در بسیاری از شبکه‌های استانی نادیده گرفته می‌شود. تولید برنامه برای کودکان و نوجوانان در این شبکه‌ها فاقد جذابیت شکلی، محتوایی و حتی فنی‌ست. این در حالی است که آن‌ها به محتوایی مدرن، پویا و مرتبط با سبک زندگی خود نیاز دارند.
▪️رشد تمرکز بر مسائل کلیشه‌ای
برخی از برنامه‌های این شبکه‌ها به کلیشه‌های تکراری مانند گزارش‌های فاقد پیام، شرح عملکردها و میزگردهای فاقد کیفیت و... محدود شده‌اند، که نمی‌تواند جذابیت لازم را برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان ایجاد کند.
▪️تاثیر رقابت رسانه‌های دیجیتال،
با این سبک تولید و پخش محتوا واقعیت این است که شبکه‌های استانی در برابر رشد سریع پلتفرم‌های دیجیتال، شبکه‌های اجتماعی، و رسانه‌های آنلاین، توان رقابت و عرض اندام ندارند.
این پلتفرم‌ها به دلیل محتوای متنوع، در دسترس بودن و ارتباط نزدیک‌تر با مخاطب، جایگاه برتری پیدا کرده‌اند.
✅ راهکارها:
🔸سرمایه‌گذاری در تولید محتوای خلاقانه و با کیفیت
🔸استفاده از نیروهای جوان، مومن و متخصص
🔸ایجاد تعامل بیشتر با مخاطبان از طریق شبکه‌های اجتماعی
🔸افزایش نظارت بیشتر بر علملکرد مدیران شبکه‌های بیشتر بویژه در حوزه تولید محتوا
🔸همکاری با نخبگان فرهنگی و هنری در استان‌ها برای تولید محتوای بومی و جذاب
▫️برای احیای شبکه‌های استانی، باید از یک رویکرد جامع و نوآورانه استفاده شود که بتواند نیازهای مخاطبان را در دنیای مدرن برآورده کند....
✍#حسن_باویر
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
🔴 چالش‌های سیاست‌گذاری فرهنگی؛ از حجاب تا حکمرانی فضای مجازی
🔺یکی از چالش‌های اساسی در نظام فرهنگی ایران، عدم هماهنگی و هم‌افزایی میان نهادهای فرهنگی و فقدان قاطعیت در پاسداری از ارزش‌های ملی و مذهبی است. این ضعف به‌وضوح در اجرای لایحه #حجاب نمایان است. حجاب به‌عنوان یک ارزش اصیل ملی و مذهبی، نماد هویت فرهنگی ایرانی-اسلامی محسوب می‌شود و نقش محوری در تقویت انسجام اجتماعی دارد.
با این حال، عدم پیوست فرهنگی و ضعف در اقناع افکار عمومی، موجب شده تا این لایحه از سوی برخی با مقاومت یا سوءبرداشت مواجه شود.
🚫در شرایطی که دشمنان فرهنگی تلاش می‌کنند حجاب را به یک ابزار اختلاف بدل کنند، نیاز است با بهره‌گیری از رویکردهای علمی و اجتماعی، حمایت از این ارزش حیاتی را در قالبی متقن و نظام‌مند دنبال کنیم.
لایحه حجاب می‌تواند فرصتی برای تقویت #هویت_ملی و #انسجام_اجتماعی باشد، به شرط آنکه نهادهای مسئول، با قاطعیت و هماهنگی، به تبیین اهداف آن بپردازند و از موضع انفعالی پرهیز کنند.
🔺از سوی دیگر، نبود چارچوب قانونی جامع برای مدیریت #شبکه‌های_اجتماعی و #فضای‌مجازی، تهدیدی جدی برای فرهنگ و ارزش‌های ملی ایجاد کرده است.
در حالی که کشورهای پیشرو با اجماع میان سیاستمداران و متولیان فرهنگی، قوانینی شفاف و اجرایی برای این فضا تدوین کرده‌اند، ایران همچنان درگیر رویکردهای متناقض و پراکنده است.
این خلأ قانونی، بستری برای سوءاستفاده از فضای مجازی فراهم کرده و شبکه‌های اجتماعی را به ابزاری برای تضعیف ارزش‌های فرهنگی و مذهبی تبدیل کرده است.
🚫 رئیس‌جمهور محترم و سایر سیاست‌گذاران باید با عبور از شعارهای تبلیغاتی، به تنظیم سیاست‌های کارآمد و مبتنی بر ارزش‌های ملی و مذهبی اهتمام ورزند تا ضمن کاستن از شکاف‌های فرهنگی، بتوان از ارزش‌های ملی و مذهبی در برابر هجمه‌های خارجی و داخلی صیانت کرد.
📌برای خروج از این بن‌بست، به یک رویکرد علمی و فراگیر نیاز است که در آن، نهادهای #فرهنگی، #حقوقی و #اجتماعی به تعامل سازنده بپردازند.
تدوین قوانینی مبتنی بر پژوهش‌های بومی و جهانی، همراه با توجه به مقبولیت عمومی، می‌تواند از سردرگمی و چندصدایی موجود بکاهد و زمینه‌ساز تقویت ارزش‌های ملی و مذهبی شود.
✍ #حسن_باویر
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
🔺یکی از چالش‌های اساسی در نظام فرهنگی ایران، عدم هماهنگی و هم‌افزایی میان نهادهای فرهنگی و فقدان قاطعیت در پاسداری از ارزش‌های ملی و مذهبی است. این ضعف به‌وضوح در اجرای لایحه #حجاب نمایان است. حجاب به‌عنوان یک ارزش اصیل ملی و مذهبی، نماد هویت فرهنگی ایرانی-اسلامی محسوب می‌شود و نقش محوری در تقویت انسجام اجتماعی دارد.
با این حال، عدم پیوست فرهنگی و ضعف در اقناع افکار عمومی، موجب شده تا این لایحه از سوی برخی با مقاومت یا سوءبرداشت مواجه شود.
🚫در شرایطی که دشمنان فرهنگی تلاش می‌کنند حجاب را به یک ابزار اختلاف بدل کنند، نیاز است با بهره‌گیری از رویکردهای علمی و اجتماعی، حمایت از این ارزش حیاتی را در قالبی متقن و نظام‌مند دنبال کنیم.
لایحه حجاب می‌تواند فرصتی برای تقویت #هویت_ملی و #انسجام_اجتماعی باشد، به شرط آنکه نهادهای مسئول، با قاطعیت و هماهنگی، به تبیین اهداف آن بپردازند و از موضع انفعالی پرهیز کنند.
🔺از سوی دیگر، نبود چارچوب قانونی جامع برای مدیریت #شبکه‌های_اجتماعی و #فضای‌مجازی، تهدیدی جدی برای فرهنگ و ارزش‌های ملی ایجاد کرده است.
در حالی که کشورهای پیشرو با اجماع میان سیاستمداران و متولیان فرهنگی، قوانینی شفاف و اجرایی برای این فضا تدوین کرده‌اند، ایران همچنان درگیر رویکردهای متناقض و پراکنده است.
این خلأ قانونی، بستری برای سوءاستفاده از فضای مجازی فراهم کرده و شبکه‌های اجتماعی را به ابزاری برای تضعیف ارزش‌های فرهنگی و مذهبی تبدیل کرده است.
🚫 رئیس‌جمهور محترم و سایر سیاست‌گذاران باید با عبور از شعارهای تبلیغاتی، به تنظیم سیاست‌های کارآمد و مبتنی بر ارزش‌های ملی و مذهبی اهتمام ورزند تا ضمن کاستن از شکاف‌های فرهنگی، بتوان از ارزش‌های ملی و مذهبی در برابر هجمه‌های خارجی و داخلی صیانت کرد.
📌برای خروج از این بن‌بست، به یک رویکرد علمی و فراگیر نیاز است که در آن، نهادهای #فرهنگی، #حقوقی و #اجتماعی به تعامل سازنده بپردازند.
تدوین قوانینی مبتنی بر پژوهش‌های بومی و جهانی، همراه با توجه به مقبولیت عمومی، می‌تواند از سردرگمی و چندصدایی موجود بکاهد و زمینه‌ساز تقویت ارزش‌های ملی و مذهبی شود.
✍ #حسن_باویر
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir