#سینماویژن
🔹به بالا نگاه نکن؛ در جمع خودآگاه‌ پنداران
▫️#یورونیوز
🔸کمدی به بالا نگاه نکن (Don't look up) به کارگردانی #آدام_مک‌کی و با بازی #لئوناردو_دی‌کاپریو و #جنیفر_لارنس در ماه دسامبر از #پلتفرم #نتفلیکس پخش شد و نظر مثبت بسیاری از منتقدان را برانگیخت.

کمدی به بالا نگاه نکن (Don't look up) با پایانی به‌شدت تراژیک، ماجرای راندال میندی و کیت دیبیاسکای، دو پژوهشگر آمریکایی را روایت می‌کند که در جریان مشاهدات معمول تلسکوپی، متوجه می‌شوند که یک سیارک به سرعت در حال نزدیک شدن به زمین است. استاد دانشگاه و دانشجوی دکتری فورا قضیه را به #ناسا اطلاع می‌دهند.
در ادامه دو شخصیت محوری داستان فیلم، با توجه به جدی و نزدیک بودن خطر، به کاخ سفید هدایت می‌شوند و کمدی از همانجا آغاز می‌شود. شخصیت‌های رده بالای حکومت ایالات متحده، از زن و مرد، آدم‌هایی شارلاتان، احمق و کلاهبردار توصیف می‌شوند که در آستانه نابودی زمین تمام توجه خود را به وارد کردن یکی قاضی متهم به بازی در فیلم‌های پورنوگرافی به دیوان عالی معطوف می‌کنند.
علاوه بر دولت، رسانه‌ها و جو حاکم بر مدیای دیجیتال هم هدف نقد گزنده فیلم قرار گرفته است. یک شبکه تلویزیونی و یک روزنامه بزرگ حاضر می‌شوند ماجرا و تهدید را از زبان دو دانشمند نقل کنند. در حالی که برنامه تلویزیونی با مزه‌پراکنی‌های مجری و واکنش «پرخاشگرانه» کیت به هم می‌ریزد و به رسوایی می‌انجامد.
جلسه بررسی نتایج انتشار گزارش دو دانشمند درباره نابودی قریب‌الوقوع کره زمین، احتمالا صحنه‌ای آشنا برای بسیاری از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران مشغول در تحریریه‌های دیجیتال است. مدیران روزنامه با نشان دادن الگوریتم‌ها و آمار و ارقام بازدید از گزارش و واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی به آن‌ها می‌گویند: «مطلب‌شان زیاد کلیک نیاورده و در حد اخبار آب‌وهوا بیننده داشته». دانشمندان حیران از این سطح از «حماقت» می‌گویند ولی ماجرا بر سر بود و نبود کره زمین است، اما پاسخ روسای تحریریه «نه مطلق» است.
نقد شبکه‌های اجتماعی و حضور پررنگ شهروندان در رسانه‌های نوظهور عصر دیجیتال، یکی دیگر از درونمایه‌های «به بالا نگاه نکن» است. شهروندان «خودآگاه‌ پندار» با مراجعه به شبکه‌های اجتماعی، در باورهای غلط خود استوارتر می‌شوند و نادانسته و با تصور مخالفت با سیستم، با روندی که از سوی بخشی از قدرت ایجاد شده همراه می‌شوند. این ماجرا، به‌خصوص برای آن‌هایی که جنبش‌های آنتی‌واکس در اروپا و آمریکای شمالی را می‌شناسند، بسیار آشنا است.
در به بالا نگاه نکن سرنوشت کره زمین سرانجام به دست یک مولتی میلیاردر فعال در فنآوری‌های جدید می‌رسد. مدیر عامل شرکتی خیالی به نام بَش (BASH) که ترکیبی است از شخصیت‌های موفق دنیای تجارت و «کارآفرینی» امروز، عصاره #ایلان_ماسک، #جف_بزوس، #استیو_جابز، #بیل_گیتس و... در شخصیت پیتر ایشرول، مدیرعامل بَش خلاصه می‌شود. او باعث می‌شود عملیات ناسا برای انهدام دنباله‌دار، با توجیه مزایای اقتصادی، نیمه‌کاره رها شود.
بسیاری از منتقدان در هفته‌های اخیر داستان به بالا نگاه نکن را آینه‌ای تمام‌نما از جامعه امروز بشری در مقیاس جهانی توصیف می‌کنند. اگرچه ماجرا در ایالات متحده آمریکا می‌گذرد، اما کیش #شایسته‌سالاری حاکمان، رویکرد رسانه‌ها و مردمانی سرگردان، احتمالا در همه‌ جای جهان نمودهای کمابیش مشابهی دارد.
گرمایش زمین و شیوع جهانگیر ویروس کرونا، از جمله مواردی هستند که قبول کمدی به بالا نگاه نکن و همذات‌پنداری با شخصیت‌های آن را برای مخاطب عام به‌شدت آسان می‌کند.
"عرصه‌های ارتباطی"
با ما همراه باشید
#ژئوپلیتیک_رسانه
@Dr_bavir

✅ ‏امروز در دنیا ‎#سلبریتی_زدایی بخشی از ‎#فساد_زدایی در جوامع مدرن محسوب می‌شود؛ زیرا سلبریتی‌ها بدترین الگوهای اجتماعی برای نوجوانان هستند.
‎

🔸 ‏الف. ‎#سلبریتی ها از هنرمندان و ورزشکاران متمایز هستند. مثلا ایلان ماسک، دونالد ترامپ، ‎#آمبر_هرد، یووال نوح هراری، و ‎#مارادونا، سلبریتی‌هایی هستند که شهرت آنها به دلیل نکاتی فراتر از حوزه تخصصی آنهاست.

🔸 ‏ب. آوازه هنر هنرمند و فنون ورزشکار، بلندتر از نام آنهاست. اما شهرت خود ‎#سلبریتی ها ، جلوتر از هنر و فن آنان است. مثلا چنان ‎#ایلان_ماسک حاشیه دارد که گاهی فراموش می‌شود که او یکی از فناوران است؛ زیرا شهرت او جلوتر از فن اوست.

🔸 ‏ج. سلبریتی‌های هنر و ورزش در ایران نیز تعدادی اندک، اما پرهیاهو هستند. تعداد ‎#سلبریتی ها در سینمای ایران کمتر از پنجاه نفر است. اما بسیار پر سر و صدا، وقیح، پول‌پرست، هوسران، و ‎#آمورالیست هستند.

🔸 ‏د. بر اساس شناختی که از نزدیک با ‎#هنرمندان دارم عرض می‌کنم؛ بیش از ۸۰ درصد هنرمندان به ویژه سینماگران مشکلات معیشتی دارند، و بیش از ۷۰ درصد آنان مستاجرند. اما با عزت نفس از موهبت هنر خدادادی خود صیانت می‌کنند. افسوس که با هیزم ‎#سلبریتی های مفسد می‌سوزند.
رشته #توئیت استاد حسن عباسی
https://twitter.com/hasan_abbasi/status/1533122819424497664?t=7wnm_xbx1upZQSxKL1PXGw&s=19
"جنبش مردمی حلال‌زاده‌ها"
با ما همراه باشید
#ژئوپلیتیک_رسانه
@Dr_bavir

🔸توییتر حساب‌های ژورنالیست‌های سی‌ان‌ان، نیویورک‌تایمز و واشنگتن‌پست را به حال تعلیق درآورد

🔻#توییتر که #ایلان‌_ماسک مالک آن است حساب‌های ژورنالیست‌های سی‌ان‌ان (دونی او سالیوان)، نیویورک‌تایمز (رایان مک) و واشنگتن‌پست (درو هارلول) را که همه در عرصه صنایع تکنولوژیک فعال بودند و از منتقدان ایلان ماسک هم هستند به حالت تعلیق در آورد: گاردین
#ژئوپلیتیک_رسانه
       با ما همراه باشید
@Dr_bavir

🔸ماسک؛ بيش‌ازحد قديمی، بيش‌ازحد جديد
▫️منجی بشريت يا فريبی بين‌سياره‌ای؟
گمانه‌زنی دربارۀ کارهایی که #ایلان_ماسک می‌خواهد انجام دهد، در ماه‌های اخیر، به چیزی شبیه پیش‌بینی وضع آب‌و‌هوا تبدیل شده است. ماجراهای تمام‌نشدنی او به شکل اجتناب‌ناپذیری به زندگی روزمرۀ میلیون‌ها انسان گره خورده است. تصمیماتش دربارۀ #توییتر، برنامه‌ریزی‌هایش برای کاشتن تراشه‌هایی در سر انسان‌ها، خودروهای پیشروی الکتریکی‌اش، موشک‌ها و ماهواره‌هایش، و روابطش با بازیگران و سلبریتی‌ها، از او اسطوره‌ای نیمه‌خدا-نیمه‌شیطان ساخته است که نمی‌دانیم باید با او چطور مواجه شویم. آیا واقعاً آیندۀ ما در دستان ایلان ماسک است، یا فقط جنجالی گذرا پیش روی ماست. ادامۀ مطلب

💢 ایلان ماسک و #دم_خروس نظام سرمایه‌داری

🔸نفوذ و جایگاه #ایلان_ماسک در عرصه تکنولوژی و صنعت، بحث و تحلیل‌های مختلفی پیرامون ورود او به عرصه سیاست، حتی در جایگاه یک وزیر در ایالات متحده آمریکا مطرح کرده است.
اگر ایلان ماسک واقعاً وارد سیاست شود و جایگاه سیاسی در دولت ترامپ به دست بیآورد، این موضوع جنبه‌های مختلفی از #سرمایه‌داری_آمریکایی را برجسته می‌کند.

🔺نظام سرمایه‌داری آمریکا به گونه‌ای است که از طریق چهره‌های خاص، مثل ماسک، به نوعی به ارتباط پیچیده میان سرمایه و سیاست دامن می‌زند.
ایلان ماسک به عنوان یکی از ثروتمندترین افراد دنیا، تجسمی از سرمایه‌داری مدرن و دستاوردهای فناوری است و ورود او به سیاست می‌تواند این پیام را به جامعه مخابره کند که قدرتِ اقتصادی و دستاوردهای فناورانه با نفوذ سیاسی پیوند خورده است.
این نشان می‌دهد که در نظام سرمایه‌داری، فاصله میان سرمایه و سیاست بسیار باریک و گاهی نامشخص است.

🔺همچنین، در چنین شرایطی به چالش‌های سرمایه‌داری مدرن اشاره می‌شود؛ زیرا نفوذ میلیاردرها و غول‌های فناوری در سیاست و قدرت، نابرابری‌های اقتصادی را تشدید می‌کند و به بحث‌های بیشتری درباره تضاد منافع در تصمیمات دولتی دامن می‌زند.
در واقع، این به نوعی "دم خروس" نظام سرمایه‌داری را بیرون می‌زند که در آن پول و سرمایه‌گذاری‌های شخصی به جای مصلحت عمومی تأثیر بیشتری در سیاست‌گذاری دارند.
#حسن_باویر
#ژئوپلیتیک_رسانه
       با ما همراه باشید
@Dr_bavir