#متدولوژی #چارچوب‌نظری
#عرصه^های_ارتباطی
#سینماویژن 🔸درباره چارچوب نظری در مطالعات فیلم
▫️برخی اصطلاحات برای دانشجویانی که موضوع رساله آن‌ها مطالعات فیلم است.
🔸Studying Film with Different Film Theory App roaches
Film theory sometimes seems difficult and complicated, but fundamentally it’s a range of different tools that you can use to explain how film works. Following are a few of the most helpful theoretical methods used in film studies:

Auteur theory: The idea that the director is the single misunderstood artistic genius responsible for creating a movie, instead of the thousands of other people typically involved.
Cognitive theory: Using science such as neuroscience and psychology to help explain how audiences watch and understand films.
Deconstruction: Not simply dismantling films, but dismantling the ways you think about and interpret them.
Feminism: Study of film as an element of patriarchy, or structural male superiority over women. For example, the idea of the male gaze proposes that men control the ‘looks’ of cinema and women are present to be looked at.
Formalism: Focusing on the formal properties of film (such as editing or image composition) to understand how it’s different from other artistic media.
Ideological analysis: The notion that culture shapes how people think and behave. Ideological analysis seeks to expose the hidden politics of a film.
Post-colonialism: Analysing the impact or legacy of colonial power exerted over cultures or nations. In film studies, post-colonialism looks at films made by film-makers from countries colonised (or formerly colonised) by the West or at Western films that depict colonised nations.
Postmodernism: Period of critical theory claiming that the old big ideas have run out of juice, that high art and popular culture are now inseparable, and that images have become more real than reality.
Reception studies: Just asking film spectators what they’re thinking, rather than theorising about how they’re interacting with what they see on film.
Semiotics: The study of how film works like a language, using signs symbols and formal structures to convey meaning.
Structuralism: The idea that you can boil down popular cinema to key elements or structures. These function like modern-day mythology, or stories that people keep telling themselves to help them understand the world and to make themselves feel better.
با ما همراه باشید
#ژئوپلیتیک_رسانه
@Dr_bavir

#سینماویژن
🔹به بالا نگاه نکن؛ در جمع خودآگاه‌ پنداران
▫️#یورونیوز
🔸کمدی به بالا نگاه نکن (Don't look up) به کارگردانی #آدام_مک‌کی و با بازی #لئوناردو_دی‌کاپریو و #جنیفر_لارنس در ماه دسامبر از #پلتفرم #نتفلیکس پخش شد و نظر مثبت بسیاری از منتقدان را برانگیخت.

کمدی به بالا نگاه نکن (Don't look up) با پایانی به‌شدت تراژیک، ماجرای راندال میندی و کیت دیبیاسکای، دو پژوهشگر آمریکایی را روایت می‌کند که در جریان مشاهدات معمول تلسکوپی، متوجه می‌شوند که یک سیارک به سرعت در حال نزدیک شدن به زمین است. استاد دانشگاه و دانشجوی دکتری فورا قضیه را به #ناسا اطلاع می‌دهند.
در ادامه دو شخصیت محوری داستان فیلم، با توجه به جدی و نزدیک بودن خطر، به کاخ سفید هدایت می‌شوند و کمدی از همانجا آغاز می‌شود. شخصیت‌های رده بالای حکومت ایالات متحده، از زن و مرد، آدم‌هایی شارلاتان، احمق و کلاهبردار توصیف می‌شوند که در آستانه نابودی زمین تمام توجه خود را به وارد کردن یکی قاضی متهم به بازی در فیلم‌های پورنوگرافی به دیوان عالی معطوف می‌کنند.
علاوه بر دولت، رسانه‌ها و جو حاکم بر مدیای دیجیتال هم هدف نقد گزنده فیلم قرار گرفته است. یک شبکه تلویزیونی و یک روزنامه بزرگ حاضر می‌شوند ماجرا و تهدید را از زبان دو دانشمند نقل کنند. در حالی که برنامه تلویزیونی با مزه‌پراکنی‌های مجری و واکنش «پرخاشگرانه» کیت به هم می‌ریزد و به رسوایی می‌انجامد.
جلسه بررسی نتایج انتشار گزارش دو دانشمند درباره نابودی قریب‌الوقوع کره زمین، احتمالا صحنه‌ای آشنا برای بسیاری از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران مشغول در تحریریه‌های دیجیتال است. مدیران روزنامه با نشان دادن الگوریتم‌ها و آمار و ارقام بازدید از گزارش و واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی به آن‌ها می‌گویند: «مطلب‌شان زیاد کلیک نیاورده و در حد اخبار آب‌وهوا بیننده داشته». دانشمندان حیران از این سطح از «حماقت» می‌گویند ولی ماجرا بر سر بود و نبود کره زمین است، اما پاسخ روسای تحریریه «نه مطلق» است.
نقد شبکه‌های اجتماعی و حضور پررنگ شهروندان در رسانه‌های نوظهور عصر دیجیتال، یکی دیگر از درونمایه‌های «به بالا نگاه نکن» است. شهروندان «خودآگاه‌ پندار» با مراجعه به شبکه‌های اجتماعی، در باورهای غلط خود استوارتر می‌شوند و نادانسته و با تصور مخالفت با سیستم، با روندی که از سوی بخشی از قدرت ایجاد شده همراه می‌شوند. این ماجرا، به‌خصوص برای آن‌هایی که جنبش‌های آنتی‌واکس در اروپا و آمریکای شمالی را می‌شناسند، بسیار آشنا است.
در به بالا نگاه نکن سرنوشت کره زمین سرانجام به دست یک مولتی میلیاردر فعال در فنآوری‌های جدید می‌رسد. مدیر عامل شرکتی خیالی به نام بَش (BASH) که ترکیبی است از شخصیت‌های موفق دنیای تجارت و «کارآفرینی» امروز، عصاره #ایلان_ماسک، #جف_بزوس، #استیو_جابز، #بیل_گیتس و... در شخصیت پیتر ایشرول، مدیرعامل بَش خلاصه می‌شود. او باعث می‌شود عملیات ناسا برای انهدام دنباله‌دار، با توجیه مزایای اقتصادی، نیمه‌کاره رها شود.
بسیاری از منتقدان در هفته‌های اخیر داستان به بالا نگاه نکن را آینه‌ای تمام‌نما از جامعه امروز بشری در مقیاس جهانی توصیف می‌کنند. اگرچه ماجرا در ایالات متحده آمریکا می‌گذرد، اما کیش #شایسته‌سالاری حاکمان، رویکرد رسانه‌ها و مردمانی سرگردان، احتمالا در همه‌ جای جهان نمودهای کمابیش مشابهی دارد.
گرمایش زمین و شیوع جهانگیر ویروس کرونا، از جمله مواردی هستند که قبول کمدی به بالا نگاه نکن و همذات‌پنداری با شخصیت‌های آن را برای مخاطب عام به‌شدت آسان می‌کند.
"عرصه‌های ارتباطی"
با ما همراه باشید
#ژئوپلیتیک_رسانه
@Dr_bavir