✅ حساسیت های برنامه سازی در #شبکه_های_استانی؛
🔸 برنامه سازان شبکه های استانی باید علاوه بر دارا بودن دانش فنی و هنری، آگاهی و شناخت کافی در مورد تاریخ استان، خصوصیات فرهنگی و آداب و رسوم آن داشته باشند. این آگاهی و شناخت برای افراد بومی ضرورتی دوچندان است زیرا بسیاری از برنامه سازان ممکن است شناخت درستی از تاریخ و فرهنگ استان خود نداشته باشند.
🔺از سویی در بین برخی شهرهای یک استان، به دلایل مختلفی از جمله سیاست های استعماری و تفرقه افکنانه رژیم گذشته و زمینه های دیگر، حساسیت های قومی و رقابت های دیرینه ای وجود دارد که برنامه ساز با شناخت آن زمینه ها، از تشدید برخوردهایی ممانعت به عمل خواهد آورد.
📌بنابراین؛
💢 عوامل تولید برنامه در استان هایی که پیروان ادیان، مذاهب و فرقه های مختلف دینی در آن زندگی می کنند، باید در برنامه سازی ها حساسیت لازم را در این زمینه در نظر بگیرند.
💢 با توجه به اینکه اغلب استان های ایران از زبان ها و گویش های متفاوتی برخوردارند، تکلم گویندگان به یک زبان یا گویش خاص باعث ایجاد شائبه یک جانبه نگری از سوی شبکه استانی خواهد شد، لذا توصیه می شود که به گونه ای در برنامه ها تكلم شود که حتی صاحبان لهجه های غریب استان نیز شبکه استانی را شبکه خود بدانند.
💢 با توجه به اینکه حاکمیت یک فرهنگ مسلط بر جوامع از عوامل مهم ضمانت ایجاد و استمرار وحدت شمرده می شود، شبکه های استانی بایستی شاخصه های فرهنگ بومی را در راستای فرهنگ مسلط ملی ایرانی - اسلامی سوق دهند.
💢 هر چند استفاده از زبان و گویش محلی باعث ایجاد جذابیت در مخاطب می شود، اما بهتر است که شبکه های استانی، زبان فارسی را به عنوان زبانی فراقومی تبیین و به مخاطب بومی القا کنند که تقویت زبان فارسی به معنای نفی زبان ها و گویش های دیگر نیست.
💢 شبکه های استانی با تهیه برنامه هایی از آیین های محلی، مراسم سور و سوگ ملی و مذهبی یک استان و پخش مستمر آن از شبکه های سراسری می توانند علاوه بر شناساندن جنبه های مثبت فرهنگی یک استان، از این طریق به #تفاهم_ملی کمک کنند.
💢 شبکه های استانی می توانند با ایجاد ارتباط با شبکه های استانی دیگر، خصوصا در مناسبت های خاص، به معرفی فرهنگ خود و یا پرداختن به اشتراکات فرهنگی به پخش برنامه هایی از آداب و رسوم قومی و دینی، اقدام و از این طریق به همبستگی و شناخت ملی کمک کنند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید در برنامه های طنز، لهجه، گویش و فرهنگ خاصی را مورد تمسخر قرار دهند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید نمادهای قومی قبیلگی را در مقابل نمادهای ملی قرار دهند و در طرح این نمادها به ضرورت بالاتر بودن وزن نمادهای ملی در مقابل نمادها و نشانه های محلی توجه کنند.
با ما همراه باشید
"ژئوپلیتیک رسانه"
@Dr_bavir
🔸 برنامه سازان شبکه های استانی باید علاوه بر دارا بودن دانش فنی و هنری، آگاهی و شناخت کافی در مورد تاریخ استان، خصوصیات فرهنگی و آداب و رسوم آن داشته باشند. این آگاهی و شناخت برای افراد بومی ضرورتی دوچندان است زیرا بسیاری از برنامه سازان ممکن است شناخت درستی از تاریخ و فرهنگ استان خود نداشته باشند.
🔺از سویی در بین برخی شهرهای یک استان، به دلایل مختلفی از جمله سیاست های استعماری و تفرقه افکنانه رژیم گذشته و زمینه های دیگر، حساسیت های قومی و رقابت های دیرینه ای وجود دارد که برنامه ساز با شناخت آن زمینه ها، از تشدید برخوردهایی ممانعت به عمل خواهد آورد.
📌بنابراین؛
💢 عوامل تولید برنامه در استان هایی که پیروان ادیان، مذاهب و فرقه های مختلف دینی در آن زندگی می کنند، باید در برنامه سازی ها حساسیت لازم را در این زمینه در نظر بگیرند.
💢 با توجه به اینکه اغلب استان های ایران از زبان ها و گویش های متفاوتی برخوردارند، تکلم گویندگان به یک زبان یا گویش خاص باعث ایجاد شائبه یک جانبه نگری از سوی شبکه استانی خواهد شد، لذا توصیه می شود که به گونه ای در برنامه ها تكلم شود که حتی صاحبان لهجه های غریب استان نیز شبکه استانی را شبکه خود بدانند.
💢 با توجه به اینکه حاکمیت یک فرهنگ مسلط بر جوامع از عوامل مهم ضمانت ایجاد و استمرار وحدت شمرده می شود، شبکه های استانی بایستی شاخصه های فرهنگ بومی را در راستای فرهنگ مسلط ملی ایرانی - اسلامی سوق دهند.
💢 هر چند استفاده از زبان و گویش محلی باعث ایجاد جذابیت در مخاطب می شود، اما بهتر است که شبکه های استانی، زبان فارسی را به عنوان زبانی فراقومی تبیین و به مخاطب بومی القا کنند که تقویت زبان فارسی به معنای نفی زبان ها و گویش های دیگر نیست.
💢 شبکه های استانی با تهیه برنامه هایی از آیین های محلی، مراسم سور و سوگ ملی و مذهبی یک استان و پخش مستمر آن از شبکه های سراسری می توانند علاوه بر شناساندن جنبه های مثبت فرهنگی یک استان، از این طریق به #تفاهم_ملی کمک کنند.
💢 شبکه های استانی می توانند با ایجاد ارتباط با شبکه های استانی دیگر، خصوصا در مناسبت های خاص، به معرفی فرهنگ خود و یا پرداختن به اشتراکات فرهنگی به پخش برنامه هایی از آداب و رسوم قومی و دینی، اقدام و از این طریق به همبستگی و شناخت ملی کمک کنند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید در برنامه های طنز، لهجه، گویش و فرهنگ خاصی را مورد تمسخر قرار دهند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید نمادهای قومی قبیلگی را در مقابل نمادهای ملی قرار دهند و در طرح این نمادها به ضرورت بالاتر بودن وزن نمادهای ملی در مقابل نمادها و نشانه های محلی توجه کنند.
با ما همراه باشید
"ژئوپلیتیک رسانه"
@Dr_bavir
✅ حساسیت‌های برنامه‌سازی در #شبکه‌های_استانی؛
🔸 برنامه‌سازان شبکه‌های استانی باید علاوه بر دارا بودن دانش فنی و هنری، آگاهی و شناخت کافی در مورد تاریخ استان، خصوصیات فرهنگی و آداب و رسوم آن داشته باشند. این آگاهی و شناخت برای افراد بومی ضرورتی دوچندان است زیرا بسیاری از برنامه‌سازان ممکن است شناخت درستی از تاریخ و فرهنگ استان خود نداشته باشند.
🔺از سویی در بین برخی شهرهای یک استان، به دلایل مختلفی از جمله سیاست‌های استعماری و تفرقه افکنانه رژیم گذشته و زمینه های دیگر، حساسیت‌های قومی و رقابت های دیرینه ای وجود دارد که برنامه ساز با شناخت آن زمینه ها، از تشدید برخوردهایی ممانعت به عمل خواهد آورد.
📌بنابراین؛
💢 عوامل تولید برنامه در استان‌هایی که پیروان ادیان، مذاهب و فرقه های مختلف دینی در آن زندگی می‌کنند، باید در برنامه سازی ها حساسیت لازم را در این زمینه در نظر بگیرند.
💢 با توجه به اینکه اغلب استان های ایران از زبان‌ها و گویش‌های متفاوتی برخوردارند، تکلم گویندگان به یک زبان یا گویش خاص باعث ایجاد شائبه یک جانبه‌نگری از سوی شبکه استانی خواهد شد، لذا توصیه می شود که به گونه ای در برنامه ها تكلم شود که حتی صاحبان لهجه های غریب استان نیز شبکه استانی را شبکه خود بدانند.
💢 با توجه به اینکه حاکمیت یک فرهنگ مسلط بر جوامع از عوامل مهم ضمانت ایجاد و استمرار وحدت شمرده می شود، شبکه های استانی بایستی شاخصه های فرهنگ بومی را در راستای فرهنگ مسلط ملی ایرانی - اسلامی سوق دهند.
💢 هر چند استفاده از زبان و گویش محلی باعث ایجاد جذابیت در مخاطب می شود، اما بهتر است که شبکه های استانی، زبان فارسی را به عنوان زبانی فراقومی تبیین و به مخاطب بومی القا کنند که تقویت زبان فارسی به معنای نفی زبان ها و گویش های دیگر نیست.
💢 شبکه های استانی با تهیه برنامه هایی از آیین های محلی، مراسم سور و سوگ ملی و مذهبی یک استان و پخش مستمر آن از شبکه های سراسری می توانند علاوه بر شناساندن جنبه های مثبت فرهنگی یک استان، از این طریق به #تفاهم_ملی کمک کنند.
💢 شبکه های استانی می توانند با ایجاد ارتباط با شبکه های استانی دیگر، خصوصا در مناسبت های خاص، به معرفی فرهنگ خود و یا پرداختن به اشتراکات فرهنگی به پخش برنامه هایی از آداب و رسوم قومی و دینی، اقدام و از این طریق به همبستگی و شناخت ملی کمک کنند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید در برنامه های طنز، لهجه، گویش و فرهنگ خاصی را مورد تمسخر قرار دهند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید نمادهای قومی قبیلگی را در مقابل نمادهای ملی قرار دهند و در طرح این نمادها به ضرورت بالاتر بودن وزن نمادهای ملی در مقابل نمادها و نشانه های محلی توجه کنند.
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir
🔸 برنامه‌سازان شبکه‌های استانی باید علاوه بر دارا بودن دانش فنی و هنری، آگاهی و شناخت کافی در مورد تاریخ استان، خصوصیات فرهنگی و آداب و رسوم آن داشته باشند. این آگاهی و شناخت برای افراد بومی ضرورتی دوچندان است زیرا بسیاری از برنامه‌سازان ممکن است شناخت درستی از تاریخ و فرهنگ استان خود نداشته باشند.
🔺از سویی در بین برخی شهرهای یک استان، به دلایل مختلفی از جمله سیاست‌های استعماری و تفرقه افکنانه رژیم گذشته و زمینه های دیگر، حساسیت‌های قومی و رقابت های دیرینه ای وجود دارد که برنامه ساز با شناخت آن زمینه ها، از تشدید برخوردهایی ممانعت به عمل خواهد آورد.
📌بنابراین؛
💢 عوامل تولید برنامه در استان‌هایی که پیروان ادیان، مذاهب و فرقه های مختلف دینی در آن زندگی می‌کنند، باید در برنامه سازی ها حساسیت لازم را در این زمینه در نظر بگیرند.
💢 با توجه به اینکه اغلب استان های ایران از زبان‌ها و گویش‌های متفاوتی برخوردارند، تکلم گویندگان به یک زبان یا گویش خاص باعث ایجاد شائبه یک جانبه‌نگری از سوی شبکه استانی خواهد شد، لذا توصیه می شود که به گونه ای در برنامه ها تكلم شود که حتی صاحبان لهجه های غریب استان نیز شبکه استانی را شبکه خود بدانند.
💢 با توجه به اینکه حاکمیت یک فرهنگ مسلط بر جوامع از عوامل مهم ضمانت ایجاد و استمرار وحدت شمرده می شود، شبکه های استانی بایستی شاخصه های فرهنگ بومی را در راستای فرهنگ مسلط ملی ایرانی - اسلامی سوق دهند.
💢 هر چند استفاده از زبان و گویش محلی باعث ایجاد جذابیت در مخاطب می شود، اما بهتر است که شبکه های استانی، زبان فارسی را به عنوان زبانی فراقومی تبیین و به مخاطب بومی القا کنند که تقویت زبان فارسی به معنای نفی زبان ها و گویش های دیگر نیست.
💢 شبکه های استانی با تهیه برنامه هایی از آیین های محلی، مراسم سور و سوگ ملی و مذهبی یک استان و پخش مستمر آن از شبکه های سراسری می توانند علاوه بر شناساندن جنبه های مثبت فرهنگی یک استان، از این طریق به #تفاهم_ملی کمک کنند.
💢 شبکه های استانی می توانند با ایجاد ارتباط با شبکه های استانی دیگر، خصوصا در مناسبت های خاص، به معرفی فرهنگ خود و یا پرداختن به اشتراکات فرهنگی به پخش برنامه هایی از آداب و رسوم قومی و دینی، اقدام و از این طریق به همبستگی و شناخت ملی کمک کنند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید در برنامه های طنز، لهجه، گویش و فرهنگ خاصی را مورد تمسخر قرار دهند.
💢 برنامه سازان شبکه های استانی نباید نمادهای قومی قبیلگی را در مقابل نمادهای ملی قرار دهند و در طرح این نمادها به ضرورت بالاتر بودن وزن نمادهای ملی در مقابل نمادها و نشانه های محلی توجه کنند.
#ژئوپلیتیک_رسانه
با ما همراه باشید
@Dr_bavir