🔵 تربیت رسانه‌ای در مدرسه هنر و رسانه آینه؛ یک قدم به جلو یا عقب؟
🔻 در برهوت توجه به موضوع «تربیت» در زیست‌بوم سواد رسانه‌ای ایران، خبر خوبی که هفته پیش شنیدیم، انتشار رایگان «کتابچه راهنمای تربیت رسانه‌ای در خانواده» از طرف «مدرسه هنر و رسانه آینه» بود.
🔻 با تعریف اجمالی که از «تربیت رسانه‌ای» داریم، دایره استحفاظی آن را در امر تربیت و رشد می‌دانیم که حیطه‌ای وسیع و البته مجزا از عالم «هنر» و «رسانه» است. زمانی که یک مجموعه فرهنگی -مثل مدرسه هنر و رسانه آینه- پا به عرصه‌ای جدید می‌گذارد، از او انتظار می‌رود که بضاعت حرکت در آن حیطه‌ی تازه را هم فراهم آورده باشد. با مطالعه «اولین محصول» از مجموعه محصولات تربیت رسانه‌ای این مجموعه، نام و نشانی از راهبران تربیتی و فکری «تربیت رسانه‌ای» مدرسه آینه نمی‌بینیم. این کتابچه بر خلاف عرف محصولات فرهنگی هیچ نویسنده‌ای ندارد و گردآوری و تألیف آن به «دپارتمان سواد رسانه‌ای مدرسه هنر و رسانه آینه» منسوب شده است. دپارتمانی که در پایگاه‌های اینترنتی این مدرسه مجازی نام و نشانی از اعضای آن نمی‌بینیم. در این وضعیت حداقل انتظار مخاطب کتابچه آن است که منابع و مأخذ قابل ذکری برای محتوای منتشر شده وجود داشته باشد. متأسفانه در این زمینه هم دپارتمان مذکور رازداری کرده است و ردی از مصادر محتوای خود به مخاطب نمی‌دهد.
🔻 نگاهی به محتوای داخل این کتابچه، آشفتگی بیشتری را نشان می‌دهد. بخش اول با عنوان «خوب است بدانیم» شامل زیر عنوان‌های: محیط‌های اثرگذار تربیتی، مواجهه با رسانه‌ها و تربیت رسانه‌ای می‌شود. محتوای این بخش شبیه خلاصه یک سخنرانی یا جزوه‌ای موجز از محتوای یک جلسه آموزشی است. مطالب هیچ انسجام روایی یا موضوعی نداشته و من و شمایی که گویی در آن جلسه سخنرانی نبوده‌ایم با خواندن این خلاصه‌ها چیز زیادی دستگیرمان نمی‌شود...باور کردنی نیست. ولی آنچه به عنوان تربیت رسانه‌ای در این کتابچه به مخاطب قالب کرده‌اند دقیقاً همان سواد رسانه‌ای است؛ نه یک کلمه بیش و نه یک کلمه کم!
🔻 حاصل کار شبیه آن است که انگاری یک شاگرد بازیگوش جزوه‌های ناقص و پرغلطی که در جلسه استاد یادداشت‌برداری کرده، صفحه‌آرایی کرده و بدون ذکر نام خودش و بدون ذکر نام استاد با عنوان پر طمطراق «راهنمای تربیت رسانه‌ای در خانواده» بیرون داده باشد.
#تربیت_رسانه_ای
🚩 نهضت سواد رسانه ای انقلاب اسلامی
#حسین_غفاری
با ما همراه باشید
"ژئوپلیتیک رسانه"
@Dr_bavir
🔻 در برهوت توجه به موضوع «تربیت» در زیست‌بوم سواد رسانه‌ای ایران، خبر خوبی که هفته پیش شنیدیم، انتشار رایگان «کتابچه راهنمای تربیت رسانه‌ای در خانواده» از طرف «مدرسه هنر و رسانه آینه» بود.
🔻 با تعریف اجمالی که از «تربیت رسانه‌ای» داریم، دایره استحفاظی آن را در امر تربیت و رشد می‌دانیم که حیطه‌ای وسیع و البته مجزا از عالم «هنر» و «رسانه» است. زمانی که یک مجموعه فرهنگی -مثل مدرسه هنر و رسانه آینه- پا به عرصه‌ای جدید می‌گذارد، از او انتظار می‌رود که بضاعت حرکت در آن حیطه‌ی تازه را هم فراهم آورده باشد. با مطالعه «اولین محصول» از مجموعه محصولات تربیت رسانه‌ای این مجموعه، نام و نشانی از راهبران تربیتی و فکری «تربیت رسانه‌ای» مدرسه آینه نمی‌بینیم. این کتابچه بر خلاف عرف محصولات فرهنگی هیچ نویسنده‌ای ندارد و گردآوری و تألیف آن به «دپارتمان سواد رسانه‌ای مدرسه هنر و رسانه آینه» منسوب شده است. دپارتمانی که در پایگاه‌های اینترنتی این مدرسه مجازی نام و نشانی از اعضای آن نمی‌بینیم. در این وضعیت حداقل انتظار مخاطب کتابچه آن است که منابع و مأخذ قابل ذکری برای محتوای منتشر شده وجود داشته باشد. متأسفانه در این زمینه هم دپارتمان مذکور رازداری کرده است و ردی از مصادر محتوای خود به مخاطب نمی‌دهد.
🔻 نگاهی به محتوای داخل این کتابچه، آشفتگی بیشتری را نشان می‌دهد. بخش اول با عنوان «خوب است بدانیم» شامل زیر عنوان‌های: محیط‌های اثرگذار تربیتی، مواجهه با رسانه‌ها و تربیت رسانه‌ای می‌شود. محتوای این بخش شبیه خلاصه یک سخنرانی یا جزوه‌ای موجز از محتوای یک جلسه آموزشی است. مطالب هیچ انسجام روایی یا موضوعی نداشته و من و شمایی که گویی در آن جلسه سخنرانی نبوده‌ایم با خواندن این خلاصه‌ها چیز زیادی دستگیرمان نمی‌شود...باور کردنی نیست. ولی آنچه به عنوان تربیت رسانه‌ای در این کتابچه به مخاطب قالب کرده‌اند دقیقاً همان سواد رسانه‌ای است؛ نه یک کلمه بیش و نه یک کلمه کم!
🔻 حاصل کار شبیه آن است که انگاری یک شاگرد بازیگوش جزوه‌های ناقص و پرغلطی که در جلسه استاد یادداشت‌برداری کرده، صفحه‌آرایی کرده و بدون ذکر نام خودش و بدون ذکر نام استاد با عنوان پر طمطراق «راهنمای تربیت رسانه‌ای در خانواده» بیرون داده باشد.
#تربیت_رسانه_ای
🚩 نهضت سواد رسانه ای انقلاب اسلامی
#حسین_غفاری
با ما همراه باشید
"ژئوپلیتیک رسانه"
@Dr_bavir
⭕️ حکمرانی مجازی لازمه تحقق تربیت رسانه‌ای
🔹 #رهبر_معظم_انقلاب، از جامعه اسلامی با تعبیر «کارخانه انسان‌سازی» یاد می‌کنند و برای جامعه اسلامی، ویژگی‌هایی را برمی‌شمارند که مهمترین آن، حاکمیت داشتن حق است.
🔸 ایشان معتقدند تربیت حقیقی محقق نخواهد شد مگر زمانی که حاکمیت جامعه در دست حکومتی صالح و الهی باشد. حکومتی که هم اندیشه دنیای مردم و هم پاس آخرتشان را داشته باشد.
🔹 حکومت غیراسلامی، انسان‌ها را از حقیقت فطری آنها دور می‌کند و به سمت هواپرستی و نفس‌پرستی سوق می‌دهد؛ بنابراین تربیت در محیطی که قوانین، نظامات اجتماعی و محیط فرهنگی آن مردم را از حقیقت الهی آنها دور می‌کند، امکان تحقق کامل نمی‌یابد.
🔸 در چنین منظومه‌ای است که حکمرانی داشتن بر فضای مجازی جامعه، نه تنها یک الزام حاکمیتی بلکه یک وظیفه حیاتی تربیتی حکومت اسلامی است. تا این حکمرانی اسلامی در فضای مجازی محقق نشود، فعالیت‌های تربیتی و تلاش‌های مربیان و خانواده‌ها برای تربیت فرزندان خود در بستر فضای مجازی کاملاً ابتر و بی‌نتیجه خواهد بود.
🔹 تحقق حکمرانی اسلامی در فضای مجازی باعث می‌شود همه تولیدکنندگان پیام‌های رسانه‌ای، نسبت به آنچه تولید و منتشر می‌کنند، مسئولیت داشته باشند. پلتفرم‌های مختلف نسبت به اجرای قوانین جامعه اسلامی، الزام داشته باشند. مردم خیالشان راحت باشد که فرزندانشان در معرض هجوم شبکه قماربازان و تن‌فروشان و مطربان نیستند. محتواها براساس ذائقه شهوانی گردانندگان پلتفرم‌ها وایرال نمی‌شود. جلوی توهین‌ها و تهمت‌ها را می‌توان با وضع قانون گرفت.
🔻 شبکه ملی اطلاعات بخشی از تحقق حکمرانی اسلامی در فضای مجازی است که امروز از نان شب برای مردم واجب‌تر است.
#تربیت_رسانه_ای
#حکمرانی_مجازی
نهضت سواد رسانه‌ای انقلاب اسلامی
با ما همراه باشید
"ژئوپلیتیک رسانه"
@Dr_bavir
🔹 #رهبر_معظم_انقلاب، از جامعه اسلامی با تعبیر «کارخانه انسان‌سازی» یاد می‌کنند و برای جامعه اسلامی، ویژگی‌هایی را برمی‌شمارند که مهمترین آن، حاکمیت داشتن حق است.
🔸 ایشان معتقدند تربیت حقیقی محقق نخواهد شد مگر زمانی که حاکمیت جامعه در دست حکومتی صالح و الهی باشد. حکومتی که هم اندیشه دنیای مردم و هم پاس آخرتشان را داشته باشد.
🔹 حکومت غیراسلامی، انسان‌ها را از حقیقت فطری آنها دور می‌کند و به سمت هواپرستی و نفس‌پرستی سوق می‌دهد؛ بنابراین تربیت در محیطی که قوانین، نظامات اجتماعی و محیط فرهنگی آن مردم را از حقیقت الهی آنها دور می‌کند، امکان تحقق کامل نمی‌یابد.
🔸 در چنین منظومه‌ای است که حکمرانی داشتن بر فضای مجازی جامعه، نه تنها یک الزام حاکمیتی بلکه یک وظیفه حیاتی تربیتی حکومت اسلامی است. تا این حکمرانی اسلامی در فضای مجازی محقق نشود، فعالیت‌های تربیتی و تلاش‌های مربیان و خانواده‌ها برای تربیت فرزندان خود در بستر فضای مجازی کاملاً ابتر و بی‌نتیجه خواهد بود.
🔹 تحقق حکمرانی اسلامی در فضای مجازی باعث می‌شود همه تولیدکنندگان پیام‌های رسانه‌ای، نسبت به آنچه تولید و منتشر می‌کنند، مسئولیت داشته باشند. پلتفرم‌های مختلف نسبت به اجرای قوانین جامعه اسلامی، الزام داشته باشند. مردم خیالشان راحت باشد که فرزندانشان در معرض هجوم شبکه قماربازان و تن‌فروشان و مطربان نیستند. محتواها براساس ذائقه شهوانی گردانندگان پلتفرم‌ها وایرال نمی‌شود. جلوی توهین‌ها و تهمت‌ها را می‌توان با وضع قانون گرفت.
🔻 شبکه ملی اطلاعات بخشی از تحقق حکمرانی اسلامی در فضای مجازی است که امروز از نان شب برای مردم واجب‌تر است.
#تربیت_رسانه_ای
#حکمرانی_مجازی
نهضت سواد رسانه‌ای انقلاب اسلامی
با ما همراه باشید
"ژئوپلیتیک رسانه"
@Dr_bavir
⭕️ #تربیت_رسانه_ای دینی در عصر بل‌بشوی رسانه‌ها چگونه ممکن است؟
🔻 عصر ارتباطات برخی از بنیان های تربیت دینی در عصرهای گذشته را ناکارامد و بی‌اثر کرده است. مثلاً در گذشته یکی از مهمترین راهبردهای تربیتی، دور نگه داشتن فرزندان از محیط های فاسد یا ضدتربیتی بود. تا پیش از عصر ارتباطات این راهبرد مهم، نه تنها ممکن بلکه در تربیت عمومی جامعه محوریت داشت. حضور فضای مجازی و ضرورت استفاده فرزندان از این فضای بیکرانه اکنون این راهبرد را با چالش جدی مواجه کرده است. دیگر نمی توان جلوی حضور بچه ها در فضای مجازی را گرفت. نمونه دیگر از این راهبردها، «ممنوع کردن» بود. در گذشته بسیاری از رفتارها و موقعیت های خطرآفرین برای بچه‌ها به راحتی از سوی والدین کنترل و مدیریت می‌شد؛ مانند ارتباط با نامحرم. بچه ها بعد از سنی خاص معمولا از ارتباط با نامحرم، حتی بچه های غیرهم‌جنس فامیل پرهیز داده می شدند. این راهبرد در عصر کنونی نیز دیگر امکان اجرا ندارد و اجرای آن عواقب بسیار بدتر تربیتی به همراه دارد. با وجود این چالش ها آیا تربیت دینی در عصر کنونی ممکن نیست؟! آیا باید قید تربیت در رسانه و فضای مجازی را بزنیم و بگذاریم مسیر طبیعی کنونی پیش برود و هر روز فرزندان ما از تربیت دینی دور و دورتر شوند؟!
🔻 پاسخ حتما منفی است. دین اسلام با ادعای جاودانگی و پاسخ دهی به نیازهای همه اعصار پا به عرصه وجود نهاده است؛ بنابراین نمیتواند در برابر چالش‌های عصر جدید بی‌تدبیر بوده باشد! تدبیر چیست؟ موارد مختلفی را می توان برشمرد که یکی از آنها تمرکز بر «تقوای حضور» است.
🔹 تقوای حضور یعنی در عصری که حضور بچه‌ها در محیط‌های آسیب‌زای تربیتی امری لازم و حتی گاه واجب است، باید آنها را به گونه‌ای تربیت کنیم که اگر با شرایط گناه مواجه شدند، قدرت رد و طرد آن را داشته باشند؛ یعنی حضور داشته باشند اما آلوده نشوند یا لااقل کمتر آلوده شوند. تقوای حضور، مواجهه آگاهانه و مبتنی بر «انتخاب» خود بچه‌هاست؛ یعنی قدرت استقامت او در برابر کشش‌های جذاب شرایط ضدتربیتی باید بالا برود و این چگونه ممکن خواهد بود؟
🔸 بخشی از ایجاد استقامت در بچه‌ها برنامه‌ریزی فعالانه والدین و مربیان برای استفاده مفید از فضای مجازی و رسانه‌هاست؛ یعنی هدفمند کردن حضور بچه‌ها در فضای مجازی. هدفمند شدن بچه‌ها جلوی بسیاری از ول‌گردی‌های مجازی آسیب‌زا را خواهد گرفت. او برای هدفی مشخص وارد این فضا می شود و می‌کوشد اوقات خود را برای تامین هدف خود صرف کند. بدیهی است که هدف باید انتخاب خود بچه‌ها باشد نه تحمیل از بیرون!
🔹 بخش دیگری از تحقق این استقامت، شخصیت‌بخشیدن به فرزندان و جلوگیری از رفتارهای خلاف تربیت از سوی والدین است. قرنطینه بی‌منطق ایجاد کردن برای عدم استفاده از فضای کنونی نشان از بی‌احترامی مربی به بچه‌هاست. ممکن است جایی به اقتضا و بنا به مصالحی مربی برای مدت کوتاهی دور نگه داشتن کلی را تجویز هم بکند، اما نمیتواند راهبرد بلندمدت تربیتی باشد. وجه دیگر احترام نهادن به بچه‌ها چک نکردن‌های شکاکانه و بدون اجازه ابزارهای مورد استفاده آن‌هاست. نباید بچه‌ها حس کنند که مربی و والدین در زندگی مجازی آنها تجسس می‌کنند. بدیهی است میان تجسس و کنترل آگاهانه تفاوت وجود دارد!
▪️ بنابراین تربیت رسانه‌ای دینی در عصر کنونی نه تنها ممکن بله بسیار لازم است. می‌توان رسانه را هم ابزار تربیت قرار داد؛ هم بستر تربیت.
محسن احمدی
"نهضت سواد رسانه ای انقلاب اسلامی"
با ما همراه باشید
#ژئوپلیتیک_رسانه
@Dr_bavir
🔻 عصر ارتباطات برخی از بنیان های تربیت دینی در عصرهای گذشته را ناکارامد و بی‌اثر کرده است. مثلاً در گذشته یکی از مهمترین راهبردهای تربیتی، دور نگه داشتن فرزندان از محیط های فاسد یا ضدتربیتی بود. تا پیش از عصر ارتباطات این راهبرد مهم، نه تنها ممکن بلکه در تربیت عمومی جامعه محوریت داشت. حضور فضای مجازی و ضرورت استفاده فرزندان از این فضای بیکرانه اکنون این راهبرد را با چالش جدی مواجه کرده است. دیگر نمی توان جلوی حضور بچه ها در فضای مجازی را گرفت. نمونه دیگر از این راهبردها، «ممنوع کردن» بود. در گذشته بسیاری از رفتارها و موقعیت های خطرآفرین برای بچه‌ها به راحتی از سوی والدین کنترل و مدیریت می‌شد؛ مانند ارتباط با نامحرم. بچه ها بعد از سنی خاص معمولا از ارتباط با نامحرم، حتی بچه های غیرهم‌جنس فامیل پرهیز داده می شدند. این راهبرد در عصر کنونی نیز دیگر امکان اجرا ندارد و اجرای آن عواقب بسیار بدتر تربیتی به همراه دارد. با وجود این چالش ها آیا تربیت دینی در عصر کنونی ممکن نیست؟! آیا باید قید تربیت در رسانه و فضای مجازی را بزنیم و بگذاریم مسیر طبیعی کنونی پیش برود و هر روز فرزندان ما از تربیت دینی دور و دورتر شوند؟!
🔻 پاسخ حتما منفی است. دین اسلام با ادعای جاودانگی و پاسخ دهی به نیازهای همه اعصار پا به عرصه وجود نهاده است؛ بنابراین نمیتواند در برابر چالش‌های عصر جدید بی‌تدبیر بوده باشد! تدبیر چیست؟ موارد مختلفی را می توان برشمرد که یکی از آنها تمرکز بر «تقوای حضور» است.
🔹 تقوای حضور یعنی در عصری که حضور بچه‌ها در محیط‌های آسیب‌زای تربیتی امری لازم و حتی گاه واجب است، باید آنها را به گونه‌ای تربیت کنیم که اگر با شرایط گناه مواجه شدند، قدرت رد و طرد آن را داشته باشند؛ یعنی حضور داشته باشند اما آلوده نشوند یا لااقل کمتر آلوده شوند. تقوای حضور، مواجهه آگاهانه و مبتنی بر «انتخاب» خود بچه‌هاست؛ یعنی قدرت استقامت او در برابر کشش‌های جذاب شرایط ضدتربیتی باید بالا برود و این چگونه ممکن خواهد بود؟
🔸 بخشی از ایجاد استقامت در بچه‌ها برنامه‌ریزی فعالانه والدین و مربیان برای استفاده مفید از فضای مجازی و رسانه‌هاست؛ یعنی هدفمند کردن حضور بچه‌ها در فضای مجازی. هدفمند شدن بچه‌ها جلوی بسیاری از ول‌گردی‌های مجازی آسیب‌زا را خواهد گرفت. او برای هدفی مشخص وارد این فضا می شود و می‌کوشد اوقات خود را برای تامین هدف خود صرف کند. بدیهی است که هدف باید انتخاب خود بچه‌ها باشد نه تحمیل از بیرون!
🔹 بخش دیگری از تحقق این استقامت، شخصیت‌بخشیدن به فرزندان و جلوگیری از رفتارهای خلاف تربیت از سوی والدین است. قرنطینه بی‌منطق ایجاد کردن برای عدم استفاده از فضای کنونی نشان از بی‌احترامی مربی به بچه‌هاست. ممکن است جایی به اقتضا و بنا به مصالحی مربی برای مدت کوتاهی دور نگه داشتن کلی را تجویز هم بکند، اما نمیتواند راهبرد بلندمدت تربیتی باشد. وجه دیگر احترام نهادن به بچه‌ها چک نکردن‌های شکاکانه و بدون اجازه ابزارهای مورد استفاده آن‌هاست. نباید بچه‌ها حس کنند که مربی و والدین در زندگی مجازی آنها تجسس می‌کنند. بدیهی است میان تجسس و کنترل آگاهانه تفاوت وجود دارد!
▪️ بنابراین تربیت رسانه‌ای دینی در عصر کنونی نه تنها ممکن بله بسیار لازم است. می‌توان رسانه را هم ابزار تربیت قرار داد؛ هم بستر تربیت.
محسن احمدی
"نهضت سواد رسانه ای انقلاب اسلامی"
با ما همراه باشید
#ژئوپلیتیک_رسانه
@Dr_bavir