شاید عمیقا رنج انسان از زندگی همین مفهوم باشد، جایی که در انتهای تمام تلاشت صرف دوست داشتن کسی به منتها علیه نرسیدنی ختم شود که آن دیگری نمیخواهد یا تنها بازیچه برطرف شدن حس نیاز به دیده شدن او شوی که برگرفته از کمبودهای درونی اوست، آنچه بر تو غالب خواهد شد نرسیدن نیست بلکه بیگانگی عمیقی‌ست که نسبت به دنیا و ارزش‌های خود ساخته داری، با نگاه کوچکی به گذشته خود و آنچه را که از دیگری به تو با لمس رسیده باشد، چنان در خود خواهی شکست که هیچ توانی صرف بازسازی مجدد خویش نمیبینی، عمیقا دنبال پاسخی میگردی که آن دیگری هم از پذیرش اصل مسئله سرباز خواهد زد تا که بخواهد در یافتن پاسخ سرنخی به تو بدهد، حس دور شدن نه از دیگری بلکه از خودت شروع می‌شود، آدمی که به خود نرسد، به هیچ هم نمیرسد

عمیقترین احساس زندگی خودتون رو پیدا کنید بعد ببینید بی‌دفاع‌ترین حالت ممکن شما دقیقا در همونجا قرار گرفته


این حس برای من نوعی دقیقا جایی قرار داره " که بشدت دلتنگ آدمیم که دوستش دارم و هیچ راه ارتباطی برام نمیزاره" چنان در مقابل این احساس پیچیده بی دفاعم که انگار یک کودک از دوری مادرش رنج میبره

این دقیقا همون ترومایی هستش که در دوران کودکی درونم فعال شده و تمامیه زندگی من رو قربانی خودش کرده و پس از این همه سال که خودش رو در پنهانترین لایه‌های زندگیم گنجانده بود در نهایت تونستم پیداش کنم و با بزرگترین چالش زندگیم در خودشناسی روبرو شدم

میشنوم از تجربه عمیقترین احساسی که تجربه کرده‌اید❤️

ماه گرفتگی رو از دست ندین

خیلی زیباست

برای مستقل شدنتون بجنگید

این چیزیه که بهتون ارزش میده، رنج میده و باعث میشه بزرگ بشید

هر اتفاقی ممکنه براتون بیافته از خوب و بدش (از من بشنوید اتفاقات بدش بیشتره)

تمام تفکری که در ذهنتون هست که مانع بشه مستقل بشید فقط ترس و دروغ هستش

مستقل شدن یعنی متکی بشید به خودتون، بدون نیاز به کسی از جمله خونواده، دوستان، نزدیکان و ... (کوچکترین کمکی از کسی بگیرید کوچکترین کمکی که بدونید بدون انتظار یا بدون بازپس دهی باشه) استقلال نیست و اویزون شدن هستش که فقط یک توهم شیرین براتون ایجاد میکنه نه بیشتر