If You Only Knew

Song: Meraki moon

#music

@code_crafters

موضوعیت فلسطین یک مسئله حقوق بشری است


#ژینوساید

شمس تبریزی یجا میگه:
چون در دریا افتادی و شنا نمیدانی،
مرده شو تا آبت بر سر نهد


حالا مولانا اینجوری ازش درس زندگانی میگه:
آن یکی نحوی به کشتی در نشست
رو به کشتیبان نهاد آن خودپرست

گفت هیچ از نحو خواندی گفت لا
گفت نیم عمر تو شد در فنا

دل‌شکسته گشت کشتیبان ز تاب
لیک آن دم کرد خامش از جواب

باد کشتی را به گردابی فکند
گفت کشتیبان بدان نحوی بلند

هیچ دانی آشنا کردن بگو
گفت نی ای خوش‌جواب خوب‌رو

گفت کل عمرت ای نحوی فناست
زانک کشتی غرق این گردابهاست

محو می‌باید نه نحو اینجا بدان
گر تو محوی بی‌خطر در آب ران

آب دریا مرده را بر سر نهد
ور بود زنده ز دریا کی رهد

چون بمردی تو ز اوصاف بشر
بحرِ اسرارت نهد بر فرق سر

ای که خلقان را تو خر می‌خوانده‌ای
این زمان چون خر برین یخ مانده‌ای

گر تو علامه زمانی در جهان
نک فنای این جهان بین وین زمان

مرد نحوی را از آن در دوختیم
تا شما را نحوِ محو آموختیم

فقهِ فقه و نَحوِ نحو و صَرفِ صرف
در کم آمد یابی ای یار شگرف

آن سبوی آب، دانشهای ماست
وان خلیفه دجلهٔ علم خداست

ما سبوها پر به دجله می‌بریم
گرنه خر دانیم خود را، ما خریم

باری اعرابی بدان معذور بود
کو ز دجله غافل و بس دور بود

گر ز دجله با خبر بودی چو ما
او نبردی آن سبو را جا بجا

بلک از دجله چو واقف آمدی
آن سبو را بر سر سنگی زدی




فقط چندین بار با تمرکز کلمه به کلمه
بیت به بیت رو بخونید تا ارتباط هر کدوم و جواب هرکدوم رو پیدا کنید

جنگ نیچه و کیرکگارد در درون


از آخرین تجربه و خودشناسیم براتون بگم و اینکه چرا اسمش رو گذاشتم جنگ نیچه و کیرکگارد درون

نیچه:
اگه کسی بهتون سیلی زد، شما هم بهش سیلی بزنید

کیرکگارد:
اگه خواستی انتقام بگیری دوتا قبر بکن


نیچه از قدرت فردی و اعتماد بنفس میگه، کیرکگارد از مسئولیت اخلاقی

سالهای زیادی کیرکگاردی بودم، آدم‌ها رو تحمل میکردم و در قبال سنگین ترین اشتباهاتشون در حقم گذشت میکردم و مسیر پیشرفت خودم رو میرفتم نهایتا قطع ارتباط میکردم با طرف، اما همیشه یه حس بد درونم باقی میموند

فشارها و اسیب‌های چندسال اخیرم زیاد شد و تصمیم گرفتم نیچه‌ای بشم، آدم‌ها رو ترک نمیکردم ولی سر فرصت ازش انتقام میگرفتم و بشکلی اینکار رو هم میکردم که اکثر مواقع خود طرف متوجه نمی‌شد اما باز هم حس بد داشتم اما بشکلی دیگه


در نهایت موضوع به یک تقابل دوگانه رسیدم بین این دو بزرگوار، اینکه زندگیم مهمه و باید ازش دفاع کنم یا اینکه زیستم مهمه و مسیر پیشرفت خودم رو برم

اما از یک چیزی خوشحالم، اینکه در هر دو موضوع بین نیچه و کیرکگارد من شروع کننده آسیب زدن به دیگران نبودم

اعتراف میکنم یه زمانی تحمل میکردم و آسیب میدیدم، یه زمانی انتقام میگرفتم تا دیگری رنج من رو تجربه کنه


بین زندگی و زیست انتخاب شما کدومه؟؟؟

یه خاطره براتون تعریف کنم
که داستان جالبی پشتش هست

یبار مدیر مجموعه ما تو فناپ از من و مدیرفنی درخواست کرد که یک تایم حدود نیم ساعت بشینیم به یکسری سوالات که مطرح کرده بابت یک فرم سازمانی پاسخ بدیم تا نظرات مختلف رو بتونه از دید وسیعتر مورد سنجش قرار بده


یکی از سوالات بشدت چالش برانگیزی که تایم بیشتری براش گذاشتیم رو براتون مطرح میکنم

سوال این بود
در داخل یک سازمان بعنوان یک تصمیم گیرنده میخواهید که بعنوان کمک کننده نیروهاتون از هوش مصنوعی استفاده کنید یا نیروی انسانی سطح سنیور، حق انتخاب یک گزینه با استدلال

مدیرفنی مجموعه گفت نیروی انسانی سنیور بابت تجربه و اعتماد توانایی‌هاش

من گفتم اگه قرار باشه یک گزینه انتخاب کنم قطع به یقین هوش مصنوعی، طبق تجربه من در کار داخل سازمان‌های مختلف متوجه یک موضوع شدم و بحث حسادت هستش من بشدت در سازمان‌ها افراد متخصص زیادی رو دیدم که حاضر به اشتراک دانش خودشون نبودن، یا دانش رو بصورت ناقص انتقال دادن و فقط به دلیل حفظ جایگاه خودشون و منابع شخصی خودشون بوده،باور کنید که هیچ نیرویی در سازمان از اینکه شما به یک جایگاه بالاتر بخاطر توانایی‌هاتون ارتقا پیدا کنید خشنود نیستند بالاخص که بحث منابع مالی هم وسط باشه (صرف اینکه شما از همه لحاظ توانایی و شایستگی دارید) همکاران شما حتی دوست شما از دیدن ارتقا شما حسادت دارن و به هر شکلی که شده با ایجاد تفرقه و بهم زدن روابط تمام تلاششون رو میکنن که مانع شما بشن، من این رو به شخصه دیده‌ام و شاهد آثار مخرب اون شده‌ام شاید براتون جالب این نوع رفتارها حتی بابت وجود یک جنس مونث داخل سازمان هم بوده (بخاطر تو چشم اومدن برای یک دختر زیراب زده، واقعیت رو انکار کرده و سازمان رو به یک حاشیه بزرگ داخلی کشونده) یا جالب اینکه بخاطر روحیه سلطه گری فرد بوده، یک نیرو بخاطر حس خودبرتر بینی تمام قد جلوی این قضیه ایستادگی کرده

ضعف مدیریتی مقتدر و نبود منابع انسانی درست و حسابی بزرگترین عامل این قضیه بوده

شاید براتون جالب باشه قضیه فقط در درون سازمان نیست، حتی من دوتا دوست رو دیدم که ارتباطشون باهم اصلا کاری نبوده، اما وقتی یکیشون متوجه شده که موقعیت حضور برتر دیگری در سازمان بهتری فراهم شده که صرف پیشرفت جایگاه شغلی منابع مالی زیادی هم بهش میرسه با تمام وجود با حس حسادت برخورد کرده و چنان زیرکانه پیش رفته که مانع رشد دوستش هم شده

به هر حال این رو از من بشنوید ارتباط دوستی شما کاملا جدا از ارتباط کاری شما هستش و از احساسات پنهانی نفرات از دخالت در حیطه کاری و شغلی غافلگیر نشید آدم‌های روباه صفت بزرگترین دام برای شما در پیشرفتتون هستند

نسخه جدید پایتون ۳.۱۴
امکان فعال کردن حالت بدون gil رو فراهم کرده و میتونید اجرای موازی و همگام واقعی چند نخی رو از این ببعد در کدهای پایتون داشته باشید

این یه خبر بد و تهدید بزرگ برای زبان go محسوب میشود

#طنز

تا ۲۰۲۶ تمام پکیج‌های پایتون تو حالت بدون gil تست و بروز رسانی خواهند شد و در نسخه ۳.۱۵ بصورت پیش فرض در پایتون دیگر gil وجود نخواهد داشت

در یک جامعه یا فرد با تفکر عرفی و سنتی، دیدگاه افراد بر سر عشق یا تله اجتماعی هستش یا ترومای دوران کودکی و این با دیدگاه‌های مدرن در رابطه با عشق (دیدگاه معناشناسی [فرانکل] و اگزیستانسیال و دیالوگ [بوبری]) که در نهایت به آزادی و تکامل روح و غرق در دیگری میرسه، کاملا متفاوت هستش و در تضاد

شما به وجه عشق میرسید اما خود عشق نه حقیقتا، شاید سوال بشه براتون ممکنه ازش عشق در بیاد؟؟؟ طبق اصل روانشناسی بله ممکنه اما احتمالش خیلی کم و پایین هستش و زمانی رخ میده که طرفین با آگاهی کامل حضور داشته باشن و اگه جایی نیاز بود بابت درمان هر دو باهم به روان درمانگر مراجعه کنند

اکثر چیزی که ما در جامعه یا افراد سنتی و عرفی میبینیم: سورفتار، محرومیت، رهاشدگی، خواسته و نیازهای خودخواهانه و خودشیفتگی، گذشته و حال پذیرفته نشده، احساس تملک و مالکیت و کنترل گری، عصبانیت و خشم که حاصل عدم توانایی بیان و ارتباط گرفتن صحیح هستش، محرومیت هیجانی و تکانشی بودن مداوم رفتار (گرمی و سردی) و ...

تمام این موارد نشونه هستند دوستان، مراقب باشین درگیر این‌ها نشید و درگیر این‌ها در دیگری نشید، وگرنه به جای چشیدن شیره شیرین یک رابطه عاشقانه، درگیر التیام دردها و رنج‌هاتون خواهید شد که منجر به اسیب روانی خواهد شد

درباب فناوری، فلسفه و فیلسوفان https://share.google/pX5O8ZsfQCUfOLZea

🤩ℳ𝒶𝓇𝒴𝒶𝓂

مردیم ز دلتنگی
دل او تنگ نشد

در پی نگاهش جان دادم
نگاهش تکرار نشد

به رخسارش میدهم نفسی
نفس بند آمد
هم نفس ما نشد

یچیزی بهتون بگم
گوشه ذهنتون نگه دارین

بزرگترین انتخاب‌ها و تصمیمات یک انسان موقتی و تایم دار هستش

چرا این مسئله رو مطرح میکنم؟؟
ذات انسان یک ماهیت آشفته داره که تحت تاثیر مسائل زیادی قرار میگیره و در نهایت ممکنه با گذر زمان دیدگاهش نسبت به انتخابش تغییر کنه و خواسته‌ش هم میل به خواسته دیگری داشته باشه


چرا این اتفاق میافته:
اکثریت جامعه انسانی رو افراد تایید محور تشکیل میدن افرادی که نگاهشون نگاه دیگریست، خواسته آنها وابسته به خواسته دیگریست و این تکانش رفتاری خیلی از انسان‌هارو تشریح میکنه

بندرت کسانی پیدا میشوند که انتخاب محور باشند، این دسته افراد یکسری اصول ذهنی و اخلاقی دارن که شکستن این سد برای اکثریت جامعه غیر ممکن هستش مگر اینکه در مقابلشون کسی قرار بگیره که بتونه این اصول ذهنی و فکری رو براشون دگرگون کنه (یک متفکر به تمام معنا) این افراد انتخابشون مداوم هستش و امن‌ترین افراد برای گرفتن یک ارتباط سالم و همیشگی هستش

کافیه شما چند مورد رو ببینید:
افراد انتخاب محور نسبت به نقد حساسیت ندارن، نسبت به نگاه دیگران واکنشی نیستند، در شکار نگاه دیگران و خواسته دیگران نیستن، نیازی به جلب رضایت همگان ندارن، تو گفتن نه در سنگینترین شرایط متحمل شده بهشون تردیدی ندارن و اصول فکری و اخلاقی خودشون رو به هیچ عنوان در برابر همگان از دست نمی‌دهند


این اصل فلسفه بوبر رو خیلی ساده تشریح میکنه
اصل اگزیستانسیال رو در حیطه خودش داره
و معنا رو برای انسان میتونه خلق کنه

در نهایت بالغترین انسان، انسان انتخاب محور کامل هستش

پدیده خودشناسی
یه مسئله بشدت دردناک هستش

از اخرین تجربه براتون بگم

تو بحث خودشناسی از یه جایی ببعد از حالت سرگردانی بیرون می‌آیید (یکم که از شروع مسیر بگذره) و به موضوع مسئله می‌رسید و جالب اینجاست که خودت تبدیل به مسئله میشی


چطور خودت تبدیل به مسئله میشی؟؟؟
اخیرا متوجه شدم که من آدم وابسته‌ای نیستم، نمیدونم این خوب یا بد، ولی وابستگی به کسی یا چیزی ندارم، نه محیط، نه انسان‌ها و اگه صادق باشم باهاتون نه حتی خونواده و بابت همین به اصل موضوع رهایی از آلبرکامو نزدیکم، یعنی در واقع در سطح طغیانگری حضور دارم و پایان هر چیزی حتی در سطح ارتباط انسانی برای من ساده و سبک هستش (اهل فرار یا پاسخ ندادن نیستم، اما اهل قطع ارتباط کامل هستم)
اما در کنار این عدم وابستگی من، یک مسئله دیگه قرار داره، اینکه آدم عمیقی هستم وقتی یک ارتباط شکل میگیره به عمقش نگاه میکنم میزان عمیق بودن طرف مقابلم در خودش

این موضوع چرا انقدر مهمه؟؟؟
انسان‌ها همونقدر که در خودشون عمیق هستند میتونن در دیگری هم عمیق بشن، این منجر به ساخت یک ارتباط سالم و شفاف میشه که بر پایه حضور و شناخت هستش، نه بر پایه طرحواره‌های روانی (تروماهای کودکی) و تله‌های اجتماعی که به نوبه خود از رابطه‌های سنتی و دوستی‌های سطحی به دور هستش

زمانیکه در خودتون عمیق بشید از گفتگوهای ساده و عامیانه متنفر می‌شید و در ارتباطاتتون نیاز دارید به مکالمات با معناتری از جمله فلسفه، بررسی جامعه، روانشناختی و معنایی

به یک زبان ساده‌تر و خودمونی شما دنبال لاس زدن و حرف زدن نیستید، شما دیالوگ میخواید

ناخواسته جامعه ارتباطی شما محدود میشه منتها با کیفیت تر، چون اساسا از انسان‌های سطحی عبور میکنید و به سمت افرادی میرید که روی خودشون کار کردن

زمانیکه به مرحله خود مسئله شدن برسید، هیچ راه برگشتی برای آدم سابق بودنتون وجود نداره ولی منتها این نشون میده که مسیر درستی رو پیش گرفتی

فقط یک موضوعی وجود داره اینکه تو این مرحله نسبت به مسائل بیرونی نباید سریع تصمیم بگیرید، قدرتی که بهتون داده شده رو باید درست کنترل کنید

واقعا این شغلیه که ما داریم
از ساعت یک ظهر بابت اینکه زیرساخت آروان اختلال خورده باید یه اپلیکیشن بزرگ رو جابجا میکردم کامل و تا قبل فردا بیاد بالا

این سطح از استرس رو واقعا نمیشه با هیچ پولی خرید یا فروخت

با توجه به بارش باران

اینجانب پیاده روی زیر باران میروم