🖌#حسین_معززی_نیا (منتقد سینما) :
آوینی می‌گفت بسیاری از فیلمسازان جوان زیر دست "تکنیک" سینما دست و پا می‌زنند !

🔻آوینی در مقاله ‌"تکنیک در سینما"، آخرین مقاله سینمایی‌اش، بر این موضوع تأکید کرده است که آنچه تکنولوژی و محصولات تکنولوژیک نام دارد فرهنگ شیئیت‌یافته است.

🔸منظور از فرهنگ شیئیت‌یافته این است که نمی‌توان گفت ابزاری همچون دوربین فیلمبرداری فقط شیءِ ساخته‌شده‌ای ــ ابزار ــ است که در نتیجه ترقی علمی و پیشرفت ابزار به وجود آمده است و می‌توان از آن هر استفاده‌ای کرد، بلکه از نظر ایشان، هر يك از ابزارهای تکنولوژیک، پیشینه‌ای دارند و دلایلی برای ساخته‌شدنشان وجود داشته است.

🔸حتی برخلاف تلقی رایج، این‌گونه نیست که فکر کنیم بشر، چون طی سیری سه‌هزارساله ترقی کرده، موفق شده است ابزار تکنولوژیک را اختراع کند، بلکه اقتضای این دوره از زندگی امروز، که روزگار مدرن نام دارد، این بوده است که ابزار تکنولوژیک در آن به وجود آید و بنابراین اگر بشر، سه‌هزار سال پیش هم از نظر فکری و فطری نیاز به ابزار تکنولوژیک را احساس می‌کرد، این ابزار اختراع می‌شد.

🔸چنین نگرشی این تصور را در پی دارد که وسایل تکنولوژیک امروزی با خود فرهنگی خاص را به دنبال می‌آورند و لزوماً برای کارکرد مشخصی به وجود آمده‌اند. در کل از نگاه ایشان تکنیک، پدیده بی‌خاصیت و خنثایی نیست که هر نگاهی را بپذیرد و هر حرفی را بشود با آن مطرح کرد؛ درواقع ظرفی نیست که هر مظروفی را بشود در آن جای داد، بلکه در برابر بعضی از نگاهها و تلقی‌ها مقاومت خواهد کرد؛ بنابراین می‌تواند بر ما نوعی ولایت داشته باشد.

🔸بر اساس همین نگاه بود که شهید آوینی اظهار می‌کرد بسیاری از فیلمسازان جوان در عمل تبدیل شده‌اند به کسانی که زیرِ دست تکنیک سینما در حال دست‌وپازدن هستند؛ یعنی هیچ تسلطی بر زبانش ندارند و بیشتر می‌کوشند همان چیزی را که پیش از این روی داده است بیان کنند.

🔸از نظر ایشان مرحله‌ای که انسان بر تکنیک سینما غلبه پیدا می‌کند و در واقع بر آن نوعی ولایت می‌یابد، مرحله‌ای پس از این است که بسیاری از فیلم‌سازان هنوز به آن گام ننهاده‌اند.

🔹برگرفته از همایش "آوینی، متفکر دوران گذار"

پرونده تلگرامی #شهیر_گمنام

کانون اندیشه جوان
♦️ @Canoon_org

🖌#حسین_معززی_نیا (منتقد سینما):
شهید آوینی با سینمای سفارشی مخالف بود.

🔻شهید آوینی در کل اعتقاد نداشت که سینمای اسلامی وجود دارد و اصلاً هم علاقه‌مند نبود که ترکیب سینمای اسلامی به کار رود. این را آقای فراستی در فیلم «مرتضای ما»، به نقل از آقای آوینی ذکر کرد که جنجال‌برانگیز هم شد.

🔸در توضیح این دیدگاه ایشان باید بگوییم که براساس اظهارات شهید آوینی در مقاله «تکنیک در سینما» لازم نیست آن فرهنگی را که ملازم تکنیک غرب است در نوعی مخاصمه و نوعی ملازمه ابدی با ذات دین قرار دهیم، بلکه اگر قصد ما گسترش دین و بیان مفاهیم دینی از طریق سینماست، با رجوع محققانه و درست به ماهیت سینما، به خودی خود این تأثیر را خواهیم گذاشت.

🔸در واقع، هنرمند دینی کسی است که زندگی‌اش با مفاهیم دینی آمیخته است و اصلاً نگاه دینی به جهان دارد، بنابراین وقتی هم فیلم می‌سازد، اگر فیلم‌سازی را یاد گرفته باشد و سینما را بشناسد، مفهومی که در سینما بیان می‌کند حتماً دینی خواهد بود؛ یعنی خودبه‌خود مفهوم غیردینی را بیان نخواهد کرد.

🔸مشکل از آنجایی آغاز می‌شود که با نوعی فشار، سفارش دادن يا آیین‌نامه صادر کردن، یعنی با نوعی سینمای دستوری و هنر فرمایشی و تصمیماتی که در جاهای دیگر گرفته می‌شود، تلاش کنیم فیلم‌هایی بسازیم تا به سمت اصطلاحاتی همچون سینمای دینی یا اسلامی گرایش یابیم.

🔸شهيد آوينی معتقد بود که اسلام عین حقیقت عالم است و اگر هر فرد مسلمانی چنین اعتقادی داشته باشد و نیز معتقد باشد که هنر، در معنای شریفش، بازگوکننده حقیقت عالم و اشاره‌کننده به آن است، درمی‌یابد که سینما، به منزله بخشی از هنر، اگر موفق شود مفهومی را در یک اثر به درستی منتقل کند، هنر در آن اثر سینمایی، به درستی تجلی می‌یابد و حقیقت عالم در آن بازگو می‌شود، که آن حقیقت به ناگزیر به اسلام نظر دارد؛ یعنی خودبه‌خود نسبتی بین این دو برقرار می‌شود و لازم نیست تلاش کنیم که این اتفاق رخ دهد و برخلاف آنچه تصور می‌شود، اگر تلاش کنیم، ممکن است از مسیر دور شویم.

🔹برگرفته از همایش "آوینی، متفکر دوران گذار"

پرونده تلگرامی #شهیر_گمنام

کانون اندیشه جوان
♦️ @Canoon_org