🔶جریان غالب در ادبیات داستانی در غرب، برخلاف تصور برخی روشنفکران، دارای مضامین متقن معرفتی نیست بلکه مجموعه‌ای از توهمات و تصورات ذهنی است که با رنگ و لعاب های روان شناختی، عرفانی، معنویت خواهی و...ریشه آن به اومانیسم می‌رسد.

🔷طبیعی است پیدایش نوآوری در گستره ادبیات داستانی بنا به مناسبت های مشخصی چون نواندیشی، کسب تجربه های ناب، شناخت دقیق ساحت هستی، ژرف اندیشی و تحلیل عقلانی بدون بغض و غرض بستگی دارد.

🔶کتاب #جستارهایی_در_ادبیات_داستانی_غرب به بهانه بررسی نحله های ادبی معاصر مغرب‌زمین، ضمن مروری بر اصلی‌ترین پشتوانه های فکری ادبیات داستانی در غرب، به صورت مصداقی پنج نماینده از این ادبیات که شامل: مینیمالیسیم افراطی در آثار ریمون کارور، دنیای پنهان و هراس‌انگیز ویرجینیا وولف، ولادیمیر ناباکوف؛بیگانه با خویشتن، دن براون و رمز شیطانی و پائولو کوئیلو؛ نسبی گرایی و مدارابا ظلم می شود را انتخاب و از نزدیک بارویکردها تمایل ها و جهان‌بینی های نویسندگان برگزیده آشنا می شویم.

📖این کتاب به قلم #کامران_پارسی_نژاد توسط کانون اندیشه جوان منتشر شده است.

#معرفی_کتاب
#ادبیات_داستانی
#نحله_های_ادبی_غرب


📌@canoon_org

🔷تأویل یا علم هرمنوتیک در نقد ادبی نو، به منظور درک و فهم متون به کار گرفته می شود و در قید شناسایی نویسنده، تأملات درونی و گذشته او نیست. در واقع هدف اصلی منتقد در علم تأويل، درک عمیق و بهتر متون است. منتقد ادبی در این روش در صدد است تا به درک عمیق اثر دست یازد و معنای پیچیده نهفته در آثار ادبی را کشف و تفسیر کند.

🔶در عالم نقد ادبی از شیوه هرمنوتیک یا علم تأويل برای تفسیر اثر ادبی استفاده می کنند. در این راستا منتقد ادبی بر آن است تا از مفاهیم پیچیده و نشانه ها رمزگشایی کند. چیزی که بیش از همه در این علم مطرح است، تعبیر و تفسیر متون ادبی بدون در نظر گرفتن آرا، باورها و شگردهای مد نظر نویسنده است.

💢تاویل در پی آن است که متن را به شیوه ای متفاوت، تفسیر کند. مطرح شدن عدم قطعیت در معنا و ایجاد شک و شبهه در اینکه در متون ادبی یک معنای مشخص و معین وجود دارد و همچنین اینکه هر فرد، با توجه به آرا و آموزه های شخصی خود، می تواند به معانی متفاوتی دست یازد، در این حوزه و بدین شیوه نقد، قابل حصول است.


📖کتاب #جستارهایی_در_ادبیات_داستانی_غرب، نوشته #کامران_پارسی نژاد

#ادبیات
#نقد_ادبی
#آموزش_مفاهیم

📌@canoon_org

🔷 #دریدا به سال ۱۹۳۰ در الجزایر چشم به جهان گشود. او پس از پایان جنگ بین الملل دوم راهی فرانسه می شود و در آنجا به تحصیل رشته فلسفه می پردازد. وی موفق میشود در ۱۹۶۷ مدرک دکتری فلسفه را بگیرد. به سال ۱۹۶۷ دریدا سه اثر مشهور خود «از #گرماتولوژی» «نوشتار و تفاوت» و «گفتار و پدیدار» را منتشر می کند.

🔶 در این آثار دریدا آرای خود را در خصوص ساختارشکنی طرح می کند. آرای او بر نظریه هایی چون مدلول دلالت، دال و نشانه ها تأکید دارد. او برای اولین بار به مقوله #ساختارشکنی (deconstraction) اشاره کرد. مبحث مورد نظر دریدا در زمینه های مختلف چون #فلسفه، ادبیات، سیاست و.... مطرح است. دریدا با پیروان مکتب ساختارگرایی مخالف است و بر این اصل تأکید دارد که پیروی از اصول ساختارگرایی باعث میشود تا فرد از متغیرها غافل شود.

💢وی بر این باور است که فرهنگ و تمدن اقوام مختلف در حال دگرگونی است، لذا مبانی فکری ساختارگرایی بی ثمر است. دریدا بر این اصل پافشاری می کند که یک متن هرگز مفهوم واقعی خودش را نشان نمی دهد؛ چون خالق اثر حضور ندارد و هر مخاطب می تواند به دریافتی متفاوت دست یازد.

📖 کتاب #جستارهایی_در_ادبیات_داستانی_غرب به کوشش #کامران_پارسی_نژاد


#معرفی_کتاب
#کانون_اندیشه_جوان


📌@canoon_org