🔷 هنگامی که دولت نتواند سرمایه‌گذاری‌های خارجی را جذب کند، ممکن است به گرفتن وام از خارج، ترغیب شود ولی وام خارجی حتی اگر بهره‌اش کم باشد، بسیار خطر آفرین است. وقتی مدیریت و برنامه ریزی اقتصادی نارسا است، دریافت وام، به معنای افزودن مصرف در کوتاه مدت و ایجاد بحران بدهی‌ها در بلندمدت است .باید از سرنوشت کشورهای در حال توسعه‌ای که پس از سال ۱۹۷۵، بخشی از مازاد هنگفت دلارهای نفتی اندوخته شده در بانک‌های غربی را، با بهره نسبتا منصفانه‌ای قرض گرفتند، عبرت گرفت .

🔶در سال‌های اولیه، افزایش بدهی ها، با درآمدهای حاصل از صادرات برابر بود، اما در اثر سیاست‌های کاهش تورم امریکا و دیگر کشورهای صنعتی، نرخ بهره بالا رفت و در اوایل دهه ۱۹۸۰، چنان افزایش یافت که بهره پرداختی، تا ۵۰ درصد هزینه باز پرداخت بدهی‌ها رسید. برای مثال، در فاصله سال‌های ۱۹۹۸ - ۱۹۴۸، امریکای جنوبی ۱۵۲ میلیارد دلار بیش‌تر از مبلغی که وام گرفته بود، به اعتبار دهندگان شمال پرداخت نمود.

📖کتاب جهانی شدن اقتصاد به قلم محمدرضا مالک صفحه ۱۱۸


#مشاوره
#محمد_رضا_مالک
#جهانی_شدن_اقتصاد




📌@canoon_org