🔷در تعالیم فلوطین، هستی دو سویه است و سویه ای مظهر سویه ای دیگر است. اما نه عیناً مانند رابطه پدیده های متغیر با مُثُل افلاطونی، بلکه بسیار ظریف تر از مسئله مُثُل. به طور کلی دیدگاه فلوطین تفاوتی اساسی با نظریه مثل دارد؛ اینکه در نظریه مثل، افراد هر نوع، سایه های یک مثال بودند.

🔶عالم مثال براساس کثرت انواع حقایق عینی و ارزشی، کثرت پیدا می کرد. این کثرت موجود در عالم مثال، به حقیقت واحد برتری ارجاع نمی گردید. در صورتی که در تعالیم فلوطین، کثرت ها به وحدت باز می گردند. کثرت عالم طبیعت و جهان محسوس، به وحدت نفس؛ و کثرت نفس به وحدت عقل؛ و سرانجام همه کثرتها، در وحدت «واحد» فانی می شوند.

💢بدین سان، طبق تعلیم فلوطین، نمی توان چیزی از واحد گفت، یا درباره اش نوشت. واحد، همه چیز است و هیچ یک از اشیای عالم نیست. همه چیز در اوست و اما او از همه چیز منزه است. رابطه جهان با واحد نیز رابطه ای شطحی است که نه با عقل، بلکه با مکاشفه قابل درک است. شؤونات واحدند. واحد، آن آفتاب نهان، در دل تک تک موجودات و ذرّات جهان هستی است.



📖کتاب #عرفان_و_شریعت به کوشش #سیدیحیی_یثربی

#افلاطون
#اصالت_واحد
#اصالت_وجود


📌@canoon_org

🔷در مکتب سرمایه داری لیبرال، با اعتقاد به اصالت فرد، همه تلاش ها، حداکثرسازی سود مادی و دنیایی می باشد و هرچند که این تلاش به ضرر جامعه تمام شود، تمام نگاه فرد در فعالیت های اقتصادی به همین جهان مادی محدود است. لذت و سعادت نیز به لذت و سعادت مادی دنیوی تفسیر می شود؛ بنابراین به همه توصیه می شود برای حداکثر کردن سود مادی فعالیت کنند.

🔶با این نگاه، انواع روابط اجتماعی، تابع منافع فردی است. تأمین منافع نیز تنها در پرتو آزادی صورت می گیرد؛ بنابراین، اعمالی که آزادی را تهدید می کنند، مطرودند. با توجه به همین امر است که منافع عمومی در این نگره، کم رنگ می شود.

💢هدف نظام دموکراسی لیبرال تأمين بیشترین منافع افراد است و قواعد دموکراتیک جمعی، تنها ابزاری برای نیل به این منافع هستند و طبعأ عدالت اجتماعی در مرتبه پایین تری قرار می گیرد. مفروض باور به عدالت اجتماعی، آن است که جامعه چیزی فراتر از جمع جبری افراد است، حال آنکه در گرایش ليبرالی صرفاً افراد اهمیت و برجستگی دارد.



📖کتاب #عدالت_از_منظر_مردم_سالاری_دینی_و_لیبرال به قلم #محمدرضا_شریعتمدار و #سیدکاظم_سیدباقری

#فردگرایی
#اصالت_فرد
#سرمایه_داری

📌@canoon_org

🔷هستی شناسی دربردارنده مسائل مختلفی چون: بداهت وجود، #اصالت_وجود، ترکیب انضمامی ماده و صورت، حدوث اسمی جهان، اثبات جهان مجرد، اولین مخلوق، عالم مثال و هدفمندی #جهان آفرینش می باشد. یک موجود، #احکام گوناگونی دارد. پاره ای از این احکام به شکل و قالب خاصی که آن موجود به خود گرفته مربوط می شود و بخش دیگر به شکل و قالب خاص آن موجود مربوط نیست بلکه در رابطه با اصل «موجودیت» آن است.

🔶یک شی از آن جهت که موجودی است در قالب و #ماهیت خاص و متمایز از دیگر موجودات، دارای احکام ویژه ای می باشد که همه به «شی بودن» آن مربوط می شود؛ اما همین شی دارای احکام دیگری نیز هست؛ مثلاً #معلول است، #حادث است، ممکن است، منشأ اثر است که این دسته از احکام به شی بودن این شیء مربوط نیست بلکه به موجودیت آن مربوط می شود.

💢#هستی_شناسی درباره دسته دوم از احکام یاد شده سخن میگوید؛ یعنی احکامی را بیان می کند که موجود از آن جهت که #موجود است، آنها را دارا می باشد نه احکامی که به تعین خاصی مربوط می گردد و طبعاً مخصوص بخش خاصی از #موجودات می باشد.


📖کتاب #افکار_اسرار به کوشش #عباس_بخشنده_بالی


#وجود
#فلسفه
#هستی
#آموزش_مفاهیم


📌@canoon_org

🔷توضیح نظریه اصالت وجود در گرو تصوری روشن از دو واژه وجود و اصالت است. وجود و هستی امری است واضح و بدیهی. هر انسانی، معنای بودن و هستی را به خوبی می فهمد، به همین دلیل نمی توان تعریفی حقیقی بر آن ارائه کرد؛ چرا که چیزی روشن تر از هستی که بتواند معرّف هستی باشد نداریم.

🔶ذهن انسان از هر شیء خارجی دو چیز می فهمد؛ یکی هستی و وجود و دیگری چیستی و ماهیت آن. این در حالی است که آن شیء خارجی بیش از یک واقعیت نیست. پس کدامیک از آن دو مفهوم ذهنی در خارج واقعیت دارد؟ آنچه خارج از عالم ذهن واقعیت دارد و در واقع، آنچه عالم خارج را پر کرده و منشأ اثر است، چیستی آن شی است یا هستی او؟

💢اگر آتشی در روبرو شعله ور باشد، ذهن، دو مفهوم هستی و چیستی آن آتش را در خود دارد. آن آتش خارجی که آثاری همچون سوزاندن دارد، مصداق کدامیک از این دو مفهوم ذهن است؟ پس اینکه بنابر اصالت دادن به وجود و هستی، گفته می شود وجود اصیل است یعنی در خارج تنها وجود واقعیت دارد و ماهیت، امر عارضی است که از آن وجود خاص انتزاع می شود.

📖کتاب #عقل_و_عشق به کوشش #محمدتقی_سهرابی_فر

#وجود
#فلسفه
#اصالت_وجود
#حکمت_متعالیه
#آموزش_مفاهیم


📌@canoon_org

🔷موضوع نظام اقتصادی به علم اقتصاد رفتارهای اقتصادی انسان مربوط است. نظام اقتصادی رفتارها را آن گونه که باید باشد سامان می دهد و علم اقتصاد آنها را چنان که هست بررسی می کند. در اقتصاد سرمایه داری لیبرال این دو جهت با هم متحد می شوند؛ زیرا ادعا می شود: اگر انسان ها آزاد گذارده شوند تا به صورت طبیعی عمل کنند رفتارهای آنها به بهترین وجه سامان مییابد و همان گونه که سزاوار است تحقق خواهد یافت. بنابراین به نظام سازی نیاز نیست.

🔶نگرش فوق تا حدودی ریشه در انسان شناسی این نظام دارد. انسان در جهان بینی لیبرالیستی دارای ویژگی های فردگرایانه است. در این جهان بینی انسان موجود واحدی است که مالک علی الاطلاق وجود و اموال خویش است، امیالش اهداف و ارزش های او را بر می گزیند، عقلش راه دستیابی به آن اهداف را به خوبی نشان می دهد. موجودی که در شناخت حقیقت تنها به تجربه خود تکیه میکند به پذیرش فرمان های اخلاقی دین جامعه یا دولت ملزم نیست و تنها از امیال خویش فرمان می پذیرد.

📖کتاب #نظام_اقتصادی_اسلام‌ دفتر:مبانی فلسفی به کوشش سید حسین میرمعزی

#لیبرالیسم
#اصالت_فرد
#معرفی_کتاب
#جهان_شناسی
#کانون_اندیشه_جوان


📌@canoon_org

🔶نوع نسبت میان فرد و جامعه و تأثیر و تأثر متقابل آنها از جمله مباحث محوری در علوم اجتماعی است. بدیهی است که اتخاذ موضع در این نسبت سنجی بسته به انگاره ما در موضوع اصالت و اعتباریت جامعه متفاوت خواهد بود.

🔷از دید اندیشمندان قائل به #اصالت جامعه (پذیرش جامعه به عنوان واقعیتی جدای از افراد) چنین ارتباطی حقیقتاً میان دو موجود مستقل با ویژگی های #هستی_شناختی، #کیفیت_وجودی، اقتضائات کارکردی و علائم و نشانه های هویتی متفاوت برقرار است؛ در حالی که از دید قائلین به اصالت فرد و اعتباریت جامعه (عدم پذیرش جامعه به عنوان واقعیتی در کنار افراد)، این ارتباط در حقیقت میان افراد و نیز با پدیده های فرا فردی و انتزاعی همچون فرهنگ نظام اجتماعی، نهادها و سازمانهای اجتماعی برقرار است.

🔻بنابراین، مراد از رابطه فرد با جامعه، مجموعه روابط تعاملات و داد و ستد های رجحان یافته فرد با سایر افراد جامعه و موجودیت های فرا فردی نهادها، ساختارها و سازمان های اجتماعی بر اساس قواعد تعیین شده و انتظارات متعارف است.

🔺#شهید_مطهری در نسبت میان فرد و جامعه بر این باور است که اگر شما از یک فرد انسانی مکتسباتش از جامعه (یعنی زبانش افکارش علم و دانشش احساساتش، قضاوت هایش) را بگیرید فقط یک تن یعنی یک جسم و یک اندام باقی میماند. شک ندارد که این جسم و اندام مخلوق طبیعت است نه جامعه؛ ولی شخصیت فرد (یعنی اینکه این شخص الان یک «من» خاص : یک شخصیت خاص دارد )یک پدیده اجتماعی است.

💢شخصیت فرد ساخته جامعه است؛ از این رو هم جامعه فرد را میسازد و هم فرد جامعه را؛ یعنی جامعه فرد را می سازد و فرد نیز به اعتبار شخصیت اجتماعی اش، افراد دیگیری را که جامعه از آن ها تشکیل شده است، می سازد.

📖کتاب #من_و_ما به کوشش #سید_حسین_شرف_الدین


#مسئله
#معرفی_کتاب
#کانون_اندیشه_جوان

📌@canoon_org

🔷 سیاست تعدیل که در دهه هشتاد از سوی صندوق بین المللی پول به کشورهای متقاضی وام تحمیل می‌شد، در پی بحران بازپرداخت بدهی‌ها از سوی کشورهای بدهکار (عمدتا کشورهای #توسعه_نیافته) و با هدف تضمین بازپرداخت بدهی‌ها همراه با سود آن تدوین و تحمیل می‌شد.

🔶 این خاستگاه تاریخی برنامه تعدیل، با خاستگاه نظری غربی، یعنی با #اقتصاد_نئوکلاسیک مبتنی بر فلسفه #اصالت_فرد و #حداکثر_سازی سود فردی جمع شد و بر جوامع توسعه نیافته تحمیل گردید. مطابق این تفکر، فرد بر اساس سود شخصی خود چنان رفتار می‌کند جامعه نفع می‌برد و نقش دولت تنها در تسهیل روابط اقتصادی و تضمین مالکیت‌ها می‌باشد؛ ضمنا نظارت و دخالت دولت باید به حداقل برسد.

💢 به اعتقاد این تفکر، در این شرایط که فرد (سرمایه دار) با انباشت سرمایه چرخ های #توسعه را به هنجارهای گردش در آورده و برای رسیدن به سود هرچه بیشتر، بدون آن که به قصدی آگاهانه لازم باشد، به پیشرفت به کشور کمک می‌کند.البته از لوازم این روند افزایش نابرابری و فقر است؛ به عبارت دیگر، هرچه ثروتمندترشدن سرمایه داران و فقیرترشدن طبقات ضعیف از لوازم پیشبرد این سیاست می باشد.

📖 ماهنامه #زمانه، شماره ۳۱


📌@canoon_org