🔷در بحث از غایت و نسبت آن به فعل یا فاعل، اگر غایت به فعل نسبت داده شود، مراد آن است که آن فعل متوجه چیزی است که کمال آن به شمار می رود و اکنون فاقد آن کمال است. به طور مثال دانه گیاهی که حرکت و رشد می کند، به سوی مقصدی خاص در حرکت است که کمال آن می باشد و با رسیدن به آن، همه قوه های آن، به فعلیت می رسد.

🔶در موجودات طبیعی، موجودی که غایت را طلب می کند (ذی غایت یا مغیی) متوجه و متحرک به سوی غایت خود است. در مصنوعات بشری غایت به این صورت نیست. یعنی رابطه غایت با ذی غایت را باید در ذهن فاعل جست وجو کرد، چرا که این فاعل است که برای مصنوع خود، هدفی را تعیین می کند و با کار خود، آن را به غایت مورد نظر خویش می رساند؛ نه آن که خودش مانند موجودات طبیعی متوجه غایت خود باشد.

💢در واقع حکما معتقدند که رابطه غایت و ذی غایت در طبیعت یک رابطه تکوینی است، نه آن که ذهن فاعل، یک چیز را غایت و چیز دیگری را ذی غایت کرده باشد. در واقع نظام تکوین، یکی را غایت و دیگری را مغیی کرده و طبیعت به غایت توجه دارد و به صورت تکوینی به سوی آن در حرکت است.

📖کتاب #فلسفه_خلقت_انسان به قلم #عبدالله_نصری

#غایت
#فاعل


📌@canoon_org