🔶نهضت زهدگرایی یا پارسامنشی در اواخر قرن هفدهم در آلمان و با انتشار کتاب ملاحظات پارسایانه اثر فیلیپ یاکوب اسپینر آغاز شد. اسپینر که شاهد بی بند و باری اخلاقی و بی توجهی دینی در جامعه خویش بود، آرزو داشت بتواند بار دیگر جدیت را در کلیسای لوتری احیا کند و راه هایی را برای اصلاح جامعه پیشنهاد کرد که مهم ترین آنها مطالعه منظم و جدی کتاب مقدس برای همه مسیحیان بود، به همین دلیل در خانه خود گروههایی برای مطالعه کتاب مقدس تشکیل داد. گروهی که او تشکیل داده بود، به زهدگرایان معروف شد.

🔷پس از اسپینر، آگوست هرمن فرانک، زهدگرایی را در برنامه این دانشگاه گنجاند. همه ساله بیش از دویست کشیش لوتری از این دانشگاه فارغ التحصیل می شدند که تا حدی از آموزه های زهدگرایی متأثر بودند. زهدگرایی ویژگی هایی داشت از جمله: ایمان مبتنی بر کتاب مقدس، احساس عميق قلبی درباره گناه و آمرزش، تحول فردی، تقدس عملی در زندگی ساده مسیحی و دغدغه نیازهای دیگران را داشتن. زهدگرایان بر این باور بودند که همه این ویژگی ها با فوران عاطفی احساسات و آرمانهای انسانی ظهور می یابند و تقویت می شوند.

💢نهضت زهدگرایی تأثیر بسیاری بر مسیحیت و کلیساهای مسیحی نهاد و الهام بخش شکل گیری گروه های جدیدی از جمله متدیست ها شد. نفوذ زهدگرایی امروزه نیز در بسیاری از شاخه های پروتستانی ادامه دارد. آیین متدیست، نهضتی احیاگر در کلیسای انگلیكن (مذهب پروتستانی انگلستان) بود که توسط جان ویسلی و برادرش چارلز آغاز شد. او پس از تحصیل در دانشگاه آکسفورد در سال ۱۷۳۵ برای تبلیغ مسیحیت به ایالت جورجیای آمریکا رفت؛ اما در زمینه «بشارت انجیل» هیچ موفقیتی نداشت.



📖کتاب #از_اقتدار_پاپ_تا_تکثر_معاصر به قلم #محمد_حقانی_فضل

#مشاوره
#مسیحیت
#زهد_گرایی




📌@canoon_org