🔷مفهوم «اسلام سیاسی» بیشتر برای آن دسته از جریانهای سیاسی اسلامی به کار می رود که خواستار ایجاد حکومتی بر مبنای اصول اسلامی هستند. #اسلام_سیاسی این چنین تعریف می شود: اسلام سیاسی گفتمانی است که #هویت_اسلامی را در کانون #عمل_سیاسی قرار می دهد.

🔶اسلام گرایان کسانی هستند که برای تغییر در سرنوشت و آرمانهای سیاسی خود از تعابیر اسلامی استفاده می کنند. اسلام سیاسی را می توان رهیافتی به شمار آورد که نقطه ثقل آن #حکومت_اسلامی است. این رهیافت بر تفکیک ناپذیری #دین و سیاست تأکید می کند و مدعی است اسلام از نظریه ای جامع درباره #دولت، #سیاست و حکومت داری برخوردار است.

💢#اسلام به دلیل اتکا بر #وحی_الهی از سایر نظریه های سیاسی متکی بر خرد انسانی برتر است و حکومت اسلامی برآمده از اسلام نیز دقیقاً به همین دلیل بر سایر نظامهای سیاسی موجود برتری دارد. در این رهیافت، از تعابیر اسلامی برای تبیین و توضیح وضعیت سیاسی #جامعه استفاده می شود و بازگشت به اسلام و تشکیل حکومت اسلامی تنها راه حل بحران های جامعه #معاصر به شمار می آید.


📖کتاب #بنیادگرایی نوشته ی #نجفعلی_غلامی


#حکومت_دینی
#انقلاب_اسلامی
#آموزش_مفاهیم

📌@canoon_org

🔶در دوره جدید، زمینه جدایی فلسفه از الهیات توسط اندیشمندانی نظیر #دکارت فراهم شد. دکارت امور را به دو قسم تقسیم می کند: امور الهی و غیرالهی. در امور الهی می‌بایست الهام خداوند را پذیرفت و آنها را بر عقل، مقدم دانست. اما در امور غیر الهی #فیلسوف نمی تواند چیزی را که حقیقتش معلوم نشده بپذیرد و یا به حواس خویش اعتماد نماید.

🔷#ژیلسون معتقد است که دکارت در دوره جدید، مبدع جدایی حکمت فلسفی از حکمت الهی است. به عقیده وی، دکارت اعتقاد دارد که دین، موضوع ایمان است و نه موضوع معرفت عقلی. دکارت، حکمت مسیحی #قرون_وسطا را از هم گسیخت و الهیات، دیگر مسئله مناسبی برای تفکرات فلسفی تلقی نشد.

💢از نظر دکارت مراد از عقل، همان عقل جزئی و استدلالی و محاسبه گر است و نه عقل کلی. دکارت عقل کلی را به کناری نهاد و توجه خویش را به عقل جزئی و دوراندیش معطوف نمود. وی در تفکیک حوزه عقل از #ایمان می نویسد: اما این امر مانع این نمی شود که ما به موضوعاتی باور داشته باشیم که از طریق #وحی الهی به عنوان یقینی تر از یقینی ترین معارف ما برای ما آشکار شده است.

📖کتاب #شک_میکنم_پس_هستم به قلم #محمدابراهیم_بخشنده

#فلسفه
#الهیات

📌@canoon_org