🔷در مکتب سرمایه داری لیبرال، با اعتقاد به اصالت فرد، همه تلاش ها، حداکثرسازی سود مادی و دنیایی می باشد و هرچند که این تلاش به ضرر جامعه تمام شود، تمام نگاه فرد در فعالیت های اقتصادی به همین جهان مادی محدود است. لذت و سعادت نیز به لذت و سعادت مادی دنیوی تفسیر می شود؛ بنابراین به همه توصیه می شود برای حداکثر کردن سود مادی فعالیت کنند.

🔶با این نگاه، انواع روابط اجتماعی، تابع منافع فردی است. تأمین منافع نیز تنها در پرتو آزادی صورت می گیرد؛ بنابراین، اعمالی که آزادی را تهدید می کنند، مطرودند. با توجه به همین امر است که منافع عمومی در این نگره، کم رنگ می شود.

💢هدف نظام دموکراسی لیبرال تأمين بیشترین منافع افراد است و قواعد دموکراتیک جمعی، تنها ابزاری برای نیل به این منافع هستند و طبعأ عدالت اجتماعی در مرتبه پایین تری قرار می گیرد. مفروض باور به عدالت اجتماعی، آن است که جامعه چیزی فراتر از جمع جبری افراد است، حال آنکه در گرایش ليبرالی صرفاً افراد اهمیت و برجستگی دارد.



📖کتاب #عدالت_از_منظر_مردم_سالاری_دینی_و_لیبرال به قلم #محمدرضا_شریعتمدار و #سیدکاظم_سیدباقری

#فردگرایی
#اصالت_فرد
#سرمایه_داری

📌@canoon_org

🔷موضوع نظام اقتصادی به علم اقتصاد رفتارهای اقتصادی انسان مربوط است. نظام اقتصادی رفتارها را آن گونه که باید باشد سامان می دهد و علم اقتصاد آنها را چنان که هست بررسی می کند. در اقتصاد سرمایه داری لیبرال این دو جهت با هم متحد می شوند؛ زیرا ادعا می شود: اگر انسان ها آزاد گذارده شوند تا به صورت طبیعی عمل کنند رفتارهای آنها به بهترین وجه سامان مییابد و همان گونه که سزاوار است تحقق خواهد یافت. بنابراین به نظام سازی نیاز نیست.

🔶نگرش فوق تا حدودی ریشه در انسان شناسی این نظام دارد. انسان در جهان بینی لیبرالیستی دارای ویژگی های فردگرایانه است. در این جهان بینی انسان موجود واحدی است که مالک علی الاطلاق وجود و اموال خویش است، امیالش اهداف و ارزش های او را بر می گزیند، عقلش راه دستیابی به آن اهداف را به خوبی نشان می دهد. موجودی که در شناخت حقیقت تنها به تجربه خود تکیه میکند به پذیرش فرمان های اخلاقی دین جامعه یا دولت ملزم نیست و تنها از امیال خویش فرمان می پذیرد.

📖کتاب #نظام_اقتصادی_اسلام‌ دفتر:مبانی فلسفی به کوشش سید حسین میرمعزی

#لیبرالیسم
#اصالت_فرد
#معرفی_کتاب
#جهان_شناسی
#کانون_اندیشه_جوان


📌@canoon_org

🔷 سیاست تعدیل که در دهه هشتاد از سوی صندوق بین المللی پول به کشورهای متقاضی وام تحمیل می‌شد، در پی بحران بازپرداخت بدهی‌ها از سوی کشورهای بدهکار (عمدتا کشورهای #توسعه_نیافته) و با هدف تضمین بازپرداخت بدهی‌ها همراه با سود آن تدوین و تحمیل می‌شد.

🔶 این خاستگاه تاریخی برنامه تعدیل، با خاستگاه نظری غربی، یعنی با #اقتصاد_نئوکلاسیک مبتنی بر فلسفه #اصالت_فرد و #حداکثر_سازی سود فردی جمع شد و بر جوامع توسعه نیافته تحمیل گردید. مطابق این تفکر، فرد بر اساس سود شخصی خود چنان رفتار می‌کند جامعه نفع می‌برد و نقش دولت تنها در تسهیل روابط اقتصادی و تضمین مالکیت‌ها می‌باشد؛ ضمنا نظارت و دخالت دولت باید به حداقل برسد.

💢 به اعتقاد این تفکر، در این شرایط که فرد (سرمایه دار) با انباشت سرمایه چرخ های #توسعه را به هنجارهای گردش در آورده و برای رسیدن به سود هرچه بیشتر، بدون آن که به قصدی آگاهانه لازم باشد، به پیشرفت به کشور کمک می‌کند.البته از لوازم این روند افزایش نابرابری و فقر است؛ به عبارت دیگر، هرچه ثروتمندترشدن سرمایه داران و فقیرترشدن طبقات ضعیف از لوازم پیشبرد این سیاست می باشد.

📖 ماهنامه #زمانه، شماره ۳۱


📌@canoon_org