🔷در تعالیم فلوطین، هستی دو سویه است و سویه ای مظهر سویه ای دیگر است. اما نه عیناً مانند رابطه پدیده های متغیر با مُثُل افلاطونی، بلکه بسیار ظریف تر از مسئله مُثُل. به طور کلی دیدگاه فلوطین تفاوتی اساسی با نظریه مثل دارد؛ اینکه در نظریه مثل، افراد هر نوع، سایه های یک مثال بودند.

🔶عالم مثال براساس کثرت انواع حقایق عینی و ارزشی، کثرت پیدا می کرد. این کثرت موجود در عالم مثال، به حقیقت واحد برتری ارجاع نمی گردید. در صورتی که در تعالیم فلوطین، کثرت ها به وحدت باز می گردند. کثرت عالم طبیعت و جهان محسوس، به وحدت نفس؛ و کثرت نفس به وحدت عقل؛ و سرانجام همه کثرتها، در وحدت «واحد» فانی می شوند.

💢بدین سان، طبق تعلیم فلوطین، نمی توان چیزی از واحد گفت، یا درباره اش نوشت. واحد، همه چیز است و هیچ یک از اشیای عالم نیست. همه چیز در اوست و اما او از همه چیز منزه است. رابطه جهان با واحد نیز رابطه ای شطحی است که نه با عقل، بلکه با مکاشفه قابل درک است. شؤونات واحدند. واحد، آن آفتاب نهان، در دل تک تک موجودات و ذرّات جهان هستی است.



📖کتاب #عرفان_و_شریعت به کوشش #سیدیحیی_یثربی

#افلاطون
#اصالت_واحد
#اصالت_وجود


📌@canoon_org