‍ ⚠️چشم‌انداز تاریک بارندگی مناسب برای بهار ۱۴۰۴

بر اساس گزارش سازمان جهانی هواشناسی برای داده‌های اقلیمی فصلی جهانی (شکل پیوست)، احتمالا بارش باران در فصل بهار (از اواخر اسفندماه تا اوایل خرداماه) بر روی ایران کمتر از حد نرمال است و بیشتر مناطق ایران احتمال بارش بارندگی حداقل ۴۰ درصد کمتر از حد نرمال را تجربه می‌کنند!

همچنین در این بازه زمانی، داده‌های دما هم نشان می‌دهد که بالای ۸۰ درصد احتمال افزایش‌ دمای بالاتر از حد نرمال در اکثر نقاط ایران را داریم!

این پیش‌بینی‌ها بدین معنی است که امیدی برای بارندگی مناسب که بتواند منابع آبی کشور را در بهار سال ۱۴۰۴ (تا اواسط خردادماه) از این وضعیت بی‌آبی نجات دهد فعلا وجود ندارد و کشور با شرایط فوق بحرانی روبرو خواهد بود و چشم‌انداز تاریک برای پرشدن سدها و تامین آب وجود دارد!

افزایش دمای بالاتر از نرمال هم کار را بسیار پیچیده‌تر می‌کند و موجب افزایش تبخیر می‌شود که به چالش منابع آب‌های سطحی ما می‌افزاید!

⬅️ اگر این پیش‌بینی‌ها به‌وقوع بپیوندد، در تابستان کشور ما درگیر یک شرایط فوق بحرانی برای تامین آب کشور خواهد بود و احتمال زیاد سدها خالی خواهند ماند و در شهرهای بزرگ مجبور به جیره‌بندی آب می‌شوند و تامین آب وابسته به حفر چاه بیشتر خواهد بود که عواقب خالی‌شدن آبخوان‌ها (سفرهای آب‌ زیرزمینی) و فرونشست بیشتر برای آینده را دارد!

توجه شود که این پیش‌بینی‌ها بدین معنا نیست که ما در بهار بارشی نخواهیم داشت، بلکه نشان می‌دهد که احتمال وقوع بارش مناسب و در حد نرمال برای ایران پایین است!

منبع:
WMO

نویسنده: #محمودرضا_مومنی، متخصص آلودگی هوا و تغییر اقلیم
تماس با نویسنده:
@mhrzmomeni

#آب
#بارندگی

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 💧اَبَربحران آب؛ آیا نمی‌دانستیم؟!

چندین هزار سال است که مردم سرزمین پهناور ایران با جغرافیایی بسیار بزرگتر از گستره فعلی زندگی خود را با شرایط کم آبی و در مقاطعی از تاریخ با بی‌آبی سازگار نموده‌اند. شواهد تاریخی و اندکی کنکاش در جامعه‌شناسی تاریخی این مرز و بوم کهن نشان‌دهنده هنرمندی مردم این پهنه گسترده برای سازگاری با شرایط محیط زیستی این سرزمین بوده‌است.

اما آیا در حال حاضر تنها با اتکا به این افتخارات ملی و تاریخی می توان از تار و پود تنگناهایی که به‌ویژه در ۶۰ سال اخیر «حکمراوایی مصرف محور» منابع آبی کشور بوجود آورده رهایی یافت؟ خیلی مایلم به‌عنوان فردی که سال‌هاست گوشه‌ای بسیار کوچک از تامین آب در عرصه های مختلف مصارف آب را برعهده داشته‌است به این پرسش جانکاه پاسخی امیدوارکننده بدهم.

آیا مگر وظیفه یک مهندس در هر عرصه‌ای یافتن راهکارهای عملی برای رفع مشکلات نیست؟ چرا باید ناامید باشم؟ آیا نه فقط به‌دلیل ایرانی‌بودن بلکه به‌عنوان یک کارشناس حق ناامیدبودن و بازننمودن این گره را دارم؟ آیا اساسا تنها به‌دلیل مهندس‌بودن حق ارائه راهکار و یا راهکارهای قطعی برای حل مشکل کم‌آبی و یا بی‌آبی را خواهم داشت؟

چرا باید انتظار داشته باشم و یا داشته باشیم که «هنرمندی» یک مهندس بتواند چون چوب جاودیی عمل کرده و مشکل مورد نظر را حل نماید؟ اگر بپذیریم که گره موجود در وضعیت نابسامان آب کشور یک معضل اجتماعی است پس این تمامی ارکان جامعه را درگیر این مشکل خواهد نمود و در چنین شرایطی مشکل دیگر یک مشکل فنی و مهندسی نبوده و تمامی عرصه‌های اجتماعی را درگیر می‌کند.

متاسفانه علیرغم کارنامه درخشان ملی و تاریخی که ملت ما در سازگاری با پدیده کم‌آبی داشته چندین دهه است که مدیریت منابع طبیعی در ایران به‌طور عام و منابع آب به‌طور ویژه بسیار غیرعلمی، مصرف گرایانه، بدون برنامه‌ریزی و بدون درنظرگرفتن توان طبیعی ایران عمل کرده و می‌کند و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که خواهد کرد.

ما در چهارمین سال پدیده خشکسالی سرزمینی قدم گذاشته‌ایم و با سیاست‌ها و مدیریت آکنده از خطای خود ثابت نمودیم که وارثان خوبی برای نیاکان خود که به‌خوبی خود را با شرایط طبیعی این سرزمین سازگار نمودند نبودیم. آیا ما نمی‌دانستیم که بر گستره و جمعیت شهرهای کوچک، متوسط، بزرگ، و کلانشهرهای ما هرساله افزوده می‌گردد؟

آیا ما نمی‌دانستیم که آبخوان‌های دشت‌های ما که تامین‌کننده اصلی آب نبودند ولی به‌دلیل سیاست‌های ناموزون ما در توسعه تبدیل به تامین‌کننده اصلی این مرز و بوم شدند روزگاری از بین خواهند رفت؟ آیا بزرگان و سیاست‌گذاران ما نسبت به نتایج خطرناک این تغییر شکل در پاسخگویی به مصارف آبی آگاهی نداشتند؟

آیا آنانی که سکان و هدایت کشتی آب کشور در دستانشان بود نمی‌دانستند تامین آب و پاسخگویی برای نیازهای آبی به هر شکل و روشی مخاطره‌آمیز است؟ آیا ظرفیت‌های قانونی ما در کنترل مصارف و تامین نیازها که طی دهه‌های اخیر باید و حتما براساس توان طبیعی ایران می بود دچار نقصان و چالش بود؟

آیا نحوه مصارف به‌ترتیب در عرصه‌های شرب، محیط‌زیست، کشاورزی، و صنعت ما منطبق و سازگار با توان دشت‌ها و حوضه‌های آبریز ما بود؟ آیا سیاست‌های مصرفی ما در عرصه های مختلف با سیاستهای تامین آب همپوشانی دارند؟ اگر همواره به‌غلط ادعا می‌گردد که این همپوشانی وجود داشته‌است پس چگونه ما دچار کسری مخازن در بخشی مهم از منابع آب کشور یعنی ذخائر آبهای زیرزمینی هستیم؟

آیا مدیریت کلان کشور به‌طور عام و منابع آب‌وخاک به‌طور خاص در طی دهها سال اخیر نمی‌دانستند ذخایر غیر قابل تجدید این سرزمین به‌زودی به اتمام می‌رسند؟ حال که سرزمین عزیز ما در مقطعی از تاریخ قرار گرفته که امکان احیا و برگشت در ذخائر آبی را تقریبا ناممکن ساخته است آیا این حکمرانی آب، کشاورزی، و صنایع پاسخی روشن و عملی به مردم دارد یا اینکه به گونه‌ای غیر منطقی مردم را مقصر در مصرف می داند!!؟

اگر ما دهها سال که نتوانسته‌ایم سیاست‌های منطقی برای حفاظت از منابع آبهای سطحی و زیرزمینی خود داشته باشیم و یا ناتوان در ارائه الگوهای کشت سازگار با کم‌آبی باشیم و یا صنایع پرآب طلب را در بدترین و کم‌آب‌ترین حوضه‌های آبریز را احداث نمودیم و یا به اندازه ۴ برابر سد خشک شده امیرکبیر کرج تلفات آب در سیستم و شبکه‌های انتقال شهری در کل این مرز و بوم داریم مردم مقصر هستند!!؟

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#بحران_آب
#آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

روابط عمومی شرکت آب‌وفاضلاب، با اشاره به حجم بسیار کم ورودی آب به سدها، از شهروندان خواسته برای جلوگیری از قطعی آب، روزانه بیست لیتر کمتر آب مصرف کنند! روزنامه اعتماد هم درباره جیره‌بندی آب هم نوشته که جیره‌بندی آب تهران، پیچیده است و با مشکل فنی روبرو خواهد بود.

گفتگو با #محمودرضا_مومنی کارشناس علوم جوی و تغییر اقلیم

در این مصاحبه درباره امکان‌پذیری کاهش مصرف ۲۰ لیتر در روز توسط شهروندان صحبت شد ولی گفته شد که مشکل اصلی حکمرانی بد سرزمینی و آبی است که موجب عدم وجود سیاست‌گذاری‌های کلان و برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت و بلندمدت برای رفع بحران آب شده‌است. همچنین گفته شد که جیره‌بندی آب می‌تواند موجب ورود آلودگی به شبکه آب، نشتیِ بیشتر، و واردشدن رسوبات به آب مصرفی شود.

#مصاحبه
#من‌وتو
#آب
#تهران

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 💧غمی سترگ بر تارک آب ایران زمین

تابستان پیش رو در سال آینده یکی از بدترین سال‌ها به لحاظ تامین آب در کشاورزی، صنعت و شرب خواهد بود. بی‌تردید اولویت برای هر حکمرانی تامین آب شرب مردم خود است و ایران ما از این قاعده مستثنی نیست.

در چنین شرایطی اگر مدیریت کلان آب کشور مدعی شود که تغییرات اقلیمی، گرم‌شدن جهانی و بد مصرفی یکسره باعث ایجاد مشکل شده هرگز قابل پذیرش نیست و صد البته تردید ندارم که این عوامل موثر بوده اند ولی مگر ما تنها کشوری هستیم که فقط در مواجه با این تاثیرات جهانی هستیم؟

اگر سیستمی غلط را در مدیریت کلان آبی کشور در طی چند دهه بنیاد نهاده‌ایم و حال میراث خوار یک گذشته بسیار بد بوده‌ایم و هنر ما در ارائه راهکارهای علمی ،عملی و کاربردی صرفا با حفر صدها حلقه چاه عمیق برای شرب شهرها تقلیل داده شده است مردم مقصر هستند؟ چرا در طی این سال‌ها به سخنان و راهکارهای کارشناسان و متخصصین با تجربه اهمیتی داده نشد؟

اساسا در این متن کوتاه هرگز نمی‌خواهم به دلائل سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی ناتوانی ما در حل معضلات آبی کشور بپردازم که این خود نیازمند بررسی‌های دقیق تخصصی در هر عرصه‌ای است ولی همین بس که سال‌های سال نخواستیم به مروم آشکارا بگوییم «آب» حتما به یک معضل خطرناک اجتماعی تبدیل خواهد شد و حال که به این نقطه شکست و بحران رسیده ایم بجای آنکه خود را مقصر بدانیم مردمی را که با هرار و یک مشکل معیشتی و اقتصادی روبرو هستند را مقصر می دانیم.

لازم است اشاره نمایم در بین چرخ دنده‌های وحشتناک سیاست‌های غلط آبی کشور بیشترین آسیب متوجه سهم پهنه‌های محیط‌زیستی است که علیرغم اینکه ظاهرا اولویت بعد از تامین آب شرب محسوب می‌گردد هیچگاه قابل اعتنا نبوده و بسیاری از آنها عملا نابود شده‌اند.

آری دوستان زمان آن رسیده‌است که بگوییم غم و اندوهی سترگ بر تارک ارکان محیط زیست ایران و به ویژه منابع آب آن وجود دارد. آیا این اندوه پایانی ندارد؟

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#بحران_آب
#آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

اعتراضات کشاورزان اصفهانی به بی‌آبی زاینده رود و تامین‌نشدن حقابه‌شان طی سال‌های اخیر بارها تیتر اصلی خبرها بوده‌است. حقابه تاریخی کشاورزان اصفهان از زاینده رود به چه دلایلی دچار بحران شده و چه عاملی در کاهش آب این رودخانه تاثیر دارد؟ عدم مدیریت منابع آبی و پروژه های انتقال آب در اعتراض کشاورزان اصفهانی چه نقشی دارد؟ حضور نیروهای سرکوب و به خشونت کشیده شدن اعتراضات کشاورزان اصفهانی چه پیامدها و چه تاثیری بر افکار عمومی خواهد داشت؟

گفتگو با #محمودرضا_مومنی کارشناس علوم جوی و تغییر اقلیم

در این مصاحبه گفته شد که موضوع مشکلات آب در اصفهان و یزد را باید از ۴ دیدگاه آب شرب، صنعت، کشاورزی، و ⁧تغییر اقلیم⁩ نگاه کرد و توضیحاتی داده شد. مشکل ⁧ حکمرانی بد⁩ سرزمینی است و نباید به سومدیریت تقلیل داد. عواقب این اعتراضات هم منجر به سیاسی‌شدن کشاورزان، انتقال اعتراضات به بخش‌های دیگر جامعه، و ریزش‌ها نیروها از بالا و پایین در حاکمیت خواهد بود.

اصلاحیه: استان چهارمحال و بختیاری درست است!
‏⁦
#مصاحبه
#من‌وتو
#آب
#اعتراضات_کشاورزان
#اصفهان
#یزد

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP‏

وقتی می‌گوییم مشکل⁧ در کشور ما حکمرانی بد⁩ سرزمینی و تفکری است که بر این کشور حاکم شده یعنی این ویدیو، ولی کارشناسانی هستند که آنرا به سومدیریت تقلیل می‌دهند و می‌گویند مدیریت ورشکسته شده!

#پیمان_فلسفی، نایب‌رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس:⁧ «تغییر اقلیم⁩ و ⁧آب مجازی⁩ اختراعات دشمن است که توسط دانشگاهیان ترویج می‌شود!»

‏این تفکر فقط مختص به این نماینده مجلس نیست، بلکه بدنه اصلی حاکمیت و مدیریت کشور چنین دیدگاهی دارند! معصومه ابتکار در کلاب‌هاوس گفت که در زمانی که در دولت بوده، رئیس سازمان هواشناسی جرات ارائه گزارش در مورد ⁧تغییر اقلیم⁩ در هیئت دولت را نداشت.

#علیرضا_زاکانی شهردار تهران هم در واکنش به تصویر ناسا برای تشکیل توده‌ای از گاز متان در جنوب تهران گفته بود که: «ناسا همه چیزش دروغ است و این هم دروغ است».

اگر دشمنی در کار باشد، آن دشمن، جهل و ناکارآمدی است؛ نه دانش. و بزرگ‌ترین خیانت به کشور و کشاورزی ایران، نه تغییر اقلیم، بلکه تحقیر علم و تبدیل توهم به سیاست‌گذاری است.

#توهم_توطئه
#آب_مجازی
#تغییر_اقلیم

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ ⛲️طرح آب‌رسانی از دریای عمان تا مشهد؛ یک پروپاگاندای تهوع‌آور ژورنالیستی

سیاستگزاران حکمرانی آب کشور در اتاقهای به اصطلاح فکر!! خود سالها است که نه تنها برای دومین کلانشهر ایران، مشهد، که برای کل بزرگترین حوضه آبریز کشور یعنی فلات مرکزی که بیشترین جمعیت و روستاها و شهرهای ایران را در خود جای داده‌اند این پروپاگاندای تهوع‌آور ژورنالیستی - طرح آب‌رسانی از دریای عمان تا مشهد - را انجام می‌دهند.

خراسان جنوبی و رضوی اساسا از نظر پتانسیل آب‌های سطحی و تجمع آنها در پشت سدها در سطح پایئنی قرار دارند. در این استان‌ها وابستگی به منابع آبهای زیرزمینی بین ۸۸ تا ۹۰ درصد است و از طریق حفر چاه‌ها این تامین انجام می‌گیرد.

در اطراف مشهد سدهای چالیدره، گلستان، طرق، کارده، و ارداک در شرایط پرآبی فقط ۹ درصد نیاز شرب این کلانشهر ۴ میلیون نفری را تامین می‌کنند. در ۲۰ سال اخیر با ساخت سد بدون توجیه هیدروپولیتیکی دوستی بند ناف تامین آب شرب این شهر و حومه آن را به آن بستند.

علیرغم هشدارهای ما بیش از ۲۵ سال پیش این کار صورت گرفت و افغانستان در بالادست آن در حوضه آبریز هریرود به آبگیری دو سد سلما و پاشدان و ساخت سدهای تیرپل و گپکان و چند سد دیگر اقدام می نماید. سدی با حدود ۱.۱۵۰ میلیارد مترمکعب در خروجی هریرود با ایران و ترکمنستان در غیاب یک کنوانسیون مشترک بین‌المللی ساختیم که هرگز نباید می‌ساختیم.

این نوع پروپاگانداها هدفمند است و هدف اصلی آنها این است که بگویند آب سطحی نداریم (سد نمی‌توانیم احداث نماییم) و چاه هم نمی‌توانیم حفاری کنیم (اگرچه می‌کنند و در حال حاضر بیش از ۴۵۰ حلقه چاه درون شهر و حومه مشهد فقط برای تامین آب شرب حفر نموده‌اند! که احتمال می دهم تا آخر شهریور امسال این رقم به ۵۰۰ حلقه !!! نیز برسد).

آری مدیریتی که فاقد نگاه و تفکر سیستمی باشد و همه مسائل را فقط از دید تامین آب و فرو نشاندن تنش‌های اجتماعی ببیند و توسعه‌محوری را بدون درنظرگرفتن توان طبیعی و اکولوژیک در نظر بگیرد حال و روز بهتری از این نخواهد داشت.

اینجانب در طی ۳۴ سال کار مطالعاتی و صحرایی خود به این اصل به جد معتقد گشته‌ام که «مشکلات هر حوضه آبریز و دشتی را باید درون آن حوضه آبریز و دشت حل کرد و هر گونه انتقال آبی از خارج آنها منجر به نابودی منطقه مبدا و مقصد خواهد گشت».

⬅️ نتیجه‌گیری: در حال حاضر این نوع پروپاگانداها، ایجاد و توجیه انتقال آب از دریای عمان و خلیج فارس در ۵ مسیر و در آینده از دریای مازندران به فلات مرکزی است!!

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#انتقال_آب
#دریای_عمان
#خلیج_فارس
#آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

رودخانه‌های کشور به نام دولت سند زده شد. یعنی ثروت‌های ملی با سند به دولت واگذار شده و حق مالکیت مردم از بین برود و رودخانه‌ها دولتی شود.

گفتگو با #محمودرضا_مومنی کارشناس علوم جوی و تغییر اقلیم

در این مصاحبه گفته شد که ‏باید از دو دیدگاه مورد بررسی قرار داد: حقوقی و محیط‌زیست. از دیدگاه حقوقی، آب انفال است و در اختیار حاکمیت ولی سندزدن یعنی مالکیت که تناقض دارد. ولی وزارت نیرو می‌گوید که دولت بخشی از حاکمیت است پس تناقضی وجود ندارد. از دیدگاه محیط‌زیست، وزارت نیرو می‌گوید مسیول تامین و توزیع آب با این وزارتخانه است پس باید مسیولت کل رودخانه را داشته باشد. ولی مخالفان می‌گوید وزارت نیرو از رودخانه فقط بهره‌برداری (انتقال آب، سدسازی، و شن‌وماسه بستر) می‌کند و اهمیتی به محیط‌زیست و اکولوژی رودخانه نمی‌دهد و مهمتر اینکه حقابه را تامین نمی‌کند. همچنین امکان واگذاری مالکیت و انتقال سند مانند رودخانه چهل‌بازه مشهد وجود دارد.

#مصاحبه
#من‌وتو
#آب
#رودخانه
#انفال

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP‏

‍ 🚰انتقال آب عمان به تهران: نمادی از وارونگی در توسعه
(بخش اول)

در سرزمین ایران این روزها در غیاب یک حکمرانی معقول در تامین آب از یکی از بدترین، آسیب‌رسان‌ترین و پرچالش‌ترین راه‌ها برای تامین کلانشهرها و منجمله تهران سخن به میان می‌آید. این روش سرزمین خراب‌کن همانا انتقال آب از فاصله‌ای بسیار زیاد از دریای عمان به کلانشهر تهران است.

فارغ از اینکه راهکارهایی از این نوع چقدر در نابودی مناطق مبدا و مقصد زیان‌بار هستند باید دید به چه سبب این نوع روش تامین آب اخیرا با جدیت و در حد گسترده تبلیغ!! می‌گردد؟ پاسخ به این پرسش مهم ناتوانی در تامین آب شرب شهرها و به‌ویژه کلانشهرهایی چون‌ تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و غیره است.

توجه داشته باشیم که تقریبا بیش از ۵۵ درصد تامین آب شرب شهرها در چند سال اخیر توسط حفر چاه‌های فراوان از آبخوان‌های در حال مرگ ایران بوده‌است. اگر به آمار منابع آب و احجام مصارف در شهرهای بزرگ نگاهی کلی بیندازیم متوجه می شویم که حجم زیادی از آب شرب کلانشهری چون تهران توسط جمع‌آوری آب‌های سطحی و در پشت سدهای مختلف انجام می‌گرفت و چاه‌ها از سهم بسیار کمتری برخوردار بودند.

افزایش روزافزون جمعیت، بی‌برنامگی در توسعه شهری، ناموزون‌بودن روند توسعه با پتانسیل و توان اکولوژیکی منابع آب درون و اطراف شهر تهران، بی‌اهمیت‌بودن طرح‌های آمایش سرزمینی، مهاجرپذیری دهشتناک میلیون‌ها هم‌وطن و اتباع افغانستانی، استفاده نامعقول از منابع آب شیرین بدون توجه به بازچرخانی آب، تلفات شدید آب در درون سیستم انتقال آب درون شهری، ناتوانی در جذب سرمایه‌گزاری‌های طولانی مدت و در سطح بالا در داخل و از خارج از کشور برای تصفیه فاضلاب تهران، بی‌برنامگی در تامین آب کشاورزی که بیشترین حجم آب مصرفی را در دشت تهران تشکیل می‌داد و ناکارآمدی در محدود نمودن مصارف کشاورزی و جایگزینی مقادیر محدودشده با شرب تهران، نبود پروژه‌های Artificial Recharge چه به‌صورت تزریقی و چه با روش نفوذ به درون زمین، ارزش نگذاشتن برای طرح‌های سطوح آبگیر، عدم استفاده از سیستم‌های پراکنده SKADA و توزیع تصفیه خانه‌های فاضلاب در صدها نقطه تهران و اطراف آن (مانند بسیاری از کلانشهرهای دنیا چون استانبول) برای سهولت استفاده و دسترسی و متناسب با پدافند غیر عامل، نبود یک ساختار منسجم و با دیدگاه یکپارچه برای مدیریت حوضه‌های آبریز (آبی همواره از سد امیرکبیر کرج ده‌ها سال است به تهران می‌رسیده و یا از سد لار، مالمو و یا جاجرود و حالا نوبت دست‌اندازی به سرشاخه‌های هراز و سد طالقان گردیده‌است)، ناتوانی در کاهش مصارف درون شهری اعم از مصارف خانگی، اداری ،صنعتی و فضای سبز شهری، ناتوانی در تغییر سیستم‌های کاهش مصارف در درون منازل، آپارتمانها و ادارات و شرکت‌ها و غیره و با تاسف ده‌ها مورد دیگر فقط شمه‌ای از ناتوانی ما در تامین آب شهر تهران بوده‌است.

حال مدیریت کلان آب کشور چه می‌گوید؟ به‌زبانی ساده می‌گوید مردم خشکسالی داریم، مشکلات تغییرات اقلیمی داریم، مشکلات کاهش پتانسیل‌های آبی در رودخانه‌ها برای پُرشدن سدها داریم و ده‌ها مشکل در آبخوان تهران و عدم پاسخگویی آبخوان‌های در حال مرگ دشت تهران داریم و چون همه اینها را داریم بنابراین همگان بی‌صدا شوند و انتقال از عمان، خلیج فارس و دریای مازندران را به تهران مشهد، اصفهان، بیرجند، سمنان، یزد و در کل فلات مرکزی را نقد ننمایند!!!

آیا این نوع استدلال خط بطلان‌کشیدن بر روی حل مسئله و بهتر است بگویم صورت مسئله نیست؟ آیا اتصال معضل تامین آب شرب تهران با انتقال از دریای عمان و با فاصله‌ای بیش از ۱۷۰۰ کیلومتر نشان از تقلیل راهکارهای جامع مدیریت تامین آب نمی‌توان دانست؟ مگر کشور پهناوری چون آمریکا که دارای امکانات فراوان مالی و فنی است نمی‌داند و یا نمی‌تواند با انتقال آب از اقیانوس کبیر و شیرین‌سازی آن، ایالت کالیفرنیا را به‌ویژه در بخش جنوبی آن که کلانشهر غول پیکری چون لس‌آنجلس در آن قرار دارد تامین نماید؟

آیا در ۲۵ سال اخیر ما ایرانیان نگاهی اندک به راهکارهای اجرایی آنان برای تامین آب شرب این ایالت که بخش‌هایی از آن چون ایران ما خشک و نیمه خشک هستند کرده‌ایم؟ ده‌ها سال است که عملا با صدها هزار حلقه چاه مجاز و غیرمجاز آبخوانهای خود را به ورطه نابودی کشیده‌ایم و دیگر این ذخایر ارزشمند نمی‌توانند منابع قابل اطمینانی برای تامین مصارف شرب شهرهای بزرگ و به‌ویژه تهران، مشهد، اصفهان و شیراز باشند.

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#انتقال_آب
#دریای_عمان
#خلیج_فارس
#آب
#تهران

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

⚠️وضعیت ترسناک آبی در کشور! منابع آب در حال سقوط و تسلیم هستند!

براساس گزارش شركت مديريت منابع آب ايران، از ابتداي سال آبي تا ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ (سال آبي ۱۴۰۴-۱۴۰۳) حجم آب موجود در سدها نسبت سال گذشته ۲۰٪ کاهش داشته‌است درحالی‌است که سال گذشته هم اوضاع آبی کشور بسیار بد بوده‌است!

از طرفی حجم آب ورودی به سدها نسبت به سال گذشته ۳۹٪ کاهش داشته، درحالی‌که حجم خروجی از سدها ۱۶٪ کاهش! این بدین معنی‌است که از لحاظ منابع آبی به مرحله سقوط رسیده‌ایم و درحال مصرف ذخایر اندک خود هستیم!

#آب
#سقوط_منابع_آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

💧سخنان ترامپ در مورد مافیای آب در ایران

ترامپ در «نشست سرمایه‌گذاری عربستان ـ آمریکا» در ریاض گفت:

در حالی که شما بیابان‌های خشک را به زمین‌های حاصل‌خیز تبدیل کرده‌اید، رهبران ایران زمین‌های سبز و کشاورزی را به بیابان‌های خشک تبدیل کرده‌اند؛ به لطف مافیای آب.

مافیای آب باعث خشکسالی و رودخانه‌های خشک‌شده‌ای می‌شود که مردم در آن‌ها هیچ آبی ندارند.

آنها ثروتمند می‌شوند اما نمی‌گذارند مردم ایران از آن سهمی داشته باشند.

برگرفته از ایران تایمز

#مافیای_آب
#ترامپ
#آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 🚰انتقال آب عمان به تهران: نمادی از وارونگی در توسعه
(بخش دوم)

از اوایل دهه ۹۰ وزارت نیرو با مطرح‌ساختن طرح تعادل بخشی آبخوان‌ها گامهای خوبی را آغاز کرد ولی از همان ابتدا بنا به ده‌ها دلیل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره این طرح با شکست مواجه شد و من معتقدم که دیگر بسیاری از آبخوانهای کشور توان به تعادل رسیدن و احیا شدگی خود را از دست داده‌اند!!

راهکارهایی چون انتقال پایتخت نیز با توجه به امکانات اقتصادی دولت‌ها و ده‌ها اما و اگر اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در هاله‌ای از ابهام است. از طرفی انتقال آب با آنچه یونسکو اعلام می‌دارد عملا نه به سود منطقه مبدا و نه منطقه هدف است و ساختارهای اکولوژیکی هر دو منطقه را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

دولت و حکمرانی آب تردید نداشته باشد که با اجرای یک طرح انتقال آب چندین میلیارد دلاری حتما مشکل آب شرب شهر تهران را می‌تواند تا حدی حل کند ولی فقط تا اندازه‌ای و آن هم فقط در کوتاه مدت!! مستندات نشان‌دهنده این است که در جهان دود طرح‌های انتقال آب در دراز مدت بر چشم مناطق هدف و مقصد نیز می‌رود.

آیا مگر مدل‌های محیط‌زیستی ارائه‌شده در سدسازی‌های غول پیکر پروژه‌های GAP و DAP ترکیه و یا چین نشان نمی‌دهند که تاثیرات مثبت محیط‌زیستی این نوع طرح‌ها فقط محدود به تامین آب کوتاه‌مدت در مناطق هدف نیست و بسته به پروژه‌ها بعد از سالها تاثیرات منفی محیط‌زیستی مناطق مبدا حتما بر روی مناطق هدف تاثیر خواهند گذاشت.

آیا ذخیره بیش از ۱۸۰ میلیارد مترمکعب آب در پشت سدهای ترکیه که باعث تشدید مشکلات محیط‌زیستی چون افزایش ریزگردها می‌گردند فقط محدود به اراضی پایین دست دجله و فرات در عراق و سوریه می شوند و بعد از ۲۰ الی ۳۰ سال ما نباید در انتظار فرسایش خاک و رسیدن این ریزگردها به مناطق هدف باشیم؟

معضل مهم دیگر بحث اقتصادی‌بودن تامین آب شرب شهر تهران از طریق دریای عمان است. دولت ورشکسته فعلی توان تامین مالی اجرای این پروژه را دارد؟ این آب گران‌بها قرار است متر مکعبی چند ریال به دست شهروند تهرانی برسد؟ آیا مردم ما که دغدغه تامین نیازهای روزانه خودرا دارند از عهده پرداخت چند صد هزار تومان به ازای هر مترمکعب این آب بسیار گران‌بها را دارند!؟

یا دولتی برای تامین سوبسید چنین هزینه‌ای وجود دارد؟ چرا با صدها برابر هزینه کمتر به دنبال تامین آب شرب در طی ده‌ها سال در درون خود دشت تهران نبودیم؟ در شرایطی که در خوشبینانه ترین سناریو ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلیون مترمکعب آب را می‌توان به تهران از طریق انتقال از آب تامین نمود و این چند درصد از کل آب مصرفی سالانه در این شهر است؟

تاسف‌بار است که شهری را با توسعه‌ای ناموزون و با استفاده از تامین آب شرب به هر طریقی به ۱۲ تا ۱۴ میلیون نفر رسانده‌ایم و حالا بر خرابه‌های آن نشسته و بر طبل بی‌دقتی‌های خود از طریق انتقال آبی به مراتب وحشتناک تر از آن خرابه‌ها می‌کوبیم.!!

👈برای مطالعه بخش اول به لینک زیر مراجعه کنید:
https://t.iss.one/CC_AP/2177

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#انتقال_آب
#دریای_عمان
#خلیج_فارس
#آب
#تهران

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 💧آبخوان‌های (سفره‌های آب زیرزمینی) ازدست‌رفته

به‌عنوان یک دغدغه‌مند و متخصص عرصه آب این سرزمین کهن بطور طبیعی باید ابتدا چالش‌های پیش روی منابع آب‌های کشور و به‌ویژه آب‌های زیرزمینی را به تصویر بکشم و به نوعی آسیب شناسی نمایم و سپس با جمع‌آوری اطلاعات و تجربیات سایر متخصصین این عرصه در مورد راهکارهای عملی سخن به میان آورم و در پایان از حکمرانی آب و خاک بخواهم که ضمن احترام به دغدغه های کارشناسان و متخصصین با تجربه این مرزو بوم حتما در عملیاتی ساختن این راهکارها تلاشی صدچندان نماید.

دوستان این روند طبیعی یک کنشگری مبتنی بر دانش، تجربه، و فن‌آوریهای نوین در جهان است. پس مشکل و موضوع چیست؟ چرا ما نمی‌توانیم در سرزمین خود پیروی از چنین نورم جهانی بنمائیم؟ اگر مدعی باشم که ما در سطح کلان مدیریتی در همه عرصه‌ها به ویژه منابع طبیعی و آب به عادتی بد بنام نداشتن «تفکر یکپارچه و سیستمی» خو گرفته‌ایم سخنی بی‌ربط نگفته‌ام.

آیا آئین نامه‌ها، دستورالعمل‌ها و قوانین در مورد حفاظت از منابع آب به‌ویژه در آب‌های زیرزمینی نداریم؟ آیا از فقدان کارشناسان و متخصصان با تجربه رنج می‌بریم؟ آیا فاقد بهترین متخصصین حتی در عرصه مدیریت هستیم؟ آیا در مقاطعی در چند دهه اخیر پول، اعتبار و سرمایه دولتی کم داشته‌ایم؟

پاسخ این پرسش ها همگی منفی است. ما را چه می‌شود که علیرغم دانش، تجربه، و دغدغه بالا شاهدیم که منابع آب‌های زیرزمینی کشورمان در بدترین و پر فلاکت‌ترین وضع موجود خود در طی تاریخ چند هزار ساله‌اش قرار گرفته‌است؟ آیا زمان آن نرسیده که واکاوی ابر چالش آب‌های زیرزمینی را فقط در سطح مباحث، سمینارها، جلسه‌ها، و گفتگوهای علمی و فنی تقلیل ندهیم؟

آیا برای ما مشکل است که دریابیم مشکل آب و خاک کشور ما صرفا ریشه در ضعف های استراتژیک در «الگوی اقتصاد سیاسی» دارد؟ آیا ما متخصصین آب سیاستمداریم؟ در اقتصاد سطح کلان تخصصی داریم؟جامعه‌شناسی و به‌ویژه اشراف بر جامعه‌شناسی تاریخی سرزمین آب محور خود داریم؟ مناسبات کشور خود را با همسایگان و یا سایر کشورها را بخوبی می‌توانیم تبیین نمائیم؟

من معتقدم اکثر ما فاقد چنین ویژگی‌هایی هستیم. اما یک مطلب را به‌خوبی درک می‌کنیم و آن به گوش رسیدن ناله‌های دردناک آخرین ذخایر غیرقابل‌تجدید منابع آب‌های زیرزمینی موجود در آبخوان‌های کشور است. چه باید کرد؟

اولین گام تغییر ذهنیت غیرپویا و نامتناسب با پتانسیل آبخوان دشت‌های کشور در حکمرانی کلان آب کشور و در درجه بعد تعمیم این ذهنیت با «مشارکت» گذاشتن روند کارها با مردم و مصرف‌کنندگان است. آیا در تاریخ ۷۰ ساله گذشته و به ویژه در چند دهه اخیر ما حتی سایه روشنی از چنین ذهنیتی را سراغ داریم؟

در درجه بعد تصمیم جدی برای اجرای صد در صدی و بدون ذره‌ای تخفیف مدیریت کلان در حوضه‌های آبریز و خط بطلان‌کشیدن بر روی مدیریت استانی و شهرستانی مبتنی با تقسیمات سیاسی است. در مرحله بعد ایجاد زیرساخت‌های لازم قانونی، علمی برای اجرای کامل مدیریت حوضه‌های آبریز است.

در مرحله بعد در هم ریختن ساختار شورای عالی آب است که متاسفانه بجای اینکه در چند دهه اخیر کارگشا باشد مانع بزرگی در حفظ منابع آب بوده‌است. در مرحله بعد شفاف‌سازی داده‌ها و اطلاعات پایه منابع آب و مشخص‌کردن نتایج دوره‌های آماربرداری به‌گونه‌ای سیستماتیک است که تاکنون و به‌ویژه در چند سال اخیر ما شاهد آن نبوده‌ایم؟ در مرحله بعد انجام مطالعات دقیق اکتشافی برای تعیین ستبرای اشباع آب‌های باقیمانده زیرزمینی در کل کشور است.

تغییر ساختارهای مدیریت کلان آب کاملا با مدیریت خاک و کشاورزی درهم تنیده شده است و اگرچه معتقدم تا زمانی که «الگوی اقتصاد سیاسی» ما دچار تحولی پویا نگردد این تغییر ساختارها معجزه نخواهند کرد ولی فرض می‌کنیم که نشانه‌هایی از تحول صورت پذیرد که در آن صورت ادغام بخش آب وزارت نیرو با معاونت آب و خاک وزارت جهاد کشاورزی را جز الزامی‌ترین کارها می‌دانم. چرا؟

دهها سال است که وزارتخانه‌های نیرو و جهاد کشاورزی حتی در ابتدایی‌ترین مسائل چون آمار منابع پایه آب بایکدیگر توافق ندارند. تفاوت ۱۰ میلیارد مترمکعبی بین مصارف آب بین این دو وزارتخانه دلیلی براثبات وجود چنین تراژدیی است.

در نهایت مجبورم مدعی شوم که متاسفانه حتی با رعایت مسائلی که عنوان شد آنقدر ضربه بر آبخوان‌های کشور زیاد بوده‌است که به‌ویژه در بزرگترین حوضه آبریز ما یعنی فلات مرکزی که بیشترین جمعیت و شهرها را درخود جای داده است عملا دیگر از احیا منابع آبهای زیرزمینی عاجزیم.

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#آبخوان
#آب_زیرزمینی
#آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 🚰مافیای آب⁩ چگونه کار و بقای خود را تضمین می‌کند؟

برای ابربحران آب در کشور که اکثر آنها را خود مافیای آب به‌وجود آورده‌است، طرح‌های ناپایدار و راه‌حل موقت به‌صورت زنجیروار تعریف می‌شوند و تا چندین سال سود میلیاردی خود را تضمین می‌کند. حال چگونه؟ مثال تهران را می‌زنیم!

تهران با ابربحران آب روبرو است که خود مافیای آب در به‌وجود آوردن آن سهم عمده دارد. بعد از پخش چند ویدیو در مورد خالی‌بودن سدهای تهران در فضای مجازی و تحریک احساسات مردم، به ناگاه مافیا وارد می‌شود طرح ناپایدار و راه‌حل موقتی می‌دهد که باید بخشی از آب تهران از قزوین تامین شود و این طرح تصویب می‌شود!

اما! با اجرای این طرح خود قزوین دچار مشکل آب می‌شود! حال برای مشکلی که خود مافیا برای قزوین به‌وجود می‌آورد جهادی‌وار طرح ناپایدار و راه حل موقت⁧ دیگری که انتقال آب⁩ از مازندران است را تصویب می‌کند!

خوب حالا چگونه منابع آب در مازندران برای انتقال به قزوین تامین شود؟! طرح دیگری ارائه می‌شود که باید روی رودخانه‌ها در مازندران سد زده شود و یا اگر سدی درحال ساخت است تامین اعتبار شود! و این طرح‌ها هم تصویب می‌شود!

حال اگر این پروژه‌ها انجام شد چه می‌شود؟؟ چون این طرح‌ها ناپایدار و راه‌حل‌ها موقتی هستند، مشکلات همچنان به‌قوت خود باقی باقی می‌مانند و از طرفی مشکلات دیگری هم اضافه می‌شوند. و اینگونه این مافیا این چرخه را ادامه می‌دهد و سود بالا و بقای خود را تضمین می‌کند!

اما نتیجه بقای و تضمین سود مافیا، ازبین‌رفتن پایداری سرزمینی، تخریب اقتصادی و سیاسی کشور، خشک‌شدن رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و تالاب‌ها، تخلیه آبخوان‌ها، و تهدید موجودیت سرزمینی به‌نام ایران است.

نویسنده: #محمودرضا_مومنی، متخصص آلودگی هوا و تغییر اقلیم
تماس با نویسنده:
@mhrzmomeni

#مافیای_آب
#آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 💧وضعیت فوق بحرانی آب در مشهد و کلانشهرها! علت چیست؟

اگر بخواهم خیلی خلاصه فاجعه مدیریتی در ناتوانی تامین آب شرب پایدار در کلانشهرهای ایران مانند مشهد را توضیح بدهم، به مطالبی به‌شرح ذیل باید اشاره نمایم:

🔸تغییرات اساسی در الگوهای مصارف آب در عرصه‌های مختلف کشاورزی، صنعت و شرب (که بخش شرب آن فقط مربوط به شرکت‌های آبفا است).

🔸طی چند دهه باید نه فقط در کلانشهر مشهد بلکه در سایر نقاط ایران شبکه‌های فرسوده انتقال درون شهری ترمیم می‌شد و از نشت وحشتناک آب که بیش از ۴ برابر ذخیره آب سد امیرکبیر کرج و بیشتر از ۲.۵ میلیارد مترمکعب است جلوگیری می‌شد.

🔸در طی این سالها اساسا حتی در دوره‌هایی که اعتبارات مالی بسیاری خوبی وجود داشته متاسفانه نسبت به تصفیه فاضلاب اقدامی اساسی صورت نگرفته‌است.

🔸در طی این همه سال جایگزینی حجم عظیمی از بخشی از از آب چاه‌های کشاورزی به‌عنوان بزرگترین مصرف کننده آب با بخش شرب صورت نگرفته‌است.

🔸در طی این چند دهه کوششی جدی برای پروژه های Artificial Recharge صورت نگرفته‌است.

🔸در طی این همه سال تلاشی برای احیا چاه‌های موجود انجام نگرفته و به محض کم ‌شدن آبدهی بلافاصله اقدام به تغییر محل چاه شده و باعث تشدید پدیده نشست زمین شده اند.

🔸در طی این همه سال تلاش و همکاری با شرکت‌های آب منطقه‌ای و وزارت جهاد کشاورزی برای اجرایی‌شدن سند تدبیر آب صورت نگرفته‌است.

🔸در طی این چند دهه از تکنولوژی‌های نوین برای کاهش مصارف شهری مانند زهکش‌نمودن آبهای جاری حاصل از بارندگی‌ها و سیل‌ها در معابر، سطح شهرها صورت نگرفت.

🔸در طی این همه سال از کشت گیاهان بسیار کم آب طلب برای فضای سبز شهری خوداری گردید.

🔸در طی دهه‌ها کوششی برای همکاری با سایر مجموعه‌های دولتی برای پیشبرد طرح تعادل‌بخشی دشت‌ها صورت نگرفت.

🔸سال‌ها خرید ۷۰ درصد از آب چاه‌های کشاورزی در بخش غربی و شمال‌غربی شهر مشهد و تصفیه و سپس انتقال آن به شبکه شهری صورت نگرفت.

🔸هیچ تلاشی برای ایجاد جلساتی جدی به‌همراه شرکت آب منطقه‌ای خراسان بزرگ و وزارت امورخارجه چه قبل از تفکیک به ۳ استان و چه بعد از آن برای کمتر وابسته‌کردن تامین آب شرب شهر مشهد به پروژه کاملا وابسته به شرایط ناپایدار سیاسی سد دوستی صورت نگرفت و اساسا نگرش هیدروپولیتیکی برای تامین آب جایگاهی در نظام فکری آنها وجود نداشت.

🔸نگاه و تفکر سیستمی و یکپارچه برای تامین آب شرب هرگز در چارچوب ذهنی آنها هرگز وجود نداشت.

🔸بدون توجه به اینکه پایدارترین اصل برای تامین آب یک حوضه آبریز و سپس دشت و بعد از آن یک شهر تامین آب درون آن دشت است و اتکا بی‌جا و کاملا غیراقتصادی و ضدموازین محیط‌زیستی انتقال آب از از سایر حوضه‌های آبریز بوده و تقلیل اهداف مدیریتی پایدار با کلید تامین آب از دریای عمان (خط پنچ انتقال آب از خلیج فارس و عمان).

🔸عدم هماهنگی و تناقض در راهکارها و اهداف با وزارت جهاد کشاورزی و شرکت آب منطقه‌ای.

🔸بی‌توجهی وزارت جهاد کشاورزی به اجرای الگوهای کشت متناسب با شرایط اقلیمی منطقه و عدم تضمین خرید اقلام کشاورزی (فقط گندم و آن هم در سالهای اخیر طی چند قسط جگرکش!!).

🔸وابسته‌کردن بیشتر دشت مشهد و سایر دشت‌های کشور به کشاورزی به بهانه تامین مواد غذایی و با شعار پوچ خودکفایی غذایی توسط جهاد کشاورزی.

🔸طفره‌رفتن تعمدی شرکت‌های آب منطقه‌ای و وزارت نیرو در تعیین مقدار و حجم آب باقیمانده غیرقابل‌تجدید و در حال اتمام آبخوان‌ها به بهانه جلوگیری از تنش‌های اجتماعی!!

🔸عدم توجه به ایجاد گلخانه‌های معمولی و هیدروفونیک و آکوافونیک و غیره از طرف جهاد کشاورزی.

🔸به بهانه استفاده از سیستم‌های آبیاری تحت فشار، زیادنمودن سطح زیر کشت و عدم توجه به بحث بهره‌وری و افزایش تولیدات در واحد سطح برای صرفه جویی در مصارف آب.

نویسنده: #ناصر_خلقی، پژوهشگر عرصه آب
تماس با نویسنده:
@Kholghi42

#آب
#ابربحران_آب
#مشهد
#فروپاشی_منابع_آبی

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

💧جلسه در کلاب‌هاوس؛ مدیریت منابع آب

در کلاب‌هاوس، در اتاق «آب گران‌بهاترین دارایی دشت»، به موضوع تغییر مدیریت منابع آب از استانی به حوضه آبریز رودخانه پرداخت می‌شود.

در این برنامه، کارشناسان و مهمانان در این باره گفتگو می‌کنند.

📆 زمان: شنبه ۳۱اردیبهشت۱۴۰۴
ساعت ۲۱ شب به‌وقت تهران

🔗برای شرکت در این برنامه از لینک زیر استفاده کنید:
https://www.clubhouse.com/invite/RXpcKNpGql0OvXqG1YWrw5dRp88cy14NYb:t82p5C0fphBB8NST7MoF7qqUxI6bEN9WjueGG4HkRMU

#کلاب‌هاوس
#آب_گران‌بهاترین_دارایی_دشت
#مدیریت_منابع_آب
#حوضه_آبریز

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

💧جلسه در کلاب‌هاوس؛ مدیریت منابع آب

در کلاب‌هاوس، در اتاق «آب گران‌بهاترین دارایی دشت»، به موضوع تغییر مدیریت منابع آب از استانی به حوضه آبریز رودخانه پرداخت می‌شود.

در این برنامه، کارشناسان و مهمانان در این باره گفتگو می‌کنند.

📆 زمان: درحال برگزاری

🔗برای شرکت در این برنامه از لینک زیر استفاده کنید:
‏https://www.clubhouse.com/invite/RXpcKNpGql0OvXqG1YWrw5dRp88cy14NYb:t82p5C0fphBB8NST7MoF7qqUxI6bEN9WjueGG4HkRMU

#کلاب‌هاوس
#آب_گران‌بهاترین_دارایی_دشت
#مدیریت_منابع_آب
#حوضه_آبریز

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
‏ID: https://t.iss.one/CC_AP

‍ 💧بحران آب در تهران: مدیریت ناکارآمد در برابر تغییرات اقلیمی

از میانه دهه ۷۰، چهره اقلیم ایران دگرگون شد. گرمایش جهانی و تغییر الگوی بارش‌ها، کشوری که همواره با کم‌آبی دست و پنجه نرم می‌کرد را وارد فصل جدیدی از تنش آبی کرد. بارش‌ها کم‌تر و نامنظم‌تر شد، دما افزایش یافت و تبخیر از ذخایر آبی بیشتر شد.

آمارهای بارش کشور نشان می‌دهد از سال ۱۳۷۶ تاکنون، در ۱۹ سال میزان بارش‌ها کمتر از متوسط دراز مدت (۲۴۰ میلیمتر) بوده و کشور دچار خشکسالی بوده است. این توالی طولانی سال‌های خشک، فشار بی‌سابقه‌ای را به منابع آب زیرزمینی و سطحی و مخازن سدها وارد کرده است.

اما این فقط بخشی از ماجراست، مشکل اصلی جایی آغاز شد که توسعه شهری تهران، هرگز خود را با مفهوم «ظرفیت اقلیمی» و «آمایش سرزمین» تطبیق نداد.

ظرفیت اقلیمی یعنی یک منطقه چقدر می‌تواند جمعیت و فعالیت اقتصادی را با منابع طبیعی و آبی موجود تحمل کند بدون اینکه به محیط زیست آسیب بزند. آمایش سرزمین هم به معنای تقسیم متناسب جمعیت و صنعت بر اساس همین ظرفیت‌هاست.

اما تهران سال‌هاست که این قواعد را نادیده گرفته است. بدون توجه به محدودیت منابع آبی، گسترش یافته، صنایع آب‌بر را در خود جای داده و جمعیتش را به شکلی غیرمنطقی افزایش داده است و برای تامین آب شرب، به منابع استان‌های هم‌جوار دست‌درازی نموده و رویه‌ای را بنا نهاده است که علاوه بر تحمیل مشکلات فراوان برای استان‌های همجوار، نتیجه‌ی آن تشنگی امروز تهران است. شهری که روی پیکر خشکیده منابع آبی ایستاده است.

اما این پایان ماجرا نیست. سوءمدیریت در حکمرانی آب، آتش این بحران را شعله‌ورتر کرده است:
🔸شبکه‌های فرسوده انتقال که باعث هدررفت ۳۰ تا ۴۰ درصدی آب می‌شوند.
🔸تصفیه و بازچرخانی ناکافی پساب در حالی که می‌توان از آن برای کشاورزی و صنعت استفاده کرد و از ظرفیت ۱.۵ میلیارد متر مکعبی آب در بخش کشاورزی که از طریق منابع زیرزمینی تامین می‌شود، برای شرب استان استفاده نمود.
🔸عدم استفاده از شیرهای کاهنده مصرف در ساختمان‌ها که می‌تواند ۱۵ تا ۲۰ درصد مصرف را کاهش دهد.
🔸کولرهای آبی با راندمان پایین که همچنان آب را بی‌رویه هدر می‌دهند.

حالا نتیجه این سوءمدیریت را می‌توان در سدهای خالی تهران و سفره آب زیرزمینی که نفس‌اش به شماره افتاده دید:
🔹سد ماملو، یکی از منابع تامین آب تهران، تا شهریور خشک شده و از مدار خارج می‌شود.
🔹سد لار و لتیان و کرج هم با ذخیره‌ی ۲۰ درصدی که ۱۰ درصد آن حجم مُرده محسوب می‌شود، در وضعیت فوق بحرانی مشابه قرار دارند.
🔹سد طالقان هم دیگر مثل گذشته پرآب نیست.
🔹سفره‌ی آب زیرزمینی تهران نیز در اثر اضافه برداشت، شرایط بحرانی پیدا نموده و فرونشست در تهران رکورد کشور را پشت سر نهاده است!

وضعیت به حدی بحرانی است که اگر مصرف آب در تهران مدیریت نشود، قطعی گسترده آب و شرایط آخرالزمان آبی گریزناپذیر خواهد بود. تهران در آستانه یک فاجعه است و تنها راه نجات، تغییر سریع در مدیریت آب و اصلاح الگوی مصرف است. قبل از آنکه دیر شود.

به نظر می‌رسد تا زمانی که نگاه مسئولان از «تامین بیشتر آب» به مدیریت هوشمندانه مصرف تغییر نکند، این چالش به صورت تصاعدی ادامه خواهد داشت!

☑️ پی نوشت: عمده شهرهای بزرگ کشور، شرایطی مشابه با تهران دارند.

نویسنده: #محمد_نوری، کارشناس ارشد مدیریت منابع آب
تماس با نویسنده:
@Mn_1091

#آب
#ابربحران_آب
#بحران_آب
#تهران

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

«حل بحران آب نیاز به ثبات سیاسی و اقتصادی دارد»

#محمودرضا_مومنی، کارشناس تغییر اقلیم و علوم جوی، در گفتگو با منوتو گفت:
ایران با ۴۰ درصد هدررفت آب مواجه است و رفع آن نیازمند سرمایه‌گذاری گسترده و اصلاحات ساختاری در زیرساخت‌هاست. او تأکید کرد که بدون ثبات سیاسی و اقتصادی، امکان جذب سرمایه‌گذاری خارجی و اجرای پروژه‌هایی مانند آب‌شیرین‌کن، بازچرخانی فاضلاب، و اصلاح الگوی مصرف ممکن نخواهد بود.

مومنی افزود: بحران آب با تغییر در سیاست‌های کشاورزی، پرهیز از طرح‌های پرمصرف مانند خودکفایی غذایی، و اصلاح در حکمرانی سرزمینی قابل کنترل است. او هشدار داد که نبود چشم‌انداز توسعه و انسداد فضای سیاسی-اقتصادی، مانع اصلی در مسیر مدیریت پایدار منابع آب در ایران است.

همچنین ایشان گفت: آب‌شیرین‌کن‌ها می‌توانند بخشی از راه‌حل مشکلات آب در آینده باشند به شرطی که برای صنایع آب‌بَر و گلخانه‌ها در کنار خلیج فارس استفاده شوند و همچنین با انرژی تجدیدپذیر باشد.

#آب
#ابربحران_آب
#بحران_آب
#تهران
#من‌وتو

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP

💧اصلاح‌طلبان و مسئله آب
  (به عنوان یک نمونه)

سهم اصلاح‌طلبان در مشکلات کشور به طور عام، و مشکلات آبی کشور به طور خاص، چقدر است؟ چرا اصلاح‌طلبان همواره از موضع یک ناظر بی‌طرف خارجی (third party) سخن می‌گویند؟ و چرا منتقد وضعیتی هستند که خودشان نیز جزو مسببانش بوده‌اند؟

اگر آن‌ها قادر به حل مشکلات بودند، پس چرا آن را حل نکردند و اگر قادر به حل مشکلات نبوده‌اند، پس چرا هر چهار سال یکبار با اشتیاق تمام تلاش می‌کردند تا مسند قدرت را تسخیر کنند؟

چرا هر چهار سال یکبار مردم را با هزار وعده و وعید پای صندوق رای می‌کشانده‌اند تا پیروز انتخابات شوند؟ آیا اصلاح‌طلبان در تمام طول این سال‌ها، در قدرت و رانت سهیم نبودند؟

⬅️ برای مطالعه متن کامل به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.iran-emrooz.net/index.php/politic/more/122336/

نویسنده: #شهرام_اتفاق، پژوهشگر
    ۴ مرداد ماه ۱۴۰۲
۲۶ جولای ۲

👈 برای مطالعه کامل آرشیو مطالب به لینک زیر مراجعه کنید:
@ArchiveOfLiberalism

#آب
#ابربحران_آب

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: https://t.iss.one/CC_AP