تویی که مثل همیشه مرا نمی‌خواهی!
اگر نماند کسی، یاد کن مرا گاهی...

مگر نه این‌که به بن‌بست می‌رسی هربار
بدان برای تو باز است سمت من، راهی

بیا و کوه غمت را به دوش من بسپار
که بار رنج تو را کم کنم، پرِ کاهی

به کوه بودن خود اتکا مکن ای مرد!
تو آدمی‌زادی، تکیه‌گاه می‌خواهی!

در این زمانه‌ی سرد از غمت پناه بیار
به سوی گرمی آغوش کوچکم گاهی...

#زهرا_ایزدی‌نیا

@Aftabgardan_ha