🔶 تحلیلی بر آینده نظام اسلامی: نزاع بر سر انقلابی گری و عملگرایی
🔶 این جملات، بخشی از اظهارات حسن روحانی رئیس جمهور دولت یازدهم در دیدار با اساتید دانشگاه و پزشکان در تیرماه سال گذشته است که البته به شدت در رسانه های دولتی و غیردولتی سانسور شد. 👇👇
«کافی است! دوران احساسات کافی است! در هر انقلابی این‌جور است، احساسات فراوان است، 6 ماه ، 1 سال ، 2 سال، 3 سال ... 36 سال، 37 سال از انقلاب گذشته، واقعیت ها را تبیین کنیم، بیان کنیم، جامعه ما بداند واقعیت چیست. دنیا چیست؟ بداند تعامل با دنیا یعنی چه؟ تعامل با خودش، با دیگران، مدارا کردن، فضای گفتگوی آزاد را به وجود آوردن، رو به روی هم نایستادن، فضای عادلانه را به وجود آوردن.»
#انقلاب_اسلامی در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید و #جمهوری_اسلامی در 12 فروردین 1358 استقرار یافت. این تفاوت تقویمی، که در آن، پیروزی انقلاب اسلامی مقدم بر جمهوری اسلامی است، اما از همان آغاز، بحث نسبت انقلاب اسلامی با جمهوری اسلامی را به مسئله ای مهم و البته ناگفته و نانوشته مبدل کرد که مبنای دو پارادایم فکری درونی متفاوت قرار گرفت. دو پارادایمی که ظاهرا هر دو طرفدار نظام جمهوری اسلامی هستند، فرزندان نظام هستند، هدفشان حفظ نظام جمهوری اسلامی است و به راحتی نمی توان تمایز آنها را با یکدیگر تشخیص داد. مگر با ورود به دنیای فکری هر دو طیف و شناخت دقیق اجزای این ساختار فکری.
🔶تعریف و تحلیل این دو طیف از نسبت «انقلاب اسلامی» با «جمهوری اسلامی» منفذ خوبی برای ورود به این دنیاهای فکری و کلید مشکل گشای این جدال مبهم و گاه گیج کننده است.:
1⃣ پارادایم #انقلابی: انقلاب اسلامی، #مقدمه و مبنای جمهوری اسلامی
مطابق این روایت، «جمهوری اسلامی» را مطلقاً نمیتوان از «انقلاب اسلامی» جدا کرد، زیرا این «نظام» بدون آن «انقلاب» دیگر معنایی نخواهد داشت.
2⃣ پارادایم #پراگماتیسم و عملگرایی: جمهوری اسلامی، #پایان انقلاب اسلامی
این طیف بر این باور است که «انقلاب اسلامی»، پایانی است بر «جمهوری اسلامی». انقلاب اسلامی، نقطة پایانی راهی است که ما را به جمهوری اسلامی رسانده و با فرارسیدن 22 بهمن، انقلاب اسلامی بهعنوان یک «انقلاب» به پایان رسیده، و در «نظام» جمهوری اسلامی استقرار یافته است. از این منظر، «رفتار انقلابی»، غیرعقلانی و حتی علیه منافع ملی است و حلّ مشکلات کشور، عقلانیت و «نظم» میطلبد، نه احساسات و هیجانات. نظام، «قانون اساسی»ای دارد که مبنای عملِ جمعی است و نمیتواند تحت تاثیر رفتارهای «مهارنشده» و غیرسیستماتیک قرار گیرد.
به نظر می رسد، رویارویی قابل پیش بینی در مسیر پیش روی انقلاب میان همین دو پارادایم فکری در ظاهر مشابه و در سیرت متعارض خواهد بود.
محمد عبدالهی
✍ متن کامل این یادداشت را در فارس بخوانید: https://yon.ir/gc0z
______
کانال مطالب راهبردی
👉 ☑️ @abdollahy
🔶 این جملات، بخشی از اظهارات حسن روحانی رئیس جمهور دولت یازدهم در دیدار با اساتید دانشگاه و پزشکان در تیرماه سال گذشته است که البته به شدت در رسانه های دولتی و غیردولتی سانسور شد. 👇👇
«کافی است! دوران احساسات کافی است! در هر انقلابی این‌جور است، احساسات فراوان است، 6 ماه ، 1 سال ، 2 سال، 3 سال ... 36 سال، 37 سال از انقلاب گذشته، واقعیت ها را تبیین کنیم، بیان کنیم، جامعه ما بداند واقعیت چیست. دنیا چیست؟ بداند تعامل با دنیا یعنی چه؟ تعامل با خودش، با دیگران، مدارا کردن، فضای گفتگوی آزاد را به وجود آوردن، رو به روی هم نایستادن، فضای عادلانه را به وجود آوردن.»
#انقلاب_اسلامی در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید و #جمهوری_اسلامی در 12 فروردین 1358 استقرار یافت. این تفاوت تقویمی، که در آن، پیروزی انقلاب اسلامی مقدم بر جمهوری اسلامی است، اما از همان آغاز، بحث نسبت انقلاب اسلامی با جمهوری اسلامی را به مسئله ای مهم و البته ناگفته و نانوشته مبدل کرد که مبنای دو پارادایم فکری درونی متفاوت قرار گرفت. دو پارادایمی که ظاهرا هر دو طرفدار نظام جمهوری اسلامی هستند، فرزندان نظام هستند، هدفشان حفظ نظام جمهوری اسلامی است و به راحتی نمی توان تمایز آنها را با یکدیگر تشخیص داد. مگر با ورود به دنیای فکری هر دو طیف و شناخت دقیق اجزای این ساختار فکری.
🔶تعریف و تحلیل این دو طیف از نسبت «انقلاب اسلامی» با «جمهوری اسلامی» منفذ خوبی برای ورود به این دنیاهای فکری و کلید مشکل گشای این جدال مبهم و گاه گیج کننده است.:
1⃣ پارادایم #انقلابی: انقلاب اسلامی، #مقدمه و مبنای جمهوری اسلامی
مطابق این روایت، «جمهوری اسلامی» را مطلقاً نمیتوان از «انقلاب اسلامی» جدا کرد، زیرا این «نظام» بدون آن «انقلاب» دیگر معنایی نخواهد داشت.
2⃣ پارادایم #پراگماتیسم و عملگرایی: جمهوری اسلامی، #پایان انقلاب اسلامی
این طیف بر این باور است که «انقلاب اسلامی»، پایانی است بر «جمهوری اسلامی». انقلاب اسلامی، نقطة پایانی راهی است که ما را به جمهوری اسلامی رسانده و با فرارسیدن 22 بهمن، انقلاب اسلامی بهعنوان یک «انقلاب» به پایان رسیده، و در «نظام» جمهوری اسلامی استقرار یافته است. از این منظر، «رفتار انقلابی»، غیرعقلانی و حتی علیه منافع ملی است و حلّ مشکلات کشور، عقلانیت و «نظم» میطلبد، نه احساسات و هیجانات. نظام، «قانون اساسی»ای دارد که مبنای عملِ جمعی است و نمیتواند تحت تاثیر رفتارهای «مهارنشده» و غیرسیستماتیک قرار گیرد.
به نظر می رسد، رویارویی قابل پیش بینی در مسیر پیش روی انقلاب میان همین دو پارادایم فکری در ظاهر مشابه و در سیرت متعارض خواهد بود.
محمد عبدالهی
✍ متن کامل این یادداشت را در فارس بخوانید: https://yon.ir/gc0z
______
کانال مطالب راهبردی
👉 ☑️ @abdollahy