#خبر #روزنامه‌نگاری #تجربه
🔸خبر به مثابه محصول
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی (John Hartley) زاده ﻟﻨﺪن ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه دهﻫﺎ اﺛﺮ در ﻋﺮﺻه روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری، رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت فرهنگی، پژوهشگر ﺳﺮﺷﻨﺎس داﻧﺶ ارﺗﺒﺎﻃﺎت میﮔﻮﻳﺪ: #ﺧﺒﺮ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻣﺤﺼﻮل ﺗﺎرﻳﺦ اﺳﺖ و ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﺒﺮ از ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ ﺑﺮرسی اﻳﻦ اﻣﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎرت ”ﺧﺒﺮ ﺑﺮای ﻣﺮدم“ ﺑﻪﻋﺒﺎرت ”ﺧﺒﺮ ﺑﺮای ﺑﺎزار“ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎفته اﺳﺖ.
#هارتلی ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺤﻮه ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮه ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻛﺎﻻ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻳﻜﻲ از ﻛﺎﻻﻫﺎیی ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ آنﻫﺴﺘﻨﺪ، #ﺧﻮاﻧﻨﺪه اﺳـﺖ. و از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳـﺎﻳﺖﻫﺎ نمیﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻓﺮوش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﻘﺎ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ، ﺧﻮاﻧﻨﺪه و ﻛﺎرﺑﺮ را ﺑﻪ آﮔﻬﻲدﻫﻨﺪه میﻓﺮوﺷﻨﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺎرﺗﻠﻲ میﻛﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﺑﺎزار و ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻘﺶ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ را ﺑﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺎر روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ. ﭼﺮﺧﻪای ﻛﻪ او ﻣﻄﺮح میﻛﻨﺪ، ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪﺳﻮی #ﻣﻨﺎﺑﻊ_ﺧﺒﺮی ﻣﻌﻄﻮف میﺳﺎزد و ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺮا ﺑﺮﺧﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎی ﺑﺰرگ، ﺗﺜﺒﻴﺖ میﺷﻮﻧﺪ و ﭼﺮا ﺑﺮﺧﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎی ﭘﺮﻣﺤﺘﻮا از ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻴﺮون می‌روﻧﺪ.
@younesshokrkhah
🔸خبر به مثابه محصول
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی (John Hartley) زاده ﻟﻨﺪن ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه دهﻫﺎ اﺛﺮ در ﻋﺮﺻه روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری، رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت فرهنگی، پژوهشگر ﺳﺮﺷﻨﺎس داﻧﺶ ارﺗﺒﺎﻃﺎت میﮔﻮﻳﺪ: #ﺧﺒﺮ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻣﺤﺼﻮل ﺗﺎرﻳﺦ اﺳﺖ و ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﺒﺮ از ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ ﺑﺮرسی اﻳﻦ اﻣﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎرت ”ﺧﺒﺮ ﺑﺮای ﻣﺮدم“ ﺑﻪﻋﺒﺎرت ”ﺧﺒﺮ ﺑﺮای ﺑﺎزار“ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎفته اﺳﺖ.
#هارتلی ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺤﻮه ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮه ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻛﺎﻻ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻳﻜﻲ از ﻛﺎﻻﻫﺎیی ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ آنﻫﺴﺘﻨﺪ، #ﺧﻮاﻧﻨﺪه اﺳـﺖ. و از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳـﺎﻳﺖﻫﺎ نمیﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻓﺮوش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﻘﺎ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ، ﺧﻮاﻧﻨﺪه و ﻛﺎرﺑﺮ را ﺑﻪ آﮔﻬﻲدﻫﻨﺪه میﻓﺮوﺷﻨﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺎرﺗﻠﻲ میﻛﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﺑﺎزار و ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻘﺶ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ را ﺑﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺎر روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ. ﭼﺮﺧﻪای ﻛﻪ او ﻣﻄﺮح میﻛﻨﺪ، ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪﺳﻮی #ﻣﻨﺎﺑﻊ_ﺧﺒﺮی ﻣﻌﻄﻮف میﺳﺎزد و ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺮا ﺑﺮﺧﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎی ﺑﺰرگ، ﺗﺜﺒﻴﺖ میﺷﻮﻧﺪ و ﭼﺮا ﺑﺮﺧﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎی ﭘﺮﻣﺤﺘﻮا از ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻴﺮون می‌روﻧﺪ.
@younesshokrkhah
#خبر #زوم #ارتباطات
🔸آرای ﺟﺎن ﻫﺎرتلی
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی ﻧﻴـﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ #ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن زاویه دﻳﺪ ﻣﻜﺘﺐ #ﮔﻼﺳﮕﻮ میﻧﮕﺮد و میﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺌﻮري #ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎسی ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺖ؛ ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﻫـﻢ در ﻛﺘﺎب ﺑﺎزﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪ، ﺳﻪ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ #زﺑﺎنﺷﻨﺎسی اﺧﺘـﺼﺎص داده اﺳﺖ.
• #ﺟﺎﻧﺒﺪاری ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻛﺜﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد، زﻳﺮا ﻧﻬﺎدﻫﺎیی ﻛﻪ اﺧﺒـﺎر را ﻣﺨﺎﺑﺮه و اراﺋﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺧﺎﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی اﺟﺘﻤـﺎعی، اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺳﻴﺎسی دارﻧﺪ و ﻟﺬا ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎره از ﻳﻚ زاویه وﻳﮋه اراﺋﻪ میﺷﻮﻧﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ، آﻧﭽﻪ ﻣﺜﻼً در صفحه اول ﮔﺎردﻳﻦ، دیلی اﻛﺴﭙﺮس ﻳﺎ واﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ اراﺋـﻪ میﺷﻮد، اﻟﺰاﻣﺎًَ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ در ﺟﻬﺎن عینی و ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺗﺠﺮبه ﻣﺎ رخ داده اﺳﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ و نمیﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺰارشﻫﺎیی وﻓﺎداراﻧﻪ در ﻗﺒﺎل ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺪادﻫﺎ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑـﺮ ﺑﺤﺚ #ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد و اﻳﻨﻜﻪ ”روﻳﺪادﻫﺎي ﺟﻬﺎن عینی“ در ﻋﺒﻮر از روﻳـﻪﻛﺎری و ﺣﺮﻓـﻪاي (ژورﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ) ﺑـﻪ ”ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺟﻬـﺎن رﺳﺎﻧﻪای“ ﻣﺒﺪل میﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺘـﻮان از ﭘـﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺮح ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ را داد: ﻋﺪه‌ای ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت #ﺧﺒﺮ ﺑﺎ روﻳﺪاد ﺑﻪﺳـﺒﺐ وﺟـﻮد آزادی ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت اﺳـﺖ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد ﺑـﺎ ”ﺷـﻜﻞﻫـﺎی ﺧﺒـﺮي ﻣﺘﻔـﺎوت“ ﻋﺮﺿـﻪ میﺷﻮد و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ اﻳﻦ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ ﺑﻪ وﺟﻮد ”دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎی از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه“ ﻣﺮﺑﻮط نمیﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛـﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎیی ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪهاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻌﻄـﻮف ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می‌ورزﻧﺪ. و ﺑﺎﻷﺧﺮه ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی میﺗﻮان آرای ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ را ﭼﻨـﻴﻦ اراﺋﻪ ﻛﺮد: ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻚ ”ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻛﻪ از روﻳﺪاد ﻣﻨﺸﺄ میﮔﻴﺮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺖ. اﻳـﻦ ﻣﺤـﺼﻮل به وسیله ﻳﻚ ﺻـﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﻴـﺪ میﺷﻮد و در ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﻫﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻨﺎﻳﻊ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﻟﺖ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎی ﺳﻴﺎسی ﺷﻜﻞ میﭘﺬﻳﺮد. و از ﻳﻚ دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲﺗـﺮ ﺧﺒـﺮ ﻣـﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨـﺪه و ﺷﻜﻞدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ارزشﻫﺎی ﺣﺎﻛﻢ در ﻳﻚ ﮔﺴﺘﺮه ﺧﺎص ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺖ.
🔸آرای ﺟﺎن ﻫﺎرتلی
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی ﻧﻴـﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ #ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن زاویه دﻳﺪ ﻣﻜﺘﺐ #ﮔﻼﺳﮕﻮ میﻧﮕﺮد و میﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺌﻮري #ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎسی ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺖ؛ ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﻫـﻢ در ﻛﺘﺎب ﺑﺎزﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪ، ﺳﻪ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ #زﺑﺎنﺷﻨﺎسی اﺧﺘـﺼﺎص داده اﺳﺖ.
• #ﺟﺎﻧﺒﺪاری ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻛﺜﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد، زﻳﺮا ﻧﻬﺎدﻫﺎیی ﻛﻪ اﺧﺒـﺎر را ﻣﺨﺎﺑﺮه و اراﺋﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺧﺎﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی اﺟﺘﻤـﺎعی، اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺳﻴﺎسی دارﻧﺪ و ﻟﺬا ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎره از ﻳﻚ زاویه وﻳﮋه اراﺋﻪ میﺷﻮﻧﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ، آﻧﭽﻪ ﻣﺜﻼً در صفحه اول ﮔﺎردﻳﻦ، دیلی اﻛﺴﭙﺮس ﻳﺎ واﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ اراﺋـﻪ میﺷﻮد، اﻟﺰاﻣﺎًَ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ در ﺟﻬﺎن عینی و ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺗﺠﺮبه ﻣﺎ رخ داده اﺳﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ و نمیﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺰارشﻫﺎیی وﻓﺎداراﻧﻪ در ﻗﺒﺎل ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺪادﻫﺎ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑـﺮ ﺑﺤﺚ #ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد و اﻳﻨﻜﻪ ”روﻳﺪادﻫﺎي ﺟﻬﺎن عینی“ در ﻋﺒﻮر از روﻳـﻪﻛﺎری و ﺣﺮﻓـﻪاي (ژورﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ) ﺑـﻪ ”ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺟﻬـﺎن رﺳﺎﻧﻪای“ ﻣﺒﺪل میﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺘـﻮان از ﭘـﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺮح ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ را داد: ﻋﺪه‌ای ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت #ﺧﺒﺮ ﺑﺎ روﻳﺪاد ﺑﻪﺳـﺒﺐ وﺟـﻮد آزادی ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت اﺳـﺖ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد ﺑـﺎ ”ﺷـﻜﻞﻫـﺎی ﺧﺒـﺮي ﻣﺘﻔـﺎوت“ ﻋﺮﺿـﻪ میﺷﻮد و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ اﻳﻦ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ ﺑﻪ وﺟﻮد ”دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎی از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه“ ﻣﺮﺑﻮط نمیﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛـﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎیی ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪهاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻌﻄـﻮف ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می‌ورزﻧﺪ. و ﺑﺎﻷﺧﺮه ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی میﺗﻮان آرای ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ را ﭼﻨـﻴﻦ اراﺋﻪ ﻛﺮد: ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻚ ”ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻛﻪ از روﻳﺪاد ﻣﻨﺸﺄ میﮔﻴﺮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺖ. اﻳـﻦ ﻣﺤـﺼﻮل به وسیله ﻳﻚ ﺻـﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﻴـﺪ میﺷﻮد و در ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﻫﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻨﺎﻳﻊ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﻟﺖ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎی ﺳﻴﺎسی ﺷﻜﻞ میﭘﺬﻳﺮد. و از ﻳﻚ دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲﺗـﺮ ﺧﺒـﺮ ﻣـﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨـﺪه و ﺷﻜﻞدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ارزشﻫﺎی ﺣﺎﻛﻢ در ﻳﻚ ﮔﺴﺘﺮه ﺧﺎص ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺖ.