عرصه‌های‌ ارتباطی

#فلسفه🔸پایان فلسفه
🔻چاپ چهارم منتشر شد
🔹نویسنده: #مارتین_هایدگر
▫️مترجم: احمدرضا معتمدی
▫️ناشر: نشرهرمس
برشی از متن: منشأ سلطهٔ حقیقت در قامتیقین که به تاریخ وجود تعلق دارد، در رهایی ذاتش از حقیقت بدوی وجود نهفته است. اطمینان انسان به خود و تأثیرگذاری‌اش، واقعیت او را تعین می‌بخشد. "امکان" در اینجا بر آن است که انسان به تنهایی، ماهیت یقین را مطابق با ذاتش (اعتماد-به-نفس) به‌طور کلی تعین می‌بخشد و بدین‌سان، طبیعت انسانی به درون امر واقعی نفوذ پیدا می‌کند. انسان، به تنهایی بر آنچه که واقعی است، به عنوان امری مؤثر بر او و متأثر از او، متکی بوده و به آن اعتبار می‌بخشد. امر واقعی به چیزی تأثیرپذیر بدل می‌شود که در آن، فعالیت انسان، خودآگاهانه با اتکای بر خود، همهٔ چیزها را پرورانده و از آن مراقبت می‌کند.
بدین‌سان، فرهنگ، از نظر تاریخی به مثابهٔ قوام طبیعت انسانی که به خود یقین دارد و به آن یقین متوجه است، آغاز می‌شود. بدین‌لحاظ "فرهنگ" به منزلهٔ یک "هدف" تعالی می‌یابد، همان چیزی که در اصل می‌تواند در قالب ابزار و ارزش، سلطهٔ بشری بر کرهٔ ارض را تدارک کند.
🔹دربارهٔ کتاب: پایان فلسفه اثری است که شخص مارتین هایدگر (۱۹۷۶ – ۱۸۸۹) فیلسوف شهیر آلمانی دستور گردآوری آن را به شاگردش خانم جو آن استامبو صادر کرد و نخستین‌بار در سال ۱۹۷۳ منتشر شد. اصل این کتاب به زبان آلمانی در کتب و مقالات پراکنده انتشار یافته، و استامبو پس از تدوین و ترجمه آن را با عنوان پایان فلسفه منتشر کرده است.
اهمیت کتاب بنابه تعبیر خود استامب و از آن رو است که شامل صریح‌ترین برخورد هایدگر با تاریخ وجود به مثابهٔ مابعدالطبیعه است، که از افلاطون و ارسطو آغاز می‌شود و تا شلینگ، کی‌یرکگور و نیچه ادامه پیدا می‌کند. اما ارزش و اهمیت این نوشتار به این حدود و ثغور محصور نمی‌شود، پایان فلسفه، عریان‌ترین چهرهٔ هایدگر متأخر است که بر اساس وجوداندیشی تاریخی، حتى «وجود و زمان» خود را جزئی از تاریخ فلسفه تلقی می‌کند و پدیدارشناسی، هرمنوتیک و فلسفۀ استعلایی را به رسخ تاریخی در سرآغاز وامی‌گذارد؛ و از آن فراتر در تمامیتِ مابعدالطبیعه به مثابهٔ خوانش تکنولوژیک از وجود، حتی پیشوا را جزئی از طرح و تضمین مادهٔ خام مصرفی، در چرخهٔ مصرف برای مصرف، قلمداد می‌کند.... +

254 views07:32