عرصه‌های‌ ارتباطی
3.61K subscribers
32.5K photos
3.28K videos
914 files
6.59K links
🔸عرصه‌های ارتباطی
▫️کانال رسمی یونس شُکرخواه
Agora | The official Telegram channel of Younes Shokrkhah
https://t.iss.one/boost/younesshokrkhah
▫️اینستاگرام:
https://www.instagram.com/younesshokrkhah
Download Telegram
#کیوسک 🔸 سه‌شنبه ۳۰ فروردين ١۴٠١
#کیوسک 🔸 سه‌شنبه ۳۰ فروردين ١۴٠١
#کرونا🔸نشست جهانی ویروس در آمریکا برگزار می‌شود
در بیانیه مشترک کاخ سفید و کشورهای عضو گروه ۲۰ آمده است که اجلاس جهانی ویروس کرونا به میزبانی آمریکا و بر اساس تعهد بر وعده‌های اجلاس قبلی برگزار خواهد شد.
#گوگل🔸نسخه جدید مرورگر کروم برای دسکتاپ
نسخه جدید مرورگر کروم برای دسکتاپ چند قابلیت تازه دارد:
افزودن گوگل لنز به نسخه دسکتاپ مرورگر کروم
حالا با کلیک رایت بر روی عکس در صفحات وب در گوگل لنز جستجو کنید، تا هم به عکس‌های مشابه دست یابید و هم با کلیک روی دکمه Text، متن موجود در عکس را به متن قابل کپی تبدیل کنید.
همچنین قابلیت ترجمه هم به نسخه دسکتاپ گوگل لنز اضافه شده است که با زدن دکمه Translate فعال فعال می‌شود.
این قابلیت‌ها در مرورگر کروم نسخه ۱۰۰ به بالا برای کاربران ویندوز، مک و لینوکس در دسترس هست.
منِ دیگر
چند دلیل در اثبات تکین بودن «دوستی»

✍🏽 علی ورامینی / سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات

دوستی رابطه‌ای تکین در میان انواع رابطه‌های انسانی است، حتی عشق هم چنین نیست. اول آنکه دوستی رابطه‌ای خودگزین است. آدمی هنگامی که شروع به شناخت اطراف خود می‌کند، با کسانی آشنا می‌شود که جبراً در زندگیِ او هستند. اولین هسته خانوادۀ درجه‌یک‌اند: پدر و مادر و احیاناً خواهر و برادر. بسته به نوع خانواده و پدر و مادر، دیگرانی هم کم‌وبیش پیدا می‌شوند که در زندگی نقش داشته باشند، مثلاً عمه، خاله، عمو، دایی و فرزندانشان.
خیلی اوقات، به‌خصوص در خانواده‌های ایرانی، رابطه با افرادی که برشمرده شدند اولین ارتباطات انسانی فرد به‌جز خانوادۀ درجه‌یک او می‌شوند. از این جهت فرد در اولین مسیر ارتباطاتی‌اش دچار یک جبر مطلق است. هیچ انتخابی ندارد که خانوادۀ درجه‌یک و بعدتر خانوادۀ درجه دوم خود را انتخاب کند. در واقع، هم در رابطۀ والدین/ فرزندی جبر وجود دارد و هم مثلاً در رابطۀ عموزادگی.
اینکه بعدتر شکل و شمایل این رابطه‌ها متفاوت شود، ضعیف‌تر از عرف شود یا مثلاً دو برادر یا خواهر و برادری یا عموزاده‌هایی به دوستان خوب یکدیگر هم تبدیل شوند غیرممکن نیست. (مراد از جبری که گفته شد، به‌لحاظ ماهیتی است.) در فرایند اجتماعی شدن فرد، رابطه‌های متعدد دیگری به‌ وجود می‌آید. هرچند در همۀ رابطه‌ها رگه‌هایی از جبر محسوس است، دوستی در میان دیگر رابطه‌ها کمتر اسیر جبر است. دست‌کم ابتکار عمل فرد در آن چارچوبی که برایش مشخص شده بیشتر از دیگر رابطه‌هاست.
معمولاً ما رئیس یا مرئوس خود را آزادانه انتخاب نمی‌کنیم، همکار، هم‌تیمی، هم‌دانشگاهی، هم‌کلاسی، همشهری و... نیز همین‌طور. درست است که ما ناچاریم میان آدم‌هایی که می‌بینیم، آدم‌هایی که در طول زندگی در کشور و شهری که به دنیا آمدیم، در مدرسه، دانشگاه و سر کار و... می‌بینیم دوست انتخاب کنیم، ولی لااقل مثل دیگر رابطه‌ها نیست که فلانی از قبل متولد شدن‌مان پسردایی ما باشد، و یا چه بخواهیم و چه نخواهیم رئیس ما فلانی است و نمی‌توانیم رئیس را عوض کنیم مگر کارمان را عوض کنیم. از این بابت می‌توان گفت دوستی خودگزین‌ترین رابطۀ متصور در میان همۀ انواع رابطه‌هاست.
دیگر وجه استثنایی رابطۀ دوستی برابری در رابطه است. برابرهم‌انگاری یکدیگر در رابطۀ دوستی پیش‌فرض است و هرچیزی جز این باشد دیگر نامش را نمی‌توان دوستی گذاشت.
چنین رابطه‌ای که توأمان با عاطفۀ مثبت نسبت به یکدیگر همراه است، نه در رابطۀ خانوادگی وجود دارد و نه در رابطۀ همکاری، استاد/شاگردی و رابطۀ سیاسی و نه هیچ رابطۀ دیگری. در دوستی مهم نیست که هرکدام از طرفین چه خاستگاهی در اجتماع دارند یا در سرمایه‌های اجتماعی مثل ثروت، قدرت، شهرت، آبرو، علم هرکدام چه میزان اندوخته دارند، رابطۀ دوستی فارغ از همۀ این مناسبات است و برابری مطلق در آن وجود دارد. دوستی‌ای که برابری مطلق در آن وجود نداشته باشد دوستی سالمی نیست.
این برابری مطلق حتی در عشق هم وجود ندارد، در عشق همیشه معشوق بالاتر از عاشق {بازنمایی} می‌شود. البته تا وقتی که این عشق در میان باشد.
دلیل دیگر یکتا بودن رابطۀ دوستی، نبود هزینه/فایده یا دست‌کم پیچیده‌تر بودن این هزینه و فایده در رابطۀ دوستی است. درست است، هرچه پیش‌تر آمدیم عالمان روان بیشتر دلیل آوردند که هیچ رابطه‌ای بدون هزینه و سود شکل نمی‌گیرد. حتی عشق در یک نگاه هم! با فرض صحت این مدعا دوستی باز یک ضرورت روحی برای انسان است. آدمی انگار به این نیاز دارد که در لحظه‌هایی از زندگی‌اش بی‌حساب‌وکتاب و بدون محاسبۀ سود و زیان دست به فعلی بزند. یا لااقل این حساب‌وکتاب در جایی ناخودآگاه‌تر و پیچیده‌تر انجام شده باشد. آدمی همان‌طور که در روز تاریک و شب سختش به دل‌گرمی نیاز دارد، به این هم نیاز دارد که در جایی بدونِ حساب‌وکتاب مهر بورزد. چه رابطه‌ای بهتر از دوستی برای این بستر. رابطه‌ای که فارغ از هر آتوریته و اجباری باشد تا انسان بتواند نیاز معنویِ محبت کردن را در آنجا ارضا کند و چون جبر خودآگاهی در آن وجود ندارد و به نظرش صادقانه می‌رسد، بتواند یک لذت ناب انسانی را تجربه کند.
قطعاً دلایل بسیار دیگری هم می‌توان در تکین بودن رابطۀ دوستی برشمرد. این‌ها به ذهن ناقص من آمد. منی که نیک‌بختانه آنچه را در اینجا نوشته‌ام زیسته‌ام. در حقیقت از بخت‌یاری‌های زندگی‌ام داشتن دوستانی ناب بوده است و به‌معنای واقعی آن شاه‌بیت «سعدی»، «گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی/ دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را» زندگی کرده‌ام. این نوشته را با نقل‌قولی از «زنون الئایی»، فیلسوف و ریاضی‌دان یونانی، خاتمه می‌دهم که از او پرسیدند: «دوست چیست؟»، گفت: «منِ دیگر.»

🗞منتشرشده در ماهنامه مدیریت ارتباطات؛ شماره ١٤٢. این شماره را از دیجی‌کالا سفارش دهید.

◽️◽️◽️
@cm_magazine
🔸موزه هنر ایران، گزارش تصویری
#موزه هنر ایران یا همان کاخ مرمر عمارتی تاریخی است که در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی تاسیس شده و امروزه به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری در تهران مورد بازدید قرار می‌گیرد. این عمارت دارای بنایی به وسعت ۳۵۰۰ متر است که در خیابان ولیعصر(عج) تهران واقع شده. کاخ مرمر علاوه بر پیشینه تاریخی، معماری بی نظیری دارد و از بنا‌های ارزشمند ایران است. این عمارت بعد از انقلاب در اختیار کمیته و قوه قضاییه و نهایتا مجمع تشخیص مصلحت قرار گرفت و در سال ۱۳۹۷ به بنیاد مستضعفان تحویل و در سال ۱۳۹۸ با کاربری موزه و با نام «موزه هنر ایران» در اختیار عموم قرار گرفت. عکاس : #معصومه_مرادی
https://www.iribnews.ir/00ELLN
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔸خشونت شیرین، دربارۀ سریال دِس
▫️یادداشت #ارسیا_تقوا
عرصه‌های‌ ارتباطی
🔸خشونت شیرین، دربارۀ سریال دِس ▫️یادداشت #ارسیا_تقوا
🔸خشونت شیرین، یادداشتی دربارۀ سریال دِس
▫️یادداشت #ارسیا_تقوا
سریال «دِس» (لوئیس آرنولد، ۲۰۲۰) دربارۀ یک قاتل زنجیره‌ای است که در همان دقایق ابتدایی، اتفاقی و بدون هیچ گره‌گشایی یا تمهید دراماتیک خاصی، دستگیر می‌شود و به همۀ قتل‌ها بی‌معطلی اعتراف می‌کند و می‌گوید پانزده ‌نفر را کشته است! می‌پرسیم اگر قرار نیست داستانی جنایی بدون گره‌گشایی‌های کلاسیک را دنبال کنیم پس چرا برای تماشای این سریال باید وقت بگذاریم؟ آیا در نهایت می‌فهمیم که اشتباه کرده‌ایم و قاتل شخص دیگری بوده و دس (دنیس نیلسن) ما را گمراه کرده است؟ در طول تماشا از هیجان و وحشت زهره‌ترک می‌شویم یا قرار است به تحلیل دوران کودکی و شخصیت قاتل برسیم؟ هیچ‌کدام! حتی خشونت عریان فیلم آن قدر کم است که می‌توان سریال را به نوجوانان هم نشان داد.
دربارۀ داستان‌های واقعی از قاتل‌های سریالی فیلم‌های زیادی ساخته شده اما این مجموعۀ کوچک در فهم جهان‌بینی یک قاتل، مسیر تازه‌ای را پیش چشم مخاطب می‌گشاید؛ روایتی که شبیه هیچ‌کدام از قصه‌های قاتل‌های سریالی نیست. در این مینی‌سریال با عده‌ای پلیس معمولی با ظاهر و خصوصیاتی شبیه به آدم‌های عادی، قاتلی با هیبتی آرام و ساده شبیه به گریگوری پک (دیوید تنانت) و یک زندگی‌نامه‌نویس که تنها می‌دانیم با شریک هم‌جنسش زندگی می‌کند روبه‌رو هستیم. داستان مربوط به سال ۱۹۸۳ است و بدون هیجان و مثل برنامه‌های خبری با پیدا شدن چند استخوان در فاضلاب توسط یک لوله‌کش شروع می‌شود. ..*
*متن کامل این نقد را در صفحه ۱۰۲ نهمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.
عرصه‌های‌ ارتباطی
🔸خشونت شیرین، سریال دِس ▫️یادداشت #ارسیا_تقوا
🔸خشونت شیرین، سریال دِس
▫️یادداشت #ارسیا_تقوا
سریال «دِس» (لوئیس آرنولد، ۲۰۲۰) دربارۀ یک قاتل زنجیره‌ای است که در همان دقایق ابتدایی، اتفاقی و بدون هیچ گره‌گشایی یا تمهید دراماتیک خاصی، دستگیر می‌شود و به همۀ قتل‌ها بی‌معطلی اعتراف می‌کند و می‌گوید پانزده ‌نفر را کشته است! می‌پرسیم اگر قرار نیست داستانی جنایی بدون گره‌گشایی‌های کلاسیک را دنبال کنیم پس چرا برای تماشای این سریال باید وقت بگذاریم؟ آیا در نهایت می‌فهمیم که اشتباه کرده‌ایم و قاتل شخص دیگری بوده و دس (دنیس نیلسن) ما را گمراه کرده است؟ در طول تماشا از هیجان و وحشت زهره‌ترک می‌شویم یا قرار است به تحلیل دوران کودکی و شخصیت قاتل برسیم؟ هیچ‌کدام! حتی خشونت عریان فیلم آن قدر کم است که می‌توان سریال را به نوجوانان هم نشان داد.
دربارۀ داستان‌های واقعی از قاتل‌های سریالی فیلم‌های زیادی ساخته شده اما این مجموعۀ کوچک در فهم جهان‌بینی یک قاتل، مسیر تازه‌ای را پیش چشم مخاطب می‌گشاید؛ روایتی که شبیه هیچ‌کدام از قصه‌های قاتل‌های سریالی نیست. در این مینی‌سریال با عده‌ای پلیس معمولی با ظاهر و خصوصیاتی شبیه به آدم‌های عادی، قاتلی با هیبتی آرام و ساده شبیه به گریگوری پک (دیوید تنانت) و یک زندگی‌نامه‌نویس که تنها می‌دانیم با شریک هم‌جنسش زندگی می‌کند روبه‌رو هستیم. داستان مربوط به سال ۱۹۸۳ است و بدون هیجان و مثل برنامه‌های خبری با پیدا شدن چند استخوان در فاضلاب توسط یک لوله‌کش شروع می‌شود. ..*
*متن کامل این نقد را در صفحه ۱۰۲ نهمین شمارۀ فیلم‌امروز بخوانید.
#کیوسک🔸روزنامه‌های بریتانیا
#روسیه_اوکراین
🔸زلنسکی: روسیه عملیات تمام عیار تصرف شرق اوکراین را آغاز کرده است
#ولودیمیر_زلنسکی رئیس جمهور #اوکراین می‌گوید نیروهای #روسیه حمله تمام عیاری را با هدف تصرف بخش شرقی این کشور آغاز کرده‌اند.
زلنسکی گفت: می‌توانیم بگوییم که نیروهای روس دیگر نبرد دونباس را که مدت‌هاست برایش در حال تدارک بودند آغاز کرده‌اند. بخش قابل توجهی از کل ارتش روسیه اکنون روی این حمله متمرکز شده است. هر گونه حملات بیشتر علیه غیرنظامیان به معنای پایان مذاکرات صلح خواهد بود.
#کیوسک🔸روزنامه‌های بریتانیا
#کرونا🔸وضعیت ایران
▫️سه‌شنبه ۳۰ فروردین ١۴٠١
مبتلایان جدید: ۱۸۲۰ نفر، جان‌باختگان: ۲۳ نفر، مجموع واکسن تزریق‌شده: ۱۴۸.۴۴۲.۰۳۴ دُز
🔸رقص ایده در ضیافت
▫️نگاهی به شخصیت‌های عروسکی ایرج طهماسب
یکی از مواردی که باید درمورد آثار #ایرج_طهماسب بگوییم این است که شخصیت‌هایی که خلق می‌کند، زنده هستند و کاملا تیپی دارند که بر دل مخاطب می‌نشیند و درکش می‌کند و در بیشتر اوقات با او همذات‌پنداری می‌کند.
گزارش #عاطفه_جعفری در روزنامه فرهیختگان