#تراس🔸صداقت
شاید صداقت از دوستانت کم کند؛ اما آنچه به جا میگذارد، دوستان حقیقی تو هستند؛ اصلیترین سرمایههای ارتباطات انسانی.
شاید صداقت از دوستانت کم کند؛ اما آنچه به جا میگذارد، دوستان حقیقی تو هستند؛ اصلیترین سرمایههای ارتباطات انسانی.
#منابع🔸دانلود رایگان هزارانهزار کتاب و ... در پروژه آرشیو اینترنت:
https://archive.org
@younesshokrkhah
https://archive.org
@younesshokrkhah
🔸تله مارپیچ سکوت
#پژمان_موسوی
احتمالا ترکیب #مارپیچسکوت به گوشتان خورده باشد؛ این نظریه را نخستین بار #الیزابت_نوئل_نیومن در واکنش به سکوتی همگانی برای همرنگ شدن با سلیقه عام بهکار برد. به باور نیومن، عده یا جمعی از مردم چنانچه احساس کنند دیدگاه و عقیده آنها از نظر فراوانی در اقلیت قرار دارد، با آنکه میدانند اکثریت اشتباه میکنند اما سکوت را ترجیح میدهند و اینگونه میشود که افکار عمومی به یک نظر و عقیده واحد درباره یک موضوع مهم میرسد. نیومن بر این اساس اینگونه نتیجه میگیرد که قدرت رسانهها یا سلیقه عام میتواند عقاید مخالف یا اقلیت را مایوس کند و آنها را در یک مارپیچ سکوت به فراموشی سپارد.
نیومن شاید هیچ گاه تصورش را نمیکرد که در عصر گذر از رسانههای بزرگ و تودهای و ورود به عصر رسانههای کوچک و مجازی که قاعدتا امکانِ عملی تحقق مارپیچ سکوت کمتر میشود، در کشوری چون ایران، نظریهاش کاربردی عام پیدا کند و اینگونه همه را به سکوت در برابر عقیده اکثریت وادارد؛ یک نوع وادادگی در برابر چیزی که میدانیم نه درست است نه واقعی. سپهر رسانهای ایران، امروز دقیقا مصداقی است بر نظریه مارپیچ سکوت. وضعیتی که در آن تقریبا تمامِ فعالینِ رسانهای فضای مجازی، تلاشی عجیب برای یک شکل بودن و همرنگی دارند. امکان ندارد موضوعی در سطح شبکههای اجتماعی مطرح شود و تقریبا همه یک «چیز» را نگویند، همه یک «موضع» را تکرار نکنند و همه از روی هم «کپی» نکنند. نمیدانم دقیقا از چه زمانی وضعیت اینگونه شد یا اساسا چه شد که اینگونه شد ولی مهم وضعیتی است که در آن قرار داریم. وضعیتی که اگر عدهای هم احساس کنند جور دیگر فکر میکنند، چون حس میکنند در اقلیت قرار دارند، به دلیل اینکه ابراز عقیده مخالفشان اینگونه نشان میدهد که آنها از افکار عمومی فاصله گرفتهاند، ترجیح میدهند یا همرنگ بقیه شوند یا حداکثر سکوت کنند؛ سکوتی که هدفِ اصلی آنانی است که عملا دارند مارپیچ سکوت را به یک سیاستِ رسمی رسانهای در سطح فضای مجازی تبدیل میکنند. توییتر یا اینستاگرام به عنوان دو نمودِ اصلی حضور کاربرانِ مجازیِ ایرانی دقیقا دو جلوهی بروز و تثبیتِ مارپیچ سکوت در سپهر رسانهای ایران در فضای مجازی است. وقتی موضوعی یا دیدگاهی در این دو شبکه به عنوانِ عقیده مسلط یا غالب مطرح میشود، اقلیت جرات ابراز نظر خود را ندارند زیرا میدانند بیان نظر مخالف همان و ترور شخصیت همان! اینگونه میشود که صاحبانِ دیدگاه اقلیت با وجودی که ممکن است در موضع درست و حق هم باشند، ترجیح میدهند سکوت کنند و با این کار عملا به تقویتِ جبههی اکثریت کمک میکنند و اینگونه میشود که عقیده اکثریت دست بالا را میگیرد و مارپیچ سکوت در فضای مجازی هم چون فضای واقعی شکل میگیرد. میدانید خطرِ اصلی این ماجرا کجاست؟ آنجا که مردم به عنوان افکار عمومی همه جا با نظرِ اکثریتِ فعال روبرو میشوند و چون اقلیتِ صاحب حق هم خاموش است، عملا دنبالهرو اکثریت شده و بیآنکه اساسا فکر کنند که شاید بتواند جورِ دیگری هم اندیشید، همرنگِ بقیه میشوند.
اما این ماجرا یک راهِ گریز هم دارد: ورودِ روزنامهنگارانِ حرفهای به عنوانِ خدمتگزارانِ حقیقت و خدمتگزارانِ آزادی به این عرصه و تغییرِ معادلاتِ آن به نفع اقلیت. اگر روزنامهنگاران بتوانند اعتماد اقلیت یا حتی اکثریت را جلب کرده و جز برای منافعِ مردم عمل نکنند، میتوانند صحنه را عوض کرده و از تله مارپیچ سکوت به سلامت بگذرند، نه تنها خودشان که اقلیت را هم از این تله عبور دهند و عملا سیاستُ مارپیچِ سکوت را با یک چالشی اساسی روبرو نمایند. روزنامهنگارانِ حرفهای چون با «فکت»سخن میگویند و تنها به حقیقت وفادارند (یا حداقل باید که اینگونه باشد) به راحتی میتوانند اگر بخواهند، در مارپیچ سکوت گرفتار نشوند و واقعیات را آنگونه که هست در فضای مجازی مطرح کنند.اینگونه سایر کاربرانی که چون بقیه نمیاندیشند هم جرات اظهار نظر پیدا کرده و اجازهی حاکمیت مطلقِ حامیانِ مارپیچ سکوت را نمیدهند و فضای مجازی را جایی میکنند که باید: جایی که هر کس میتواند و باید که آزادانه دیدگاه خود را بدون توجه به حملاتِ دیگران مطرح کند و آنجا را به جایی برای گفتگو تبدیل کند نه آنچنان که امروز هست یعنی جاییِ برای طرح دیدگاههای یکسان و همرنگیِ همه با همه..
روزنامه شرق ۲۶ بهمن ۹۸
@younesshokrkhah
#پژمان_موسوی
احتمالا ترکیب #مارپیچسکوت به گوشتان خورده باشد؛ این نظریه را نخستین بار #الیزابت_نوئل_نیومن در واکنش به سکوتی همگانی برای همرنگ شدن با سلیقه عام بهکار برد. به باور نیومن، عده یا جمعی از مردم چنانچه احساس کنند دیدگاه و عقیده آنها از نظر فراوانی در اقلیت قرار دارد، با آنکه میدانند اکثریت اشتباه میکنند اما سکوت را ترجیح میدهند و اینگونه میشود که افکار عمومی به یک نظر و عقیده واحد درباره یک موضوع مهم میرسد. نیومن بر این اساس اینگونه نتیجه میگیرد که قدرت رسانهها یا سلیقه عام میتواند عقاید مخالف یا اقلیت را مایوس کند و آنها را در یک مارپیچ سکوت به فراموشی سپارد.
نیومن شاید هیچ گاه تصورش را نمیکرد که در عصر گذر از رسانههای بزرگ و تودهای و ورود به عصر رسانههای کوچک و مجازی که قاعدتا امکانِ عملی تحقق مارپیچ سکوت کمتر میشود، در کشوری چون ایران، نظریهاش کاربردی عام پیدا کند و اینگونه همه را به سکوت در برابر عقیده اکثریت وادارد؛ یک نوع وادادگی در برابر چیزی که میدانیم نه درست است نه واقعی. سپهر رسانهای ایران، امروز دقیقا مصداقی است بر نظریه مارپیچ سکوت. وضعیتی که در آن تقریبا تمامِ فعالینِ رسانهای فضای مجازی، تلاشی عجیب برای یک شکل بودن و همرنگی دارند. امکان ندارد موضوعی در سطح شبکههای اجتماعی مطرح شود و تقریبا همه یک «چیز» را نگویند، همه یک «موضع» را تکرار نکنند و همه از روی هم «کپی» نکنند. نمیدانم دقیقا از چه زمانی وضعیت اینگونه شد یا اساسا چه شد که اینگونه شد ولی مهم وضعیتی است که در آن قرار داریم. وضعیتی که اگر عدهای هم احساس کنند جور دیگر فکر میکنند، چون حس میکنند در اقلیت قرار دارند، به دلیل اینکه ابراز عقیده مخالفشان اینگونه نشان میدهد که آنها از افکار عمومی فاصله گرفتهاند، ترجیح میدهند یا همرنگ بقیه شوند یا حداکثر سکوت کنند؛ سکوتی که هدفِ اصلی آنانی است که عملا دارند مارپیچ سکوت را به یک سیاستِ رسمی رسانهای در سطح فضای مجازی تبدیل میکنند. توییتر یا اینستاگرام به عنوان دو نمودِ اصلی حضور کاربرانِ مجازیِ ایرانی دقیقا دو جلوهی بروز و تثبیتِ مارپیچ سکوت در سپهر رسانهای ایران در فضای مجازی است. وقتی موضوعی یا دیدگاهی در این دو شبکه به عنوانِ عقیده مسلط یا غالب مطرح میشود، اقلیت جرات ابراز نظر خود را ندارند زیرا میدانند بیان نظر مخالف همان و ترور شخصیت همان! اینگونه میشود که صاحبانِ دیدگاه اقلیت با وجودی که ممکن است در موضع درست و حق هم باشند، ترجیح میدهند سکوت کنند و با این کار عملا به تقویتِ جبههی اکثریت کمک میکنند و اینگونه میشود که عقیده اکثریت دست بالا را میگیرد و مارپیچ سکوت در فضای مجازی هم چون فضای واقعی شکل میگیرد. میدانید خطرِ اصلی این ماجرا کجاست؟ آنجا که مردم به عنوان افکار عمومی همه جا با نظرِ اکثریتِ فعال روبرو میشوند و چون اقلیتِ صاحب حق هم خاموش است، عملا دنبالهرو اکثریت شده و بیآنکه اساسا فکر کنند که شاید بتواند جورِ دیگری هم اندیشید، همرنگِ بقیه میشوند.
اما این ماجرا یک راهِ گریز هم دارد: ورودِ روزنامهنگارانِ حرفهای به عنوانِ خدمتگزارانِ حقیقت و خدمتگزارانِ آزادی به این عرصه و تغییرِ معادلاتِ آن به نفع اقلیت. اگر روزنامهنگاران بتوانند اعتماد اقلیت یا حتی اکثریت را جلب کرده و جز برای منافعِ مردم عمل نکنند، میتوانند صحنه را عوض کرده و از تله مارپیچ سکوت به سلامت بگذرند، نه تنها خودشان که اقلیت را هم از این تله عبور دهند و عملا سیاستُ مارپیچِ سکوت را با یک چالشی اساسی روبرو نمایند. روزنامهنگارانِ حرفهای چون با «فکت»سخن میگویند و تنها به حقیقت وفادارند (یا حداقل باید که اینگونه باشد) به راحتی میتوانند اگر بخواهند، در مارپیچ سکوت گرفتار نشوند و واقعیات را آنگونه که هست در فضای مجازی مطرح کنند.اینگونه سایر کاربرانی که چون بقیه نمیاندیشند هم جرات اظهار نظر پیدا کرده و اجازهی حاکمیت مطلقِ حامیانِ مارپیچ سکوت را نمیدهند و فضای مجازی را جایی میکنند که باید: جایی که هر کس میتواند و باید که آزادانه دیدگاه خود را بدون توجه به حملاتِ دیگران مطرح کند و آنجا را به جایی برای گفتگو تبدیل کند نه آنچنان که امروز هست یعنی جاییِ برای طرح دیدگاههای یکسان و همرنگیِ همه با همه..
روزنامه شرق ۲۶ بهمن ۹۸
@younesshokrkhah
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#سینماویژن 🔸 بیدار باش
"قرص آبی رو میخوری، داستان تموم میشه؛ در رختخوابت بیدار میشی و هر آنچه رو که میخوای باور کنی باور خواهی کرد. قرص قرمز رو میخوری در سرزمین شگفتیها میمونی و من بهت نشون میدم لانه خرگوش چقدر عمیقه
▫️#ماتریکس | #مورفیس خطاب به #نئو، و لحظاتی بعد؛ آغاز راهبری نبرد انسانها علیه ماشینها در بیدارباش بزرگ یک #فیلم: برای به چالش کشیدن فهم ما در تشخیص واقعیها از ناواقعیها
@younesshokrkhah
"قرص آبی رو میخوری، داستان تموم میشه؛ در رختخوابت بیدار میشی و هر آنچه رو که میخوای باور کنی باور خواهی کرد. قرص قرمز رو میخوری در سرزمین شگفتیها میمونی و من بهت نشون میدم لانه خرگوش چقدر عمیقه
▫️#ماتریکس | #مورفیس خطاب به #نئو، و لحظاتی بعد؛ آغاز راهبری نبرد انسانها علیه ماشینها در بیدارباش بزرگ یک #فیلم: برای به چالش کشیدن فهم ما در تشخیص واقعیها از ناواقعیها
@younesshokrkhah
#نشست ▫️سخنرانی دکتر نعمتالله فاضلی
🔶 نقد و بررسی کتاب تئاتر و جامعه
▫️۲۵ دی ۹۸ تئاتر شهر تهران
▫️حجم فایل: ۴.۳۷ MB، زمان: ۱۹ دقیقه
🔻هدف از انتشار مجموعه مقالات، ارائه صورتبندی تئوریک از متنهاست.
▫️مطالعات تئاتر در مقایسه یا مجموعه مطالعات اجتماعی در ایران توسعه یافته نیست.
▫️فهم تئاتر از منظر علوم اجتماعی نیازمند توضیح مساله تئاتر در ایران معاصر است.
▫️لازمه درک فلسفی تئاتر فراتر رفتن از اطلاعات است.
@younesshokrkhah
🔶 نقد و بررسی کتاب تئاتر و جامعه
▫️۲۵ دی ۹۸ تئاتر شهر تهران
▫️حجم فایل: ۴.۳۷ MB، زمان: ۱۹ دقیقه
🔻هدف از انتشار مجموعه مقالات، ارائه صورتبندی تئوریک از متنهاست.
▫️مطالعات تئاتر در مقایسه یا مجموعه مطالعات اجتماعی در ایران توسعه یافته نیست.
▫️فهم تئاتر از منظر علوم اجتماعی نیازمند توضیح مساله تئاتر در ایران معاصر است.
▫️لازمه درک فلسفی تئاتر فراتر رفتن از اطلاعات است.
@younesshokrkhah
🔸دوستان
#یونس_شکرخواه، #فریدون_صدیقی، #حسن_نمکدوست، #علیرضا_کتابدار، #علیاکبر_قاضیزاده، #احمد_توکلی
▫️سبب این شب خوب و به یاد ماندنی #سیدفرید_قاسمی بود
#یونس_شکرخواه، #فریدون_صدیقی، #حسن_نمکدوست، #علیرضا_کتابدار، #علیاکبر_قاضیزاده، #احمد_توکلی
▫️سبب این شب خوب و به یاد ماندنی #سیدفرید_قاسمی بود