​​Яўген Пуставой:
"Тэма «Паланэза» загучала з новай сілай. У сучасным выкананні. Бо з'ехалі не толькі радыкалы, крымінальныя элементы ды аўтары мяцяжу. Ёсць і летуценнікі — дзяўчынкі з філалагічных факультэтаў, хлопчыкі ў пошуках сябе. Даверлівыя. Да сацыяльных сетак, схільныя да эмацыянальнага ўздзеяння. Час прайшоў. Кропкі расстаўлены. Для палітычных мігрантаў еўрапейская рэчаіснасць аказалася не такой ветлівай, як на бліскучай турыстычнай паштоўцы. Там насамрэч хостэлы і пошук заробкаў. Расчараванні ў ідэях і дзеяннях лідараў пратэсту. Іх адэпты ператварыліся ў пешак, якімі спрабавалі гандляваць. Аднак калі няма вынікаў, то няма грошай — капіталізм.
Дарэчы, літоўскіх ды варшаўскіх «экспэртаў» трымаюць яшчэ і для таго, каб кіраваць суполкай так званых змагароў. А тыя прыходзяць у прытомнасць. Усё больш здагадваюцца пра падман і здраду. На гэтае «свята жыцця» іх не запрасілі. Нават у якасці абслугі. Пад носам — вопыт Украіны. На памежжы працягваюць бадзяцца натоўпы мігрантаў з Блізкага Усходу. Большасць з іх — тыя самыя змагары, мяцежнікі, якія падтрымалі амерыканскага гаспадара. Гаспадар збег, а Захад сустракае іх кулямі, гумавымі палкамі, цкуе сабакамі. Сапраўдная пастка заходняй «дэмакратыі».
Але нам трэба выцягваць сваіх, якія назвалі і дагэтуль лічаць нас чужынцамі. У гэтым мы і адрозніваемся. Мы для іх «пачвары рэжыму». Яны для нас — палітычныя небаракі, якія маюць патрэбу ў дапамозе. І тут жорстка — альбо да бацькоўскага парога, альбо ў акопы. «Неверагодны» час мінуў хутка. Яны былі патрэбныя для карцінкі функцыянерам Еўрасаюза. Не спрацавала. Таму вызваліце месца для чарговай партыі «пакутнікаў».
Здраднікаў не паважаюць нават самыя беспрынцыповыя гаспадары. Гэта звычайны метад капіталізму. Палітычнага капіталізму. Рыначных зносін у палітыцы і нават сярод людзей. А нашы «неверагодныя» гэтак жа імкнуліся да тога рынку. Вось і сталі цяпер таварам палітычнай біржы.
А мы ж з Азаронкам неаднаразова папярэджвалі вас, што ад чужога хлеба сыты не будзеш. Чакае толькі роля хамаў. Вось і бадзяюцца тыя палітычныя жабракі. Але і з гэтай прорвы, у якую яны самі сябе загналі, ёсць выхад. Так ні ў адной краіне не робяць. У нас зрабілі. Легітымізавалі вяртанне дадому. Пры Генпракуратуры працуе спецыяльная камісія. І адзін з колішніх шэф-рэдактараў дэструктыўных тэлеграм-каналаў сёння свабодна шпацыруе па сталічных праспектах «самай жорсткай дыктатуры Еўропы». Вось і з роднай маці нарэшце сустрэўся. І гэта ўбачыў увесь свет.
Я чалавек чулы. І за тое, каб дзеці, нават непаслухмяныя, сустракаліся з бацькамі на роднай зямлі. Але ці гэтая зямля стала для іх насамрэч роднай? Вось гэта мяне і турбуе. Бо я чалавек не толькі чулы, а яшчэ і разважлівы.
Такі ў нас рэжым. Спагадлівы. Мы старонку перагарнулі. А яны? Час пакажа. Але мо і ўцямілі і галавой, і сэрцам, што такое Радзіма. Розумам прааналізуюць, што такое сапраўднае, а не візітнае жыццё ў Еўропе. І хто вас ды, галоўнае, дзе чакае. Сэрцам адчуюць глыбіню страты, кожную ноту таго самага «Паланэза».
Не трэба слоў і слёз пакаяння. Дастаткова прыйсці на могілкі продкаў ды завітаць да роднага парога. Убачыць світанак над раллёй і зялёнымі імшарамі, выпіць смачнай сцюдзёнай вады з роднага калодзежа альбо крынічкі. Да Радзімы можна рукой дацягнуцца — праз пісьмовы ці электронны зварот у Генпракуратуру. Галоўнае, каб сэрцам адчуваць бацькоўскі куточак."

#Пустовой #МЫБеларусь

Евгений Пустовой:
"Беларусь батька-сейбит засеял зерном жизни. Но наш враг набросал плевел. И тоже они взошли: для кого-то это змагары, для кого-то коррупционеры, для кого-то просто безразличные лентяи у власти. Уходит в историю критика "агротрэш", "кринж". Это те, кому 9 мая — "так себе праздник", СВО — агрессия. То, что у наших границ, и вообще поведение Запада — они не замечают. И хлеб родной страны они променяли на 100 сортов кофе и 50 оттенков гендеров. А попали в лапы и окопы. Они восхищаются тем, что Шольц и Макрон никогда не проводят селектор с фермерами Европы. Да, в поддержке интересов своих народов европейских политиков я уличить не могу: отказались от доступных российских углеводородов, наводнили
страны мигрантами, забрали у европейцев их христианские ценности. Только прайды и плодят.
*
Засыхает постепенно борелевский сад. Вслед за их прайдами на улицы обезумевшей Европы пришла страшная засуха Сахары. Гармония и баланс. Усохшая  нравственность человека отражается на природе."
#Пустовой
#МЫБеларусь

🇳🇮🇺🇦Президент Никарагуа Даниэль Ортега:

«Они хотели привезти фашиста, нацистского президента Украины, чтобы он присутствовал на саммите ЕС-СЕЛАК (региональный блок государств Латинской Америки и Карибского бассейна).

Европейцы сильно настаивали, но большинство стран СЕЛАК не согласились. В итоге они не смогли посадить сюда фашистского президента Украины»

#МЫБеларусь

🇬🇷⚡ #Греция Экс-глава Минобороны страны Камменос призвал просить у России Бе-200 для тушения пожаров

📍"Без "Бериева" ничего не получается. Давайте склоним голову и попросим сейчас помощи. Нам дадут…" — написал Панос Камменос в Twitter.

📍Российские самолеты Бе-200, которые в Греции называют просто "Бериев", неоднократно помогали в тушении катастрофических лесных пожаров в этой стране. 👀

#МЫБеларусь #Россия #Греция

🇺🇦На Украине нацизма по-прежнему НЕТ! Это другое.

#МЫБеларусь #Украина
#ЭтоДругое

Прислали потрясающее стихотворение из Киева. Автора не называют . Для него публичная огласка этих строк - это смертельный приговор.

РУССКИЙ КИЕВ

Не святы мы и, в общем, не такие...
За то попали в гнусный переплёт.
Но знаешь, брат, есть прежний русский Киев,
Он жив ещё, он молится и ждёт.

Ему кричат, мол, братьям ты не нужен,
И вслед плюёт, оскалясь, укрохам.
А он встаёт, оболган, безоружен,
Лицо умоет и шагает в храм.

И, шапку сняв, там ставит, молча, свечи,
Пока ломает двери стая псов.
Сейчас ворвутся, чтобы гнать, калечить,
Но Киев русский умереть готов.

За что? За эти старые иконки,
За радость ту, что в сердце разлита,
За День Победы, голос в хоре звонкий,
А, в сущности, за Господа Христа.

Святых Печерских о защите просит
Поруганный, но вечный Киев-град:
- Услышьте нас, Антоний, Феодосий!
И ты услышь, российский брат-солдат.

Не верь, солдат, продажным подпевалам,
Что здесь царит эсэсовская гнусь.
Да, мы в плену, но в киевских кварталах
Невидимо живёт Святая Русь.

Приди! Очищен от бесовской мути,
Восстанет город, Господом храним.
Вернутся Чкалов, Пушкин и Ватутин,
Воскреснет Русский Иерусалим.

Наш путь непрост, но места нет для грусти:
Единый Бог, и мы - один народ.
И не был Киев никогда нерусским,
Он верой жив, он молится и ждёт.